[Καλέσματα κι Έρημη Πόλη], Μαρία Πανούτσου

Tags

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Photo: Autumn Flowers Fall on the Road (pinterest.com)

ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ             

α

άφηναν πίσω μια τόσο δα λακκούβα και μέσα σ’ αυτήν

βρώμικα νερά φύλλα έπεφταν επάνω και μικρά

ζουζούνια κολυμπούσαν όλος ο κόσμος μια μουσική

ένα γέλιο ένα φουστάνι δαντέλες και μετάξι αγγίζω

δεν έχω να πω πολλά

άνοιξη και άνοιξα ένα κουτί,

πρόσωπα χαρωπά

αντίκρισα και ζήτησα την αγάπη τους κι εκείνα

μου ’δωσαν άγρια αίσθηση ονείρου,

που βάρυνε τη σκέψη

και το στομάχι μου

 

β.

Ξεκομμένο σε θέλω από τους άλλους ξεκολλημένο

από τα πράγματα θέλω να γνωρίσω τους κόσμους σου

και μετά να σ’ επιστρέψω λιγοστό αφού θα έχω κλέψει

όλα τα όνειρά σου τις βραδιές που ξενυχτώντας

τα μαλλιά σου φυλλομετρούσα και

τις θέρμες του κορμιού σου.

 

γ

Σέρνομαι

άγριοι ρυθμοί μ ακινητοποιούν

στριγκλίζω μόνη

και αυτός – αυτή στη γωνιά περιμένει δεν θα πάω – ξέρω

τη μοναξιά σήμερα δεν θα ξεγελάσω

λιγοστό το φως

από το παράθυρο

βγαίνω να δω καλύτερα

στη γωνία κανείς

επιτέλους

σε λίγο θα κλείσω 24 ώρες

δεν αντέχω

άλλο θα βγω

ρούχα και φτιασίδια

απαραίτητα

 

Photo: Pinterest.com

 

Το χάραμα

 

Τότε που εφιάλτες σταστρατόπεδα

Γίνονταν πραγματικότης

Τότε που οι άρρωστοι ματώνουν τα κρεββάτια τους

Τότε που ορφανεύουν οι άνθρωποι

Τότε φεύγω, το χαράμα, την ώρα της ξεκούρασης

την ώρα της ανακωχής

Την ώρα που τα ανομολόγητα

Γίνονται ανάμνηση  βουβή.

 

Advertisements

Η Βασίλισσα τι κάνει;

Tags

Η πραγματικότητα...αλλιώς

φωτογραφία αρχείου

---

γράφει ο Χρήστος Σούτος

---

Brexit κύριοι. Από την περασμένη Πέμπτη είναι πλέον γεγονός. Τα απόνερα της απόφασης των Βρετανών ψηφοφόρων ακόμα δεν έχουν γίνει, στο σύνολο τους, πλήρως αντιληπτά. Οι απλοί πολίτες των χωρών του ενωμένου Βασιλείου είτε ψήφισαν την παραμονή είτε την έξοδο από την Ε.Ε. προσπαθούν να κατανοήσουν τις όποιες συνέπειες του αποτελέσματος. Ένα μόνο είναι σίγουρο. Η επόμενη μέρα τόσο στο εσωτερικό της Βρετανίας όσο και της Ευρώπης δεν θα είναι ποτέ πια το ίδιο. Η ανάλυση που ακολουθεί ένα τέτοιο γεγονός είναι σε κάθε περίπτωση πολυεπίπεδη. Οικονομική, πολιτική, κοινωνική προέχουν όλων των υπολοίπων. Και το ερώτημα παραμένει η Βασίλισσα τι κάνει;

Το ερώτημα μπορεί να ακούγεται, και ως ένα βαθμό να φαίνεται κιόλας, χιουμοριστικό αλλά επί της ουσίας δεν είναι. Η Βρετανία και η ενότητα της, για πρώτη φορά μετά από πάρα πολύ καιρό, κλυδωνίζεται σε υπέρτατο βαθμό. Οι Σκωτζέζοι και οι Βορειοϊρλανδοί που ψήφισαν με θέρμη την παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ένωση από την ώρα που έγινε γνωστό το Brexit εγείρουν μέσα από τα πιο επίσημα χείλη θέμα για την παραμονή τους και στο Ενωμένο Βασίλειο. Η πρωθυπουργός της Σκωτίας ζητά σε όλους τους τόνους την παραμονή της χώρας της στην Ένωση ακόμα και αν αυτό χρειάζεται απόσχιση από την Βρετανία. Σήμερα Σκωτζέζος βουλευτής στο Ευρωκοινοβούλιο απεύθυνε έκκληση σε έντονα δραματικούς τόνους προς τους συναδέλφους του για να μην εγκαταλειφθούν η Σκωτία και η Β. Ιρλανδία στην τύχη τους. Τελικά η Βασίλισσα τι κάνει;

φωτογραφία αρχείου

φωτογραφία αρχείου

Η απάντηση δόθηκε σήμερα. Σε μια έντονα συμβολική κίνηση η Βασίλισσα Ελισάβετ επισκέφθηκε την Β.Ιρλανδία και θα πάει και στη Σκωτία, τις δύο χώρες του Bremain, για να δείξει τη διάθεση της να υπεραμυνθεί της ενότητας του Βασιλείου της “κόβοντας” το βήχα σε κάθε είδους αποσχιστικές κινήσεις. Το πρόβλημα το μεγάλο που καλείται να αντιμετωπίσει, όχι μόνο η Βρετανία, αλλά και το σύνολο των ευρωπαϊκών χωρών, είναι οι λεγόμενοι ευρωσκεπτικιστές. Οι φωνές των τελευταίων όλο και μεγαλώνουν. Σε πολλές χώρες, δυστυχώς, οι έννοιες ευρωσκεπτικιστής και ακροδεξιός δείχνουν να ταυτίζονται με ευθύνη ακόμα και φωνών που πρεσβεύουν την νηφαλιότητα. Ο κίνδυνος μεγάλος. Ο Φάρατζ, υπέρμαχος του Brexit, η Λεπέν στην Γαλλία, η Λίγκα του Βορρά στην Ιταλία, ακόμα και η δική μας Χρυσή Αυγή, αποτελούν τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα. Αν στο μυαλό του απλού Ευρωπαίου πολίτη οι έννοιες αυτές ταυτιστούν το μέλλον της Ευρώπης είναι τουλάχιστον δυσοίωνο. Και το ερώτημα παραμένει. Η Βασίλισσα τι κάνει;

