Tags
ΠΡΟΣΩΠΟ- ΚΕΝΤΡΙΚΑ
ΜΕ ΤΗ ΝΤΙΝΑ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ
“Ελευθερία…”
γράφει & επιμελείται
η Λίλα Παπαπάσχου
Αν και είστε μία από τις πιο χαρισματικές, εργατικές και “πολυπρόσωπες» ηθοποιούς της εγχώριας καλλιτεχνικής σκηνής, δεν παραχωρείτε συχνά συνεντεύξεις. Σύμπτωση ή στάση ζωής;
Είναι και τα δύο. Δεν συνηθίζω να μιλάω, αν δεν έχω πραγματικά κάτι να πω. Το αποφεύγω. Ειδικά τα τελευταία χρόνια, λόγω αυξημένων απαιτήσεων της ζωής μου σε άλλα επίπεδα, έχω απομακρυνθεί αρκετά. Δεν είχα όμως ποτέ πρόβλημα με τη δημόσια έκθεση και θεωρώ, ότι τα media και γενικότερα η δημοσιότητα είναι βασικότατο κομμάτι της δουλειάς μας.
Μεγαλώσατε σε μία από τις πιο σημαντικές καλλιτεχνικές οικογένειες της χώρας και φαντάζομαι, ότι αυτό θα έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην επιλογή σας να ασχοληθείτε με την υποκριτική. Θα μπορούσατε να φανταστείτε τη ζωή σας χωρίς την «δραματοποιημένη» εκδοχή της;
Τώρα πια όχι. Όταν πρωτοξεκίνησα να κάνω θέατρο, παρόλο που γεννήθηκα μέσα σ’ αυτό και το θεωρώ σπίτι μου, πίστευα ότι θα μπορούσα να ασχοληθώ και με άλλα πράγματα. Για παράδειγμα να σπουδάσω αρχαιολογία, που ήταν ένα μεγάλο μου όνειρο. Οφείλω να ομολογήσω, πως δεν προσδιορίζομαι μέσα από το θέατρο. Πάντα είμαι στραμμένη και κάπου αλλού. Ήμουν από παιδί έτσι. Το θέατρο πάντως είναι ο φυσικός μου χώρος. Εκεί αισθάνομαι ότι είναι το σπίτι μου. Το καταφύγιο μου.
Έχετε λάβει μέρος – εκτός απ’ το θέατρο – και σε πολλές τηλεοπτικές σειρές που έγραψαν τη δική τους ιστορία και αποτελούν πλέον σημείο αναφοράς. Για παράδειγμα η συμμετοχή σας στο σήριαλ «ΤΟ ΝΗΣΙ» συζητήθηκε έντονα και μάλιστα με πολύ θετικό τρόπο. Μετά ήρθε η κρίση και… Ποιο είναι το μέλλον της ελληνικής τηλεόρασης κατά τη γνώμη σας;
Η τηλεόραση, όπως κι όλα τα άλλα στην Ελλάδα, έχουν κάνει κάτι σαν «κοιλιά», εφόσον δεν υπάρχουν χρήματα και ως εκ τούτου η άνεση να γίνουν πολυπληθείς και δαπανηρές παραγωγές. Επειδή όμως πιστεύω ότι η Τέχνη είναι απόλυτα συνυφασμένη με τη ζωή και η ζωή βρίσκει πάντα δρόμους και προχωράει, μαζί της θα προχωρήσει και η Τέχνη. Αναγκαστικά, θα βρεθούν άλλοι δρόμοι και άλλοι τρόποι. Η τηλεόραση και ο κινηματογράφος, ο οποίος δυστυχώς μας λείπει αυτήν την στιγμή πολύ, θα καταφέρει να «επιβιώσει». Για το θέατρο δεν το συζητώ, γιατί έχει ήδη βρει τρόπους να προχωράει και να επιβιώνει και πάντα θα βρίσκει, ενώ συνεχώς γεννιούνται νέες ομάδες και νέα θεατρικά σχήματα και ειλικρινά πιστεύω, ότι θα δούμε στο μέλλον πράγματα πραγματικά αξιοθαύμαστα. Η τηλεόραση θα κάνει το δικό της κύκλο και ενδεχομένως να επανέλθει καλύτερη. Πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι, δεν γίνετε διαφορετικά. Δεν θεωρώ, ότι μία «καταστροφή» διαρκεί για πάντα. «Τα πάντα ρει» σύμφωνα με τον Ηράκλειτο και η ίδια η ζωή τον επιβεβαιώνει καθημερινά…
