Tags
τη στήλη γράφει & επιμελείται
η Λίλα Παπαπάσχου
Η πρώτη μήτρα
τ’ αλώνι
κι ο πρώτος μου χυμός
τ’ αμπέλι
κι ο ουρανός
καθαρός
μέσα στης μάνας τα μάτια
πόσες μέρες ταξίδεψα
δεν ξέρω
χωρίς νερό
χωρίς φαϊ
χωρίς ούτε μια στιγμή δικιά μου
μα δεν είναι ετούτο που με πείραξε
ούτε ο ξεριζωμός
είναι που
κι όταν ήμουν στην πατρίδα
πάλι δικιά μου
δεν ήταν…
Ένας λόγος που αποφάσισα ν’ ασχοληθώ και «δημοσιογραφικά» με την Τέχνη και τις πολλαπλές εκφάνσεις της, δημιουργώντας την στήλη ARS & VITA, ήταν γιατί χάρη στην απεραντοσύνη των λέξεων & των ήχων και την αμεσότητα της εικόνας, μπορεί ο καθένας από εμάς να δημιουργήσει έναν δικό του, εντελώς καινούργιο κι ανόθευτο κόσμο, μέσα στον οποίο θα αισθάνεται πραγματικά ελεύθερος, ακόμα κι ως απλός θεατής.
Μία μέρα μετά τον Άμλετ του Γιάννη Χουβαρδά, στην Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών, δηλαδή το Σάββατο 17/1/2015, βρέθηκα (…ευχαριστώ πολύ τον φίλο, συνεργάτη & εκδότη του «Αλλιώς» Κωνσταντίνο Καραγιαννόπουλο για την πρόσκληση και την παρέα…) στο πολύ ιδιαίτερο – απ’ όλες τις απόψεις – Zp87, για να παρακολουθήσω το απίστευτα ενδιαφέρον και ατόφια συγκινητικό ταξίδι ενός μετανάστη, ακολουθώντας τον βήμα-βήμα σε όλες τις ενδιάμεσες στάσεις της περιπλάνησης του.
Βασισμένη στο κα-τα-πλη-κτι-κό!! κείμενο του Γιάννη Κωσταρή η μουσικοθεατρική παράσταση “PASSPORT project 2”, παρουσιάστηκε πρώτη φορά στο Zp87, από τον Ιανουάριο του 2013 έως τον Μάιο του 2014. Αυτό το δύσκολο, πειραματικό εγχείρημα, το οποίο λάμβανε χώρα σ’ έναν νέο, διαφορετικής λογικής χώρο, στέφθηκε με επιτυχία (…απόλυτα δίκαια…) και κάπως έτσι είχα την τύχη να το παρακολουθήσω, καθώς διανύει τον τρίτο χρόνο της δημιουργικής του πορείας.
Το ηλεκτρικό μπάσο, τα αναλογικά εφέ, τα loops και το πιάνο του Απόστολου Καλτσά – γνωστού απ’ τις πολυάριθμες και αξιόλογες συνεργασίες του με καταξιωμένους Έλληνες & ξένους μουσικούς – σε συνδυασμό με την απρόσμενη υποκριτική του δεινότητα, συνόδευσαν τον ξεριζωμένο αλλά καθόλα αξιοπρεπή και βαθιά συνειδητοποιημένο άνθρωπο, που ενσάρκωσε με σπάνια ευαισθησία ο Γιάννης Κωσταρής, στο δύσκολο και γεμάτο αντιξοότητες ταξίδι του, επενδύοντας με “αιχμηρούς” ήχους και αγαπημένες μουσικές και τραγούδια απ’ όλο τον κόσμο μια μοναδική εμπειρία, που πυροδότησε μέσα μου σκέψεις και συναισθήματα, που ομολογουμένως είχα πολύ καιρό να νιώσω.
Η «πολυμήχανη» Βαλεντίνη Σιόβα, σκηνοθέτησε με εφευρετικότητα μία αντισυμβατική «υπερπαραγωγή», εκμεταλλευόμενη στο έπακρο τον σκηνικό χώρο που είχε στην διάθεση της, καθοδηγώντας τους πολυτάλαντους ερμηνευτές της με άποψη και γνώση, χωρίς να εκβιάζει το συναίσθημα μας – υποδαυλίζοντας το συνεχώς – ενώ ταυτόχρονα μας προσέφερε απλόχερα τροφή για σκέψη. Ήταν πραγματικά συγκλονιστικός ο τρόπος με τον οποίο εκτυλίχθηκε το γεμάτο εκπλήξεις και ανατροπές οδοιπορικό στην ψυχή ενός ανθρώπου, που σε όποιο μέρος κι αν βρεθεί αισθάνεται ξένος. Η πολυπλοκότητα του ανθρώπινου ψυχισμού και η “ιερή”, πολυσήμαντη έννοια της πατρίδας, αποτυπώθηκε ποικιλλοτρόπως, με highlight ένα πολύ εύστοχο video art – ιστορική αναδρομή (video: Shoot the Band), το οποίο μίλησε κατευθείαν στην καρδιά μας. Το χθες και το σήμερα της Ελλάδας ζωντάνεψε πάνω σ’ εναν κατάλευκο τοίχο, θυμίζοντας σ’ αυτούς που φαίνεται να το έχουν ξεχάσει, πως – εν δυνάμει – είμαστε όλοι μετανάστες και γι’ αυτό οφείλουμε να παραμείνουμε πάνω απ’ όλα…άνθρωποι.
Ήταν πραγματικά μία πολύ ευτυχής συγκυρία, ότι βρέθηκα στον φιλόξενο χώρο του Zp87, ακριβώς μία ημέρα μετά απ’ την Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών. Μέσω της αναπόφευκτης σύγκρισης, συνειδητοποίησα για μία ακόμη φορά, πως το να “ποιείς τέχνη & ήθος” δεν έχει να κάνει με τα χρήματα, τις τεχνικές υποδομές ή τον εκάστοτε μηχανισμό προώθησης, αλλά με την έμπνευση και μόνο με αυτή. Το γεγονός ότι είδα και μάλιστα συνεχόμενα δύο εξαιρετικές παραστάσεις, εντελώς διαφορετικού ύφους και…budget, αποτέλεσε για μένα διπλό κέρδος και με γέμισε αισιοδοξία για την πορεία του, διαρκώς εξελισσόμενου, ελληνικού θεάτρου.
Ολοκληρώνοντας το αφιέρωμα της στήλης ARS & VITA στο “PASSPORT project2” έτσι όπως το συνέγραψε και το ερμήνευσε ο Γιάννης Κωσταρής, το σκηνοθέτησε η Βαλεντίνη Σιόβα και το έντυσε μουσικά ο Απόστολος Καλτσάς… δηλώνω απερίφραστα, ότι δεν έχει να ζηλέψει τίποτα, ακόμα και από την πιο πολυδάπανη θεατρική παραγωγή. Ένα μεγάλο μπράβο σε όλους τους συντελεστές και μια ευχή…η συνέχεια να είναι εξίσου καλή. Σίγουρα με βάση αυτό που είδα το Σάββατο, ο καλλιτεχνικός δρόμος που ανοίγεται μπροστά τους είναι μακρύς, ανηφορικός και… πολλά υποσχόμενος!
http://www.youtube.com/watch?v=cHjMK2IZtiA
*photos & trailer by Panos Karadimas
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΟΥΣΙΚΟΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ “PASSPORT project 2”
http://www.tff.gr/article.asp?catid=36792&subid=2&pubid=129939599
ΑΛΛΙΩΣ 