• About

ΑΛΛΙΩΣ

~ Το ηλεκτρονικό περιοδικό για τις Τέχνες και τον Πολιτισμό

ΑΛΛΙΩΣ

Monthly Archives: March 2017

Το φαινόμενο Σώρρα και οι προεκτάσεις του…

21 Tuesday Mar 2017

Posted by lilapapapaschou in Η πραγματικότητα αλλιώς...

≈ Leave a comment

Tags

Η πραγματικότητα...αλλιώς

SORRAS

φωτογραφία αρχείου


γράφει ο Χρήστος Σούτος

13494833_10207537608731722_1316456846108171583_n


Αρτέμης Σώρρας ή αλλιώς ο σύγχρονος “Μεσσίας” του ελληνικού έθνους. Ένας αυτόκλητος σωτήρας που υπόσχεται να σώσει τον πολύπαθο λαό της Ελλάδας από τα δεινά των μνημονίων, από τα δεσμά του χρέους και να τον οδηγήσει στην γη της επαγγελίας. Στη χώρα της απόλυτης φαιδρότητας, της παντελούς έλλειψης ελέγχων, φαινόμενα τύπου Σώρρα βρίσκουν πρόσφορο έδαφος. Οι άνθρωποι στις δύσκολες στιγμές τους παρασύρονται πιο εύκολα, ειδικά όταν δεν διαθέτουν το απαραίτητο υπόβαθρο για να διαχειριστούν την όλη κατάσταση. 

Είναι πραγματικά απίστευτο ότι εν έτη 2017, που η δυνατότητα διακρίβωσης της αλήθειας είναι το πιο εύκολο πράγμα ακόμα και για τον απλό πολίτη, πόσο μάλλον για τις επίσημες αρχές, ότι υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν και δίνουν βάση στους ισχυρισμούς ενός ατόμου, που από την πρώτη κιόλας ανάγνωσή τους φαίνονται επιεικώς αστείοι. Ο Σώρρας πατώντας πάνω στην απόγνωση και την αφέλεια ορισμένων, που έχουν την διάθεση να πιστέψουν στο απίθανο, στο αδύνατο, βρήκε ακροατήριο για να επικοινωνήσει τα ψέμματα του. Όταν τον άκουγες να μιλά από μικροφώνου έτριβες τα μάτια σου και κάλυπτες τα αυτιά σου. Με ένα εντελώς πενιχρό λεξιλόγιο, με επιχειρήματα που το μόνο που κανονικά θα έπρεπε να προκαλούν είναι το γέλιο, ο εν λόγω “ηγέτης” απευθυνόταν σε κάποιους που τον έβλεπαν σαν Θεό. Τα άτομα αυτά ήταν Έλληνες πολίτες, Έλληνες ψηφοφόροι που με την ψήφο τους καθορίζουν όλων μας τις τύχες. 

φωτογραφία αρχείου
φωτογραφία αρχείου
φωτογραφία αρχείου
φωτογραφία αρχείου

Το πρόβλημα όμως δεν είναι η αστεία αυτή προσωπικότητα, που εμφανίστηκε ως άλλος Καματερός για να κάνει θαύματα. Απλώς τη θέση του νερού πήραν η διαστημική τεχνολογία που ο Αρτέμης, που αμφιβάλλω αν μπορεί να εκτελέσει με επιτυχία απλές μαθηματικές πράξεις όχι να φέρει την επανάσταση στη ΝΑΣΑ, πούλησε στην Αμερικανική κυβέρνηση. Το θέμα είναι η αντίδραση της πολιτείας. Η δημοκρατία οφείλει να προστατεύει τους πολίτες της από τέτοιου είδους φαινόμενα. Δεν είναι δυνατόν η συντεταγμένη πολιτεία, να παρακολουθεί απαθής τις εκδηλώσεις αυτής της οργάνωσης σε ιστορικούς τόπους. Εκδηλώσεις που παραπέμπουν σε καρναβαλικές παράτες και προσβάλουν την μνήμη και την ιστορικότητα των μνημείων αυτών. Είναι δυνατόν να αφήνει ανθρώπους να προσκομίζουν έγγραφα σε επίσημες υπηρεσίες, που προέρχονται από δραστηριότητες χωρίς καμία προφανή απόδειξη ισχύος;  Πως θα τους εγκαλέσει μετά τους ανθρώπους αυτούς;

Συμπέρασμα; Έστω και καθυστερημένα το φαινόμενο Σώρρα οδηγείται στο χρονοντούλαπο της ιστορίας όπου θα πάρει και τη θέση που του αρμόζει, αυτή του ιλαρού. Οι αρχές πρέπει να οδηγήσουν σύντομα τον αυτόκλητο σωτήρα πίσω από τα σίδερα, βάση της δικαστικής απόφασης που υπάρχει πια εναντίον του και εναντίον της συζύγου του, γιατί η καθυστέρηση δεν αργεί να τον μετατρέψει στα μάτια κάποιων μυαλοφυγόδικων υποστηρικτών του σε ήρωα…


