Tags
Ο ΦΕΤΙΝΟΣ ΝΙΚΗΤΗΣ ΤΟΥ ΒΡΑΒΕΙΟΥ “ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΟΡΝ”, ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΑΡΑΝΤΗΣ, ΕΠΙ ΤΟ ΕΡΓΟΝ…
τη στήλη γράφει & επιμελείται
η Λίλα Παπαπάσχου
Η στήλη ARS & VITA, βρέθηκε χθες στο θέατρο που φέρει το όνομα (..και την χάρη…) του πιο λαμπερού πρωταγωνιστή του θεάτρου & του κινηματογράφου, του αξέχαστου Δημήτρη Χορν, για να παρακολουθήσει την απονομή βράβευσης της καλύτερης ερμηνείας νέου άντρα ηθοποιού κατά την περασμένη θεατρική σεζόν.
9 Μαρτίου 1921 – 16 Ιανουαρίου 1998
Δευτέρα 9 Μαρτίου 2015 λοιπόν (…η εκδήλωση συνέπεσε φέτος με τα γενέθλια του Δημήτρη Χορν…) σε μία αίθουσα γεμάτη με εκπροσώπους του καλλιτεχνικού χώρου- ανάμεσα τους και παλαιότεροι νικητές- δημοσιογράφους, αλλά και πλήθος κόσμου που αγαπά και στηρίζει το ελληνικό θέατρο και ως εκ τούτου, συνέρευσε στο “ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΟΡΝ” για να δει από κοντά τους αγαπημένους του ηθοποιούς και να χειροκροτήσει τον τελικό νικητή της χθεσινής αναμέτρησης.
Ο Σταμάτης Φασουλής, ο οποίος θεσμοθέτησε αυτήν την καλλιτεχνική πρωτοβουλία, που συμπληρώνει φέτος 15 χρόνια ζωής, χαιρέτησε την εκδήλωση με έναν τρόπο που πραγματικά με εξέπληξε και ταυτόχρονα με έκανε να αναθεωρήσω (…ελαφρώς…) την γενικότερη – όχι και τόσο θετική – άποψη που έχω, για την σκοπιμότητα τέτοιου είδους θεσμών, οι οποίοι ενδεχομένως να αφήνουν απ’ έξω σημαντικές προσπάθειες καλλιτεχνών, που για κάποιον λόγο δεν μπόρεσαν να κάνουν ευρύτερα γνωστή την δουλειά τους στο αθηναικό κοινό και κατ’ επέκταση στα μέλη της Επιτροπής που επιλέγει τους εκάστοτε υποψήφιους.
Ο αφοσιωμένος θεατράνθρωπος προσέφερε τροφή για σκέψη με την τοποθέτηση του απέναντι στην συγκεκριμένη διοργάνωση, μιλώντας με ειλικρίνεια, σε συνδυασμό με μία χιουμοριστική – και έντονα αυτοκριτική – διάθεση για την διαδικασία επιλογής και αξιολόγησης των υποψηφίων, που σύμφωνα με πολλούς ανθρώπους του χώρου και όχι μόνο…δεν είναι αδιάβλητη και εξ’ ολοκλήρου αντικειμενική (…καμία ανθρώπινη επινόηση δεν μπορεί να είναι εκ των πραγμάτων …). Ανεξαρτήτως όμως, απ’ τις όποιες επιμέρους ενστάσεις, μία βράβευση σίγουρα συνεισφέρει στην προβολή και την έμπρακτη στήριξη των νέων καλλιτεχνών: “έτσι σαν ένα ελαφρύ, φιλικό χτύπημα στην πλάτη, που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει προχώρα και εμείς εδώ είμαστε…”, ειδικά σε μία εποχή που οι αρμόδιοι κρατικοί φορείς συν-τηρούν μία άκρως απαξιωτική στάση απέναντι στην τέχνη και τον πολιτισμό, αποδεικνύοντας με την επιδεικτική (…και προκλητική συνάμα…) αδιαφορία τους, ότι σ’ αυτήν την χώρα τα πάντα είναι θέμα ιδιωτικής πρωτοβουλίας.
