φωτογραφία αρχείου
γράφει ο Χρήστος Σούτος
Στο πρώτο μέρος την περασμένη εβδομάδα αναλύσαμε, στο μέτρο του δυνατού, το πως δημιουργήθηκε στο υπογάστριο της Ευρώπης το αυτοαποκαλούμενο Ισλαμικό Κράτος, γνωστό και ως Χαλιφάτο. Αναλύσαμε τις πιο γνωστές έννοιες που ακολουθούν το εν λόγω φαινόμενο, όπως τι είναι Τζιχάντ, τζιχαντιστής κ.α. Σήμερα θα μιλήσουμε για το τι έχει επιφέρει η δράση του ISIS στην καθημερινότητα των Ευρωπαίων πολιτών, των σύγχρονων καπιταλιστικών μητροπόλεων του δυτικού κόσμου αλλά και τι μέλλει γενέσθαι από δω και πέρα. Οι πρόσφατες αιματηρές επιθέσεις στην καρδιά της Γηραιάς Ηπείρου, σε Παρίσι και Βρυξέλλες, έδειξαν ξεκάθαρα το πρόβλημα. Οι τρομοκράτες, είτε αυτοί που λειτούργησαν σαν ανθρώπινες βόμβες είτε αυτοί που συνελήφθησαν ως εγκέφαλοι, ήταν άνθρωποι της διπλανής πόρτας και κυρίως ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ. Παιδιά που μεγάλωσαν με τα δυτικά πρότυπα, που ανδρώθηκαν στις γειτονιές και τις χώρες που σκόρπισαν το θάνατο, που έγιναν κοινωνοί του δυτικού τρόπου ζωής και που με τις πράξεις τους τιμωρούν και μάχονται. Δηλαδή η Ευρώπη έχει το φίδι στον κόρφο της και δεν το ξέρει; Όχι δα. Εδώ και πολλά χρόνια στις μεγάλες πόλεις, Παρίσι, Λονδίνο, Βρυξέλλες και αλλού υπάρχουν μεγάλοι πληθυσμοί Μουσουλμάνων που έχουν, νομίμως, λάβει τις αντίστοιχες υπηκοότητες. Έχουν γεννηθεί εκεί, έχουν μεγαλώσει εκεί, έχουν πάει στα ίδια σχολεία με τους ανθρώπους που εκτέλεσαν με τις πράξεις τους, έχουν διασκεδάσει μαζί τους, έχουν παίξει στις ίδιες αλάνες. Πως λοιπόν, αυτοί οι άνθρωποι, στην πλειοψηφία τους νέοι, μεταλλάχθηκαν;
φωτογραφία αρχείου
Η απάντηση στο ερώτημα αυτό δεν είναι καθόλου απλή. Μπορούμε όμως κοιτώντας προσεκτικά τα γεγονότα να βρούμε κάποιες από τις αιτίες. Οι νεαροί Μουσουλμάνοι δεν ξύπνησαν ένα πρωί ξαφνικά και αποφάσισαν να γίνουν μαχητές του ISIS και να σκοτώσουν συμμαθητές, φίλους, γνωστούς, γείτονες. Είναι δυνατόν να αισθάνονται επί της ουσίας Ευρωπαίοι πολίτες και να εκτελούν οδηγίες για επιθέσεις αυτοκτονίας; Είναι όμως έτσι; Έχουν ίσες ευκαιρίες με τους υπόλοιπους; Έχουν τις ίδιες παροχές ή μόνο μια στείρα σφραγίδα σε ένα διαβατήριο; Μπορούν να βρουν δουλειές, να σπουδάσουν, να αποκτήσουν το ίδιο βιοτικό επίπεδο με τους άλλους που ζουν στις ίδιες περιοχές, στις ίδιες χώρες; Η απάντηση δυστυχώς είναι πως όχι. Αντίθετα οι κυβερνήσεις των χωρών της ισχυρής Ευρώπης λειτουργούν υπό διαφορετικό πρίσμα. Γκετοποιούν τους πληθυσμούς αυτούς, με βάση την θρησκεία τους ή και το χρώμα τους. Τους θεωρούν, σε πολλές περιπτώσεις, πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Πολίτες με ίδιες υποχρεώσεις και διαφορετικά δικαιώματα. Άνθρωποι που το “ταβάνι” της ζωής τους δεν το καθορίζουν οι ικανότητες τους αλλά οι συνθήκες της ζωής τους. Άνθρωποι που θεωρούνται ίσοι μόνο αν διαπρέψουν σε τομείς κοινής αποδοχής, όπως ο αθλητισμός ή οι τέχνες. Στις προηγμένες κοινωνίες ο ρατσισμός κρύβεται επιμελώς κάτω από το χαλάκι. Το αποτέλεσμα; Να βρουν πρόσφορο έδαφος για την καλλιέργεια μίσους στοιχεία εξτρεμιστικά πατώντας πάνω στην κοινή θρησκεία. ” Διαβάζουν” το Κοράνι με λάθος τρόπο και περνούν μηνύματα για ιερούς πολέμους και χτυπήματα στην καρδιά των απίστων με μόνο γνώμονα τον φανατισμό. Υπάρχει λύση; Δεν είναι καθόλου εύκολο να βρει κανείς ποιος μπορεί να γίνει ο επόμενος τρομοκράτης.
