ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΛΙΑΚΟΚΩΤΣΙΑ «ΘΥΜΑ ΠΟΛΕΜΟΥ»

Του Κωνσταντίνου Καραγιαννόπουλου

Πως άραγε κεφαλαιοποιεί κανείς αυτές τις ευκαιρίες;

Κοντολίζα Ράις

Είμαι απολύτως βέβαιος  ότι υπάρχουν όπλα μαζικής

Καταστροφής και θα το αποδείξουμε. Τώρα συλλέγουμε τις αποδείξεις.

Κόλιν Πάουελ

Για λόγους γραφειοκρατικούς στηριχθήκαμε μόνο σ’ ένα θέμα,

Τα όπλα μαζικής καταστροφής, ως δικαιολογία για την εισβολή στο Ιράκ.

Γιατί ήταν ένα θέμα με το οποίο θα συμφωνούσαν όλοι.

Πωλ Γούλφοβιτς

Ο υπαινιγμός που έκαναν μερικοί γερουσιαστές ότι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ

Ή κάποιο μέλος της κυβέρνησης του παραπλάνησε από πρόθεση

Τον λαό, είναι μια από τις πλέον ανήθικες και αηδιαστικές κατηγορίες

Που έχουν ακουστεί ποτέ σ’ αυτή την πόλη.

Ντικ Τσένεϋ

Για ποιο λόγο γίνονται πόλεμοι;

Τι είναι αυτό το τόσο σπουδαίο που μας χωρίζει από τους άλλους πολιτισμούς;

Πόσο μίσος μπορεί να χωρέσει μια συγκυρία; 

Τα ερωτήματα αυτά καθημερινά εκφέρονται από τους ανθρώπους, με μια προσποιητή έκφραση απορίας και απέχθειας. Ερωτήματα που μένουν-ουσιαστικά- αναπάντητα, μιας και δεν βολεύει η αλήθεια που κρύβεται πίσω από αυτή τη μοχθηρή πολιτική των εξουσιαστών. Μιαν αλήθεια που δε βολεύει κανέναν. Για όσο αίμα χύθηκε έως τώρα… όλοι υπήρξαμε ένοχοι…ο καθένας με το δικό του μερτικό στην φρίκη.

Έχουν γραφτεί πάρα πολλά για τον πόλεμο στο Ιράκ και για όσα επακολούθησαν. Είδαμε συνεντεύξεις πληγέντων… ακούσαμε περιγραφές στρατιωτών… είδαμε τις εικόνες του θανάτου να γίνονται πρωτοσέλιδα και διαφημιστικά σποτάκια τηλεοπτικών εκπομπών. Τι  όμως απ’ όλα αυτά μας δίδαξαν την πραγματικότητα της οποίας είμαστε κοινωνοί;

Εδώ και πάρα πολλά χρόνια η ευαισθησία και το αίσθημα ευθύνης εξαφανίστηκαν από τον πολίτη. Η δίψα μας για κυριαρχία και η ατομικιστική αντίληψη των σύγχρονων κοινωνιών, εξοστράκισε κάθε υπαρξιακή και ουμανιστική οπτική του κόσμου. Γίναμε πελάτες της ζωής μας…

Ο Ηλίας Λιακοκώτσιας στην πρώτη του συγγραφική απόπειρα, προσπαθεί να σκιαγραφήσει τον ανθρώπινο ψυχισμό στο πιο ακραίο περιβάλλον… όπως αυτό του πολέμου.

Με κεντρικό ήρωα τον μικρό Ζελίν χτίζει μια ιστορία, που έχει ως σκοπό τον επαναπροσδιορισμό των πρωταρχικών μας αξιών. Αν και οι εικόνες που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας θυμίζουν αρχικά χολιγουντιανές ταινίες-όμοιας θεματικής, το υπαρξιακό βάθος που τους προσδίδει εξαφανίζει κάθε υποψία ευκολόπεπτης τεχνικής. Η αγάπη του για τον άνθρωπο και η ικανότητα του να διεισδύει στα πιο σκοτεινά μονοπάτια του ψυχισμού, υπόσχεται μια εις βάθος μελέτη του κόσμου και προσφέρει μιαν ευκαιρία να αναμετρηθούμε με τον ίδιο μας τον εαυτό.

