Tags
γράφει & επιμελείται
η Λίλα Παπαπάσχου
Πρωτοείδα δείγμα σκηνοθετικής δουλειάς της Κατερίνας Ευαγγελάτου στο Αμφι – Θέατρο του Σπύρου Ευαγγελάτου (…όταν ακόμα υπήρχε…) έχοντας την ευκαιρία να εντρυφήσω στο ζοφερό, σκοτεινά αμαρτωλό κόσμο ενός ακόλαστου και βαθιά ερωτευμένου βαμπίρ. Η “Ερωτευμένη Νεκρή” του Τεοφίλ Γκωτιέ, στην οποία πρωταγωνιστούσε η Στεφανία Γουλιώτη, αποτελεί για μένα μία από τις ωραιότερες και πιο άρτιες θεατρικές δουλειές που έχω δει ποτέ, για πολλούς και διαφορετικούς λόγους, τους οποίους αδυνατώ να σας αναλύσω λογικά, διότι συνιστούν περισσότερο αίσθηση-παραίσθηση παρά τετελεσμένο γεγονός.
Η Στεφανία Γουλιώτη – αγαπημένη Ελλήνων και ξένων σκηνοθετών – και πλέον ευρύτερα αναγνωρισμένη ηθοποιός, δημιούργησε υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες της Κατερίνας Ευαγγελάτου, ένα συγκλονιστικό πλάσμα – χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υστερούσαν υποκριτικά οι υπόλοιποι ηθοποιοί που συμμετείχαν στην παράσταση – με αποτέλεσμα η συγκεκριμένη παράσταση να μου μείνει πραγματικά αξέχαστη (…να σημειωθεί ότι παιζόταν στο Αμφι-Θέατρο για τρία χρόνια γνωρίζοντας τεράστια επιτυχία παρόλο το ζοφερό στόρυ της….).
ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ “ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΗ ΝΕΚΡΗ”
Έκτοτε, η έξυπνη, πολυτάλαντη και δημιουργικά προκλητική κόρη του Σπύρου Ευαγγελάτου σκηνοθέτησε αρκετές, διαφορετικές υφολογικά παραστάσεις (…Γυάλινος Κόσμος, Ιδομενέας κα…) με πιο πρόσφατη την αμφιλεγόμενη προσέγγιση της στο εμβληματικό αριστούργημα του Μπρεχτ “Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν”, που παρουσιάστηκε στη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών, προκαλώντας μεταξύ άλλων – θετικών και αρνητικών αντιδράσεων – την περιβόητη “κόντρα” ανάμεσα στη σκηνοθέτη και τη γνωστή κριτικό θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα (…με αφορμή την κριτική της δεύτερης αντάλλαξαν κάποιες όχι και τόσο φιλικές επιστολές…).
Κάτι παρόμοιο, όχι όμως σε τόσο μεγάλη έκταση, είχε συμβεί και με τον άκρως πρωτοποριακό, ντυμένο στα λευκά “ΙΔΟΜΕΝΕΑ” του Ρόλαντ Σίμελπφενιχ, που παρουσιάστηκε στο πλαίσιο του περσινού Φεστιβάλ Αθηνών, διχάζοντας κοινό-κριτικούς και αποδεικνύοντας για μία ακόμη φορά, ότι αν μη τι άλλο η νεαρή απόγονος-επίγονος μίας εκ των πιο ονομαστών καλλιτεχνικών οικογενειών της χώρας μας, διαθέτει τσαγανό και προσωπική άποψη ρισκάροντας μέσω των ανατρεπτικών σκηνοθεσιών της, κάτι που πολλοί συνάδελφοι της αποφεύγουν και φυσικά απεύχονται: να μην αρέσει.
ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ “ΙΔΟΜΕΝΕΑΣ”
Φέτος η Κατερίνα Ευαγγελάτου βάζει άλλο ένα μεγάλο στοίχημα, πρωτίστως με τον εαυτό της και κατ’ επέκταση με το άκρως απαιτητικό και κακ(λ)ομαθημένο κοινό του Φεστιβάλ Αθηνών, επιλέγοντας να παρουσιάσει σε έναν μη θεατρικό χώρο και συγκεκριμένα το Λύκειον Αριστοτέλους, μία αμφιλεγόμενη τραγωδία του Ευριπίδη, που βασίζεται στη ραψωδία Κ της Ιλιάδας. Ο Ρήσος του πιο κοντινού στην εποχή μας τραγικού ποιητή θα χρησιμοποιήσει ως σκηνικό περιβάλλον το Λύκειο του Αριστοτέλη, ένα από τα τρία αρχαιότερα γυμνάσια της πόλης, μεταβάλλοντας τον περίπατο σε θεατρικό γεγονός.