φωτογραφία αρχείου
Ελλοχεύει επομένως ο κίνδυνος, να υπάρξει μαζικό κύμα βίας εναντίον των μουσουλμανικών πληθυσμών ανά την Ευρώπη, με συνέπειες ανεξέλεγκτες. Καλούνται συνεπώς οι ηγέτες αυτών των χωρών, να ξεκινήσουν προγράμματα πλήρους απορρόφησης, προσαρμογής και κατεύθυνσης των νέων ανθρώπων που ζουν εκεί προς την κοινή συμβίωση, τις ίσες ευκαιρίες, τις πολιτιστικές και πολιτισμικές ανταλλαγές. Η βία γεννά βία. Ο φανατισμός γεννά τρομοκρατία και φόβο. Ο φόβος γεννά την απόγνωση και όλα μαζί οδηγούν στο χάος. Η επόμενη μέρα δεν θα είναι πια η ίδια. Όσοι ζουν σε πόλεις πιθανούς στόχους θα βρίσκονται υπό το καθεστώς του φόβου και της καχυποψίας. Θα περιχαρακώσουν τη ζωή τους, την οικογένεια τους, το εργασιακό τους περιβάλλον, την καθημερινότητα τους. Με λίγα λόγια θα βρεθούν σε ένα γυάλινο κλουβί, μια χρυσή φυλακή, όπου τα αγαθά του καπιταλισμού ενώ θα μπορούν να αποκτηθούν δεν θα είναι ασφαλή να καταναλωθούν. Όπου τα τεχνολογικά επιτεύγματα θα μειώνουν τις αποστάσεις και ο πανικός θα τις κάνει δυσθεώρητες. Όπου η εξέλιξη θα είναι μπροστά μας και θα μοιάζει τόσο δυσπρόσιτη.
φωτογραφία αρχείου
Κλείνοντας θα ήθελα να μοιραστώ το εξής. Οι τελευταίες πληροφορίες δείχνουν μετακίνηση του στρατηγείου του χαλιφάτου από την περιοχή της Συρίας και του Ιράκ προς την Λιβύη. Τι μπορεί να σημαίνει αυτό; Πολλά. Δείχνει όμως και την προχειρότητα των κινήσεων Αμερικανών και Ευρωπαίων. Η πτώση του Σαντάμ και του Καντάφι, δικτάτορες χωρίς αμφιβολία με πολλά εγκλήματα να βαρύνουν τον βίο τους, με βίαιο τρόπο, και κυρίως με εξωτερική παρέμβαση σε κοινωνίες που δεν ήταν έτοιμες να κάνουν την μετάβαση και με εγκαθίδρυση δοτών καθεστώτων σε αυτές, αντί να λειτουργήσουν προς το κοινό όφελος τόσο των ντόπιων πληθυσμών όσο και του υπόλοιπου κόσμου, δημιούργησαν, για να μην πω γέννησαν, το πρόβλημα του Χαλιφάτου. Γιατί μην ξεγελά κανέναν οι Η.Π.Α και οι σύμμαχοι τους δεν ενδιαφέρονται για την δημοκρατία αλλά για τον έλεγχο της τιμής του μαύρου χρυσού μέσω των εκεί κοιτασμάτων…Όσο τους έκαναν την δουλειά οι διάφοροι Σαντάμ και Καντάφι δεν υπάρχει έλλειμμα δημοκρατίας…
φωτογραφία αρχείου
ΑΛΛΙΩΣ 