Καθαρά υπαρξιακός συγγραφέας, ο Ηλίας Λιακοκώτσιας, μπαίνει δυναμικά στον κόσμο του βιβλίου και ανοίγει το δικό του παραθυράκι στον ορίζοντα της Τέχνης.

Του εύχομαι μέσα από την καρδιά μου καλοτάξιδο το βιβλίο του και καλή επιτυχία για τον δύσκολο δρόμο που διάλεξε.

Ο Γιώργος Λίλλης "ανοίγει" την Μικρή του Διαθήκη

 

Του Κωνσταντίνου Καραγιαννόπουλου

Ο Γιώργος Λίλλης γεννήθηκε στη Γερμανία το 1974. Ένα χρόνο αργότερα με την οικογένειά του εγκαθίσταται στην Ελλάδα. Στην αρχή στην Αθήνα και μετά στο Αγρίνιο, τόπο καταγωγής του, μέχρι την επιστροφή στη Γερμανία το 1996 όπου ζει και εργάζεται από τότε. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα Γερμανικά κι έχουν παρουσιαστεί σε περιοδικά και ανθολογίες του εξωτερικού. Μεταφράσεις, ποιήματα και δοκίμιά του έχουν δημοσιευτεί και σε διάφορα ελληνικά λογοτεχνικά περιοδικά (“Ποίηση”, “Μανδραγόρας”, “Δέντρο”, “Ακτή”, “Γραφή”). Επιμελείται ραδιοφωνικές εκπομπές στη Γερμανία στις οποίες παρουσιάζει Έλληνες ποιητές και μουσικούς (μεταξύ άλλων τους Νίκο Καββαδία, Νικόλα Άσιμο και Μίκη Θεοδωράκη). Έχει μεταφράσει στα ελληνικά Βισλάβα Σιμπόρσκα, Έριχ Φριντ, Λι Τάι Πε καθώς και Ινδιάνους ποιητές. “Η χώρα των κοιμωμένων υδάτων” (εκδ. “Μανδραγόρας”, 2001) πρόκειται σύντομα να εκδοθεί και στη Γερμανία.

• Κύριε Λίλλη, ο ποιητής είναι θραύσμα της Ιστορίας ή το ποίημα είναι θραύσμα του χάους;

Θα έλεγα το δεύτερο. Ο ποιητής αναζητά απεγνωσμένα να κατανοήσει το χάος, ένα χάος γεμάτο ερωτήσεις που δεν έχουν απαντηθεί, όπως το γιατί βρισκόμαστε εδώ και ποιο είναι το νόημα της ύπαρξης. Τα θραύσματά του, είναι η ίδια του ανικανότητα να βρει απαντήσεις, θραύσματα που συνάμα αφήνουν σημάδια, αν και πολύ μικρά, είναι τα ποιήματα που γράφει. Γι΄ αυτό τον λόγο σπάνια ξέρει γιατί έγραψε αυτό που έγραψε. Το ποίημα τον υπερβαίνει. Και συνεχίζει να υπάρχει ερήμην του. Τι πιο μαγικό.

• Στην αρχή της ποιητικής σας συλλογής λέτε πως ο «αντικειμενικός κόσμος» σας εξοπλίζει στο χώρο και στο χρόνο. Στην συνέχεια- όμως- κάνετε ένα βήμα πίσω και καταλήγετε στον προβληματισμό αν είστε όντως ποιητής, μιας και προστατεύετε τόσην ύλη. Τι είναι αυτό που σας έκανε να άρετε την αρχική σας θέση;

Έχω πάντα την αμφιβολία ότι όσα ποιήματα και να γράψω δεν θα καταφέρω ποτέ να υπερβώ τον αντικειμενικό κόσμο, τον κόσμο που είναι απόλυτα ρεαλιστικός. Είμαι παγιδευμένος στην ύλη, αν και μέσα μου θέλω να πιστεύω, καθαρά ουτοπικά, ότι με την ποίηση μπορώ να χτίζω ονειρικούς κόσμους για να μπορώ να αμύνομαι σε ότι αντικειμενικό υπάρχει γύρω μου. Αν το έχω καταφέρει, είναι μόνο όταν γράφω, γιατί αλλιώς η ζωή μου τελικά είναι πολύ πεζή. Είναι μια αντίφαση αυτή που φέρνει συχνά αντιδράσεις που φαίνονται και στο ίδιο μου το έργο.