SORRAS 3

φωτογραφία αρχείου

«FREE FREAKS» ΣΤΗ ΜΙΚΡΗ ΠΛΑΝΗ! Ο ΚΩΣΤΑΣ ΔΕΛΑΚΟΥΡΑΣ ΔΙΝΕΙ ΖΩΗ ΣΤΟΝ ΕΦΙΑΛΤΙΚΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ MR. FREEMAN ΓΙΑ 3η ΣΥΝΕΧΗ ΧΡΟΝΙΑ, ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΝΤΑΣ ΜΙΑ «ΥΠΕΡΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΣΕΠΗΣ» ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ & ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΑΛΛΟΝ…ΧΑΚΑΡΙΣΜΕΝΑ!

17 Friday Mar 2017

Posted by lilapapapaschou in Ars & Vita

≈ Leave a comment

Tags

Ars & Vita

17141581_10210461192239325_570043871_n


γράφει & επιμελείται η Λίλα Παπαπάσχου

14502897_10208307067727716_4023110009343333291_n


Ομολογώ (και ντρέπομαι πολύ που το λέω) ότι αγνοούσα την ύπαρξη της «μικρής πλάνης», με το δεύτερο συνθετικό να την περιγράφει καλύτερα, γιατί σίγουρα δεν είναι καθόλου μικρή σε καλλιτεχνική αξία. Με έδρα το αγαπημένο και άκρως φιλότεχνο Παγκράτι, όπως ενημερώθηκα εκ των υστέρων, εδώ και αρκετά χρόνια προσφέρει μία όαση καλλιτεχνικής δημιουργίας και θεατρικής εκπαίδευσης, την οποία είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη που ανακάλυψα, έστω και κάπως…όψιμα…

Αφορμή για να γνωρίσω τον καλαίσθητο θεατρικό χώρο/εργαστήρι που έστησαν με απόλυτη αίσθηση της ατμόσφαιρας και άλλη τόση έμπνευση ο Κώστας Δελακούρας και η Άννα Ετιαρίδου στάθηκε η παράσταση/σκηνική σύνθεση/performance (ναι! είναι όλα αυτά μαζί!) «Free Freaks», που παίζεται για 3η συνεχή χρονιά φέτος γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία, αφού πρόσφατα δόθηκε άλλη μία παράταση παραστάσεων, έως και τις 8 Απριλίου 2017.

17141754_10210461192119322_1782727460_n

Ο ηθοποιός, σκηνοθέτης και δάσκαλος υποκριτικής Κώστας Δελακούρας διασκεύασε για το θέατρο τους επικούς μονολόγους του διαδικτυακού «φρικιού», Mr.Freeman, που εισβάλλοντας το 2009 στον ψηφιακό μας κόσμο από τη Ρωσία (και μάλιστα του Πούτιν) τάραξε ακόμη περισσότερο τα ήδη ταραγμένα ιντερνετικά – και όχι μόνο – ύδατα, εισάγοντας ένα νέο τρόπο animation αφήγησης, που πραγματικά σε αφήνει άφωνο με την “αβάσταχτη ελαφρότητα” της αλήθειας της, έτσι όπως αυτή ξεχειλίζει από τους πικρά χιουμοριστικούς μονολόγους της, που αποκαλύπτουν το σύγχρονο άνθρωπο σε όλο του το μεγαλείο ή…κατάντια, αφού τα πάντα είναι θέμα οπτικής α-γωνίας.

Μετά από τους επιτυχημένους πρώτους κύκλους παραστάσεων το 2015 και το 2016, ο Κώστας Δελακούρας με τη “συνέργεια” της ομάδας άληστον και τα Free Freaks του – δηλαδή τις εκπληκτικές Μυρτώ Αποστολά, Χαρά Καραβασιλείου και Αφροδίτη Ντίτορα – καταλαμβάνουν και πάλι την σκηνή της μικρής πλάνης, προ(σ)καλώντας μας για μία ακόμη φορά σε ένα ιδιότυπο παιχνίδι γνώσεων, με έπαθλο μία δεύτερη ευκαιρία; Όλοι δικαιούνται μία δεύτερη ευκαιρία…

...οι δρόμοι της Αθήνας...
…οι δρόμοι της Αθήνας…
...γέμισαν...
…γέμισαν…
...φρικιά...
…φρικιά…

Με οδηγό τον πιο ποπ (με την έννοια του popular=δημοφιλής) και ανατρεπτικό διαδικτυακό ήρωα της εποχής μας, κάναμε ένα ταξίδι αυτογνωσίας που φαινομενικά έμοιαζε με ένα ιδιόμορφο κουίζ, στο οποίο οι απαντήσεις αν και αυταπόδεικτες, μάλλον είναι εξαιρετικά δύσκολο να εφαρμοστούν στην πράξη, προς καλυτέρευσή της καθημερινότητας μας και αφύπνιση της ατομικής και συλλογικής μας συνείδησης.

