Tags
γράφει & επιμελείται
η Λίλα Παπαπάσχου
“…το κορμί σου στα χέρια μου ζύμη/φτιάχνω τρύπες και χάνομαι μέσα τους (…) Σε κάθε τρύπα/καρτέρι μου στήνουν οι μέλισσες (…) Τα δάχτυλα μου αλκοολικά / μονορούφι το σώμα σου πίνουν…χώνομαι ολόκληρος στο σώμα σου / όπως το χέλι μες στη λάσπη…”
_ _ _ _ _ _ _ _ _
Διαπεραστικός ερωτισμός, εκλεπτυσμένη δηκτικότητα, αισθησιασμός, υφέρπουσα μελαγχολία, αμφισημίες και αντιθέσεις, διάχυτη μουσικότητα, συγκαλυμένη τρυφερότητα, η προαιώνια αγωνία της ψυχής που ασφυκτιά, εγκλωβισμένη στην μέγγενη των συμβάσεων, λαχταρώντας ενδόμυχα το λυτρωτικό χάδι του έρωτα & του θανάτου…
Αυτά είναι μερικά μόνο από τα πολύτιμα κομμάτια του ποιητικού παζλ, που συναρμολόγησε με μοναδική μαεστρία ο Στάθης Κουτσούνης και στη συνέχεια αποτύπωσε στην έκτη ποιητική συλλογή του, η οποία φέρει τον συμβολικό τίτλο “ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ” και κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 2014, απ’ τις Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ. Επί 28 συναπτά έτη (…1987…) ο γνωστός ποιητής διανύει μία πολύ προσωπική, εξελικτική πορεία στο λογοτεχνικό γίγνεσθαι, ακολουθώντας τον αθόρυβο και δύσκολο δρόμο της ουσιαστικής και απρόσκοπτης δημιουργίας, μακριά από κάθε είδους διάττοντες αστέρες και τους απαίδευτους δορυφόρους τους, καθώς και απ΄τα πάσης φύσεως παιχνίδια προβολής και…επιβολής.
Ο Στάθης Κουτσούνης – ποιητής και φιλόλογος – με τη συμβολή τριών πολύ σημαντικών ανθρώπων του χώρου, του Αλέξη Ζήρα & του Γιώργου Κοκορέλη, Κριτικών Λογοτεχνίας & του Θεοδόση Πυλαρινού, Καθηγητή Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, παρουσίασε το νέο του βιβλίο με αμεσότητα και εξωστρεφή διάθεση, καταφέρνοντας να ενώσει το πολύχρωμο πλήθος που κατέκλυσε το βράδυ της Τρίτης (…τελευταία μέρα του Μαρτίου…) το Βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ, σε μία ενιαία, ζωντανή και πολύ συμμετοχική παρέα. Οι κύριοι Ζήρας, Κοκορέλης & Πυλαρινός μίλησαν εκ περιτροπής για τα “ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ”, αλλά και για το ευρύτερο ποιητικό έργο του γνωστού λογοτέχνη (…δύσκολα χωρούν 28 χρόνια πορείας σε λίγες ώρες…) με τρόπο εύληπτο – όχι όμως εύπεπτο – βάζοντας ακόμα και τον πιο αμύητο παρευρισκόμενο σε μία άκρως δημιουργική διαδικασία, που θύμιζε περισσότερο καλλιτεχνική συζήτηση, παρά μία ακόμα απρόσωπη και ενίοτε βαρετή (…το ξέρω γίνομαι κάπως σκληρή και ενδεχομένως άδικη αλλά ένιωσα την ανάγκη να το καταθέσω…) παρουσίαση βιβλίου. Ο εμπεριστατωμένος λόγος και η έντονη επικοινωνιακή διάθεση όλων των ομιλητών, μας βοήθησε να κατανοήσουμε βαθύτερα το ποιητικό σύμπαν του Στάθη Κουτσούνη.
Καθοριστικό ρόλο στην ενίσχυση της, ούτως ή άλλως, γιορτινής ατμόσφαιρας της βραδιάς έπαιξε η αισθαντικότατη απόδοση επιλεγμένων ποιημάτων από την ηθοποιό και σκηνοθέτη Ειρήνη Μαργαρίτη. Η πολλά υποσχόμενη καλλιτέχνης, γέμισε τον χώρο με την όμορφη και κομψή παρουσία της και απήγγειλε με γνήσιο συναίσθημα και χωρίς ίχνος υπερβολής ή πόζας χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τα “ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ” του Στάθη Κουτσούνη, ντύνοντας με την ζεστασιά της φωνής της, τους εύθραυστους στίχους του ποιητή. Ο μεστός και καθαρός λόγος της Ειρήνης Μαργαρίτη έγινε ένα με τις αέρινες μουσικές δύο αξιόλογων νέων ερμηνευτριών. Η Χρυσούλα Αγκυρανοπούλου με το “απόκοσμο” πιάνο της και η Μαρία Γαλάκου με το “υπερβατικό” βιολί της, γέμισαν την αίθουσα με μελωδικότατα – και τόσο απαραίτητα – μουσικά ιντερμέδια και καταχειροκροτήθηκαν από ένα ένθερμο και πολυσυλλεκτικό κοινό.
Μετά το τέλος της εκδήλωσης ο Στάθης Κουτσούνης περίμενε υπομονετικά τους προσκεκλημένους του, οι οποίοι τον πλησίαζαν εγκάρδια με τα “ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ” ανά χείρας για να τους υπογράψει το βιβλίο και να ανταλλάξουν μαζί του απόψεις περί ποίησης και…ζωής. Προς μεγάλη μου χαρά (…κι ολίγη έκπληξη…) ο καταξιωμένος ποιητής απευθύνθηκε σε όλους τους παρευρισκόμενους με την ίδια προσήνεια, ενώ δεν δίστασε να ακούσει την γνώμη των αναγνωστών του – και μη – με ειλικρινές ενδιαφέρον και δεκτικότητα. Αν και δεν συνηθίζω να στήνομαι σε ουρές, προκειμένου να μου υπογράψει ένας συγγραφέας το έργο του, όσο κι αν τον εκτιμώ (…ήμουν αντιδραστική ως προς αυτό παιδιώθεν…) ένιωσα την ανάγκη να προσεγγίσω τον κ. Κουτσούνη και να εκφράσω την εκτίμηση και τον θαυμασμό μου απέναντι στο ποιητικό του έργο αλλά και στην γενικότερη στάση ζωής του. Μακάρι να ακολουθήσουν κι άλλες βραδιές σαν αυτή που ζήσαμε στον Ιανό την Τρίτη 31 Μαρτίου 2015, γιατί είναι πάντα πολύ ενθαρρυντικό να υπερισχύει η ποίηση έναντι της….πεζότητας…ή όπως θα έλεγε και ο Στάθης Κουτσούνης “…την ίδια στιγμή γεννηθήκαμε / απ’ την ίδια μαμή που σ’ ακούμπησε / πάνω στο σώμα μου δώρο / (…) σαν να σε κληρονόμησα / με υποχρέωση ισόβιου δεσμού…”
Ο Στάθης Κουτσούνης “επί το έργον”, υπό το άγρυπνο βλέμμα της υπογράφουσας την στήλη…
ΑΛΛΙΩΣ 