John Atkinson Grimshaw, Νοέμβριος. 1879. Ιδιωτική Συλλογή.
“Το Κορίτσι της Δύσης”
ή αλλιώς Λίλα Παπαπάσχου…
Γλιστρά ο καιρός. Μου ξεγλιστρά.
Ευτυχισμένες στιγμές. Παγωμένες στο χρόνο.
Να έχω κάτι στα δύσκολα.
♥
Κάθε μέρα, μια απειλή.
Είσαι ξένος; Πένητας; Άστεγος;
Δεν σε διεκδικεί καμία πατρίδα;
Δώσε μας τα λεφτά σου και θα σε φροντίσουμε.
Θα σε απαλλάξουμε απ’ την αγωνία.
Ακολούθησε μας στη θάλασσα.
Στο θάνατο.
Στην ανθρωποκτονία. Από πρόθεση – κι από κακία.
♥
Δεν ήταν ποτέ, ένας ρόδινος κόσμος.
Συντηρούμε μία έχθρα προγονική, τόσο παράταιρη με την κοινή μας μοίρα!
Ποθούμε – εποφθαλμιούμε – εθελοτυφλούμε, φθονώντας…
Τι…ποιον…και γιατί;…άνευ σημασίας…
Μυστήριο εσύ και σταθερά μου.
Mε το δικό σου αυταπόδεικτο, έμαθα να αγαπώ τις πληγές.
Των άλλων και τις προσωπικές.
♥
Κοίταξε με. Χαμογελάω.
Κι όλα μοιάζουν ανέπαφα. Και στραπατσαρισμένα.
Δεν θα παλιώσεις ποτέ. Μας αλλάζω κάθε τόσο βιτρίνα.
Στα μάτια σου καθρεφτίζονται όλα αυτά, που ποτέ μου δεν ήξερα, πως αξίζω.
♥
Flash back στην παρθενική μας συνάντηση.
Τύλιχτηκαν στις φλόγες οι άδειες νύχτες του Μαρτίου.
Θέλω να γράφω συνέχεια για κείνο το βράδυ.
Κάθε φορά κι από μία διαφορετική ιστορία.
Αρχές Νοέμβρη. Η ανάσα σου απρόσμενα θερμή.
Μεσολάβησε τόση λιακάδα! Λίγη βροχή. Ελάχιστα σύννεφα…
Ξαφνικά το υστέρημα έγινε περίσσευμα. Σαν ολότητα μοιάζει.
♥
Πάντα ζεστός. Ένα σώμα ιδιόρρυθμης θερμοκρασίας.
Σ’ αγγίζω με ακροδάχτυλα από χιόνι.
Αντί να λιώσω στο δέρμα σου, γίνομαι διάφανη.
( – μια νιφάδα που διέφυγε τον κίνδυνο -)
Με βρήκες γη και με ξανάπλασες αέρα.
Μη βαρεθείς να μ’ αναζητάς στα συμφραζόμενα.
Η ανάβαση της πραγματικότητας, άκρως επικίνδυνη.
Η θέα μας αποζημιώνει.
♥
Γλιστρά ο καιρός. Μου ξεγλιστρά.
Αν χωρούσες στην παλάμη μου θα σε φυσούσα σαν φτερό
να πετάξεις ελεύθερος κι ας χαθώ…κι ας σε χάσω…
Δεν μπορώ να σε περιορίσω.
Είσαι ιδέα, μύθος, ποιητική αλληγορία!
Μ’ έκανες να επανεκτιμήσω την αξία
της σιωπής.
♥
Γκρέμισα για σένα τα αλαβάστρινα τείχη μου.
Τόση πέτρα και λάσπη και τύψεις.
Είμαστε φτιαγμένοι από αρνήσεις
κενό και μηδέν.
Oι σκέψεις μας μόνο γράμματα.
Ανορθογραφίες ζωής, μεταμφιεσμένες σε νοήματα.
♥
Γλιστρά ο καιρός. Μη φοβάσαι.
Δεν ήταν ποτέ, ένας ρόδινος κόσμος.
Γλιστρά ο καιρός.
Μη φοβάσαι…λίγο ακόμα….και του ξεγλιστρήσαμε…
Atkinson Autumn idyll 1885 Ειδυλλιακό Φθινόπωρο Ιδιωτική Συλλογή
ΑΛΛΙΩΣ 