Τα «Free Freaks», ως γνήσια off springs του Mr. Freeman, μας πήγαν πίσω στο χρόνο, δίνοντας μας ως μόνο εφόδιο ένα φλασάκι με πολλά GB των δεδομένων του πολιτισμού του Μέλλοντος, δηλαδή…του δικού μας Σήμερα! Κι ενώ θα περίμενε κανείς ότι με ένα τέτοιο ατού στα χέρια μας θα ήμασταν οι πιο περιζήτητοι άνθρωποι αυτού του υποθετικά παρελθοντικού και αδαή κόσμου, η αλήθεια έρχεται να μας συντρίψει, αποδεικνύοντας την παντελή μας άγνοια για τα στοιχειώδη (και ουσιώδη) ή ακόμη χειρότερα την ψηφιακά κατοχυρωμένη ημιμάθεια μας.

Ο Κώστας Δελακούρας δημιούργησε μέσω εμπνευσμένων οπτικών εφέ και της ανάλογης μουσικής επένδυσης την κλειστοφοβική ατμόσφαιρα που υπάρχει στο αυθεντικό διαδικτυακό κόμικ, χωρίς ωστόσο να σταθεί μόνο σε αυτό. Το κείμενο της παράστασης, αθυρόστομο, τολμηρό, ισοπεδωτικό και απίστευτα σαρκαστικό, αλλά και παράδοξα αισιόδοξο –δεν θα μπορούσε να είναι και αλλιώς με βάση την πηγή έμπνευσής του– μας έκανε να γελάμε αβίαστα μεν, σφιγμένα δε, με όλα αυτά για τα οποία κανονικά θα έπρεπε να κλαίμε.

....εφιαλτικά επίκαιρός...
….εφιαλτικά επίκαιρός…
...ο ψηφιακός κόσμος...
…ο ψηφιακός κόσμος…
του Mr. Freeman
του Mr. Freeman

Έχοντας μεγάλη περιέργεια ή πιο σωστά ενδιαφέρον να γνωρίσουμε καλύτερα τους συντελεστές αυτής της τόσο ξεχωριστής καλλιτεχνικής παραγωγής, μιλήσαμε μετά το τέλος της παράστασης με τον σκηνοθέτη Κώστα Δελακούρα, ο οποίος είχε πολλά και ενδιαφέροντα να μας πει. Σας παραθέτω ένα μέρος της κουβέντας μας:

Πως αποφάσισες να διασκευάσεις για το θέατρο και στη συνέχεια να σκηνοθετήσεις τον εφιαλτικά επίκαιρο κόσμο του αθυρόστομου, σαρκαστικού και κατά πως δείχνουν τα πράγματα προφητικού Mr. Freeman;

Κ.Δ. Ήταν μία εντελώς τυχαία συνάντηση, δεν μου τον σύστησε κανένας δυστυχώς. Από τυχαίες περιηγήσεις στο ίντερνετ κατέληξα να δω αυτήν την περίεργη φιγούρα. Έλεγε πράγματα που σκεφτόμουν και εγώ. Ξανάπαιξα το πρώτο βίντεο δεύτερη και τρίτη φορά, μετά άρχισα να βλέπω και άλλα και πάει λέγοντας. Κατέληξα να σκέφτομαι, ότι αυτά που σκέφτομαι εγώ, αυτά που με απασχολούν, είναι πράγματα που ο Mr. freeman τολμάει να τα πει και να τα εξηγεί και σκέφτηκα πως αυτή την φιγούρα πρέπει σίγουρα να την γνωρίσω στους μαθητές μου, και αργότερα γιατί όχι στους φίλους των μαθητών μου και γιατί όχι και στους θεατές της πλάνης, γιατί όχι τελικά σε όσους μπορώ! Θα προσπαθήσω να σου εξηγήσω τι ένιωθα σκηνοθετώντας αυτή την παράσταση…και τι νιώθω κάθε φορά που την βλέπω να παίζετε! Μπορεί να είναι απλά μια δική μου ψευδαίσθηση, μπορεί ακόμα κάποιος να με πει αφελή, αλλά δεν με νοιάζει. Κάνω θέατρο και αυτό με γεμίζει και με κάνει να νιώθω καλά, αλλά όσο καλά και αν είμαι μέσα μου πάντα κάτι ματώνει, που ξέρω και είναι δεδομένο ότι κάποιοι άνθρωποι στερούνται των βασικών. Κουβαλάω το φορτίο της δικής μου ευθύνης και δεν κοιμάμαι άνετα τα βράδια, πως να στο πω, δεν είναι σωστό να περάσουμε από αυτόν τον κόσμο και το μόνο που θα έχουμε κάνει είναι να έχουμε φάει, να έχουμε πιει και να έχουμε χέσει τον τόπο (όπως χαρακτηριστικά λέει ο freeman σε έναν του μονόλογο). Δεν γίνεται να γυρνάς το βλέμμα στην κοινωνική παρακμή. Και πολλές φορές μου λένε “τι εσύ θα αλλάξεις τον κόσμο”, ξέρεις κάτι; δεν με απασχολεί, δεν θα τον αλλάξω αλλά θα κρατάω το θέμα επίκαιρο και θα κρατάω τη φλόγα αναμμένη, και συγκεκριμένα μέσα στην Περιπλάνηση και μέσα στη Μικρή Πλάνη η φλόγα μένει αναμμένη !

