γράφει ο Χρήστος Σούτος
Ημέρα εκλογών η σημερινή για τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, αν και το σύστημα διαφέρει πολύ από αυτό που ισχύει στα μέρη μας μιας και οι Αμερικανοί πολίτες έχουν την δυνατότητα να ψηφίζουν εδώ και καιρό, και άπαντες ανά την υφήλιο περιμένουν με κομμένη την ανάσα τα αποτελέσματα. Από τη μία η πρώην πρώτη κυρία της χώρας, πρώην συνεργάτης και υπουργός εξωτερικών στο πλευρό του νυν προέδρου Μπαράκ Ομπάμα, Χίλαρι Κλίντον και από την άλλη ο εξαιρετικά αμφιλεγόμενος ως προσωπικότητα και εκκεντρικός πολυεκατομμυριούχος Ντόναλντ Τραμπ. Υπάρχει επί της ουσίας διαφορά για την υφήλιο; Υπάρχει διαφορά για το εσωτερικό της υπερδύναμης; Πόσο θα επηρεάσει τις διεθνείς εξελίξεις; Για την μικρή μας χώρα θα υπάρξουν αλλαγές προς το καλύτερο ανάλογα με την επιλογή του αμερικανικού λαού;
Οι απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα μπορεί να μην είναι ούτε απλές ούτε εύκολες. Στις περισσότερες αν δεν έχει κανείς ειδικές γνώσεις είναι πολύ δύσκολο να βρει άκρη. Οι εκτιμήσεις που γίνονται από ειδικούς και μη από τη στιγμή που ο ρεπουμπλικάνος υποψήφιος έγινε γνωστός και κυρίως από την ώρα που άρχισε να μιλά δημοσίως και να εκθέτει τις, ακραίες σε αρκετές περιπτώσεις, απόψεις του μοιάζουν με χιονοστιβάδα. Οι πιο πολλές μιλούν για περίπατο της Χίλαρι, αφού και στις τάξεις των παραδοσιακών υποστηρικτών του ρεπουμπλικανικού κόμματος υπάρχει μούδιασμα για την ρητορική, που εκφράζει ο Τραμπ. Πολλοί διάσημοι Αμερικανοί, ηθοποιοί, τραγουδιστές, αθλητές, έχουν πάρει σαφή θέση προτίμησης υπέρ της Χίλαρι η οποία μπορεί από απόψε να γίνει η πρώτη Πρόεδρος γυναίκα στην ιστορία των Η.Π.Α.
φωτογραφία αρχείου
Προσωπικά δεν θεωρώ ότι η Κλίντον θα κάνει περίπατο. Η περίπτωση εκλογής του Τραμπ τρομάζει. Αν η επιλογή είναι ο συγκεκριμένος η διεθνής πολιτική σκηνή θα αποκτήσει “τρομακτική” ατμόσφαιρα. Άνθρωπος απρόβλεπτος, οξύθυμος και αλαζόνας δεν μπορεί να αποτελέσει εχέγγυο για την παγκόσμια ειρήνη. Όμως μήπως και οι προηγούμενοι όπως ο Κλίντον, ο Μπους ή παλαιότερα ο Κένεντι δεν αιματοκύλησαν τον κόσμο; Μήπως και οι λεγόμενοι σκεπτόμενοι πολιτικοί του πρόσφατου ή μακρινού παρελθόντος δεν ευθύνονται για πολέμους και στρατιές προσφύγων ανά τον κόσμο; Μήπως όλοι αυτοί με την ασκούμενη πολιτική τους δεν παρενέβησαν στα εσωτερικά πολλών χωρών οδηγώντας τες στην καταστροφή και έγιναν η αιτία δημιουργίας θυλάκων τρομοκρατίας με κορυφαίο τον ISIS;
Η εξωτερική πολιτική των Η.Π.Α δεν είναι απόφαση ενός ανθρώπου. Είναι απόφαση που υπαγορεύεται από τις εξαρτήσεις με τις πολυεθνικές του ολέθρου, του πολέμου και των εξοπλισμών. Μην αυταπατάστε. Είτε Τραμπ, είτε Κλίντον τα επεκτατικά και οικονομικά συμφέροντα θα διοικούν και πάλι. Απλώς στην περίπτωση του μεγιστάνα των media, που είναι η πιο ζωντανή απόδειξη της φράσης που ακούμε συχνά σε αμερικανικές ταινίες με αφορμή πιθανό μεγάλο οικονομικό όφελος του πρωταγωνιστή, “I will buy the presidency”, θα υπάρχει επιπρόσθετα και το άλλοθι του “ακαταλόγιστου” του ηγέτη…
ΑΛΛΙΩΣ 