φωτογραφία αρχείου

Δεν μπορεί να πάει παντού. Και οι χώρες που δεν έχουν Βασίλισσα τι θα κάνουν; Πως θα πορευτούν; Πως θα ζήσουν; Πέρα από την πλάκα το πρόβλημα είναι εδώ και είναι αρκούντως σοβαρό. Το φάσμα του συντηρητισμού πλανάται πάνω από την Ενωμένη Ευρώπη. Η τελευταία μοιάζει αδύναμη να εκπληρώσει την αποστολή της. Από Ευρώπη των λαών έχει μετατραπεί σε Ευρώπη των αριθμών. Οι λαοί δυστυχούν, οι άνθρωποι βιώνουν την κατάθλιψη και δεν πιστεύουν σε τίποτα. Το μέλλον όλων είναι αβέβαιο. Το έδαφος πρόσφορο για πάσης φύσεως ακραίες απόψεις και αντιλήψεις. Υπάρχει λύση; Μπορεί να γίνει κάτι και να αλλάξουν τα πράγματα;

Μόνο αν οι ηγέτες της Ένωσης αλλάξουν ρότα και πολιτική στόχευση. Μόνο αν οι Γερμανοί, που διαφεντεύουν τις τύχες της Ευρώπης, αποφασίσουν να κατέβουν από το άρμα της αλαζονείας και γίνουν φορείς νέων ελπιδοφόρων πολιτικών που θα οδηγούν σε ανάπτυξη, σε νέες θέσεις απασχόλησης. Πρέπει να μάθουν από τα λάθη τους και να αντιληφθούν το λόγο που υπάρχουν. Ο πολιτικός δεν είναι για να εξυπηρετεί συμφέροντα πάσης φύσεως αλλά να βοηθά τους πολίτες της χώρας του να ζουν σε ένα περιβάλλον ασφαλές, δημιουργικό και εξελικτικό.

φωτογραφία αρχείου

[Corpus], Δήμητρα Παπαγιάννη

Tags

Εικαστικά

 

corpus 2

© Dimitra Papagianni,

Για περισσότερες πληροφορίες: http://lustheads.tumblr.com/

Ο Ανδρέας όλων των Ελλήνων

Tags

Η πραγματικότητα...αλλιώς

---

γράφει ο Χρήστος Σούτος

---

Σήμερα συμπληρώνονται είκοσι χρόνια από την ημέρα που έφυγε από την ζωή ένας από τους μεγαλύτερους πολιτικούς άνδρες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, και όχι μόνο, ο Ανδρέας Παπανδρέου. Πρόκειται για μια προσωπικότητα που άφησε ανεξίτηλα το σημάδι του στο πέρασμα του από την κεντρική πολιτική σκηνή και εξουσία του τόπου μας. Μια εμβληματική φυσιογνωμία, μια χαρισματική μορφή που επηρέασε για πολλές δεκαετίες, και αφού υπηρέτησε την χώρα από διάφορα πόστα, τις εξελίξεις σε όλα τα επίπεδα. Το να καθίσει κάποιος να εξιστορήσει την δράση του ανά ιστορικές περιόδους ή να παραθέσει πλήρες βιογραφικό ενός ανθρώπου τέτοιου βεληνεκούς δεν του φθάνουν όχι ένα απλό άρθρο αλλά ολόκληροι τόμοι μιας εγκυκλοπαίδειας. Πιο σημαντικό νομίζω πως είναι να δώσει κανείς τον τόνο μιας ηγετικής δύναμης που συμπαρέσυρε τα πάντα στο διάβα του σε και ανέβηκε στην εξουσία σε μόλις μια επταετία σε εποχές μάλιστα που υπήρχαν ηγέτες και αντίστοιχα μεγάλες προσωπικότητες σε όλους τους ιδεολογικούς χώρους. Μην λησμονούμε, ότι την περίοδο που ιδρύθηκε το ΠΑΣΟΚ υπήρχε από τα δεξιά το τεράστιο μέγεθος που ονομαζόταν Κωνσταντίνος Καραμανλής και από την αριστερά ο χαρισματικός και αγνός αγωνιστής Χαρίλαος Φλωράκης. Στο δε χώρο του κέντρου που τοποθετήθηκε το τότε νέο κίνημα υπήρχαν ιστορικές μορφές που με την πάροδο του χρόνου το φαινόμενο Παπανδρέου όχι απλώς περιόρισε αλλά επί της ουσίας εξαφάνισε. 

Η άνοδος στην εξουσία και την πρωθυπουργία ήταν σχετικά γρήγορη. Από το 13,58% του 1974 στο 25,34% και αξιωματική αντιπολίτευση το 1977 στο απίστευτο 48,1% του 1981 και σε κυβερνητική πλειοψηφία. Ο λαός γιορτάζει για την ανάληψη της εξουσίας από ένα κόμμα και έναν άνθρωπο που αντιπροσώπευε την ανθρωποκεντρική πλευρά της πολιτικής. Έναν πολιτικό που πίστευε στην ευημερία των ανθρώπων και όχι των λογιστικών αριθμών. Έναν ηγέτη που είχε ως πολιτική θεώρηση και κέντρο της άσκησης εξουσίας τον άνθρωπο και όχι τα οικονομοτεχνικά δεδομένα. Το σύνθημα του ήταν – και το έκανε πράξη σε όλη του την πορεία διακυβέρνησης της χώρας –  ότι “η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες”. Οι έννοιες Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία και Κοινωνική Απελευθέρωση έγιναν για πρώτη φορά πράξη από μια κυβέρνηση. Ο εκδημοκρατισμός της ελληνικής κοινωνίας, ένα πάγιο αίτημα πολλών ετών, ήταν πλέον γεγονός. Από τομές όπως η διάλυση της τότε Χωροφυλακής μέχρι και συμβολικές πράξεις όπως η αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης και του ΕΑΜ ως οργάνωση αυτής. 