• Το φεγγάρι είναι σταθερό σύμβολο στη ποιητική σας. Τι εκφράζει για σας;

Αρχικά την ομορφιά του μέσα στο σκοτάδι. Το φεγγάρι είναι στολίδι τ΄ ουρανού. Από μικρό παιδί άκουγα ιστορίες και μύθους που αφορούσαν τη Σελήνη και έχω την εντύπωση ότι με επηρέασαν. Ναι, γιατί όχι, είναι ένας φωτεινός σηματοδότης μέσα στην νύχτα που δίνει μια μεταφυσική χροιά στα όνειρά μας. Ένα αρχέτυπο.

• Αναφέρετε στο βιβλίο πως η Μικρή Διαθήκη ξεκίνησε να γράφεται στη Μαγιόρκα, όταν βρεθήκατε στο χωριό Deià. Θα θέλατε να μας μιλήσετε λίγο γι΄ αυτή σας την «περιπέτεια»;

Τα πρώτα ποιήματα της Μικρής Διαθήκης γράφτηκαν στην Μαγίορκα, το 2009, όταν μια μέρα, εντελώς τυχαία, βρέθηκα σ΄ ένα κοιμητήρι όπου βρισκόταν ο τάφος του ποιητή Ρόμπερτ Γκρεϊβς. Να δώσω μερικές ακόμα εξηγήσεις. Εκείνη την μέρα πήγα στην παραλία για μπάνιο και διαπίστωσα πως η θάλασσα ήταν γεμάτη μέδουσες. Έτσι πήρα το αυτοκίνητο και έφυγα για την ενδοχώρα. Εκεί που σταμάτησα δεν ήξερα πως είχε ζήσει παλιά ο Γκρείβς. Όταν είδα στον τάφο του ποιητικά βιβλία, τα οποία τα ξεφύλλιζε ο άνεμος, κάθισα σ΄ ένα πεζούλι, κι άρχισα να γράφω, χωρίς σταματημό για ώρες, χωρίς να ξέρω γιατί. Και να φανταστείς δεν παίρνω ποτέ μου σημειωματάριο. Δεν γράφω ποτέ έξω. Και τότε, πάλι τυχαία, είχα μαζί μου ένα μπλοκ κι ένα στυλό. Αργότερα έμαθα πως στο χωριό εκείνο είχε γράψει ο Έλιοτ τα Τέσσερα Κουαρτέτα, πως ο Πάουντ ερχόταν συχνά και τα πρόσφατα χρόνια ο Μάκρες. Μπορείς να φανταστείς πως ένιωσα. Ήταν πράγματι κάτι το μαγικό, κάτι δεν μπορώ να εξηγήσω με την λογική, και μου έδωσε το έναυσμα να γράψω την Μικρή διαθήκη, ενώ έλεγα μέσα μου πως μετά τα Όρια του λαβύρινθου, δεν θα γράψω άλλο ποίηση.

• Ποιοι ποιητές- συγγραφείς θεωρείτε πως σας επηρέασαν στο έργο σας;

Ο Ρίτσος με επηρέασε πολύ και ο Μοντάλε, από τους ποιητές. Όπως και ο Ρίλκε και ο Οκτάβιο Πάς. Από συγγραφείς ο Έρμαν Έσσε, και ο Κόρμακ Μακ Κάρθυ. Κι ένα σωρό άλλοι, που με επηρέασαν χωρίς να το καταλάβω, που μου έδωσαν χωρίς να το ξέρω την δύναμη να βρω τον δικό μου δρόμο.

• Πιστεύετε πως η γραφή είναι το ίχνος που αφήνετε πίσω… το προσωπικό σας αποτύπωμα;

Όλοι αφήνουμε τα προσωπικά μας αποτυπώματα μέσα στο χώρο και το χρόνο. Διαβάζοντας τα παλιότερα ποιήματά μου, διαπιστώνω πως άφησαν ίχνη στο χαρτί για εκείνα που με απασχολούσαν τότε. Τα βιβλία τελικά είναι προσωπικοί χάρτες που επιμένουν να διαιωνίζουν τις στιγμές που γράφτηκαν κι ας έχω αλλάξει από τότε. Η γραφή είναι σαν τις παλιές φωτογραφίες. Σε πιάνει μια νοσταλγία για παλιές εποχές.

