φωτογραφία αρχείου
γράφει ο Χρήστος Σούτος
Υπουργός Παιδείας, Έρευνας(;) και Θρησκευμάτων( !!!!!) Νίκος Φίλης ή αλλιώς ο σύγχρονος ” μπουλντόζας” της πολιτικής μας σκηνής. Μπορεί το συγκεκριμένο παρατσούκλι να έχει αποδοθεί, ιστορικά, στον αείμνηστο Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας και Δήμαρχο Αθηναίων Μιλτιάδη Έβερτ, για την αποφασιστικότητα του όταν βρισκόταν στον εν λόγω δημαρχιακό θώκο, ταιριάζει όμως γάντι, για διαφορετικούς δυστυχώς λόγους, στον τωρινό υπουργό Παιδείας. Ο Νίκος Φίλης δεν υπήρξε στα μάτια μου ποτέ κάτι το θελκτικό ως προσωπικότητα ή ως επαγγελματίας του χώρου μας. Με σημαντική διαδρομή πίσω του δεν πρόκειται να τον κρίνω για την δημοσιογραφική του πορεία. Κρίνεται όμως, και μάλιστα αυστηρά, από την στιγμή που αποφάσισε να περάσει από την θέση του κριτή δημοσιογράφου στη θέση του πολιτικού που ασκεί πολιτική και κάνει πράξη ή όχι τις όποιες εξαγγελίες του.
Μέχρι σήμερα περισσότερο δημιουργεί θόρυβο και ντόρο με τις δηλώσεις του παρά με την άσκηση της πολιτικής του. Αν σταματούσε σήμερα η θητεία του στην κυβέρνηση αμφιβάλλω αν θα τον θυμόταν κανείς μελλοντικά από τις τομές ή τις μεταρρυθμίσεις που έφερε στο χώρο της Παιδείας, αλλά περισσότερο για τις προκλητικές, και ενίοτε ανιστόρητες και αστήριχτες επιστημονικά, απόψεις του περί της γενοκτονίας των Ποντίων και τελευταία περί της παρουσίας και της προσφοράς της Εκκλησίας σε δύσκολες για τον ελληνισμό περιόδους, όπως η Κατοχή ή η Χούντα.
Δεν θα μπω σε διαδικασία να κρίνω τις θέσεις του για το μάθημα των θρησκευτικών ή την πρωινή προσευχή στα σχολεία. Ο λόγος; Δεν είναι το βασικό πρόβλημα εκεί. Αν και ο τρόπος που θα αλλάξει το υπάρχον καθεστώς απαιτεί προσοχή και σεβασμό στις ιδιαιτερότητες της πατρίδας μας. Η Ελλάδα δεν είναι μια απλή ευρωπαϊκή χώρα. Έχει στην ιστορία της πολλά στοιχεία που συνδέουν σημαντικά γεγονότα με την ύπαρξη της πίστης και τον Χριστιανισμό ειδικότερα. Η συλλήβδην αποστροφή μιας κυβέρνησης ή μιας ασκούμενης πολιτικής απέναντι σε κάθε τι χριστιανικό δεν είναι μόνο λάθος αλλά και ιστορικά επικίνδυνο. Ο Χριστιανισμός ήταν ανέκαθεν στοιχείο που ένωνε και σε κρίσιμες στιγμές διατήρησε την ελληνικότητα των πληθυσμών που βρίσκονταν κάτω από κάθε μορφής κατοχή.
Αποτελεί εξαιρετικά άσχημο γεγονός ο προϊστάμενος της Παιδείας στη χώρα να στερείται ιστορικής γνώσης και να επιχειρεί από καιρό σε καιρό να προκαλέσει με δηλώσεις του στα ΜΜΕ. Τις περισσότερες φορές φαίνεται σαν να λειτουργεί ως στοιχείο αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης. Όποτε η κυβέρνηση είναι στριμωγμένη στα σχοινιά, όποτε μια ακόμη κόκκινη γραμμή από το παρελθόν χάνεται, όποτε φέρνει νέα επαχθή μέτρα για τον απλό πολίτη, εμφανίζεται ο Νίκος Φίλης πετώντας μια “άποψη” που προκαλεί το κοινό αίσθημα. Ίσως στην κυβέρνηση θεωρούν, εντελώς ανοήτως, ότι με αυτόν τον τρόπο ικανοποιούν τα αριστερά αντανακλαστικά των δικών τους ψηφοφόρων. Οι γνήσιοι Αριστεροί είναι άνθρωποι που επειδή έχουν βιώσει στο πετσί τους τον διωγμό και την αδικία αναγνωρίζουν την προσφορά όλων στην πατρίδα και στον ελληνισμό. Αναγνωρίζουν τις εθνικές τραγωδίες και βοήθησαν αποφασιστικά τους πρόσφυγες όταν ήρθαν στην Ελλάδα μετά την καταστροφή. Ας κάνει τον κόπο να ρωτήσει την άποψη του Μανώλη Γλέζου για την στάση της Εκκλησίας στην Κατοχή, πριν πετάξει τις ανιστόρητες κορόνες του. Δεν νομίζω να θεωρεί κανείς μεγαλύτερο κοινωνικό αγωνιστή τον Φίλη από τον άνθρωπο που η πράξη του να κατεβάσει, μαζί με τον Λάκη Σάντα, την ναζιστική σημαία από την Ακρόπολη των Αθηνών έγινε παγκόσμιο σύμβολο αντίστασης.
φωτογραφία αρχείου
Πραγματικά δεν περίμενα μετά την Ρεπούση και τον “συνωστισμό” στην προκυμαία της Σμύρνης ότι θα εμφανιζόταν και άλλο μέλος του λεγόμενου πολιτικού προσωπικού της χώρας με τόσο ρηχό, ημιμαθές και πρόχειρο περιεχόμενο που θα κατείχε και τέτοια θέση ευθύνης. Θα ήθελα, πριν ο αγαπητός πρώην συνάδελφος μιλήσει ξανά, να αναλογιστεί τόσο σε προσωπικό όσο και γενικότερο επίπεδο ποια ακριβώς είναι η προσφορά και η στάση της “αριστερής” κυβέρνησης, που αποτελεί αναπόσπαστο μέλος στην χώρα στην τωρινή περίοδο των μνημονίων. Είναι βέβαιο δύσκολο όταν έχεις κάνει την κυβίστηση επιστήμη και τις ιδέες σου λάστιχο, να αντιληφθείς το μέγεθος του προσωπικού σου ολισθήματος.
φωτογραφία αρχείου
ΑΛΛΙΩΣ 