φωτογραφία αρχείου
γράφει ο Χρήστος Σούτος
Η ιστορία, τις περισσότερες φορές, επαναλαμβάνεται είτε ως φάρσα είτε ως τραγωδία. Το ανθρώπινο είδος έχει καθ’ όλη την διάρκεια των λεγόμενων ιστορικών χρόνων, από την αρχαιότητα έως και τις μέρες μας, έρθει αντιμέτωπο με δεινά που προκλήθηκαν από συγκρούσεις μεταξύ των ισχυρών του πλανήτη. Άλλοτε ως επεκτατικές βλέψεις, άλλοτε ως μέσο επιβολής και κυριαρχίας, άλλοτε επειδή απλά κάποιος παράφρονας κατάφερνε να πείσει, εξαιτίας των συνθηκών, μεγάλες μάζες πληθυσμού για την αναγκαιότητα του πολέμου, ο κόσμος οδηγείτο σε μαζική καταστροφή, υλική αλλά κυρίως ανθρωπιστική. Οι ισχυροί δεν είναι ίδιοι σε κάθε ιστορική περίοδο. Στην αρχαιότητα ήταν οι Έλληνες, οι Κινέζοι, οι Πέρσες και οι Αιγύπτιοι. Τους διαδέχθηκαν οι Ρωμαίοι που κατέκτησαν σχεδόν όλο τον τότε “γνωστό” κόσμο, μετά η περίφημη Βυζαντινή Αυτοκρατορία για να φθάσουμε, μετά την πτώση της, στην Οθωμανική.
Στους αιώνες που ακολούθησαν οι Βρετανοί, οι Ισπανοί και οι Πορτογάλοι έφτιαξαν τις δικές τους αυτοκρατορίες μέσω των λεγόμενων αποικιών, που ναι μεν πια είναι ανεξάρτητα κράτη, αλλά εν πολλοίς εξαρτώμενα από τους πρώην δυνάστες τους, και οι Ιάπωνες που στο πέρασμα των χρόνων κυριάρχησαν στην Ανατολή. Για να φθάσουμε στις μέρες μας, δηλαδή από το 1900 έως σήμερα όπου ο χάρτης έχει διαφοροποιηθεί σημαντικά μέσα από μεγάλους πολέμους που ονομάστηκαν Παγκόσμιοι. Οι πόλεμοι αυτοί πέρα από το γεγονός ότι γέννησαν νέα κράτη, μέσω της ανακατάταξης των συνόρων και διεθνών συνθηκών που ακολούθησαν, έφτιαξαν νέες υπερδυνάμεις, ΕΣΣΔ και Η.Π.Α, που το μόνο που πρόσφεραν στον κόσμο ήταν η δημιουργία ψυχροπολεμικού κλίματος για πολλές δεκαετίες.
φωτογραφία αρχείου
Μεγάλος φόβος όλων των ετών που ακολούθησαν τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν η κήρυξη ενός τρίτου πιθανού, ο οποίος λόγω των μεγάλων τεχνολογικών δυνατοτήτων που κατείχαν πλέον οι πολεμικές βιομηχανίες μπορούσε πολύ εύκολα να μετατραπεί σε πραγματικό όλεθρο για το ανθρώπινο είδος με την χρήση πυρηνικής ενέργειας. Άλλωστε οι εικόνες από την χρήση της ατομικής βόμβας σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι που σήμανε και το τέλος της σύρραξης το 1945 πέρα από εφιαλτικές παρέμεναν και ζωντανές στην μνήμη όλου του κόσμου, ο οποίος έτρεμε μια πιθανή επανάληψη ή ακόμα χειρότερα την χρήση της βόμβας υδρογόνου που αποτελεί μετεξέλιξη της ατομικής και την οποία “φρόντισαν” να δημιουργήσουν οι τότε υπερδυνάμεις. Ο τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος μπορεί να μην έγινε πραγματικότητα, όπως των φαντάζονταν πολλοί, είναι όμως πια εδώ. Πλέον, δεν χρειάζονται βομβαρδισμοί, που έτσι κι αλλιώς διαλύουν και τις όποιες υποδομές, ούτε καν τα περίφημα βιολογικά όπλα που κατά καιρούς η ” επιστήμη” ανακαλύπτει και αποτελούν το ζοφερό μέλλον των πολεμικών συγκρούσεων. Ο Τρίτος Παγκόσμιος είναι οικονομικός και έχει αρχίσει. Και οποία έκπληξη η Γερμανία έχει πάλι τον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Το να αναλύσουμε αιτίες και αφορμές των δύο πρώτων πολέμων ή να διηγηθούμε πως η Γερμανία ήταν κομβική ως παρουσία και στους δύο μάλλον δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο νόημα. Οι θηριωδίες των Ναζί που έστειλαν στο θάνατο, με μαρτυρικό τρόπο, εκατομμύρια ανθρώπους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και όχι μόνο, έχουν πολλάκις καταγραφεί από την ιστορική έρευνα και έχουν πια πάρει την θέση τους στην ιστορία. Αυτό που προξενεί όμως μεγάλη εντύπωση είναι πως η σύγχρονη Γερμανία δεν έμαθε από τα λάθη της και συνεχίζει να αποτελεί το μεγάλο καρκίνωμα στο σώμα της Ευρώπης. Η ηττημένη και διχοτομημένη Γερμανία του τέλους του δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, η οποία έγινε κοινωνός της αλληλεγγύης των λαών της Ευρώπης για την εκ βάθρων ανασυγκρότηση της, σήμερα κουνά το δάχτυλο στους άλλους και προσπαθεί, όχι πια με τανκ και στούκας αλλά με οικονομικό θάνατο, να αιματοκυλήσει εκ νέου την Γηραιά Ήπειρο. Εντύπωση προκαλεί επίσης η στάση των υπόλοιπων στην Ευρώπη.
φωτογραφία αρχείου
Χώρες όπως η Τσεχία, η Αυστρία και η Φινλανδία συμφωνούν με την γερμανική στάση, όπως είχαν πράξει και στον πόλεμο του 1940 με τους Ναζί. Οι Γάλλοι έχουν την ίδια “ποιοτική” αντίσταση στα σχέδια Μέρκελ και Σόιμπλε με την γραμμή Μαζινό. Οι Άγγλοι έχουν την ίδια ουδετερότητα με την αρχή του πολέμου μέχρι να εμπλακούν αργότερα. Βέβαια τώρα το Brexit τους δίνει την δυνατότητα να αποφύγουν την όποια εμπλοκή κάτι που δεν μπορούσε να γίνει το ’40. Ο Ευρωπαϊκός νότος αυτή την φορά είναι απέναντι στην Γερμανία. Φράνκο και Μουσολίνι δεν υπάρχουν πια εκεί για να συνάψουν συμμαχίες με το γεράκι του Βερολίνου. Η Γερμανία επιδιώκει την πλήρη υποδούλωση της υπόλοιπης Ευρώπης για μια ακόμη φορά. Θα τα καταφέρει; Η ιστορία έχει δείξει πως συντρίβεται. Και αυτή τη φορά το ίδιο θα γίνει, απλά μένει το πότε…
ΑΛΛΙΩΣ 