“Le Printemps” Pierre-Auguste Cot
“Το Κορίτσι της Δύσης”
…κατά κόσμον Λίλα Παπαπάσχου
Αγκυλωμένοι
στο σταυρό της αποστασιοποίησης
βεβηλώνουμε
τη σιωπηρή συμφωνία του πάθους.
Στριμώχνεται το απόλυτο, στο ελάχιστο;
Δεν φταίνε οι καρδιές, που ραγίζουν.
Αν θέλεις να μάθεις την αλήθεια για τον έρωτα
απομακρύνσου
απ’ τις ανθρώπινες εκλογικεύσεις.
Ας παραμείνουμε ανείπωτοι.
Ας φτερουγίσουμε στους αιθέρες, φευγάτοι.
Ας ξαπλώσουμε κάτω απ’ τον ίσκιο ενός κέδρου.
Μύρισε τα μαλλιά μου
– ευωδιάζουν σαν άνθη νεραντζιάς –
μην με ρωτήσεις για τις ουλές
είναι ενθύμια από παλιές πληγές
δικές σου και…άλλων…
Κοίταξε μας.
Παράξενοι που είμαστε…
Κάνουμε έρωτα με το βλέμμα
ας υποκρίνονται τα σώματα, πόλεμο.
Χαμένη στον ωκεανό των εγωισμών
η επιθυμία, δεν σταματά να γυρεύει στεριά.
Ήρθε η Άνοιξη, μην με σπαταλήσεις.
Να θυμάσαι…με τρομάζουν οι επανασυνδέσεις
περισσότερο απ’ τους αποχωρισμούς.
Φοβάμαι…εσένα…εμένα…το λάθος…
Δεν σε αγγίζουν πια οι εποχές.
Στάζουν τα χάδια, γροθιές.
Στο ρινγκ της γενετήσιας ορμής
βγαίνουν νοκ άουτ, τα συναισθήματα.
Μία αρχέτυπη προτροπή
με τραβάει κοντά σου.
Έλξη…απώθηση…έλξη…απώθηση…έλξη…
Βυθιζόμαστε σε κινούμενη άμμο.
Μην αναλωθείς σ’ ετεροχρονισμένες συγνώμες.
Μην με κακολογείς σ’ αγνώστους και φίλους.
Μη με προσφέρεις – βορά –
στις κλίκες των μισογύνηδων.
Βιάστηκες να με προσπεράσεις, όμως φταίω κι εγώ
που δεν αποφασίζω, να φύγω.
Ακούς τον θυμό²;
Πως μας ζητωκραυγάζει!
“ΕΡΩΤΑΣ & ΠΟΛΕΜΟΣ” ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΑΛΑΒΕΡΑ
ΑΛΛΙΩΣ 