• Τι ρόλο παίζει η Ιστορία στο συγγραφικό σας έργο;

Η Ιστορία καθενός ανθρώπου είναι σημαντική, γιατί είναι ένα κομμάτι του παζλ που συμβάλει σ΄ αυτό που λέμε ανθρωπότητα. Δισεκατομμύρια ιστορίες. Κανένας ιστορικός δεν θα καταφέρει να δει ολικά την ανθρωπότητα και να την αναλύσει. Η ιστορία σαν γεγονότα δεν παίζει σπουδαίο ρόλο στο έργο μου, αλλά ο ίδιος ο άνθρωπος.

• Ποια είναι τα σχέδια σας από εδώ και πέρα;

Σύντομα θα εκδοθεί το δεύτερό μου μυθιστόρημα. Έχω γράψει και κάποια ποιήματα, αλλά θα αργήσω να τα δημοσιεύσω. Πρέπει να ωριμάσουν μέσα μου. Αν μετά από καιρό μου λένε κάτι, ίσως να κάνω την προσπάθεια να τα εκδώσω σε βιβλίο.

Πρωτοδημοσιεύθηκε στο dailygoal.gr

Τάκης Τσαντήλας: «Οι πράξεις είναι εκείνες που δίνουν χρώμα, τόνο, μουσικότητα στην καθημερινή μας ζωή»

Του Κωνσταντίνου Καραγιαννόπουλου

Ο Τάκης Τσαντήλας ζει, εργάζεται και δραστηριοποιείται στη Λαμία. Πρώτη λογοτεχνική εκδοτική απόπειρα καταγράφεται το 1982, όπου μαζί με τον Κώστα Κολλημένο εκδίδουν την ποιητική συλλογή “Είδωλα που κραυγάζουν”. Το 1990 συμμετέχει σε ανθολογία ποημάτων που εκδίδουν τα “Φθιωτικά Χρονικά”. Έκτοτε σποραδικά κείμενά του εντοπίζουμε σε περιοδικά και εφημερίδες. Ποιήματα, κατά βάση, αλλά και πεζά και πολιτικά κείμενα. Τον Γενάρη του 2006 εκδίδει την ποιητική συλλογή “Ενδελεχή κι απόκρυφα ατοπήματα”, και τον Γενάρη του 2007 την ποιητική συλλογή “Ανιχνεύοντας ουρανό” (εκδ. “Οιωνός”). Τον Δεκέμβρη του 2007 συμμετέχει με τη δική του ποιητική ενότητα “Ακροβατώντας στο κενό” στην κοινή εκδοτική απόπειρα “Εικονική λογοτεχνία και http://www.ποίηση.gr”, 17 δημιουργών από το χώρο του διαδικτύου, στις εκδόσεις “Συμπαντικές διαδρομές”. Τον Ιούνιο του 2008 εκδίδουν μαζί με τη Μαρία Ροδοπούλου, από τις εκδόσεις “Αρμός”, τα “Προ-αιρετικά και ατημέλητα”, και τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς εκδίδει την ποιητική συλλογή “Ιχνηλατώντας τη σιωπή” από τις εκδόσεις “Οιωνός”. Toν Μάρτιο του 2010 εκδίδει από τις ίδιες εκδόσεις την ποιητική συλλογή “Υδρίες ανάσες”. Τον Απρίλιο του 2011 εκδίδει, επίσης από τις εκδόσεις “Οιωνός”, την ποιητική συλλογή “Αλκυονίδες μνήμες” και τον Οκτώβριο του ίδιου έτους την ποιητική συλλογή “Της ροής και της τέφρας” από την Άνεμο Εκδοτική.
Τον Απρίλη του 2013 εκδίδει από τις εκδόσεις “Οιωνός” την ποιητική συλλογή “Το όλον και το τίποτα της νοσταλγίας”.
Κείμενά του εντοπίζουμε σε διάφορα περιοδικά, έντυπα και εφημερίδες αλλά και στον χώρο του διαδικτύου. Ποιήματα κατά βάση, αλλά και πεζά και πολιτικά κείμενα.
Επικοινωνία με τον συγγραφέα: ttakis@otenet.gr, http://aiolos.pblogs.gr.

•   Πότε ξεκινήσατε να γράφετε ποίηση;

Ξεκίνησα να γράφω ποίηση, πρωτόλεια γραπτά μάλλον με ποιητική ακολουθία, από τις τρυφερές ηλικίες του δημοτικού ακόμα, φτιάχνοντας στιχάκια με αφορμή κυρίως θέματα που συζητούσαμε στο σπίτι – καμαρούλα μια σταλιά – με τους γονείς μου, στο σχολείο με τους δασκάλους μου, στην αλάνα με τους φίλους. 

