Το Κορίτσι της Δύσης
…κατά κόσμον Λίλα Παπαπάσχου
φωτογραφίες: Efthimis Papapaschos Photography
Πέρασε κι αυτό.
Με τυμπανοκρουσίες και όλων των ειδών
τα ευτράπελα.
Με κάγκελα υψωμένα.
Με τους θεατές ολοένα, να λιγοστεύουν
Με ευχές και κατάρες.
Με selfies εφήβων την ώρα της προς την πατρίδαν επίδειξης.
Με κανένα μετάλλιο ανδρείας
καρφιτσωμένο στα πέτα μας.
Τι την θέλουμε την παρέλαση, αφού ενδόμυχα
ενδιαφερόμαστε αποκλειστικά για την πασαρέλα;
Μόνο οι τηλεοπτικές εκπομπές παρέμειναν απολύτως αλώβητες
απέναντι στην εθνική μας περηφάνια.
Πρωινές σκαρταδούρες, μεσημεριανές τρασαδούρες
απογευματινές σαχλοκουβεντούλες
για θέματα καίρια
όπως η αποτρίχωση στην περιοχή του μπικίνι
α! και κάπου ενδιάμεσα ολίγη ασπρόμαυρη συγκίνηση
θλιβερή αναλαμπή μιας φθίνουσας μνήμης.
Ας πρόσεχε η επαίτειος
να μην έπεφτε Τρίτη.
Τις καθημερινές είναι δύσκολο
για τη μέση ελληνίδα νοικοκυρά
να αλλάξει συνήθειες.
Προσπαθήσαμε να παραστήσουμε τους αξιοπρεπείς.
Καμουφλάραμε όπως-όπως τα τραύματα μας
και βγάλαμε απ’ τη ναφθαλίνη
τα περσινά μας χαμόγελα.
Δεν αρκεί η προσπάθεια.
Τα πάντα κρίνονται
– δεν θα πάψουν ποτέ –
δια του αποτελέσματος.
Τα Δελτία Ελεγχόμενης Προπαγάνδας μας αποπροσανατόλισαν επαρκώς.
Οι χαμένοι θησαυροί της Αμφίπολης
είναι hot θεματάκι
αν όλα πάνε καλά
θα μας βγάλει μέχρι τα Χριστούγεννα.
Παίζει πολύ δυνατά και το ποδόσφαιρο
η πιο σταθερή μας αξία.
Να είναι καλά η βία στα γήπεδα
δημοσιογραφικό σιγουράκι όταν η επικαιρότητα
δεν σηκώνει αστεία.
Τα ακρωτηριασμένα αγάλματα
που κείτονται αβοήθητα στο Βρετανικό Μαυσωλείο
είναι επίσης μεγάλο σουξέ
πασπαλισμένα με τη δικηγορική λάμψη
– που είσαι Μελίνα;;; –
της καινούργιας συμβίας
χολιγουντιανού μεγαλοπαράγοντα.
Ας όψεται ο Έλγιν…
Ο μεγαλύτερος κλέφτης
της ελληνικής ιστορίας;
Μάρμαρα, μάρμαρα παντού
και τα μυαλά στα μάρμαρα του αόρατου εχθρού…
Χαίρε ω χαίρε λευτεριά στον αγωνιστή Τζίμη Πανούση!
Έμαθε κανείς τι απέγινε τελικά με τον διαβόητο Έμπολα;
Ιός ήταν και μας προσπέρασε…
Κατά τα άλλα τι είχες Ελλάδα, τι είχα πάντα…
Πολιτικές ακρότητες, πατριδοκαπηλεία, ακροδεξιές κορόνες
αριστερίζουσες ταρζανιές
πατριωτικά αλληλομαχαιρώματα
εντός, εκτός κι επί τα αυτά
της πολύπαθης Βουλής των Ελλήνων.
Πατημένα σύμβολα, μιας χώρας πάλαι ποτέ γαλανόλευκης
γεμίζουμε με ερείπια & ράκη ανθρώπινα
δρόμους & λεωφόρους.
Περνούν από πάνω τους
πεζοί, ποδηλάτες & λογής- λογής τροχοφόρα.
Τρέχουμε βιαστικοί να προλάβουμε το παρόν
που καιρός για ιστορικές αναδρομές
για μνημεία ηρώων
για επετειακά αφιερώματα.
Τιμάς τους νεκρούς των μαχών
θα σε πουν πολεμοχαρή.
Τιμάς τους ζωντανούς
θα σε πουν ουτοπιστή.
Δεν τιμάς κανέναν
θα σε πουν μηδενιστή.
Δεν είναι καιροί για να σηκώσεις ψηλά το κεφάλι.
Ο ουρανός δεν αντέχει άλλα βλέμματα υποταγής.
Τα δάκρυα του παρέσυραν περιουσίες και σπίτια
χτισμένα παράνομα πάνω σ’ ένα απέραντο ρέμα
από παντού μπαζωμένο.
Κι εσύ ξεχασμένος εκεί. Με ήλιο, με κρύο, με βροχή…
Να τραγουδάς στο μπαλκόνι.
Χαίρε ω Χαίρε Λευτεριά και σαν πρώτα ανδρειωμένοι
Χαίρε ω Χαίρε Λευτεριά!
ΑΛΛΙΩΣ 