Tags
γράφει & επιμελείται
η Λίλα Παπαπάσχου
Τελευταία παράσταση σήμερα για τη σχεδόν άγνωστη κωμωδία του Τέννεση Ουίλλιαμς “ΜΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΓΙΑ ΕΚΔΡΟΜΗ”(A lovely Sunday for “Creve Coeur”), η οποία ευτύχησε να πέσει στα έμπειρα και ικανά χέρια του Βασίλη Νικολαϊδη και της “Ομάδας 92′”, που την αξιοποίησαν με το δικό τους μοναδικό τρόπο. Βασισμένος στην εξαίσια μετάφραση του προσφάτως εκλιπόντα Ερρίκου Μπελιέ (…άλλη μία σημαντικότατη απώλεια του 2016…) ο γνωστός σκηνοθέτης κατάφερε να αναδείξει το κείμενο του σπουδαίου συγγραφέα, που σκιαγράφησε καλύτερα από τον καθένα την αριστοκρατική αλητεία και την παρακμή.
Στον αγαπημένο Φούρνο της Μαυρομιχάλη, τέσσερις εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους γυναίκες (…ή μήπως όχι και τόσο;…) βρίσκονται αντιμέτωπες η μία με την άλλη, αλλά κυρίως με τον ίδιο τους τον εαυτό. Πληγωμένες και απογοητευμένες, ονειροπόλες και κυνικές, δυναμικές και άβουλες, ανέραστες και αποπροσανατολισμένες, χειριστικές, παραιτημένες, με “ραγισμένες καρδιές”… μα πάνω απ’ όλα απόλυτα ανθρώπινες, ευάλωτες και αληθινές.
Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης αλά Τέννεση Ουίλλιαμς
Μετά από την τεράστια επιτυχία της παράστασης “Ελάτε σ’εμάς για έναν καφέ” (…σχεδόν τέσσερις σεζόν sold out παραστάσεων…) η “Ομάδα 92′” ενώνει ξανά τις δυνάμεις της με τον καταξιωμένο σκηνοθέτη και το αποτέλεσμα είναι μία καλοκουρδισμένη γκροτέσκ κωμωδία χαρακτήρων που φλερτάρει επικίνδυνα με το δράμα, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που αυτό το δίπολο διαφεντεύει τη ζωή του καθενός από εμάς.
Τις τέσσερις “οριακές” πρωταγωνίστριες αυτού του τόσο σύγχρονου και καλογραμμένου κειμένου, που φέρνει στο νου Αλμοδοβαρικούς συνειρμούς, ερμηνεύουν οι ηθοποιοί: Μαρία Καρακίτσου, Ευγενία Μαραγκού, Θεοδώρα Σιάρκου & Στέλλα Χατζημιχελάκη, δίνοντας όλη τους την ενέργεια, σωματική και ψυχική, προκειμένου να σκιαγράφησουν τα πορτραίτα τεσσάρων “ώριμων” γυναικών, που η καθεμία για τους δικούς της λόγους αρνείται να συμφιλιωθεί με την πραγματικότητα. Ίσως γιατί η πραγματικότητα μοιάζει πιο απειλητική και από αυτόν τον ίδιο το θάνατο.
Η “εύθραυστη” Θεοδώρα Σιάρκου/Ντόττυ αποστρέφει το βλέμμα της από την Μαρία Καρακίτσου/Σόφι Γκλουκ
Με φόντο την Αμερική την εποχή της Μεγάλης Κατάθλιψης (Great Depression) και μετά το μεγάλο οικονομικό κραχ (…κάτι μου θυμίζει αυτό…) ένα κουαρτέτο γυναικών ξεδιπλώνει σε μία μόνο ημέρα – μια “υπέροχη” Κυριακή για συντριβή – τα ανομολόγητα πάθη, τους ανεκπλήρωτους έρωτες, τις ατελέσφορες φιλοδοξίες, τα “σπασμένα” όνειρα μίας ολόκληρης ζωής.
Η Στέλλα Χατζημιχελάκη/Έλενα ήταν αρκούντως πειστική στο ρόλο μίας εξαιρετικά κομψής, σνομπ γυναίκας από τα Βόρεια Προάστια, που εισβάλει ξαφνικά σ’ ένα σπίτι που η ίδια χαρακτηρίζει κακόγουστο, λαϊκό, αποπνικτικό ή όπως το θέτει εκείνη “σκέτη τρώγλη” για να σώσει ως “Από Μηχανής Θεός” τη φίλη και συνάδελφό της Ντόττυ/Θεοδώρα Σιάρκου από τη μίζερη ζωή που την έχει καταδικάσει η νυν συγκάτοικός της, η Γερμανίδα Μπόντυ/Ευγενία Μαραγκού. Στην πορεία αποδεικνύεται πως τα κίνητρα της δεν είναι καθόλου μα καθόλου ανιδιοτελή, αφού τα σχέδια της υποκινούνται από το συμφέρον κι άλλα πιο “πονηρά” θέλω…
Η στάση της αναποφάσιστης φίλης της που διστάζει να την ακολουθήσει στη “μεγάλη” ζωή, την οποία υποτίθεται ότι ονειρεύονται και οι δύο, την αναγκάζει να αποκαλύψει το πραγματικό της πρόσωπο, το οποίο κάτω από τις στρώσεις του μακιγιάζ και το αγέρωχο βλέμμα κρύβει τις ίδιες ρυτίδες, τον ίδιο ξεπεσμό, τους ίδιους φόβους και την ίδια ανασφάλεια με τις άλλες τρεις ηρωΐδες του Ουίλλιαμς που όπως όλες σχεδόν οι ηρωΐδες του ζουν και αναπνέουν με μία “ρωγμή” μέσα τους.
