Ήχησε και η έβδομη σάλπιγγα·
οι γραφές –βέβαια- δεν ήταν
ακριβείς
κι εγώ λησμόνησα
την θυσία.
Ο άγγελος βαυκαλιζόταν
μπροστά στον καθρέφτη
ενώ πασπάτευε τα πισινά
ενός ερμαφρόδιτου χερουβίμ
πιο πίσω
στρατιές δούλων έβαφαν
τα νύχια της νύφης
στο χρώμα
του κοραλλιού της Πάτμου
και τυφλοί οργανοπαίχτες
δίναν τόνο χαρωπό
στο σκηνικό.
«Και επί το ιμάτιον
και επί τον μηρόν
αυτού
έχει γεγραμμένον
το όνομα:
ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΒΑΣΙΛΕΩΝ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΣ ΚΥΡΙΩΝ».
Γαμβρός νέος
ωραίος
προσεχτικός στους τρόπους
μα-
κυρίως-
ηδονιστής…
πια κοπέλα θα μπορούσε
να αντιταχθεί
σ’ έναν τέτοιον εραστή;
Κι όμως·
μια λεπτομέρεια
χάλαγε
την
όλη
ομολογία
μια
κάποια
διαφορά στις προτιμήσεις
που αποκλήρωνε
τον έφηβο
από τον λευκό τον θρόνο.
Έτσι λοιπόν
φίλοι μου
εκλεκτοί
θα προσμένουμε
σε
κάποιαν
άλλη
χιλιετηρίδα
καινούριο
φιλήδονο εκτελεστή
να γίνει
το αρνίον το εσφαγμένον.
ΑΛΛΙΩΣ 