φωτογραφία αρχείου

φωτογραφία αρχείου

φωτογραφία αρχείου

φωτογραφία αρχείου

Πέρα όμως από την εθνική συμφιλίωση το έργο που επιτελέστηκε επί κυβερνήσεων Ανδρέα Παπανδρέου είχε και μεγάλες κοινωνικές προεκτάσεις. Ένα τεράστιο πρόβλημα της χώρας λύθηκε. Το Εθνικό Σύστημα Υγείας ήταν πλέον γεγονός. Κάθε γωνιά της χώρας απέκτησε πρωτοβάθμια ή, ανάλογα με το μέγεθος της, δευτεροβάθμια μονάδα περίθαλψης. Το κοινωνικό κράτος επιτέλους οργανώθηκε σε ευρωπαϊκά πρότυπα. Σε αντίθεση με τη ρητορική των αντιπάλων του το βιοτικό επίπεδο της χώρας παρουσίασε αλματώδη αύξηση. Η κυβέρνηση του Ανδρέα παρέλαβε μια χώρα με πληθωρισμό της τάξης του 24,2% το 1981 και όταν παρέδωσε το 1989 την εξουσία ήταν της τάξης του 13,1% για να πάει πάλι το 1990 πάνω από το 20%. Στην δεύτερη περίοδο του στην εξουσία το 1993 με 1996, χρονιά του θανάτου του, μείωσε εκ νέου τον πληθωρισμό από το 14,4% στο 8,2%, ενώ θέσπισε και το ΑΣΕΠ που εξασφάλισε την χωρίς μέσο αλλά με αξιοκρατικά κριτήρια πρόσληψη σε δημόσιους φορείς. 

Ένα πολύ σημαντικό στοιχείο της πολιτικής του ήταν η μεγάλη διαπραγματευτική του ικανότητα για την απορρόφηση κονδυλίων για την ελληνική οικονομία που οδήγησε σε μεγάλη άνθηση την ελληνική επιχειρηματικότητα και δημιούργησε ουσιαστικά από το μηδέν την μεσαία τάξη που ο ίδιος θεωρούσε ατμομηχανή της ανάπτυξης. Το μεγάλο κέρδος όμως ήταν ότι το χρέος όταν παρέδωσε την εξουσία ήταν σε ποσοστό πάνω από 80% εσωτερικό κάτι που οι μετέπειτα κυβερνήσεις άλλαξαν σε εξωτερικό λόγω δανεισμού με τα γνωστά σε όλους μας ολέθρια αποτελέσματα.

22 May 1971, Helsinki, Finland — Andreas Papandreou — Image by © Bettmann/CORBIS

Τέλος αξίζει να αναφερθεί κανείς στην εξωτερική πολιτική του. Η διαχείριση των εθνικών θεμάτων της πατρίδας υπήρξε σε πολλές περιπτώσεις μαεστρική. Δημιούργησε άριστες σχέσεις με τον αραβικό κόσμο μπαίνοντας στο μάτι του Ισραήλ αλλά και των Αμερικανών δηλώνοντας με αυτόν τον τρόπο, ότι οι Έλληνες δεν θα είναι εύκολος στόχος για κανέναν πια και οι ίδιοι καθορίζουν την πολιτική τους. Η κρίση με το ερευνητικό σκάφος “Χόρα” έδειξε στους γείτονες την αποφασιστικότητα της ελληνικής πλευράς και οι συνειρμοί με αντίστοιχες κρίσεις μετά μόνο θλίψη προκαλεί. Λαοπρόβλητος ηγέτης έμεινε γνωστός στην ιστορία με το μικρό του όνομα κάτι μοναδικό για την Ελλάδα και εξαιρετικά σπάνιο για όλο το κόσμο. Η απουσία ενός τέτοιου κυβερνήτη είναι πολύ έντονη στην εποχή μας. Θα κλείσω με μια φράση που είπε μια από τις μεγαλύτερες πολιτικές αντιπάλους του Ανδρέα σε ευρωπαϊκό επίπεδο η οποία νομίζω συνοψίζει και το μέγεθος του προβλήματος που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια.

Ο λόγος για την Μάργκαρετ Θάτσερ η οποία είχε πει αναφερόμενη στον τότε Έλληνα πρωθυπουργό : ” Δεν τον συμπάθησα, αλλά ποτέ δεν έφυγε από Διάσκεψη Κορυφής της ΕΟΚ, χωρίς να πάρει κάτι για τη χώρα του”. 

φωτογραφία αρχείου

[Έλα. Τρέχα δημοσιογραφάκο], Κωνσταντίνος Καραγιαννόπουλος

Tags

Splendide mendax

Πηγή φωτογραφίας από το διαδίκτυο

 

Νύχτωσε.

Ο ουρανός γέμισε ασημένιες πιτσιλιές

παντού γύρω γουργουρίζει μιαν ερημιά
με γατήσια μάτια που παρακολουθεί

την πόλη να κοιμάται

τον τρελό να τραγουδά για κάποια Λίνα… καρδερίνα

τα πρεζάκια να τσιτσιρίζουν στην φωτιά όνειρα πολύχρωμα

διαλεχτά από τα βάθη της Ανατολής

κι εμένα στο γραφείο της εφημερίδας με το τασάκι γεμάτο

στάχτες με τον πάκο δίπλα μου- να φτάνει ως το κούτελο

το βάρος της ενημέρωσης-

κι έναν καφέ της παρηγοριάς

προσφορά της Μάρως πριν κλείσει το κυλικείο.

