Ουμβέρτος Αργυρός, Στην παραλία. Ιδιωτική Συλλογή.
“Το Κορίτσι της Δύσης”
…κατά κόσμον Λίλα Παπαπάσχου
Δύσκολη συνθήκη η σιωπή.
Ανασφάλεια; Επισφράγισμα εμπιστοσύνης;
Αναπόφευκτη συνέπεια της αδιάκοπης συναναστροφής;
Αμηχανία;
Παλεύουμε για την οικειότητα, ενώ όλα γύρω μας επιστρατεύονται τη λαγνεία.
Tα κουτάκια της λογικής, δεν σταματούν να στοιβάζονται
μέσα στις χάρτινες κούτες της απόλυτης ευθυγράμμισης.
Χαροπαλεύει η ψυχή.
Τόσοι ρομαντικοί! Αποσυντίθενται αργά, στον αφρό μίας αφυδατωμένης λίμνης.
Τα κίνητρα αγνά, συνήθως σκοντάφτουν στα ανθρώπινα πάθη.
Για να αναγνωρίσεις τα συμπτώματα της αρρώστιας
πρώτα συμβιβάσου με τον χειρότερο εχθρό.
Κάποιοι το αποκαλούν συγκυρία, εγώ το ονομάζω «εαυτό».
Δύσκολη συνθήκη η συνύπαρξη.
Κι όμως…
Σ’ αγαπώ το ίδιο βαθιά κάτω απ’ τον ίσκιο μιας μουριάς
όταν ξυπνάς το πρωί και μυρίζω στην ανάσα σου τα υπολείμματα του ύπνου
την στιγμή που είσαι πιο ευάλωτος κι από ένα πρόωρα γεννημένο μωρό.
Σ’ αγαπώ όπως τίποτα και κανέναν, ποτέ δεν καταδέχτηκα να πιστέψω.
Με όλες – για όλες σου τις εμμονές, σ’ αγαπώ.
Τόσο απλά…τόσο βαθιά…τόσο απροσδιόριστα…
Μετά όλα γίνονται άμμος.
Η κλεψύδρα μετράει το χρόνο, αντιστρόφως ανάλογα.
Υποβιβάζεται από καθημερινή επικαιρότητα σε έκτακτο γεγονός
η προοπτική της θάλασσας.
Δεν μας καταδέχεται πια το σχήμα του φεγγαριού.
Τα άστρα δεν αναγνωρίζουν το μυστικό μας σινιάλο.
Δύει και ανατέλλει ο ήλιος, ερήμην μας.
Homer moonlight 1874 arkellmuseum
Δύσκολη συνθήκη η επιστροφή.
Οχλαγωγία. Πολυκοσμία. Ασφυξία.
Είναι όλα εκεί. Τα ίδια προβλήματα που μάθαμε ν’ αποκαλούμε καθημερινότητα.
Συσσωρευμένοι λογαριασμοί, προσκλήσεις σε κοινωνικές εκδηλώσεις
συγχαρητήρια, συλλυπητήρια, αποχαιρετισμοί, καλωσορίσματα.
Μόνο το αλλαγμένο μας δέρμα
προδίδει την ομοιότητα, μ’ εκείνους που απεικονίζονται στις φωτογραφίες
χαμογελαστοί, γυμνοί από απαγορεύεται, δικά μας και εκ των ενόντων επιβληθέντα.
Δύσκολη συνθήκη η απαγκίστρωση απ’ τις κακές – συνήθειες.
Είναι σκληρό μέσα από μάτια ακριβά
να καθρεφτίζονται ατέλειες, λάθη, συμβιβασμοί, παιδικές πληγές.
ανεπούλωτες, απειλητικά ανοιχτές.
Ο άνθρωπος άραγε, στ’ αλήθεια αλλάζει;
Δύσκολη συνθήκη η συγχώρεση.
Μοιάζει με τα καλοκαίρια.
Πριν αφουγκραστούμε την αύρα τους
ξεγλιστρούν βιαστικά, μέσα απ’ τα μουδιασμένα μας δάχτυλα.
Κι όμως…
Επιστρέφοντας…πιο πολύ…σε αγάπησα…
Edw. Munch Starry night 1893 P. Getty Museum Los Angeles
ΑΛΛΙΩΣ 