Παύλος Σάμιος (2013) http://www.samiospavlos.gr/
“Το Κορίτσι της Δύσης”
…κατά κόσμον Λίλα Παπαπάσχου
Εαρινή Ισημερία.
Τα σύννεφα μουδιασμένα, ο ήλιος διστάζει.
Σελήνη κενή πορείας.
Ερμής & Αφροδίτη ανάδρομοι
απ’ την εποχή του homo erectus.
Αγκαλιές προδομένες απ’ την σκόνη του χρόνου
αραχνιασμένα φιλιά, οι πιο μεγάλες στιγμές
στη φορμόλη.
Τα λουλούδια επαναστατούν
ενάντια στο ξόδι της πόλης.
Μιλάς, σου μιλούν, γελάς, σου γελούν…τραγουδάς…
Η εποχή επιβάλλει, να ευωδιάζεις.
Σκαλώνει το όνειρο
στις κεραίες μιας ανεμοδαρμένης ταράτσας.
Όλο κάτι αρχίζεις…
– αιώνιος εραστής της αφετηρίας! –
το εγκαταλείπεις για κάτι καινούργιο
το ίδιο ανούσιο κι εφήμερο.
Βαριέσαι…
Βλέπεις το ίδιο τέλος, σε άλλα μάτια
Χαϊδεύεις τον παλιό χωρισμό, σε νέα κορμιά.
Μάταιο λες…μάταιο…και συνεχίζεις ακάθεκτος
την πορεία προς την άγνωστη μήτρα.
Βρέχει τις τελευταίες μέρες, ασταμάτητα…
Μετράς τις σταγόνες με πρωτόγνωρη αγωνία.
Γέμισαν με υγρό πυρ τα πέταλα των χαμομηλιών.
Η μυρωδιά από βρεγμένο χώμα, με γυρίζει πάντα σε εκείνα
τα δικά μας … κρυφοφιλήματα …
Όταν αρχίζουν οι σιγουριές, τερματίζεται η κοσμογονία.
Βαριέσαι…
Σου έρχονται στο μυαλό λέξεις…συγκεχυμένες…ασύνδετες…
«Ομορφιά, αθωότητα, γαλήνη, λογοτεχνία, πνιγμονή, αντικατοπτρισμός
βιολέτα, οργασμός, ευτυχία, γαλαξίας, σταύρωση, ανθοφορία, μυστικό, όαση,
αγάπη, θυσία, πλάνη, ανεμοστρόβιλος, ιστορία, κανέλα, αηδόνι, μυστικό,
προσμονή, μαγεία, αλήθεια, προορισμός, καφές, ελευθερία, μουσική, γαρδένια, προσμονή, γαλάζιο,
αμοιβάδα, καημός, αστραπή, αντίο, φίλος, τσιγάρο,
ποίηση, θάνατος, ποίηση, θάνατος…ποίηση…»
Πίνεις μόνος, σ’ αβοήθητα διαμερίσματα.
Ύστερα ξαναφοράς, τα δανεικά σου κουράγια.
Περιπλανιέσαι – κάθε μέρα πιο ξένος –
στα παλιά σου στέκια.
Οι γυναίκες ασχημίζουν
απ’ τα ξενύχτια και τον καπνό τόσων τσιγάρων.
Τα στήθη τους εκπέμπουν
την αύρα του ανικανοποίητου.
Οι φίλοι σου τις κοιτάζουν καχύποπτα.
Πόσο κοστολογείται στις μέρες μας
μία σπερματό-αφελής συνουσία;
Βαριέσαι…
Κι ύστερα η ανατροπή.
Μ’ ένα χάδι απρόσμενο.
Σαν εκδρομή σε μέρος αγαπημένο
οικείο & αταξίδευτο…
Όλα αλλιώτικα, ξαφνικά.
Το μυστήριο της ευτυχίας.
Μόλις την απαρνηθείς, εκείνη σε βρίσκει.
Κάπως έτσι έρχεται η Άνοιξη.
Εκτός τόπου και χρόνου…
ΑΛΛΙΩΣ 