φωτογραφία αρχείου
γράφει ο Χρήστος Σούτος
Μπορεί ο τίτλος του άρθρου να φαντάζει εξωπραγματικός και εκτός κάθε λογικής και ανθρώπινης σκέψης, είναι όμως πέρα για πέρα αληθινός. Πρόκειται για επίσημη καταγγελία του ΙΣΑ (Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών) και αφορά την φόρμα συνταγογράφησης που συμπληρώνουν ειδικές κατηγορίες ιατρών, όπως οι ογκολόγοι, για τις πλέον σοβαρές παθήσεις όπως είναι οι κακοήθειες. Δηλαδή το σύστημα ζητάει από τον γιατρό να κοιτάξει στα μάτια τον ασθενή του, που δίνει την πιο σκληρή μάχη της ζωής του και να αποφασίσει, ως Θεός, το πότε θα φύγει από το μάταιο τούτο κόσμο.
Στην Ελλάδα των μνημονίων, όπου η περίθαλψη έχει υποστεί ανεπανόρθωτα πλήγματα, όπου η παροχή υπηρεσιών προς τον πολίτη βρίσκεται στο ναδίρ, την στιγμή που οι υποχρεώσεις του έχουν εκτοξευτεί αντίστοιχα στο ζενίθ, που το κοινωνικό κράτος έχει επί της ουσίας γίνει απλά αναφορά, που η ανθρώπινη ύπαρξη είναι για εγχώριους και εξωτερικούς θεσμούς απλός αριθμός, η ζωή μας δεν έχει καμία αξία για το σύστημα. Ο συνταξιούχος είναι φύρα, ειδικά αν καταφέρει και ζήσει πολλά χρόνια μετά το τέλος του εργασιακού του βίου, ο ασθενής και η υγεία του αποτιμάται αυστηρά με οικονομικά και μόνο κριτήρια.
φωτογραφία αρχείου
Από το να κοπεί το πόδι του διαβητικού γιατί μας κοστίζει λιγότερο, όπως είχε πει αξιωματούχος προηγούμενης κυβέρνησης, στην πρόβλεψη για το προσδόκιμο ζωής ενός καρκινοπαθούς. Κανένα επιστημονικό έντυπο, συνέδριο ή συμβούλιο δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον ενός αρρώστου στερώντας του παράλληλα, με βάση αυτή την εκτίμηση, την προβλεπόμενη για την περίπτωση του θεραπεία.
Δεν ξέρω αν θα λυθεί ποτέ το θέμα. Η αναλγησία της κρατικής μηχανής έχει πλέον χτυπήσει κόκκινο. Σε μια χώρα βυθιζόμενη οικονομικά και με την κρίση των αξιών να είναι στα υψηλότερα επίπεδα, πραγματικά δεν ξέρω σε τι μπορεί να ελπίζει ο λαός μας. Νέα μέτρα θα έρθουν στη Βουλή, ο κόφτης θα εφαρμοστεί από την επόμενη χρονιά, η αξιολόγηση θα τελειώσει αργά ή γρήγορα κι η ανθρωπιά αναζητείται…
ΑΛΛΙΩΣ 