“THE PORT OF LA CIOTAT”, 1907 Georges Braque, National Gallery of Art, Washington
“Το Κορίτσι της Δύσης”
…κατά κόσμον Λίλα Παπαπάσχου
Μην πάει ο νους σας στο κακό.
Δεν κομίζω φόβους, φοβίες, φοβέρες…
Αναμειγνύω χρώματα με φως.
Προσδίδω στις λεπτομέρειες
διαφορετικό νόημα
καινούργια υπόσταση
την πραγματική τους αξία.
Δεν υποτιμώ την έντεχνη τρομολαγνεία.
Δεν την αναπαράγω.
Μοιάζω με τ’ άλλα αγρίμια.
Παρίσι, Ουάσινγκτον, Αθήνα.
Απ’ τα βάθη της απληστίας
θ’ ανατείλει ξανά
Δημοκρατία, Τέχνη, Φιλοσοφία.
Το παράθυρο μισόκλειστο. Το ποτήρι μισογεμάτο.
Μας επιβουλεύεται η νυχτερινή ά-υ-πνοια.
Ακυρώνεται ο κλιματισμός, εγκλιματίζεται η ακύρωση.
Στα λιμάνια συνωστισμός.
Όλοι για κάπου. Όλοι στο πουθενά.
Εσύ κι εγώ, αντίδοτο στην ανυπαρξία.
Η προτελευταία μέρα του έβδομου μήνα.
Κουβαλάει μία απαξίωση η Πέμπτη.
Η εβδομάδα σκαλώνει στα δίχτυα της
μία ανάσα πριν την εργασιακή εκεχειρία.
Άλλο ένα θέρος, στο χείλος
Αυγουστιάτικης Αποδημίας.
Αποπνιχτική η ατμόσφαιρα
σε δίκτυα μεταφορών, επικοινωνιών
& ηλεκτρονικής παντοδυναμίας.
Άγνωστοι άνθρωποι
– μεταξύ μας, μεταξύ σας, μεταξύ τους –
αλληλοκατηγορούνται δημόσια & διαπροσωπικά
με ορολογίες ειδήμονα.
Λάμπουν δια της απουσίας τους, τα επιχειρήματα.
Παράλληλοι μονόλογοι, σ’ ένα πολύ-επίπεδο σύμπαν.
“Ship at Le Havre”, Georges Braque
Αντηλιακό με άρωμα καρπούζι και μία δόση Capital Control.
Μία φάβα και ένα έκτακτο Εurogroup με απ’ όλα, χωρίς το λάκκο.
Δύο μπάλες σοκολάτα σκέτες 13%, με σιρόπι 23%…
σταδιακά αυξάνονται το ποσοστά της επιτυχίας.
Ένα Φεστιβάλ θα μας σώσει, αλλά ποιο;
Το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου παρουσιάζει
την επίκαιρη κωμικοτραγωδία
«Τo Grexit or not to Grexit ?»
Μένουμε προσωρινά Ευρώπη
ακούγοντας δυνατά το τελευταίο σουξέ λαοφιλέστατης αοιδού
προσφάτως εγκεκριμένο απ’ τον Εθνικό μας
διασκεδαστή-επικριτή-σουρεαλιστή.
Κάγκελα παντού αγαπητέ Τζίμη
και τα μυαλά…που;
Σύντροφος, συντρόφου μάτι βγάζει
με τ’ όνομα ν’ ακολουθεί…
Παρόλη την σπλατεριά
χωλαίνουν σε τηλεθέαση τα δελτία ειδήσεων.
Δεν μας προκαλούν το ίδιο ρίγος συγκίνησης
οι επαναλήψεις των σήριαλ.
Συγκρίνονται συμφωνίες, νομοσχέδια, συζυγοκτόνοι
με τα καυτά ρεπορτάζ για ηλιοκαμένα οπίσθια;
Σε εγχώριες και ελληνικές ακτές
ισοσκελίζεται
η λιτότητα με την ευημερία.
Παπούτσι από τον τόπο σου κι ας είναι και…
τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται;
Μην ξεχάσω, πριν φύγουμε για το νησί
να ετοιμάσω τις αποσκευές.
Μαγιό, καλλυντικά, βιβλία και μαγιό, ξυριστικά, βιβλία…
Δυσδιάκριτα τα όρια της ιδιοκτησίας.
Το εγώ…εμείς
Το εμείς…μαζί
το μαζί…για πάντα
μετά…
ότι θέλει ας γίνει!
Σιωπή.
Έτσι όπως άνοιξες την πόρτα
θαρρώ πως η μορφή σου
άγγιξε την αθανασία.
“Canal du Midi”, 1898 Henri Matisse
ΑΛΛΙΩΣ 