” Το Κορίτσι της Δύσης”
…κατά κόσμον Λίλα Παπαπάσχου
φωτογραφίες:
https://www.facebook.com/efthimisphotography?fref=ts
Μαζεύτηκε κόσμος.
Κατάμεστες οι πλατείες από “λεπρούς”
δίχως ονόματα, χωρίς διεκδικήσεις, άνευ αυθόρμητων αντιδράσεων.
Ένας κοιτάζει ψηλά, ζητώντας απαντήσεις απ’ το αιθέριο γαλάζιο
άλλος βάθια μέσα στη γη, καταχωνιάζει το θησαυρό του
κάποιος κλαίει βουβά
για τη χαμένη του αξιοπρέπεια.
Σφυρίζω αδιάφορα, μα κανέναν δεν ξεγελάω.
Μ’ αναζητούν οι μεγεθυντικοί φακοί των πολιτικάντηδων.
Τίποτα, δεν θα βρουν.
Ντύθηκα τη σκουριά τους.
Μοιάζω εξίσου σαθρή, μ’ όλους αυτούς
που νυχθημερόν τους χαιδεύουν τ’ αυτιά
πασάροντας τους σαν σφάγεια αρχαίων τελετουργιών
τ’ ανυποψιάστα παιδιά τους.
Κανένας εξουσιαστής δεν είναι χειρότερος
απ’ τους εκάστοτε παρατρεχάμενους.
Γνώριμες οι φωνές στα μεγάφωνα
εκλιπαρούν για κανένα τσιγάρο.
Σπαρταρούν στη στεριά οι ελεημοσύνες, σαν ετοιμoθάνατα ψάρια.
Σκόνταψα πάλι, σ’ ένα σχισμένο πανό
θλιβερό σουβενίρ
μιας διαρκώς αναβαλλόμενης επανάστασης.
Οι παραινέσεις των ισχυρών
μικροφωνίζουν τις συγκαλυμμένες βρισιές
ασίγαστα τα κατασταλτικά μανιφέστα
των φίλτατων μας εταίρων!
Εταιρειών…;
Μας φοβούνται.
Είμαστε πιο επικίνδυνοι, όταν απουσιάζουμε.
Τους φοβάμαι.
Είναι πιο επικίνδυνοι, όταν απουσιάζω.
Εγκατέστησα τις προσδοκίες μου
στη σοφίτα των αναμνήσεων.
Είναι όλα διάφανα εδώ.
Ένας ήλιος, σαν φλεγόμενο στεφάνι
με χλευάζει
κι ας στερέωσα στα μαλλιά
τη μαθητική μου κορδέλα.
Πάντα λευκή, για να κάνει αντίθεση με το μαύρο.
Θα προσπεράσω των ανθρώπων τις ίντριγκες
αποτολμώντας τη στάχτη.
Μόλις αποκοιμηθούν
οι πανίσχυροι πολιορκητές
– των πολλών, των ανυπεράσπιστων, των αμάχων –
θα με τοιχοκολλήσω:
«ΚΛΕΙΣΤΗ ΛΟΓΩ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΗΣ»
ΑΛΛΙΩΣ 