Tags
Photo by: picssr.com (RapidHeartMovement)
Φεύγουμε μικρέ μου. Φεύγουμε. Περαστικοί ήμασταν σε μιαν αγκαλιά. Και τώρα αναχώρηση. Αποκόλληση. Καθένας στην μοναξιά του. Με το τσιγάρο μισοσβησμένο στα χείλη. Φεύγουμε προς άγνωστο προορισμό. Λες και τίποτε δεν ειπώθηκε. Τίποτε δεν πλήγιασε. Ούτε φιλί ούτε υπόσχεση. Χαμένη η υπόθεση αγάπη. Πριν σκιρτήσει. Μοίρα… Ειμαρμένη… χαμένοι κι οι δυο σε μονοπάτια πίκρας.
Φοβάμαι σου’ χα πει ένα βράδυ. Βυθίσου μου υποσχέθηκες εσύ. Πονάω σου παραπονέθηκα. Αγαπάω βολεύτηκες εσύ. Για πάντα μαζί φώναξα στο σκοτάδι. Το «για πάντα» στο σήμερα ζει μου τραγούδησες χαρωπά εσύ. Είσαι η ανάσα μου αποφάσισα δειλά. Είσαι το τώρα μου μου αποκρίθηκες εσύ. Σ’ έχω ανάγκη ούρλιαξα στην αγκαλιά σου. Σ’ έχω βαρεθεί. Όλα ήταν πριν. Τώρα πέθανε η στιγμή. Πέθανε η ηδονή. Πέθανε η έξαψη. Του άγνωρου. Του αβέβαιου. Του κατακλυσμού. Τώρα όλα ίδια. Όλα νεκρά. Όλα στο συνεχές τίποτα, μ’ αποκρίθεις. Ντύθηκες. Φόρεσες τα γυαλιά σου. Και δεν κοίταξες πάλι πίσω.
Και τώρα. Στο τώρα που μένει πάντα ίδιο. Φεύγουμε. Τα δυο σώματα μείναν ξένα. Νεκρά. Όπως νεκρή κι η λέξη που πρόδωσε στο τέλος τα χείλη σου.
Και τώρα.
ΑΛΛΙΩΣ 