Ο χώρος είναι πιο σκληρός με τις γυναίκες; Αν ναι, ποιες πιστεύετε ότι είναι οι βαθύτερες αιτίες αυτής της «σκληρότητας»;
Έχω την αίσθηση πως οι γυναίκες ταλαιπωρούνται ακόμη και θα ταλαιπωρούνται, όχι μόνο στο δικό μας χώρο, αλλά γενικότερα. Δεν θα ήθελα να το γυρίσουμε στον σκληρό φεμινισμό, ας πούμε απλά ότι η γυναίκα είναι πιο ευάλωτο «είδος». Οι ρόλοι, το πέρασμα του χρόνου, η στάση ενδεχομένως ορισμένων αθρώπων του χρήματος, της δύναμης και της εξουσίας, λειτουργούν σε πολλές περιπτώσεις ανασταλτικά. Είναι αλήθεια πως η γυναίκα έχει πάντα μία θέση λίγο πιο πίσω. Πιστεύω, όμως, πως στην εποχή μας η γυναίκα – ειδικά στο δικό μας χώρο – έχει αποκτήσει δυναμισμό και μία ικανότητα να διεκδικεί τις σωστές αμοιβές που αντανακλούν και τα ανάλογα προσόντα και παράλληλα να λειτουργεί ως πολύπλευρο και δραστήριο ον. Αυτό νομίζω, ότι κάνει το γυναικείο φύλο λιγότερο ευάλωτο. Παλιότερα τα πράγματα – ενδεχομένως – να ήταν πολύ χειρότερα.
Ενημερώνεστε για τα δημοσιεύματα που σας αφορούν ή αντίστοιχα διαβάζετε τις κριτικές που σχετίζονται με την απόδοση σας στην εκάστοτε καλλιτεχνική παραγωγή; Σας επηρεάζει ο «αρνητισμός» ορισμένων κριτικών και ενδεχομένως μίας μερίδας θεατών;
Ναι τα διαβάζω, γιατί οφείλω να γνωρίζω. Αν με επηρεάζει ο αρνητισμός; Και ναι και όχι. Εξαρτάται από το αν εκτιμώ τον άνθρωπο που τα γράφει, τον εκάστοτε κειμενογράφο, τον κριτικό, τον δημοσιογράφο. Ο αρνητισμός σε κάθε περίπτωση δεν είναι ευχάριστος, καθόλου θα έλεγα. Βέβαια, ο καθένας είναι ελεύθερος να πει τη γνώμη του κι όπως έλεγε κι ένας φίλος μου, δεν γίνεται να αρέσεις σε όλους. Είναι πρακτικά αδύνατον. Οπότε ο καθένας έχει τη γνώμη του και αυτό είναι απόλυτα θεμιτό και αποδεκτό.
Προτιμάτε να παίζετε σε έργα Ελλήνων συγγραφέων ή ξένων; Ποιοι είναι κατά την άποψη σας οι σπουδαιότεροι Έλληνες θεατρικοί συγγραφείς, παλαιότεροι ή σύγχρονοι;
Μου αρέσουν Έλληνες και ξένοι. Βασικά μου αρέσει το καλό θεατρικό έργο. Αν υπάρχει ένας Έλληνας καλός συγγραφέας, θα χαρώ πολύ να παίξω στο έργο του. Δεν έχω προτίμηση ανάλογα την εθνικότητα. Αγαπώ το καλό θέατρο.
Είστε αισιόδοξη για τις νέες γενιές δημιουργών; Θεωρείτε πως μπορούν να αλλάξουν τα «κακώς κείμενα» και να κάνουν πραγματικές τομές στην Τέχνη;
Ναι είμαι. Πιστεύω στους νέους, απόλυτα. Καλούνται να ζήσουν και να εργαστούν σε μία πολύ δύσκολη εποχή, ειδικά όσον αφορά το μέλλον, που φαντάζει ακόμα πιο δυσοίωνο και ακριβώς επειδή πρόκειται για μία σκληρή εποχή την αντιμετωπίζουν με παλληκαριά, με λεβεντιά και χωρίς κόμπλεξ. Γιατί σε μία κοινωνικοπολιτική συνθήκη τόσο σκληρή, αναπτύσσεις τη συνεργατικότητα, τη συναδελφικότητα, λες και ένα «να δούμε τι θα γίνει;”Αυτό για μένα είναι και το πιο σημαντικό.