 

Ανοίγω το παράθυρο να μπει λιγάκι αέρας

να φύγει ο καπνός και η θολούρα της νύστας

και οι σκέψεις που ταλανίζουν το κρανίο μου.

Απόψε οι ώρες λαθρεπιβάτισσες σκαλίζουν

απαγορευμένες εκτάσεις πράσινες ζώνες

κατοχής και πορφυρά ηλιοβασιλέματα

προβοκατόρικα. Κάποιος βρακοφόρος έρως

ψιθυρίζει αμανέδες κι εγώ εδώ. Μπροστά στην οθόνη.

Ενώποιον του καθήκοντος και της ασίγαστης ροής

των γεγονότων. Απ’ άκρη σ’ άκρη το μάτι γυρίζει

στην υφήλιο. Στρατιές και κατεχόμενα. Διεκδικήσεις

και πικρές ήττες. Η εξουσία και η ηδονή της καταστροφής.

Ο κόσμος στον ρυθμό μιας παγκοσμιοποιημένης διαστροφής.

Χρήμα και ζωή αξόδευτη. Κι ο χρόνος ελλιπής μπροστά

στα τόσα σχέδια μιας απρόσωπης Αρχής που ζητάει κι άλλο

κι άλλο κι άλλο όσο γίνεται περισσότερο αίμα και σάρκα και σπέρμα.

 

Κάθε γραμμή κι ένα τσιγάρο. Έλεγχος γραμματοσειράς. Άραγε

ποιας σειράς κλωστή να δένει το μικρό μου γραφειάκι με τον

κόσμο με τις μυρουδιές με τα γυμνά κορμιά που γυρεύουν

εκπλήρωση στον μέγα κυκεώνα τον αξεδίψαστο. Πόσο κοντά

και πόσο αληθινά να πλάθεται η λέξη στα άγουρα χώματα

στα δακρυσμένα μάτια στις μοναξιές και στις θλίψεις. Πόσα

λέγονται και πόσα αποκρύπτονται. Πόσα μηνύματα στέλνονται

στον παραλήπτη.

 

Η μια γραμμή μετά την άλλη. Μουγκές προτάσεις για κουφούς

αποδέκτες. Πάνω απ’ όλα η Ηθική και ο Επαγγελματισμός.

Στο ταμείο θα βρεις μαζί με την ειδοποίηση για την αδυναμία

πληρωμής του τρέχοντος μισθού και το εγχειρίδιο του καλού

δημοσιογραφάκου. Μάρκετινγκ κι εμπόριο αληθείας. Πίτσα

μπύρα σαπουνόπερες σε επανάληψη δωρεάν είσοδο στον κινηματογράφο

για μεταμεσονύκτιες κριτικές για εξτρίμ στάσεις πούτσα μπλούζα και πάλι

από την αρχή για τον κάματο.

 

Τα αγαθά κόποις κτώνται. Καθώς φεύγουν τα χρόνια. Φεύγουν οι φίλοι.

Φεύγει η αγάπη. Κι εγώ να μένω πίσω από ένα σκοροφαγωμένο γραφείο

να παρατηρώ τα πλήθη τα λάθη την λήθη… την σήψη. Στην οθόνη. Στην ροή. Στην γραμμή. Στο κινητό που ποτέ του δε χτυπά. Στο άδειο δωμάτιο. Στο άδειο κρεβάτι. Στην άδεια ζωή. Την ξεχαρβαλωμένη.

 

Έλα. Φτάνει πια. Σκούπισε τα μάτια.

Έλα. Τρέχα λοιπόν. Τρέχα φτωχέ μου

δημοσιογραφάκο.

 

Το θέμα

δε θα σε περιμένει

στην στροφή…

7ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΩΒΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΣΤΟ ΙΔΡΥΜΑ ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ – LOVE & EROTICISM ” ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΕΡΩΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΒΩΒΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ”, ΜΕ ΣΥΝΟΔΕΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ {προαναγγελία εκδήλωσης}

Tags

Ars & Vita

Φεστιβάλ Βωβού Κινηματογράφου 2016 στο ΙΜΚ…γιατί το κλασικό είναι διαχρονικό…

---

γράφει & επιμελείται η Λίλα Παπαπάσχου

---

Το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης διοργανώνει το 7ο Φεστιβάλ Βωβού Κινηματογράφου, με τίτλο  “Αγάπη και Ερωτισμός στο Βωβό Κινηματογράφο” από την Τετάρτη 22 Ιουνίου έως την Παρασκευή 1 Ιουλίου 2016, στις 21:30, με την Καλλιτεχνική Διεύθυνση του Αλέξανδρου Μούζα.

Ένας άκρως ατμοσφαιρικός, ρετρό και ταυτόχρονα μοντέρνος θεσμός, έρχεται και αυτό το καλοκαίρι στο ΙΜΚ για να μας θυμίσει μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές-ερωτικές στιγμές του βωβού κινηματογράφου, που παρόλη την έλλειψη “φωνής” διαθέτει άλλα πολύ σημαντικά κινηματογραφικά στοιχεία: ποιητικότητα, απολαυστικές ερμηνείες – κωμικές και δραματικές – υψηλής αισθητικής ασπρόμαυρες σεκάνς, σε συνδυασμό με μία αύρα μυστηρίου και σαγήνης, που επηρεάζει και εμπνέει τους απανταχού δημιουργούς μέχρι και σήμερα. 

