“Το Κορίτσι της Δύσης”
…κατά κόσμον Λίλα Παπαπάσχου
Σαν τις βιτρίνες. Περιμένουμε στολισμένοι.
Μοιράζουμε ευχές
για ευτυχία και μακροημέρευση.
Πλήρως εξαρτημένοι από την ύλη.
Αναγκαστικά. Δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για κατάνυξη.
Ιδέες
συναισθήματα
όνειρα
δεν είναι συγκρίσιμα μεγέθη.
Πώς να επενδύσουμε σε κάτι που δεν αιχμαλωτίζεται
στην περιορισμένη εμβέλεια των πέντε αισθήσεων;
Η έκτη γίνεται όλο και πιο νωθρή, όλο και πιο αχρείαστη.
Εκείνος γεννήθηκε για να πεθάνει
προσφέροντας σε μας την αθανασία.
Αιώνες μετά….το ίδιο
θνητοί
κουτοί
αμετανόητοι.
Από μέσα μας σκάρτοι κι ας αναβοσβήνουμε, λαμποκοπώντας
σε μικροαστικά
μπαλκόνια
σαλόνια
σεντόνια.
Εκτυφλωτικοί μέσα στην μιζέρια μας.
Πριν καν μας προφτάσει η γιορτή
προβάρουμε την πρόποση.
Βιαζόμαστε να χορέψουμε αγκαλιά με τον αποκωδικοποιητή mpeg4
σε ψηφιακές πίστες – νυφοπάζαρα.
Μια εξωτική σάλσα…
ένα ρυθμικό φοξ – τροτ…
μία ανάλαφρη ρούμπα…
ένα παθιασμένο αργεντίνικο τάνγκο…
θα φέρουν βροχή τα δεκάρια
υπό τους έξαλλους πανηγυρισμούς της τηλεοπτικής αρένας.
Το άλλοθι της φιλανθρωπίας, αγιάζει τον σκοπό
που μας λανσάρουν τα Μέσα.
Δεν θα αφήσουμε κανέναν να χαλάσει το κέφι μας.
Δεν είναι ώρα να μιλάμε για φυλακές.
Δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για απεργίες πείνας.
Χαροπαλεύουν τα ιδανικά των επονομαζόμενων αντιεξουσιαστών
τόσες και τόσες χιλιετίες, τι σε έπιασε τώρα κι αγωνιάς;
Άσε να περάσουν οι γιορτές
και το ξανασυζητάμε.
Λαχταράμε λίγη χρυσόσκονη
να πασπαλίσουμε τις αδιέξοδες νύχτες μας.
Ο ήλιος του Δεκέμβρη
δεν επαρκεί για να φωτίσει
τα πρωινά μας.
Περπατάμε βαριά άρρωστοι, ανάμεσα σε νεκρούς
υπερθεματίζοντας την υγεία.
Ο ένας ασθενής ζητά απ’ τον άλλο, να του χορηγήσει
την υπέρτατη θεραπεία.
Απαστράπτοντες μέσα στις παραισθήσεις μας.
Ξορκίζουμε την οδύνη των μελλοθάνατων
με τόνους φαγητού και ποτού.
Αρχαίο Συμπόσιο ή ο Μυστικός Δείπνος;
Ανάμεσα στους συνδαιτυμόνες κρύβεται πάντα, ένας Ιούδας.
Κώνειο ή σταύρωση;
Ο θάνατος…
ακαριαίος;
ανώδυνος;
ή
αργός;
βασανιστικός;
Ο θάνατος….η μόνη απόδειξη
πως δεν ήσουν εσύ ο προδότης.
Όσο και να ντύσεις την κακία στα σατέν και τα βελούδα
δεν θα την κάνεις κυρία.
Είναι μια πόρνη
σαθρή
γριά
ξοφλημένη
εθισμένη στην ουτοπία της υστεροφημίας.
Αν την πετύχεις στον δρόμο
να πουλιέται φθηνά
μην προσπεράσεις.
Κοίταξε την βαθιά μέσα στα μάτια.
Είναι δειλή κι ας φαντάζει αήττητη.
Μην της πουλήσεις τίποτα και μην αγοράσεις.
Αν θέλεις μια και καλή, να την αφανίσεις
πες της απλά….σ ‘αγαπώ.
Το παν είναι να δείχνεις ευδιάθετος και προσηνής.
Δεν θα ασχοληθεί κανείς, αν πράγματι είσαι.
Οι άνθρωποι μπερδεύουν τις κοινωνικές συμπεριφορές
με τους αληθινούς χαρακτήρες.
Είμαστε μικροσκοπικά, γυάλινα φωτάκια, ωχρά και τρεμοπαίζοντα.
Μετά το πέρας των εορτών θα ξαναμπούμε στις χάρτινες κούτες μας
κι άντε πάλι πίσω…
ο καθένας στο δικό του μουχλιασμένο πατάρι.
ΑΛΛΙΩΣ 