Tags
γράφει & επιμελείται
η Λίλα Παπαπάσχου
Λόγος που “διαβάζεται” με θεατρικούς όρους, Έλληνες συγγραφείς που προσπαθούν να επικοινωνήσουν ουσιαστικά με το κοινό τους και ο αγαπημένος χώρος της Φρυνίχου με την τεράστια θεατρική ιστορία (…που γράφεται ακόμα…) είναι εξαιρετικά σημαντικοί λόγοι για να στηρίξουν με την παρουσία τους γνωστοί καλλιτέχνες και το “υποψιασμένο” κοινό τα καθιερωμένα πια Αναλόγια του Θεάτρου Τέχνης, τα οποία επιμελείται με δημιουργική διάθεση και γνήσιο καλλιτεχνικό ενδιαφέρον η Σίσσυ Παπαθανασίου.
Η στήλη ARS & VITA βρέθηκε στην Πλάκα την Κυριακή 1 Νοεμβρίου και τη Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2015, για να παρακολουθήσει δύο αναλόγια βασισμένα στο “ΜΑΥΡΟ ΓΑΜΟ” του Βαγγέλη Ραπτόπουλου και τα “ΚΟΜΜΑΤΙΑ (Θάλασσες εδώ…)” της Αγγελικής Δαρλάση, αντίστοιχα. Κείμενα σύγχρονα και τα δύο, με σαφείς αναφορές σε όλα αυτά που βιώνουμε καθημερινά, σε όσα μας απασχολούν σε κοινωνικοπολιτικό επίπεδο και τέλος σ’ όλα αυτά που μας “απειλούν”, άμεσα ή έμμεσα…
Η συγγραφέας Αγγελική Δαρλάση
Ξεκινώντας από το “ΜΑΥΡΟ ΓΑΜΟ” του Βαγγέλη Ραπτόπουλου, σε θεατρική διασκευή της ψυχαναλύτριας Χλόης Κολύρη και σκηνοθεσία της μοναδικής Σοφίας Φιλιππίδου (…πόσο χαρισματική είναι αυτή η γυναίκα!…), θα μεταφερθούμε στην Αθήνα, κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ’70, για να διατρέξουμε μέσα από την ιστορία της κεντρικής ηρωϊδας, της Ιωάννας, ένα μεγάλο και πολυτάραχο χρονικό διάστημα γεμάτο “ανατροπές”, το οποίο εκτείνεται ως τις μέρες μας.
Τέσσερις ηθοποιοί επί σκηνής, πέντε μαζί με τη Σοφία Φιλιππίδου που συμμετείχε σε ένα πολύ χαρακτηριστικό ρόλο, μιλούν για σχέσεις περίπλοκες, παθιασμένες, βασανιστικές. Η Ιωάννα και οι μοιραίοι άντρες της ζωής της – πατέρας, σύζυγος & υιός – η Ιωάννα και τα Ελευσίνια Μυστήρια, η Ιωάννα και ο “μαύρος γάμος” της. Ή αλλιώς ένας έρωτας χωρίς ανταπόκριση, που ξεπερνάει τα όρια της έμμονης ιδέας και καταλήγει σε απανωτά και αποτρόπαια “εγκλήματα”.
Η δημοφιλής ηθοποιός και σκηνοθέτης Σοφία Φιλιππίδου, αγαπημένη του κοινού και δική μας…στη σκηνή του Θεάτρου Τέχνης…
Η γνωστή και καταξιωμένη ηθοποιός που μας έχει χαρίσει μοναδικές ερμηνείες στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση σκηνοθέτησε ένα ευφάνταστα θεατρικοποιημένο αναλόγιο, εμπλουτισμένο με καίρια μουσικά σχόλια, ένα “αινιγματικό” video art και φυσικά την παρουσία της ίδιας σε ρόλο-έκπληξη, που προσέδωσε το απαιτούμενο κύρος σε μία εντυπωσιακή, ομαδική προσπάθεια.