Ο οικοδεσπότης της βραδιάς, Σταμάτης Φσσουλής
Στη συνέχεια, την σκυτάλη πήρε ο Πρόεδρος της Επιτροπής, Κώστας Γεωργουσόπουλος, που με την σειρά του στηλίτευσε τα “κακώς κείμενα” ενός κρατικού μηχανισμού, που αρνείται πεισματικά να επενδύσει στους πιο καθοριστικούς τομείς για την εξέλιξη και την πρόοδο κάθε κοινωνίας -ανάμεσα τους περίοπτη θέση κατέχει ο πολιτισμός – δίνοντας όμως μεγαλύτερη έμφαση στην αξία της προσπάθειας των νέων καλλιτεχνών (…υποψήφιων για το βραβείο και μη…) προκειμένου να ξεχωρίσουν και να καταξιωθούν σε έναν ιδιαίτερα απαιτητικό και αρκούντως ανταγωνιστικό χώρο, στον οποίο καλείσαι να δώσεις πάρα πολλά (..τον εαυτό σου ολόκληρο…) για να μην πάρεις σε πολλές περιπτώσεις απολύτως τίποτα, τουλάχιστον όχι σε υλικό επίπεδο (…ενίοτε ούτε σε ηθικό….).
Στα highlight της βραδιάς η παρουσία του ακαταπόνητου μουσικοσυνθέτη Μίμη Πλέσσα, ο οποίος με το δικό του μοναδικό στιλ μας μετέφερε ιστορίες, εμπειρίες και διάφορα ευτράπελα, τα οποία συνέβησαν κατά την διάρκεια της μακρόχρονης συνεργασίας του με τον Δημήτρη Χορν (..για τους φίλους Τάκης…) και έπαιξε στο πιάνο δικές του επιτυχίες, τις οποίες πρωτοτραγούδησε ο γνωστός ηθοποιός, αφήνοντας εκτός από το υποκριτικό και το τραγουδιστικό του στίγμα, στο θέατρο και τον κινηματογράφο. Η μεγάλη – και πολύ ευχάριστη – έκπληξη της χθεσινής απονομής όμως, ήταν η σκηνική σύμπραξη της κομψότατης και πάντα αεράτης Μάρως Κοντού με το νεανικό συγκρότημα ‘ΜΕΛΙΣΣΕΣ”. Η μελωδική συνάντηση δύο εντελώς διαφορετικών γενεών καλλιτεχνών, ξεσήκωσε τους παρευρισκόμενους δίνοντας στην εκδήλωση εορταστικό χαρακτήρα και αποσπώντας αβίαστα, ένα ειλικρινές και παρατεταμένο χειροκρότημα.
Χωρίς περιττές καθυστερήσεις, φλυαρίες ή συναφή αντι-αισθητικά απρόοπτα αντίστοιχων εκδηλώσεων (…άλλο ένα συν της χθεσινής βραδιάς η απλότητα και η αμεσότητα με την οποία εκφράστηκαν όλοι οι συμμετέχοντες-διοργανωτές…) απονεμήθηκε το βραβείο “Δημήτρης Χορν” 2015 στον Μιχάλη Σαράντη για την ερμηνεία του – ως Νότης Σερδάρης – στο έργο του Παντελή Χορν “Φλαντρώ” (Εθνικό Θέατρο, Κτίριο Τσίλλερ – Σκηνή “Νίκος Κούρκουλος”), αλλά και – ως Αγγελιοφόρος – στην τραγωδία του Ευριπίδη, “Ιππόλυτος” (Επίδαυρος). σε σκηνοθεσία της Λυδίας Κονιόρδου αμφότερα.
Ο αδιαμφισβήτητα ταλαντούχος ηθοποιός επικράτησε των τριών άξιων συνυποφηφίων του: Μάνου Καρατζογιάννη για το ρόλο του Κρίστοφερ στο έργο του Simon Stephens ” Ποιος σκότωσε τον σκύλο τα μεσάνυχτα” σε σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά (Αγγέλων Βήμα), Ντένη Μακρή για το ρόλο του Άμλετ, στο ομώνυμο έργο του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, σε σκηνοθεσία Χρήστου Θεοδωρίδη, από την “Ορχήστρα των μικρών πραγμάτων” (Πορεία) & Γιάννη Παπαδόπουλου για την ερμηνεία του στο έργο των John Murray και Allen Boretz “Room Service”, σε σκηνοθεσία Έκτορα Λυγίζου ( Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών), αλλά και για το ρόλο του στο έργο της ομάδας Kursk, “Η προσευχή της κοπέλας που έπεσε στο πηγάδι, αλλά δεν θέλει να πεθάνει”, σε σκηνοθεσία Χάρη Φραγκούλη (Θέατρο της Οδού Κυκλάδων – Λευτέρης Βογιατζής).
