Photo: Autumn Flowers Fall on the Road (pinterest.com)
ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ
α
άφηναν πίσω μια τόσο δα λακκούβα και μέσα σ’ αυτήν
βρώμικα νερά φύλλα έπεφταν επάνω και μικρά
ζουζούνια κολυμπούσαν όλος ο κόσμος μια μουσική
ένα γέλιο ένα φουστάνι δαντέλες και μετάξι αγγίζω
δεν έχω να πω πολλά
άνοιξη και άνοιξα ένα κουτί,
πρόσωπα χαρωπά
αντίκρισα και ζήτησα την αγάπη τους κι εκείνα
μου ’δωσαν άγρια αίσθηση ονείρου,
που βάρυνε τη σκέψη
και το στομάχι μου
β.
Ξεκομμένο σε θέλω από τους άλλους ξεκολλημένο
από τα πράγματα θέλω να γνωρίσω τους κόσμους σου
και μετά να σ’ επιστρέψω λιγοστό αφού θα έχω κλέψει
όλα τα όνειρά σου τις βραδιές που ξενυχτώντας
τα μαλλιά σου φυλλομετρούσα και
τις θέρμες του κορμιού σου.
γ
Σέρνομαι
άγριοι ρυθμοί μ ακινητοποιούν
στριγκλίζω μόνη
και αυτός – αυτή στη γωνιά περιμένει δεν θα πάω – ξέρω
τη μοναξιά σήμερα δεν θα ξεγελάσω
λιγοστό το φως
από το παράθυρο
βγαίνω να δω καλύτερα
στη γωνία κανείς
επιτέλους
σε λίγο θα κλείσω 24 ώρες
δεν αντέχω
άλλο θα βγω
ρούχα και φτιασίδια
απαραίτητα
Photo: Pinterest.com
Το χάραμα
Τότε που εφιάλτες σταστρατόπεδα
Γίνονταν πραγματικότης
Τότε που οι άρρωστοι ματώνουν τα κρεββάτια τους
Τότε που ορφανεύουν οι άνθρωποι
Τότε φεύγω, το χαράμα, την ώρα της ξεκούρασης
την ώρα της ανακωχής
Την ώρα που τα ανομολόγητα
Γίνονται ανάμνηση βουβή.
ΑΛΛΙΩΣ 