…μαύρο + άσπρο = εικόνες μοναδικής ομορφιάς… 

Είναι ευρύτερα γνωστό, ότι ο Βωβός Κινηματογράφος υπήρξε ο πρώτος κινηματογραφικός δάσκαλος και μεγάλη αγάπη του Μιχάλη Κακογιάννη. Ο ίδιος ο μεγάλος σκηνοθέτης επιμελήθηκε τα δύο πρώτα Φεστιβάλ Βωβού Κινηματογράφου στο Ίδρυμά του, και το ΙΜΚ συνεχίζει την παράδοση που εκείνος δημιούργησε, προετοιμάζοντας, σε ετήσια βάση, το Φεστιβάλ Βωβού Κινηματογράφου και προβάλλοντας αριστουργηματικές ταινίες που έβαλαν τις βάσεις της έβδομης τέχνης.

Παράλληλα, όπως και εκείνα τα πρώτα χρόνια του σινεμά χωρίς ήχο (…αλλά με ψυχή…) νέοι συνθέτες “ντύνουν” τα ασπρόμαυρα πλάνα με πρωτότυπες συνθέσεις οι οποίες, ερμηνεύονται ζωντανά, δίπλα στην μεγάλη οθόνη, ενισχύοντας την ατμόσφαιρα κάθε ταινίας, υπογραμμίζοντας ή τονίζοντας καταστάσεις και συναισθήματα…

Αφίσες…

με εικαστική άποψη….

…χιούμορ…

…εξωτική ατμόσφαιρα…

και φυσικά έντονη ερωτική διάθεση…

 

Στο 7ο Φεστιβάλ τις πρωτότυπες μουσικές έχουν συνθέσει οι: Ναταλία Μαυράκη, Αργυρώ Κολιογιώργη, Παναγιώτης Θεοδοσίου, Λεωνίδας Κανάρης, Σπύρος Δεληγιαννόπουλος, Γιάννης Λούκος, Μαρίνα Τζούλη και η DJ Ελένη Μητσιάκη και ερμηνεύουν οι: Διονύσης Μαλλούχος, Λευκή Κολοβού,  Χριστόφορος Μιρόσνικοφ, .Στέλλα Τσάνη,  Ηλίας Σδούκος, Μάνος Κιτσικόπουλος,  Σπύρος Δεληγιαννόπουλος,  Νάσος Μαρτζούκος, Γιώργος Θεοδωρόπουλος, Μάρω Φραγκούλη, Κώστας Καραγεωργόπουλος, Φίλανδρος Κάρρας, Στάθης Κιοσόγλου,  Αλέξανδρος Μακρής, Γιώργος Αρνής, Βασίλης Παναγιωτόπουλος, Μαρία Κατσούρα, Ράνια Μιχαλοπούλου, Στέφανος Θεοδωράκης, Γιάννης Λούκος, Ελευθερία Τόγια, Μιχάλης Παπαγεωργίου, Παναγιώτης Νικολάκης, Μιχάλης Γιαβρής. 

Οι γυναίκες στο Βωβό κινηματογράφο είναι…

…ροματικές…

…αθώες…

…απελπισμένες…

…και σίγουρα μοιραίες…

Ο Αλέξανδρος Μούζας, που έχει αναλάβει την καλλιτεχνική διεύθυνση του 7ου Φεστιβάλ βωβού Κινηματογράφου, υπογραμμίζει σχετικά:

“Ο ερωτισμός του βωβού κινηματογράφου είναι υποσυνείδητος, υπαινικτικός, μεταμφιεσμένος, και υποστηρίζεται από την ακαταμάχητη γοητεία μοιραίων γυναικών ή τη σαγηνευτική ματιά των ανδρικών προτύπων. Είναι ένας συνεχής αγώνας μεταξύ επιτρεπτού και απαγορευμένου, λογοκρισίας και κοινωνικής αποδοχής.

Το γυμνό, απαγορευμένο μήλο της εποχής, κάνει την εμφάνισή του ελάχιστα  έως καθόλου. Ένα θερμό φιλί, μια πολλά υποσχόμενη ματιά, ή ένα λίκνισμα του κορμιού, είναι αρκετά να πυροδοτήσουν ανεπανόρθωτα την ηδονοβλεπτική φαντασία του θεατή.   Όντας αυτό συνήθης πρακτική στις ταινίες μυθοπλασίας, δεν ισχύει   το ίδιο σε ταινίες με ντοκιμαντερίστικη ματιά,  όπως στο Moana  και Tabu, όπου το γυμνό δίνεται απλόχερα με το πρόσχημα του εξωτικού και αξιοπερίεργου.

Το φετινό φεστιβάλ προσπαθεί να χαρτογραφήσει το ερωτικό στοιχείο όπως αποτυπώθηκε σε σπουδαίες ταινίες, μεγάλων δημιουργών, σε διαφορετικά κινηματογραφικά είδη, από την κωμωδία και το δράμα μέχρι την αστυνομική     περιπέτεια και το εξωτικό παραμύθι.

Με συνοδοιπόρο τις νέες μουσικές δημιουργίες που θα συνυπάρξουν ζωντανά με τις ταινίες, δίνουμε ένα ακόμα ερέθισμα στο θεατή να βιώσει την αύρα και την ατμόσφαιρα της εποχής.”

…μυσταγωγία…

Η στήλη ARS & VITA, έχοντας παρακολουθήσει τα περισσότερα από τα προηγούμενα Φεστιβάλ Βωβού Κινηματογράφου του ΙΜΚ, καλωσορίζει και το φετινό με την ελπίδα να συνεχιστεί για πολλά χρόνια αυτός ο καλλιτεχνικός θεσμός που αποτελεί πρωτοβουλία του αξέχαστου και εξαιρετικά αγαπητού – στην Ελλάδα και το Εξωτερικό – Μιχάλη Κακογιάννη, ενός σκηνοθέτη με διεθνή καριέρα, οραματιστή και πρωτοπόρου, που άφησε το δικό του, διαχρονικό στίγμα στην 7η Τέχνη.