Ο Γιώργος Χρυσοστόμου – προηγούμενος κατόχος του βραβείου – φόρεσε στο λαιμό του Μιχάλη Σαράντη τον Χρυσό Σταυρό του Δημήτρη Χορν και στην συνέχεια το βήμα δόθηκε στον νεαρό καλλιτέχνη, ο οποίος εκφώνησε έναν πολύ σεμνό και συγκινητικό λόγο, μέσω του οποίου ευχαρίστησε τους ανθρώπους που τον εμπιστεύτηκαν και συνεχίζουν να τον στηρίζουν έμπρακτα, καθώς και τον Πρόεδρο της Επιτροπής Κώστα Γεωργουσόπουλο και τα μέλη – Σταμάτη Φασουλή, Ξένια Καλογεροπούλου, Λυδία Κονιόρδου και την δημοσιογράφο Αντιγόνη Καράλη – που τον τίμησαν με μία τόσο σημαντική διάκριση, αφιερώνοντας το βραβείο που κέρδισε επάξια, σε έναν πολύ αγαπημένο του άνθρωπο, που δίνει την δική του μάχη εκτός σκηνής (…ευχόμαστε ολόψυχα η έκβαση αυτής της μάχης να είναι 100% αίσια…). Πολλά και ειλικρινή συγχαρητήρια εκ μέρους της στήλης στον Μιχάλη Σαράντη για την σοβαρότητα και το ήθος που επέδειξε, στους υπεύθυνους της συνολικότερης οργάνωσης της βραδιάς – Σταμάτη Φασουλή & Θεοδόση Ισαακίδη, καθώς και στον Γιώργο Λύρα που επιμελήθηκε την σκηνοθεσία της εκδήλωσης.
Συνοψίζοντας, θα ήθελα να υπογραμμίσω, ότι παρόλο που πέρασα πολύ όμορφα χθες και επιπλέον (…όσο κι αν προσπάθησα…) δεν βρήκα κάτι το μεμπτό στην βραδιά που διοργάνωσε ο Σταμάτης Φασουλής και οι συνεργάτες του, συνεχίζω να μην πολυπιστεύω σε βραβεία, διακρίσεις και λοιπούς υπερθεματισμούς, ειδικά στον τομέα της τέχνης που εξ’ ορισμού, φημίζεται για την υποκειμενικότητα του. Οφείλω, ωστόσο, να παραδεχτώ, ότι τίποτα δεν γίνεται εις μάτην και να επικροτήσω κάθε προσπάθεια, που στοχεύει στην ανάδειξη και κατ’ επέκταση στην προώθηση νέων και πολλά υποσχόμενων ηθοποιών, οι οποίοι στην χώρα μας – δυστυχώς – παλεύουν καθημερινά για μια θέση στον ήλιο, αδυνατώντας πολλές φορές να επιβιώσουν, αν και υπηρετούν με συνέπεια και αυταπάρνηση ένα επάγγελμα, το οποίο για τους ομότεχνους τους, που ζουν και εργάζονται στο εξωτερικό, συνεπάγεται στις περισσότερες των περιπτώσεων, υψηλές οικονομικές απολαβές, δημοσιότητα και μία καλώς (…και κακώς…) εννοούμενη γκλαμουριά.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, θεωρώ πως αξίζει να βάλουμε όλοι – υπέρμαχοι ή επικριτές τέτοιου είδους πρωτοβουλιών – λίγο νερό στο κρασί μας και γιατί όχι να βοηθήσουμε με την εποικοδομητική (…και ουχί αφοριστική…) κριτική μας στην βελτίωση και στην ουσιαστική εξέλιξη παρόμοιων θεσμών, προκειμένου μελλοντικά να διεξάγονται με ακόμα μεγαλύτερη διαφάνεια και αξιοκρατικούς όρους. Είθε….
Ο ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΟΣ ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΩΣ ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ ΣΤΟΝ ΙΠΠΟΛΥΤΟ…
ΑΛΛΙΩΣ 