Η “παρέα” του “Μαύρου Γάμου” σε δημιουργική διάθεση…
Εξαιρετικοί στους ρόλους τους οι τέσσερις πρωταγωνιστές με προεξέχοντες τον ηθοποιό και συγγραφέα Τσιμάρα Τζανάτο στο ρόλο του αυταρχικού και άκαμπτου πατέρα και τον ταλαντούχο Μάνο Καρατζογιάννη στο διπλό ρόλο του άπιστου συζύγου και του ατίθασου γιου. Καθοριστική η συμβολή – υποκριτικά και μουσικά – του Τίτου Λίτινα στο ρόλο του αφηγητή και στον πιο “άχαρο” του μάνατζερ- μεσάζοντα. Η Ιωάννα της Ειρήνης Στρατηγοπούλου ήταν χαριτωμένη, άνετη, γοητευτική, αρχικά λαμπερή, ενώ στη συνέχεια η ηθοποιός καταδύθηκε με την ίδια άνεση στο “σκοτάδι” που απαιτούσε ο ρόλος της, συγκινώντας και παράλληλα τρομαζοντας με την απρόσμενη “μετάλλαξη” της.
Στιγμιότυπο από το θεατρικοποιημένο αναλόγιο
Ο “Μαύρος Γάμος” του Βαγγελή Ραπτόπουλου έτσι όπως τον “τροποποίησε” δραματουργικά η Χλόη Κολύρη και τον απέδωσε θεατρικά η Σοφία Φιλιππίδου μας άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις και ευχόμαστε να έχει συνέχεια, αυτός ο νέος ρόλος – ηθοποιού & σκηνοθέτη – στον οποίο είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε την πάντα δραστήρια και καλλιτεχνικά “απρόβλεπτη” Σοφία Φιλιππίδου.
Συνεχίζοντας την περιήγηση μας στις φετινές συμμετοχές των Αναλογίων του Θεάτρου Τέχνης συναντήσαμε την πολυγραφότατη Αγγελική Δαρλάση (…”Το Παλιόπαιδο” “Τότε που κρύψαμε ένα σύννεφο”, “ΟΝΕΙΡΟΦΥΛΑΚΕΣ” κα…) με το έργο της “Κομμάτια (θάλασσες εδώ)” πιο επίκαιρο από ποτέ…
Στιγμιότυπο από το αναλόγιο
Άνθρωποι στη θάλασσα! Στ’ ανοιχτά και στην ακτή, περιμένουν τη σωτηρία που δεν λέει να έρθει, ίσως γιατί την αναζητούν με λάθος τρόπο ή μήπως σε λάθος τόπο και χρόνο; Η Σεβαστιάνα Αναγνωστοπούλου καθοδήγησε σκηνοθετικά – έχοντας αρωγό την κινησιολόγο Φαίδρα Σούτου – τους: Ερρίκο Λίτση, Κώστα Δαρλάση, Λήδα Κουτσοδασκάλου, Βασίλη Παπαδημητρίου και Μαρίνα Αργυρίδου σε μία θεατρικοποιημένη αφήγηση που κλιμακώθηκε υποκριτικά όσο πλησίαζε προς το τέλος της, ανατρέποντας εντελώς την αρχική αίσθηση που είχε προκαλέσει στο κοινό, που παρακολουθούσε προσηλωμένο.
Στιγμιότυπο από το αναλόγιο
Στιγμιότυπο από το αναλόγιο
Στιγμιότυπο από το αναλόγιο
Σχετικά στατική η έναρξη των πέντε ηθοποιών (…αν και αυτή η ακινησία εμπειριείχε μία δική της περίεργη κινητικότητα…) που μας συστήθηκαν κυρίως μέσα από τις μεταξύ τους σχέσεις, οι οποίες ήταν απ’ την αρχή τεταμένες και συναισθηματικά φορτισμένες. Πέντε άγνωστοι μεταξύ τους άνθρωποι, εγκλωβισμένοι στα παράλια ενός εξίσου άγνωστου και “αφιλόξενου” τόπου, όπου κατά καιρούς “ξεβράζονται” και (λαθρο)-μετανάστες, αναζητούν ο ένας στον άλλο και όλοι σε όλους μία “σανίδα σωτηρίας” – όπως την εννοεί ο καθένας – χωρίς ωστόσο να είναι πρόθυμοι να κατανοήσουν πραγματικά τις επιθυμίες και τις ανάγκες του άλλου.
