Στην αλαζονεία των λέξεων
ψήγματα αλήθειας
με μια νότα αριστοκρατικής αυτοσυγκράτησης
κι απόψε στήνουν το χορό τους.
Τι ειρωνεία κι αυτή!
Ο φόβος της άλωσης
να στήνει φράγματα
που να χωρίζουν τους ανθρώπους.
Μα όσο γνωρίζεις βλέπεις
τα κρυμμένα που σε καίνε
την ώρα που τολμάς να περπατάς
μέσα στ’ ανήλιαγα στενά σου.
Σαν σε κοιτάς,
είναι βουτιά μες το σκοτάδι
η χώρα της απόστασης.
Σε τουτον τον κόσμο
που είναι απελπιστικά μικρός
κανείς δεν ξέρει ποιος είναι ποιος.
Μη μου τρομάζεις και παραπατάς.
Είν’ η στιγμή που θα διαβείς
και πάλι τη ζωή σου!