Φέτος συμμετέχετε στην παράσταση «ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΟΔΙΑ TOY ΤΡΑΠΕΖΙΟΥ», του Ιάκωβου Καμπανέλλη, σε σκηνοθεσία Γιώργου Δάμπαση, που έκανε πρεμιέρα στο Θέατρο ΤΖΕΝΗ ΚΑΡΕΖΗ την πρώτη μέρα του τελευταίου μήνα του 2015 και στην οποία είχα τη χαρά να παρευρεθώ.Τι σας έκανε να πείτε το «ναι»;
Τι με έκανε να πω το ναι; Το γεγονός ότι μιλάμε για Καμπανέλλη, ο οποίος είναι για μένα πάντα μία πρόκληση. Τον θεωρώ έναν από τους πιο δύσκολους συγγραφείς. Τον τοποθετώ μετά τον Μπρεχτ για να καταλάβετε. Καθοριστικό ρόλο έπαιξε ο Γιώργος Δάμπασης, που υπογράφει την σκηνοθεσία, με τον οποίο είχαμε συνεργαστεί παλιότερα ως ηθοποιοί σε ένα τηλεοπτικό σήριαλ και έκτοτε εκτιμώ ιδιαίτερα, το ίδιο το θέατρο ΤΖΕΝΗ ΚΑΡΕΖΗ, γιατί είναι ένας χώρος που πάντα φιλοξενεί προσεγμένες δουλειές και τέλος ο θίασος, που αποτελείται από νέους και ταλαντούχους επαγγελματίες, οι οποίοι φέτος είναι το «δώρο» μου. Πραγματικά νιώθω ότι ξεκουράζομαι μαζί τους και το απολαμβάνω. Είναι μία πραγματική ευλογία η σκηνική – και παρασκηνιακή – μας συνύπαρξη.
“ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΟΔΙΑ ΤΟΥ ΤΡΑΠΕΖΙΟΥ” ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗ, ΣΕ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΑΜΠΑΣΗ – ΜΙΑ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΗ ΣΚΗΝΙΚΗ (…ΚΑΙ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΑΚΗ…) ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ
Μιλήστε μου λίγο για το δικό σας ρόλο στο έργο; Πόσο κοντά σας ή αντίστοιχα πόσο «κόντρα» τον αισθάνεστε;
Είναι ένας ρόλος σπαζοκεφαλιά για μένα, γιατί η θεία κανονικά – από γραφής εννοώ – είναι 86 χρονών και σε αναπηρικό καροτσάκι. Εμείς την έχουμε «φτιάξει» ως μία φιγούρα νεανική, αλλούτερη – σ’ αυτό μάλλον μοιάζουμε – και γενικά ένα θετικό και χαρούμενο χαρακτήρα. Έχει κύρος, έχει άποψη και μία κάποια ισχύ μέσα στην οικογένεια, γιατί είναι η αδελφή του πατέρα. Όλο αυτό το «πλαίσιο» όμως. μέσα στο οποίο κινείται η εν λόγω θεία, είναι πολύ εύθραυστο, επειδή στην πραγμαστικότητα η συμπαθής αυτή κυρία ζει σε ένα δικό της κόσμο. Προσπαθήσαμε να την εντάξουμε στο ευρύτερο σύνολο και ηλικιακά, γιατί ο σκηνοθέτης μας δεν ήθελε να υπάρχουν καθορισμένες ηλικίες. Ήθελα να δώσει έμφαση στις καταστάσεις κι όχι στους ήρωες αυτούς καθαυτούς. Μέσα στο έργο, άλλωστε δεν δίνεται καμία πληροφορία για το πως ακριβώς έζησε, αν παντρεύτηκε κλπ, είναι μία φιγούρα «υπερβατική». Ένα αερικό…που περνά μέσα από τους άλλους και χάνεται…
Η Ντίνα Μιχαηλίδη σε πλήρη εναρμόνιση με το ρόλο της
Φθάνοντας στο τέλος θα ήθελα να σας εκφράσω τη χαρά μου γι’ αυτήν τη συνάντηση – ανήκετε στους καλλιτέχνες που θαύμαζα ανέκαθεν για το ήθος και τη στάση τους στα πράγματα – και να σας ζητήσω μία σκέψη; – πρόβλεψη; -ευχή; για τις μέρες που έρχονται και με βάση την τρέχουσα επικαιρότητα προβλέπονται «νεφελώδεις» και «βροχερές»…