Χάρη στους αξιόλογους συνεργάτες του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης, που τιμούν την μνήμη του, το όραμα του σπουδαίου Έλληνα δημιουργού παραμένει ζωντανό, γεμίζοντας μας ελπίδα, κόντρα σε κάθε είδους δυσοίωνη πρόβλεψη για το καλλιτεχνικό – και γενικότερο – μέλλον της “ταλανισμένης” μας πατρίδας…Η συνέχεια – βωβή και σινεφίλ – επί της οθόνης, από αύριο Τετάρτη 22 Ιουνίου και έως την 1η Ιουλίου 2016, στις 21.30, στο ΙΜΚ (Πειραιώς 206 – Ταύρος, Αθήνα)…φώτα, κάμερα και action!!!

…θηλυκότητα και ερωτισμός…σε ασπρόμαυρο φόντο…

---

Τετάρτη 22 Ιουνίου έως Παρασκευή 1 Ιουλίου 2016, στις 21:30

7ο Φεστιβάλ Βωβού Κινηματογράφου, 2016

LOVE & EROTICISM

Αγάπη και Ερωτισμός στο Βωβό Κινηματογράφο

Με συνοδεία ζωντανής μουσικής

Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Αλέξανδρος Μούζας

Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης

Πειραιώς 206, Ταύρος, Αθήνα 177 78,  τηλ. 210 3418 550,  φαξ.  210 3418 570

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο : info@mcf.gr Ιστοσελίδα:  www.mcf.gr

Σε συνεργασία με το  STUDIO – Παράλληλο Κύκλωμα και τον Χρήστο Παπαδημητρίου

Αίθουσα: Κινηματογράφος

Είσοδος Ελεύθερη

Απαραίτητη η κράτηση θέσεων: τηλ.: 210 34.18 579, Δευ-Παρ. 11:00-14:00

ΧΡΗΣΙΜΟΙ ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ

IMK, 7o Festival Vovou Cinema, me zontani mousiki, 22 Iouniou-1 Iouliou 2016

 

 

Ανακοίνωση του συλλόγου μουσικοσυνθετών – στιχουργών “ΤΟ ΜΕΤΡΟΝ”

Tags

ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ

 

Αξιότιμες κυρίες και κύριοι,

Κατάπληκτοι διαβάσαμε στον τύπο της περασμένης εβδομάδας ότι η ΑΕΠΙ αποφάσισε τη λήξη της λειτουργίας της στην Ελλάδα και τη συνέχιση αυτής στην Κύπρο με την επωνυμία ΑΕΠΙ ΛΙΜΙΤΕΔ! Στα κρυφά, ερήμην των δημιουργών, τα δικαιώματα των οποίων διαχειρίζεται και χωρίς να μας ενημερώσει στοιχειωδώς. Είναι αδιανόητο τα δικαιώματα της Ελληνικής μουσικής να μεταφέρονται εκτός Ελλάδας και να τα διαχειρίζεται πλέον μία Κυπριακή εταιρεία εκτός Ελληνικού δικαίου.

Είναι ολοφάνερο ότι η ενέργεια αυτή της ΑΕΠΙ συμβαίνει ώστε να αποφύγει την εφαρμογή του Ελληνικού νόμου που ελπίζουμε σύντομα να έρθει προς ψήφιση στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Ο νέος νόμος για πρώτη φορά επιχειρεί να βάλει τάξη στη συλλογική διαχείριση στην Ελλάδα και να εξορθολογίσει – εξυγιάνει τους οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης (ΟΣΔ).

Μετά τις πρόσφατες εξελίξεις είναι εξαιρετικά σημαντικό να συμπεριλάβετε στο νέο νομοσχέδιο διατάξεις που να ακυρώνουν το ενδεχόμενο καταστρατήγησης του, με την μεταφορά της έδρας της ΑΕΠΙ στην Κύπρο.

Θεωρούμε θετικές τις διατάξεις του νομοσχεδίου (όπως αυτό αναρτήθηκε στη διαβούλευση) που επιβάλλουν διαφάνεια, λογοδοσία, εποπτεία και έλεγχο στη λειτουργία των ΟΣΔ και που επιβάλλουν τη συμμετοχή των δημιουργών στη λήψη των αποφάσεων. Εξαιρετικά σημαντική είναι η διάταξη που υποχρεώνει τους ΑΟΔ με δεσπόζουσα θέση, όπως είναι η ΑΕΠΙ, να λειτουργούν με τη μορφή ΟΣΔ και με όλες τις παραπάνω υποχρεώσεις.

Επίσης θετική είναι η διάταξη που παρέχει τη δυνατότητα διορισμού επιτρόπου σε ΟΣΔ που έχουν οικονομικά ή διαχειριστικά προβλήματα. Είναι ένα ύστατο μέτρο το οποίο μπορεί όμως να αποτρέψει τυχόν κενό στην αγορά που θα είχε καταστρεπτικά αποτελέσματα όχι μόνο για το σύνολο των δημιουργών αλλά και για το σύνολο των χρηστών. Θετική είναι επίσης η διάταξη για την καταπολέμηση της διαδικτυακής πειρατείας.

Τέλος, εξαιρετικά σημαντική είναι η διάταξη για την εύλογη αμοιβή σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές όμως θα έπρεπε να οριστεί σε 6% για να δικαιολογείται ο χαρακτηρισμός εύλογη και όχι μόλις στο 2%, όπως προβλεπόταν στο αρχικό σχέδιο νόμου. Ευελπιστούμε ότι δεν ευσταθούν οι φήμες ότι δεν θα υπάρχει η σχετική διάταξη στο προς κατάθεση σχέδιο νόμου, μετά από πιέσεις των εταιρειών πληροφορικής.