Στιγμιότυπο από το αναλόγιο…
Η σκηνοθέτης Σεβαστιάνα Αναγνωστοπούλου έδινε συνεχώς live σκηνικές οδηγίες στους ηθοποιούς της, πλήρως ενταγμένες στη δράση του έργου, ενώ και οι πέντε ηθοποιοί – νεότεροι και πιο έμπειροι – κλιμάκωσαν τους ρόλους τους με συνέπεια, συνεργατικό πνεύμα και υπαινικτικό “μαύρο” χιούμορ, που “γλύκανε” τη βαριά ατμόσφαιρα, που δημιουργούσαν οι μεταξύ τους συγκρούσεις και όσα αυτές στηλίτευαν, άλλοτε γλαφυρά και ξεκάθαρα κι άλλοτε με τρόπο καθαρά “συμβολικό”.
Στιγμιότυπο από το αναλόγιο…
Ο Δώρος, η Εύα, ο Γιατρός, η Άννα και ένας άνδρας που ποτέ δεν διευκρινίζει ακριβώς την ιδιότητα του (…αν και όλοι τον καταλάβαμε…) έθιξαν με τον δικό τους ξεχωριστό τρόπο ένα ζήτημα τόσο “καυτό”, που οι περισσότεροι από εμάς φοβούνται να αγγίξουν για μην καεί…το “μέσα” τους…
Σε μια εποχή εκτενούς και συνεχούς ενημέρωσης γύρω από το “πολύκροτο” θέμα της μετακίνησης-διακίνησης μεταναστών από διάφορες χώρες του κόσμου, που βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση ή αντιμετωπίζουν ακραίες συνθήκες φτώχειας, τείνουμε να εθιστούμε στη “φρίκη” εικόνων που μας κατακλύζουν καθημερινά και από παντού προερχόμενες, χωρίς να φιλτράρουμε τις πληροφορίες, αναζητώντας τις αιτίες πίσω από το πρόβλημα.
Το έργο της Αγγελικής Δαρλάση “Κομμάτια (Θάλασσες εδώ…)” αν και γραμμένο στην αρχή σχετικά του “κακού” (..2009…), περιγράφει με υπαινικτικό ρεαλισμό το θλιβερό φαινόμενο της εκμετάλλευσης ταλαιπωρημένων και εκπατρισμένων ανθρώπων, που έχει τις ρίζες του στις απαρχές του ανθρώπινου πολιτισμού και στις μέρες μας εμφανίζεται πιο διογκωμένο παρά ποτέ.
Είθε να αφυπνιστούμε κάποτε κι εμείς οι κατ’ευφημισμόν προνομιούχοι (…ως πότε θα λογιζόμαστε ως τέτοιοι;…), γιατί ο εχθρός είναι ήδη προ των πυλών...για να μην πω…εντός των θυρών…
Όλοι οι συντελεστές επί σκηνής για την τελική αναμέτρηση με το κοινό…
Η στήλη ARS & VITA στηρίζει έμπρακτα πρωτοβουλίες σαν αυτή της Σίσσυς Παπαθανασίου και των αξιόλογων συνεργατών της, γιατί το θέατρο ήταν, είναι και θα είναι ο πιο σύντομος δρόμος προς την αυτογνωσία…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΑΝΑΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΤΕΧΝΗΣ
& ΤΟ ΦΕΤΙΝΌ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΩΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ
http://www.theatro-technis.gr/parastaseis-2015-2016/
ΑΛΛΙΩΣ 