Η Στέλλα Χατζημιχελάκη ως Έλενα
Η Μαρία Καρακίτσου/Σόφι Γκλουκ υποδύεται κι εκείνη μία καθημερινή “εισβολέα” της οικίας της Μπόντυ και της Ντόττυ, η οποία νοσεί ψυχικά και η πρόσφατη απώλεια της μητέρας της έχει επιδεινώσει όλα τα συμπτώματα της χρόνιας ασθένειάς της. Η γνωστή ηθοποιός ξεπέρασε τον εαυτό της δημιουργώντας με μέτρο και ισορροπία έναν άνθρωπο που μπαινοβγαίνει στα ψυχιατρεία, όχι γιατί κάτι δεν πάει καλά με το μυαλό του, αλλά γιατί κάτι πιέζει την ψυχή του, κάτι αόριστο και σκοτεινό, που στο τέλος πάντα υπερνικά την αυτοσυγκράτηση και την κοινή λογική.
Η όμορφη ηθοποιός “στραπατσάρισε” εντελώς την εντυπωσιακή εικόνα της (..ήταν δύσκολα αναγνωρίσιμη…) συστήνοντας στο κοινό τη συμπατριώτισσα της Μπόντυ, Σόφι, ένα πλάσμα απόκοσμο και αλλόκοτα γοητευτικό που προσπαθούσε απελπισμένα να επικοινωνήσει βγάζοντας τις περισσότερες φορές άναρθρες κραυγές και κάθε φορά που έκανε την είσοδο του στην σκηνή για κάποιο ανεξήγητο λόγο αδυνατούσες να πάρεις τα μάτια σου από πάνω του, αφού στη μορφή του δεν απεικονίζονταν απλά μία διαταραγμένη γυναίκα, αλλά η ίδια η τρέλα…η απόγνωση…η μοναξιά…
Η Μαρία Καρακίτσου πριν συναντήσει τη Σόφι Γκλουκ…
Οι δύο συγκάτοικοι Μπόντυ και Ντόττυ, δηλαδή η Ευγενία Μαραγκού και η Θεοδώρα Σιάρκου αντίστοιχα, ήταν κάτι παραπάνω από επαρκείς ενσαρκώνοντας με απόλυτη επιτυχία δύο εκ διαμέτρου αντίθετους γυναικείους χαρακτήρες, που έχουν όμως κάτι κοινό. Δεν έχουν “στεγνώσει” εντελώς μέσα τους.
Η μεν Ντόττυ της Θεοδώρας Σιάρκου, μία νευρωτική, εγκλωβισμένη στις ερωτικές της ψευδαισθήσεις, νεανίζουσα σαραντάρα, παραπαίει ανάμεσα σε εφηβικά απωθημένα και νυν “φανταστικούς” εραστές όπως ο Ραλφ, ο διευθυντής του κολλεγίου όπου εργάζεται, ο οποίος θα παίξει τον καταλυτικότερο ρόλο στην απόφαση της να..συμβιβαστεί…προκειμένου να μην καταλήξει κι εκείνη θλιβερά μόνη και γεροντοκόρη.
Παρόλη την ανάγκη της όμως να ξεφύγει από μία ζωή που την “πνίγει” η Ντόττυ παραμένει τρυφερή και συμπονετική και ο τρόπος με τον οποίο την ενσάρκωσε η δημοφιλής ηθοποιός την έκανε απείρως πιο συμπαθητική και οικεία απ’ ότι ενδεχομένως να της άξιζε, προσδίδοντας μία αύρα θηλυκότητας και μυστηρίου (…ως άλλη Μπλανς Ντυμπουά…) στις γλυκανάλατες φαντασιώσεις της, στοιχεία που μας έκαναν να κατανόησουμε το υπαρξιακό της δίλημμα και παράλληλα να ταυτιστούμε με την ανάγκη της για περισσότερο…ρομαντισμό…
Με “φτερά και μαλλιά” κομμένα, η αιθεροβατούσα Δωροθέα/Ντόττυ αποφασίζει να ακολουθήσει την Μπόντυ και το δίδυμο αδελφό της Μπάντυ, σε μία Κυριακάτικη εκδρομή που θα σημάνει για εκείνη το τέλος των ψευδαισθήσεων και την αρχή μίας νέας, καλύτερης(;) ζωής.