Όμως θεωρούμε αρνητική και ενδεχομένως εξαιρετικά επιζήμια τη διάταξη για τη διαιτησία στη δημόσια εκτέλεση, η οποία είναι πολύπλοκη και χρονοβόρα και ενδέχεται να φέρει μεγάλη αναστάτωση στην αγορά και άρνηση καταβολής δικαιωμάτων. Καλούμε τον Υπουργό να την αφαιρέσει από το προς κατάθεση νομοσχέδιο. Επίσης θα πρέπει να γίνει πρόβλεψη ώστε η συμμετοχή των μουσικών εκδοτών στα όργανα των ΟΣΔ να είναι περιορισμένη σύμφωνα με τη διεθνή πρακτική και τις ιδιαίτερες Ελληνικές συνθήκες.

Αναμένουμε να φέρετε σύντομα προς ψήφιση το σχέδιο νόμου και να διασφαλίσετε τη συνέχιση της λειτουργίας της ΑΕΠΙ εντός της Ελληνικής επικράτειας και στο πλαίσιο του νέου νόμου.

 

Το ΔΣ του ΜΕΤΡΟΝ

Φοίβος Δεληβοριάς (Πρόεδρος)

Παναγιώτης Καλαντζόπουλος (Αντιπρόεδρος)

Αντώνης Πλέσσας (Γραμματέας)

Γιώργος Ανδρέου (Ταμίας)

Μανώλης Φάμελλος, Φοίβος Τασσόπουλος,, Στάθης Δρογώσης (Μέλη)

 

[Μην τους ευ-χαριστείς], Παυλίνα Κουβαρδά

Tags

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Photo by: Eric Stockslager (pinterest.com)

 

Στις μυστικές ροές των συναντήσεων

εκεί που γράφεται η ιστορία

σταθερά και αμετάκλητα

ξεκινά η κάθε μέρα

στους χαμηλούς τόνους

μιας απαράμιλλης αναμονής

εξαντλώντας

και τα τελευταία περιθώρια

πριν αρπάξεις ό,τι σου αρνούνται.

 

Αλάνθαστο το ένστικτό σου

στήνει καρτέρι.

Απέναντι;;;

Η συστολή της τόλμης

προσπαθεί να κρύψει

το ανείπωτο

μέσα σε ένα ψυχρό βλέμμα.

 

Όμως,

τίποτα κρυφό δεν μπορεί να σταθεί πια.

Είναι που η δύναμη της ψυχής σου

επιτακτικά γυρεύει να απλωθεί.

Δε χωρά μες το σκοτάδι.

Οι πύλες του ουρανού

ανοίγουν

για να περάσει σαν ΑΤΙ

το όνομά σου.

 

Και όπως έχει πει κάποιος φιλόσοφος: “Η ποίηση είναι ο τόπος του όντος”.
ΚΡΑΤΗΣΕ ΤΟ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΣΕΝΑ.

Τα ” κινήματα” της πλατείας & άλλα συναφή…

Tags

Η πραγματικότητα...αλλιώς

φωτογραφία αρχείου

---

γράφει ο Χρήστος Σούτος

---

Τις τελευταίες μέρες και με αφορμή την αυριανή συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος, με το σύνθημα “παραιτηθείτε”, έχουμε γίνει μάρτυρες διαφόρων απόψεων, πολλές από τις οποίες αγγίζουν, ή και ξεπερνούν, τα όρια της γραφικότητας. Ακούσαμε από επίσημα κυβερνητικά χείλη διάφορα τραγελαφικά σχόλια και καταγγελίες για την επικείμενη μάζωξη. Από άποψη υπουργού ότι η συγκέντρωση βρίσκεται στα όρια της συνταγματικής νομιμότητας, βέβαια ο κ. Φίλης  έχει πει αλλά χειρότερα αυτό μας μάρανε, μέχρι ότι από πίσω κρύβονται ακροδεξιά στοιχεία που σκοπό έχουν να υπονομεύσουν το έργο της κυβέρνησης. 

Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω ποιοι οργανώνουν το συγκεκριμένο συλλαλητήριο, ούτε είμαι σε θέση να ξέρω το βάθος και τη βάση των πληροφοριών αυτών, αλλά θα περίμενε κανείς από υπουργούς μιας προοδευτικής κυβέρνησης, το Αριστερή μας τελείωσε πρόωρα, να διατηρούν τουλάχιστον το στοιχείο της αμφιβολίας και να αναγνωρίζουν σε πολίτες ενός ελεύθερου και δημοκρατικού κράτους να διαδηλώσουν, να φωνάξουν, να διαμαρτυρηθούν ενάντια σε μια πολιτική αφανισμού τους. Φαίνεται όμως ότι η άνοδος στην εξουσία δεν τους άλλαξε μόνο την θεώρηση γύρω από την άσκηση της εντός των ορίων της ευρωπαϊκής ένωσης αλλά τους διαφοροποίησε και τη στάση ζωής. Άνθρωποι που ανδρώθηκαν μέσα από τα λαϊκά κινήματα, που έγιναν πρωταγωνιστές παρόμοιων κινήσεων, ποιος ξεχνά τους “Αγανακτισμένους” της πλατείας προ ΣΥΡΙΖΑ, που μίλαγαν για την αξία της συμμετοχικής δημοκρατίας, που αρκετοί από αυτούς φλέρταραν με ακραίες απόψεις και σκέψεις, μην λησμονείτε τα περί κρεμάλας για τους δοσιλόγους έξω από τη Βουλή, θα μιλούσαν τώρα για συνταγματικές εκτροπές, για λογικές και πρακτικές αποσταθεροποίησης του κυβερνητικού συνασπισμού και για χειραφέτηση των μαζών που απλώς δεν είναι ικανές να κατανοήσουν το θεάρεστο έργο που επιτελείται; Το πρόβλημα δεν είναι εκεί δυστυχώς. 