Ένας πολυμελής θίασος, με τους Προμηθέα Αλειφερόπουλο & Ορφέα Αυγουστίδη να ξεχωρίζουν – μαζί με ένα πλήθος 40 ατομών θα είναι οι οδηγοί των θεατών στην ιδιόμορφη αυτή θεατρική περιήγηση με τις ιστορικές και πολιτικές προεκτάσεις, την οποία έστησε η δαιμόνια Κατερίνα Ευαγγελάτου με σκοπό να ταράξει εκ νέου τα ήδη τρικυμιώδη (…όχι πάντα για τους σωστούς λόγους…) ύδατα του καλλιτεχνικού γίγνεσθαι της χώρας μας.
ΡΗΣΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΙΠΙΔΗ ΣΕ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΩΝ & ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ 2015
Αναμένουμε λοιπόν με μεγάλο ενδιαφέρον – και με μία κάποια επιφύλαξη – το νέο σκηνοθετικό τόλμημα της Κατερίνας Ευαγγελάτου, το οποίο θα μας απασχολήσει καθ’ όλη – σχεδόν – την διάρκεια του Ιουλίου, αφού η παράσταση εκτείνεται χρονικά απ’ την 1η έως και τις 19 Ιουλίου 2015. Νομίζω, πως κάτι αντίστοιχο δεν έχει ξανασυμβεί στο πρόσφατο παρελθόν (…τουλάχιστον όχι συνεχόμενα εξ’ όσων γνωρίζουμε…) και αποτελεί από μόνο του μία ακόμη καινοτομία του διαρκώς ανασχηματιζόμενου Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου, προσφέροντας την δυνατότητα σε όσο το δυνατόν περισσότερους θεατές, να συμμετέχουν σε μία μοναδική, θεατρική βόλτα.
Σύμφωνα με το επίσημο Δελτίο Τύπου της παράστασης: Ο χώρος του Λυκείου συνδιαλέγεται με το αστικό παλίμψηστο, ο ευριπίδειος λόγος μπολιάζεται με κείμενα του Σταγειρίτη φιλόσοφου και οι θεατές, ως άλλοι πλανήτες, ανακαλύπτουν μέσα από μία περιπατητική εμπειρία στο λυκόφως, τη διαχρονική πόλη – θεάτρο.
ΡΗΣΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΙΠΙΔΗ ΣΕ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΩΝ & ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ 2015
Σύμφωνα πάντως με την στήλη ARS & VITA, ασχέτως αν ανήκετε στους φαν της Κατερίνας Ευαγγελάτου ή βρίσκεστε στον αντίποδα, αξίζει να δώσετε χώρο και χρόνο σε μία γενναία καλλιτεχνική προσπάθεια, που πραγματοποιείται σε έναν μη θεατρικό χώρο, ο οποίος όμως διαθέτει μία έντονη δραματικότητα σε συνδυασμό με μία φυσική ομορφιά, που σπάνια συναντάμε πια, ειδικά όσοι ζούμε στο ραγδαία υποβαθμιζόμενο κέντρο της Αθήνας.
Έχω την αίσθηση πως στηρίζοντας τη δουλειά μίας σύγχρονης και πραγματικά αφοσιωμένης δημιουργού, η οποία προς τιμήν της δεν αρκέστηκε στην κατασπατάληση της καλλιτεχνικής της κληρονομιάς, αλλά συνέχισε να πειραματίζεται προκειμένου να βρει το δικό της σκηνοθετικό στίγμα (…κόντρα σε πολλές αντιξοότητες είναι αλήθεια…) ανοίγουμε μία πόρτα στην αντικειμενική κριτική που δεν λογο-κρίνει τους καλλιτέχνες ανάλογα με το ποιος τους γέννησε-μεγάλωσε-γαλούχησε, αλλά με βάση το έργο τους (…και μόνον αυτό…). Είθε να δικαιωθεί για την επιλογή της η Κατερίνα Ευαγγελάτου και μαζί της κι εμείς που την πιστέψαμε απ’ την αρχή…
Κατερίνα Ευαγγελάτου
Ρήσος, του Ευριπίδη
Μετάφραση
Ερμηνεύουν
Αντριάν Κολαρίτζ, Γιώργος Κουτλής, Ερρίκος Μηλιάρης, Αργύρης Πανταζάρας, Νικόλας Παπαγιάννης, Λευτέρης Πολυχρόνης, Ουσίκ Χανικιάν, Ηλίας Χατζηγεωργίου
Συμμετέχει πλήθος 40 ατόμων
ΑΛΛΙΩΣ 