Η Θεοδώρα Σιάρκου ως “αιθέρια” Ντόττυ…
Τέλος η εξαιρετικά ταλαντούχα και συνεχώς εξελισσόμενη υποκριτικά Ευγενία Μαραγκού, που πάντα καταφέρνει να μετατρέψει όποιο ρόλο κι αν της ανατεθεί σε πρωταγωνιστικό, απέδωσε με εκφραστική πληρότητα την ψυχοσύνθεση της Μπόντυ, της κάπως χειριστικής μεν, αλλά αγνών προθέσεων μεσήλικης γυναίκας, η οποία μέσα από τη νεότερη και ελκυστικότερη φίλη και συγκάτοικό της, προσπαθεί να πραγματοποιήσει το δικό της απωθημένο, το οποίο δεν είναι άλλό από τη δημιουργία μίας οικογένειας με πολλά παιδιά.
Η Ευγένια Μαραγκού χωρίς να προδώσει σε κανένα σημείο τον χαρακτήρα που υποδύονταν, αποτέλεσε το συνδετικό κρίκο ανάμεσα στον αδερφό της και την Ντόττυ, αλλά και μία σανίδα σωτηρίας για την ασταθή και αβοήθητη Σόφι που ειδικά μετά το χαμό της μητέρας της δεν έχει πια κανένα σημείο αναφοράς, πόσο μάλλον κάποιον να την φροντίζει και να τη νοιάζεται.
Μητρική, στοργική, αστεία, προστατευτική, φιλάρεσκη, χαριτωμένη, αδέξια, τυπική νοικοκυρά, αυστηρή. Η ερμηνεία της τα περιελάμβανε όλα κι ακόμη περισσότερα κάνοντας το κοινό πότε να ξεσπά σε γέλια και πότε να συγκινείται βλέποντας την ηθοποιό συγκεντρωμένη απόλυτα στο ρόλο της και την “αποστολή” της (…όπως θα το έθετε και ο Τσέχωφ…).
Η Ευγενία Μαραγκού/Μπόντυ…ή αλλιώς μία υπέροχη ηθοποιός…
Φτάνοντας στο τέλος του σημερινού αφιερώματος σε μία παράσταση που σήμερα το βράδυ ολοκληρώνει τον κύκλο της στο Θέατρο Φούρνος (…το ταξίδι της ξεκίνησε στις 9/11/2016…) αξίζει να αναφέρουμε την καθοριστική συμβολή του σκηνοθέτη Βασίλη Νικολαϊδη στο τελικό αποτέλεσμα. Ο αξιόλογος δημιουργός διάβασε σωστά αυτό το παράταιρα κωμικό έργο του σεσημασμένου ως βαριά “καταθλιπτικού” και πεσιμιστή Τέννεση Ουίλλιαμς, το οποίο όμως κάτω από την επίφαση της ιλαρότητας κρύβει τόνους απελπισίας και ανθρώπινου άλγους, τοποθετώντας τους ηθοποιούς της “Ομάδας 92” σε ένα πολύχρωμο και σκόπιμα παραφορτωμένο σκηνικό (…εξαιρετικός όπως πάντα ο Γιάννης Μετζικώφ που επιμελήθηκε και τα κοστούμια…) για να τονίσει ακόμη περισσότερο το “γκρίζο” της ύπαρξης τους.
Απόψε το βράδυ, στις 21.15, στο Θέατρο Φούρνος (Μαυρομιχάλη 168, Αθήνα) “Μία υπέροχη Κυριακή για Εκδρομή” ρίχνει αυλαία…Προλαβαίνετε ακόμη να παραστείτε σ’ αυτό το τελευταίο πικ-νικ που ετοίμασαν για εσάς η “Ομάδα 92” και ο Βασίλης Νικολαϊδης…
Συντελεστές
Μετάφραση: Ερρίκος Μπελιές
Σκηνοθεσία: Βασίλης Νικολαΐδης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Νίκος Φιλιμέγκας
Σκηνικός χώρος-Κοστούμια: Γιάννης Μετζικώφ
Επιμέλεια κίνησης: Κική Σελιώνη
Φωτισμοί: Αποστόλης Τσατσάκος
Μακέτα: Βασίλης Παπαδάτος
Φωτογραφίες: Γεωργία Σιέττου, Στέλλιος Δανιήλ
Παίζουν: Μαρία Καρακίτσου, Ευγενία Μαραγκού, Θεοδώρα Σιάρκου, Στέλλα Χατζημιχελάκη
Εισιτήρια
Γενική είσοδος: 12€ , φοιτητικό 8€, ανέργων 5€
ΑΛΛΙΩΣ 