φωτογραφία αρχείου

Άποψη μου, ανέκαθεν, ήταν ότι τέτοιου είδους κινήσεις ή κινήματα, αν και για εμένα κακώς χρησιμοποιείται ο όρος αυτός, δεν μπορούν να σημάνουν την αλλαγή σε κανένα επίπεδο ασκούμενης πολιτικής. Είναι σημεία των καιρών. Δηλαδή στην εποχή όπου οι ιδεολογίες έχουν χάσει το λαϊκό έρεισμα, όπου ο απλός πολίτης έχει – και λογικά – μπερδευτεί, αφού βλέπει πολιτικούς από θεωρητικά τελείως διαφορετικούς χώρους να συνεργάζονται με αγαστό τρόπο, ξεχνώντας σχεδόν τα πάντα και τα κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία παράγουν ίδια αποτελέσματα, είναι πολύ λογικό να βρίσκουν πρόσφορο έδαφος δύο πράγματα. Οι ακραίες θέσεις και ιδεολογίες, που μοιάζουν και φαίνονται σταθερές, και οι απολιτίκ καταστάσεις που τα κάνουν όλα ευθεία γραμμή και στηρίζονται στην ίδια αυτή αδυναμία του συστήματος να προχωρήσει στην αυτοκάθαρσή του.

Χωρίς το σωστό υπόβαθρο, όπως μας έχει διδάξει η ιστορική μνήμη, λαϊκή εξέγερση δεν γίνεται, αλλαγή δεν έρχεται. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος από τέτοια ” κινήματα” είναι η απαξίωση της ίδιας της πολιτικής σκηνής. Ο μηδενισμός των πάντων. Η άποψη ότι όλοι είναι ίδιοι. Η επιβολή του χαβαλέ, η μετατροπή του ενεργού πολίτη σε μπαχαλάκη. Πριν λίγο καιρό ήταν οι “Αγανακτισμένοι”. Μετά ήρθε το “Μένουμε Ευρώπη”. Τώρα εμφανίζεται το “Παραιτηθείτε”. Ίσως μετά μας επισκεφτεί το ” Κίνημα της Κατσαρόλας”. Αποτέλεσμα θα έχουν όμως; ΚΑΝΕΝΑ. Αν θέλετε να αλλάξετε κάτι στη ζωή σας, στην καθημερινότητά σας, στο μέλλον το δικό σας και των παιδιών σας μην ασχολείστε με επιθεωρησιακά κινήματα και εκδηλώσεις, που κάλλιστα θα μπορούσαν να αποτελέσουν μέρος ή και το σύνολο μια καλοκαιρινής παράστασης. Σε καμία χώρα, σε κανένα τόπο η επανάσταση δεν ήρθε από τα social media. Σε κανένα μέρος του κόσμου η αλλαγή δεν έφθασε από ανθρώπους που μαζεύονταν σε ένα μέρος για να κουνήσουν μια κατσαρόλα ή να πιουν μπυρίτσα. 

φωτογραφία αρχείου

φωτογραφία αρχείου

φωτογραφία αρχείου

φωτογραφία αρχείου

Θα μου πείτε και τι να κάνουμε; Οργανωθείτε μέσα σε κόμματα, αν δεν σας εκφράζει κανένα σε κοινωνικούς φορείς, και αλλάξτε το σύστημα χτυπώντας το από μέσα. Ένας – ένας από μόνος του θα μαζευτούμε στο τέλος πολλοί και θα γίνουμε πλειοψηφία. Συμμετέχετε σε δράσεις που έρχονται σε άμεση ρήξη με την ασκούμενη πολιτική. Στηρίξτε υγιείς ομάδες και κινήματα του τόπου. Με υλικά αγαθά ή αν δεν μπορείτε με την παρουσία και την εργασία σας, βάζοντας με αυτό τον τρόπο πάγο στους νόμους που καταστρέφουν τις ζωές μας. Μην γίνεστε πιόνια του συστήματος που θέλει πολίτες άβουλους, απολιτίκ και θεατές ενός έργου που έγραψαν άλλοι για την ζωή τους. Μην δίνετε χαρά σε ακραίες απόψεις που βλέποντας τον κόσμο να μην ενδιαφέρεται για την πολιτική τρίβουν τα χέρια τους. Και το σημαντικότερο. Όταν ξαναγίνουν εκλογές ΨΗΦΙΣΤΕ !!!!! Η μαζική ψήφος αλλάζει πάντα το τοπίο. Δεν τιμωρείτε κανέναν με την αποχή παρά μόνο τον εαυτό σας…

φωτογραφία αρχείου

Συνείδηση, Νίκος Βαρδάκας

Tags

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Photo by: http://weheartit.com/

 

Έκλεισα την πόρτα πίσω μου. Όπως κάθε

αρχή ξεκινάει από ένα τέλος .Η φωνή της έμοιαζε

με παράκληση, αφορμή να ξεχάσουμε ότι

μας πλήγωσε.

Αιτία ήταν κάθε μέρα και νύχτα, μία λέξη, μία

χειρονομία που έκοβε σε κομμάτια την συνείδηση

μας. Ήμασταν παγιδευμένοι στα θέλω των συγγενών

και φίλων. Τα κενά της ζωής τους, έψαχναν εμάς για

αναπλήρωση.

Ίσως η απουσία μου, να είναι αρκετή για λίγο να σηκώσει

την σκόνη .Να βάλουμε τους μικροεγωισμούς σε μία αγχόνη.

Όταν κλωτσήσουμε το σκαμνάκι που τους βαστάει, θα ερωτευθούμε

ξανά όπως εκείνη την θερινή ραστώνη..

 

*Το ποίημα αυτό ανήκει στην ποιητική συλλογή του Νίκου Βραδάκα, “Νοσταλγία”. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επισκεφτείτε την σελίδα: https://issuu.com/lewnidasskylitzhs/docs/vardakas_e-book