V. Van Gogh, Σιταροχώραφο. 1888. Van Gogh Μουσείο. Άμστερνταμ
“Το Κορίτσι της Δύσης”
…ή αλλιώς Λίλα Παπαπάσχου…
Θερισμός…
Στάχυα ξανθά, αγκαθωτά, ανυπόταχτα.
Προτείνεις δρεπάνι, σου δίνουν ψωμί.
Σαρώνει των χωραφιών τις χρυσαφένιες σιωπές
το τραγούδι της συγκομιδής.
Χαϊδεύω τα νωπά μαλλιά σου, την ώρα που οι θεριστές
σκουπίζουν τον ιδρώτα, απ’ τα μελαψά τους μέτωπα
αγωνιώντας για το μέλλον της φετινής εσοδείας.
C. Pissarro, Η συγκομιδή. 1857. Ιδιωτική Συλλογή.
Αλώνισμα…
Σαν τα δεμάτια των θεριστών κείτονται ράθυμοι άνθρωποι
στων καναπέδων την επίπλαστη άνεση.
Τις νύχτες λερώνουν σεντόνια με πρόσκαιρες ηδονές.
Δεν υποφέρουν από αϋπνίες, η διαταραχή τους αποκαλείται ναρκισσισμός.
Ξεγελούν και ξεγελιούνται.
Δεν αγαπούν κι ας αγαπιούνται.
Ξεχνούν και λησμονούνται.
Όσο κι αν προσπαθήσουν να ξεφύγουν
η Νέμεσις θα τους βρει.
Της ιστορίας, δεσμοφύλακες και δραπέτες
αντιμέτωποι με την ίδια ποινή.
O Θερίσμος, Πωλ Γκωγκέν
Λίχνισμα…
Πρώην σύντροφοι και συναγωνιστές
σε πέρασαν από κόσκινο
μέχρι να υπογράψεις μετάνοια
για παλιές ιδεολογίες.
Σαν ηφαίστεια κι αυτές, επιφανειακά ανενεργές
με τους πυρήνες να σιγοκαίνε.
Αδικίες και σφάλματα στοιχειώνουν τα όνειρα σου
κι ας αρνείσαι πεισματικά, να τα πολιτογραφήσεις ως εφιάλτες.
Πρωί…
Μην σε μελαγχολεί η έλευση του φθινοπώρου.
Ας συμφιλιωθούμε με την εποχή.
Οι αλλαγές αποτελούν τη μοναδική σταθερότητα.
Απ’ τη ζωή ως το θάνατο, η απόσταση μηδαμινή, τεράστια, απειροελάχιστη…
Ας καλωσορίσουμε την αλλαγή.
Σαν αντίδοτο, στην έμφυτη ροπή μας, προς το εφησυχάζειν.
Ώχρα…
Έλα να ξαποστάσουμε ο ένας στην κούραση του άλλου
πάνω στο σωρό των κιτρινισμένων φύλλων.
Όπως εμείς, τα φύλλα πέφτουν, σαπίζουν και χάνονται…
Αέναος ο κύκλος της ύπαρξης.
Εις τον αιώνα των αιώνων…αμήν…
J. Francois Millet, Noonday rest. 1866. Museum of fine Arts Boston Μεσημεριάτικη Ξεκούραση Μουσείο Καλών Τεχνών Βοστόνη
Ροή…
Η αναπνοή σου μοσχοβολά, σαν το βρεγμένο χώμα.
Πίνω στάλες βροχής, απ’ τις άκρες των βλεφάρων σου.
Μιλάμε ψιθυριστά, προστατεύοντας μυστικά επτασφράγιστα.
Αποκλειστική κληρονομιά των ερωτευμένων
όλα αυτά που οι άλλοι ονομάζουν – επιεικώς –
τετριμμένα, ουτοπικά και ανώφελα.
Ημερολόγιο…
1η Οκτωβρίου 2015, μεσημεριάζει…
Η φύση – μαζί με σένα- σκορπίζει ευωδιές.
Επτά μήνες παρά μία ημέρα.
Κι η δική μας σελίδα, σαν να ξεκίνησε μόλις να γράφεται…
Henri Martin- Οι εραστές
ΑΛΛΙΩΣ 