γράφει ο Χρήστος Σούτος
Λίγες μέρες μετά την επίσκεψη του απερχόμενου Προέδρου των Η.Π.Α, Μπαράκ Ομπάμα, στην χώρα μας και η ωμή, σκληρή πραγματικότητα επανέρχεται στο προσκήνιο. Η καθημερινότητα των πολιτών παραμένει δύσκολη, τα εργασιακά και οι νέες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις είναι προ των πυλών, νέα καταιγίδα έμμεσων φόρων απειλεί να εξαϋλώσει το ήδη πενιχρό εισόδημα μισθωτών και συνταξιούχων. Το γαλήνιο και ανθρώπινο παρουσιαστικό του Ομπάμα αντικαταστάθηκε από το απρόσωπο και απεχθές της Ρουμάνας εκπροσώπου των θεσμών. Τα εθνικά θέματα πια είναι στην ημερήσια διάταξη και πολλοί φοβούνται τα χειρότερα. Οι γείτονες όποτε μπορούν απειλούν, οι ηγέτες των εδώ κομμάτων περί άλλων τυρβάζουν και ο μέσος Έλληνας βυθίζεται στην κατάθλιψη και την αβεβαιότητα. Μπορούμε να δούμε το μέλλον με αισιοδοξία; Μπορούμε να δούμε φως και ελπίδα στον ορίζοντα;
Οι απαντήσεις στα ανωτέρω ερωτήματα παραπέμπονται στις καλένδες. Η ελληνική κυβέρνηση χάνει καθημερινά τη μάχη σε όλα τα μέτωπα, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Έχοντας επενδύσει, εδώ και καιρό, πάρα πολλά στη ρητορική διαγραφής μέρους του χρέους από τους δανειστές, θεωρούσε ότι μέσω της επίσκεψης Ομπάμα θα πίεζε το Βερολίνο για γρήγορες και άμεσες αποφάσεις. Αμ δε! Άνθρακες ο θησαυρός. Η δυναμική του απερχόμενου πλανητάρχη δεν είναι ιδιαίτερα ισχυρή από την στιγμή μάλιστα που η διάδοχη κατάσταση δεν είναι ίδιας πολιτικής κατεύθυνσης. Η καγκελαρία δεν δείχνει να συγκινείται. Μέρκελ και κυρίως Σόιμπλε δεν συζητούν καν αυτό το ενδεχόμενο. Με τις γερμανικές εκλογές στον ορίζοντα, σε έναν χρόνο περίπου από τώρα, αποκλείουν κάθε κουβέντα ή νύξη προς τα εκεί.
Επομένως τι μένει για εμάς εδώ στην χρεοκοπημένη κουκίδα του ευρωπαϊκού νότου; Το απόλυτο μηδέν. Όσο η κυβέρνηση και τα κόμματα της αντιπολίτευσης ασχολούνται με την εσωτερική τους μιζέρια σωτήρια δεν υπάρχει. Η λύση είναι μία και μοναδική. Εθνική συνεννόηση. Κοινό μέτωπο στα τεράστια εθνικά προβλήματα. Μια χώρα διχασμένη και βυθισμένη στην ανυποληψία διατρέχει σοβαρούς κινδύνους. Η Ελλάδα δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι χαλαρή έχοντας δίπλα της τους εριστικούς Ερντογάν και Ράμα. Και πολύ φοβάμαι ότι δεν θα αργήσει η στιγμή που θα ζητηθούν υποχωρήσεις σε εθνικό επίπεδο και υπαναχώρηση από κυριαρχικά δικαιώματα με αντάλλαγμα την παραμονή μας στην ευρωζώνη. Και θέλω πολύ να δω να ορθώνεται τότε το ανάστημα των εχόντων την εξουσία της χώρας. Ανάστημα το οποίο αναζητείται από την είσοδο της Ελλάδας στον κυκεώνα των μνημονίων και μετά.
φωτογραφία αρχείου
ΑΛΛΙΩΣ 