φωτογραφία αρχείου
γράφει ο Χρήστος Σούτος
Πρώτη μέρα της Άνοιξης σήμερα, καλό μήνα σε όλους μας, και η σκέψη των περισσότερων από εμάς αντί να τρέχει στον ερχομό της πιο όμορφης εποχής του χρόνου και το μυαλό μας να πλημμυρίζει από εικόνες με ολάνθιστα λουλούδια και χρωματιστά ενσταντανέ βρίσκεται εγκλωβισμένο σε λαβύρινθο κατάθλιψης, σε στενωπούς πικρίας και απογοήτευσης. Δεν είναι μόνο η κρίση της τελευταίας πενταετίας ή η διάψευση των προσδοκιών από την τωρινή κυβέρνηση αλλά και το δράμα των προσφύγων που έρχονται συνεχώς στην χώρα μας από την γειτονική Τουρκία και αφού έχουν πρώτα περάσει το δύσκολο Αιγαίο.
Οι Έλληνες ως λαός που έχει βιώσει την μετανάστευση και τον ξεριζωμό από τις εστίες του, περισσότερο ίσως από οποιονδήποτε άλλο στην Ευρώπη, νοιώθουν τον πόνο και την απόγνωση των πληθυσμών, που ο πόλεμος τους οδήγησε στα μέρη μας και παρά την δυσπραγία τους προσπαθούν με κάθε τρόπο να σταθούν αλληλέγγυοι στις προσφυγικές ροές, που κατακλύζουν πια κάθε γωνιά της χώρας. Η αναλγησία των γειτόνων, από τη μία τα Σκόπια που έκλεισαν τα σύνορα τους με απόφαση που σε μεγάλο βαθμό τους επεβλήθη από άλλα κράτη, αφού οι άνθρωποι αυτοί ούτε στην Ελλάδα θέλουν να παραμείνουν ούτε στη γείτονα, και από την άλλη η Τουρκία που αψηφά κυρώσεις, αδιαφορεί για συμφωνίες και συνθήκες, με τις ευλογίες της φίλης της Γερμανίας, τείνει να μετατρέψει την χώρα μας σε ένα απέραντο hot spot. Η ελληνική κυβέρνηση για μια ακόμη φορά δείχνει ανίκανη να διαχειριστεί το πρόβλημα, να δώσει λύσεις, να κάνει τη θέση της χώρας ξεκάθαρη στους διεθνείς οργανισμούς. Αλλά ας δούμε πως η ιστορία, που αναφέραμε στο πρώτο μέρος του άρθρου την περασμένη εβδομάδα, δείχνει με απίστευτη ακρίβεια και το τι ζούμε αλλά και το τι πρόκειται να συμβεί στο εγγύς μέλλον.
φωτογραφία αρχείου
Γερμανοί και Τούρκοι βρίσκονται σε αγαστή συνεργασία στο πέρασμα των αιώνων. Οι σύγχρονοι δυνάστες της Ευρώπης, Γερμανοί, έχουν βρει στον Ερντογάν τον ιδανικό σύμμαχο για να βάζουν ανά τακτά χρονικά διαστήματα βόμβες στα θεμέλια της ενωμένης Ευρώπης. Θεωρούν, και εν πολλοίς για ιστορικούς λόγους έχουν δίκιο, ότι η Τουρκία, παρά τα τεράστια εσωτερικά της προβλήματα, είναι ο μόνος τρόπος σχετικής ανάσχεσης της ρώσικης αρκούδας. Οι Ρώσοι, που πλέον ενεργειακά ελέγχουν πάνω από το 70% της συνολικής διάθεσης του φυσικού αερίου, είτε έμμεσα είτε άμεσα, στην Γηραιά Ήπειρο, απειλούν με οικονομικό μαρασμό την γερμανική βιομηχανία. Οι Γερμανοί προτιμούν τον Τούρκο “Σουλτάνο” παρά τον “Τσάρο” Πούτιν και δεν έχουν κανένα πρόβλημα να το δείχνουν αυτό με κάθε ευκαιρία. Κάνουν μάλιστα τα στραβά μάτια στις αυθαιρεσίες των γειτόνων μας σε θέματα κομβικής σημασίας για το προσφυγικό και την γενικότερη ασφάλεια στην περιοχή. Η Μέρκελ και ο Σόιμπλε γνωρίζουν ότι μια πανίσχυρη Ρωσία είναι μεγάλη τροχοπέδη στα όποια σχέδια τους. Η ανάμειξη της στα εσωτερικά της Συρίας θορύβησε τους Γερμανούς, οι οποίοι δεν είχαν με καθόλου καλό μάτι και την επέμβαση στην Ουκρανία. Η γερμανική εξωτερική πολιτική επιθυμεί να έχει μια ισχυρή Τουρκία στα πλευρά του Πούτιν αδιαφορώντας για την Ελλάδα και την Ευρώπη. Οι ανθέλληνες Γερμανοί φοβούνται τους ιστορικούς δεσμούς Ελλάδας και Ρωσίας, γι’ αυτό και όποτε η Αθήνα προσεγγίζει την Μόσχα βγάζουν μαχαίρια και κουνούν επιδεικτικά το δάκτυλο στους “άτακτους” Έλληνες συμμάχους. Από τον εναγκαλισμό με το Βερολίνο η Ελλάδα δεν έχει να κερδίσει τίποτα. Το αντίθετο.
φωτογραφία αρχείου
Η ατάκα του συμπαθούς, μέχρι πρότινος τουλάχιστον, μίμου της ελληνικής τηλεόρασης, γιατί ηθοποιός δεν είναι κατά τη γνώμη μου, για τον ανθρωποφάγο Σόιμπλε ήταν κάτι παραπάνω από ατυχής. Το κακό δεν έχει να κάνει μόνο με την ασέβεια προς τους πραγματικούς νικητές της ζωής, αλλά και με την γενικότερη θεώρηση κάποιων πραγμάτων που συμβαίνουν στη χώρα από τη συγκεκριμένη εκπομπή. Η σάτιρα, από την αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας, παίζει τον ρόλο του πιο αυστηρού και δίκαιου κριτή της εξουσίας. Ο εν λόγω μίμος την έχει μετατρέψει στον πιο προσφιλή σύμμαχο της, χάνοντας κάπου το νόημα της ύπαρξης της.
ΑΛΛΙΩΣ 