• Τι είναι αυτό που σας οδηγεί στη συγγραφή ενός ποιήματος; Ποιο θεωρείτε ως το εντονότερο ερέθισμα για την ποιητική παραγωγή;

Ερέθισμα για να γράψει κάποιος/α θεωρώ τα φορτία του. Οι σεισμικές εκείνες δονήσεις που συντελούνται με τον ένα ή άλλο τρόπο εντός μας και ζητούν αποφόρτιση, ζητούν διέξοδο, ζητούν να αποτυπωθούν ως λόγος στο αέναο στροβίλισμα του χρόνου, ως πείρα και πυρά, ως βίωμα κι επιθυμία, ως νοσταλγία και προσμονή.  

•  Ποιος ο ρόλος της σιωπής στον έρωτα και στην τέχνη;

Προσωπικά δεν θεωρώ πως η σιωπή μπορεί να παίξει κάποιο ουσιαστικό ρόλο στον έρωτα και στην τέχνη. Τη σιωπή μόνο ως απομόνωση μπορώ να την αντιληφτώ στα παραπάνω πεδία. Το πάθος που θαρρώ πως είναι η κινητήριο δύναμη στον έρωτα και στην τέχνη εκφράζεται με λόγο, με ήχο, με χρώμα, με κίνηση.
Ο άνθρωπος – αν θέλει να λέγεται έτσι – οφείλει, όσο μπορεί, να είναι συνεπής με όσα εκφράζει μέσα απ’ το λόγο του. Οι πράξεις είναι εκείνες που δίνουν χρώμα, τόνο, μουσικότητα στην καθημερινή μας ζωή. Η έμφαση στα μικρά και ασήμαντα που τα κάνει μεγάλα κι ευφρόσυνα. Η ποίηση των πραγμάτων, η μουσική των θαυμάτων, η χορογραφία ηδονών κι αισθήσεων, ο καταιγισμός φωτός απέναντι στο τίποτα που τόσο βάναυσα – ειδικά σήμερα – μας περιβάλλει.. 

•    Ποιος ποιητής/ητρια  σας έχει επηρεάσει;

Έχουμε την ευτυχία και ευλογία μαζί να έχουμε εξαιρετικούς ποιητές στην πατρίδα μας. Ποιητές αχθοφόρους, ποιητές σπορείς, ποιητές φωτοδότες. Παλιούς και νέους. Ενδεικτικά και μόνο θα αναφέρω τους Κωνσταντίνο Καβάφη, Γιάννη Ρίτσο, Τάσο Λειβαδίτη, Οδυσσέα Ελύτη, Κατερίνα Γώγου. Γνωρίζω πως αδικώ παρά πολλούς/ές μα είναι αλήθεια πως οι παραπάνω αναφερθέντες έπαιξαν σημαντικό, καταλυτικό θα έλεγα ρόλο στην όποια προσέγγισή μου στην ποίηση μα και στη ζωή. Από ξένους ποιητές να αναφέρω οπωσδήποτε τον Φερνάντο Πεσσόα, τον Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι, τον Πάουλ Τσελάν, την Άννα Αχμάτοβα.

• Ποιος ο ρόλος της τέχνης σήμερα;

Θα αναφερθώ σχηματικά στο λόγο και κατ’ επέκταση και σε κάθε μορφή τέχνης. Ο λόγος λοιπόν όσο καλός, οξύς, κριτικός, ποιητικός, ερωτικός, ανατρεπτικός κι αν εκφέρεται δεν δύναται να αλλάξει τον κόσμο. Μπορεί όμως να διεγείρει συνειδήσεις, να εξεγείρει αισθήσεις, να πυροδοτήσει σιωπές. Να επανα-κινήσει αδρανοποιημένα αντανακλαστικά. Να σμίξει στους δρόμους και στις πλατείες με την ενεργό συμμετοχή, την έμπρακτη αμφισβήτηση, την ελευθερία και τις ελευθερίες.
Λέω σε κάποιο γραπτό μου: «Υπάρχει λόγος να ανιχνεύεις λέξεις στο σκοτάδι. Ένας αντάρτης στίχος να βρεθεί ίσως φωτίσει με τη λάμψη του το σύμπαν.»
Σας ευχαριστώ πολύ..