Θεωρώ, ότι έρχονται άσχημα πράγματα στον πλανήτη γενικότερα και ειδικότερα στην Ευρώπη, αν και τα μηνύματα δεν είναι ενθαρρυντικά σε ολόκληρο τον κόσμο. Ζούμε σε ένα κράτος φόβου, το οποίο κάποιοι έχουν φροντίσει να το τοποθετήσουν πάνω απ’ τα κεφάλια μας. Το έχουμε βιώσει ήδη και συνεχίζουμε να το βιώνουμε, ενώ δυστυχώς γίνεται κάθε μέρα και πιο ισχυρό. Πάρτε για παράδειγμα αυτό που έγινε πρόσφατα στη Γαλλιά και συγκεκριμένα στο Παρίσι, που είναι μία φιλελεύθερη και ανεξίθρησκη πόλη. Καλό θα ήταν μετά από όλα αυτά ο κόσμος να καταφέρει, να αντισταθεί στο φόβο. Να φοβάσαι και να προσέχεις δεν είναι τόσο κακό, αρκεί αυτό να μην εμποδίζει την καθημερινότητα σου και να μην καταπιέζει το πνεύμα σου. Πρέπει να ξανανιώσουμε ελεύθεροι. Δεν δέχομαι να με τρομοκρατούν. Αν πραγματικά νιώθεις ελεύθερος εσωτερικά, δεν υπάρχει τίποτα και κανείς, που θα σε κάνει σκλάβο.
Η συνάντηση με έναν άνθρωπο τόσο μοναδικό, ταλαντούχο, ευφυή και αυθεντικό όσο η Ντίνα Μιχαηλίδη, είναι πάντα μία ευτυχής συγκυρία. Βρεθήκαμε ένα βροχερό απόγευμα στο Θέατρο ΤΖΕΝΗ ΚΑΡΕΖΗ, με αφορμή την παράσταση “ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΟΔΙΑ ΤΟΥ ΤΡΑΠΕΖΙΟΥ”.
Όλος ο θίασος επί σκηνής και εν δράσει…
Η παράσταση είναι βασισμένη στο ομώνυμο έργο του σπουδαίου συγγραφέα Ιάκωβου Καμπανέλλη, το οποίο “διάβασε” με μία εντελώς νέα σκηνοθετική ματιά ο ηθοποιός Γιώργος Δάμπασης, καθοδηγώντας υποκριτικά ένα θίασο νέων και αξιόλογων ηθοποιών, μεταξύ των οποίων και η Ντίνα Μιχαηλίδη, πιο άνετη, πιο κεφάτη και πιο απρόσμενα “κωμική” από ποτέ.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ εκ μέρους – σύσσωμης – της δημιουργικής ομάδας του Ηλεκτρονικού Περιοδικού για τις Τέχνες & τον Πολιτισμό “Αλλιώς” (…και από εμένα προσωπικά…) στη Ντίνα Μιχαηλίδη, που μοιράστηκε μαζί μας σκέψεις, προβληματισμούς, καλλιτεχνικές ανησυχίες αλλά και τα όνειρα της για το μέλλον το οποίο ατενίζει με περισσή αισιοδοξία, δημιουργική διάθεση και πνεύμα…ελευθερίας…
*Ευχαριστούμε επίσης το Θέατρο ΤΖΕΝΗ ΚΑΡΕΖΗ για τη φιλοξενία
“ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΟΔΙΑ ΤΟΥ ΤΡΑΠΕΖΙΟΥ”
του Ιάκωβου Καμπανέλλη
Μια άκρως ενδιαφέρουσα θεατρική σύμπραξη που θα απολαμβάνουμε κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Θέατρο «Τζένη Καρέζη»
*για 20 μόνο παραστάσεις.
Ταυτότητα της παράστασης:
Σκηνοθεσία: Γιώργος Δάμπασης
Σκηνικά/Κοστούμια: Μίκα Πανάγου
Φωτισμοί: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου
Επιμέλεια Κίνησης: Εύα Μιχαλά
Βοηθός Σκηνοθέτη: Θαλασσιά Αντωνοπούλου
Παίζουν(με αλφαβητική σειρά)οι ηθοποιοί :
Ιωάννα Ασημακοπούλου
Φώτης Λαζάρου
Κλεοπάτρα Μάρκου
Εύα Μιχαλά
Ντίνα Μιχαηλίδη
Ηρώ Μπέζου
Μιχάλης Τιτόπουλος
Πέτρος Σπυρόπουλος
Αλέξανδρος Σωτηρίου
ΑΛΛΙΩΣ 