Πιστεύεις πως ο σύγχρονος άνθρωπος είναι όντως «δέσμιος» του διαδικτύου;

Σκέφτομαι τελικά πως ο ψηφιακός κόσμος είναι καθρέφτης της ζωής. Όπως και στη ζωή έτσι και στον ψηφιακό κόσμο μπορείς να είσαι δέσμιος ή ελεύθερος Όλα εξαρτώνται από το ποιος είσαι; Τι θέλεις σ αυτή τη ζωή; Τα καταπίνεις όλα αμάσητα; Είσαι θύμα σε κάθε μόδα, σε κάθε ρεύμα που αποφάσισαν κάποιοι άλλοι για σένα ή τολμάς να πεις και κανένα όχι και να κάνεις τις δικές σου επιλογές; Άρα ο σύγχρονος άνθρωπος επιλέγει τι θα είναι κατα την γνώμη μου.

Πόσο μακρύς και δύσκολος θεωρείς ότι είναι ο δρόμος από το «εγώ» στο «εμείς»;

Θα σου πω κάτι αιρετικό. Είμαστε δίπλα. Όσοι θέλουμε είμαστε δίπλα ή μέσα στο “εμείς”. Το σύστημα θέλει να μας πείσει πως είναι δύσκολο, ακατόρθωτο…γι αυτό ας κοιτάει καθένας το τομάρι του και να μην ενοχλεί. Αλλά ξέρεις κάτι, δεν είναι! Κλείσε την τηλεόραση και μετά από λίγο θα νιώσεις την ανάγκη να μιλήσεις σε κάποιον. Αυτό είναι μια καλή αρχή. Πες αυτό που νιώθεις και σίγουρα κάποιοι θα σε χλευάσουν, γιατί θα ζηλέψουν το θάρρος σου, αλλά και σίγουρα κάποιοι θα θέλουν να σε κάνουν φίλο τους. Έτσι αρχίζει το “εμείς”! Και αν το ζήσεις μια φορά, δεν γυρίζεις πίσω!

17198145_10210461192079321_1824369522_n

στιγμιότυπο από την παράσταση

Στη συνέχεια και αφού ο σκηνοθέτης της παράστασης μας έβαλε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στα άδυτα της ενδιαφέρουσας αυτής θεατρικής προσέγγισης, εξηγώντας πως προέκυψε η σχέση του με τον αιρετικό Mr. Freeman που δεν άφησε τίποτα όρθιο στο σχετικά σύντομο πέρασμα του από την εικονική μας πραγματικότητα, σειρά έχουν οι πρωταγωνίστριες αυτής της πρωτότυπης σκηνικής σύνθεσης που συνδυάζει το σωματικό θέατρο με την in yer face απεύθυνση, καταλήγοντας σε ένα σκηνικό αποτέλεσμα που αποτελεί την επιτομή του σύγχρονου θεάτρου. Οι τρεις μαυροντυμένες και απειλητικές επίγονοι του Ρώσου ιντερνετικού “επαναστάτη” βγάζουν για λίγο το απόκοσμο μακιγιάζ/μάσκα και μοιράζονται μαζί μας τις δικές τους σκέψεις και συναισθήματα για ένα viral  animation που έγινε παράσταση και μάλιστα εξίσου…viral. Ας τις ακούσουμε (διαβάσουμε εν προκειμένω):

Αφροδίτη Ντίτορα

Τα Φρικιά μας  τ’ αγαπάμε πάνω απ’ όλα  για τη λέξη Free που είναι κολλημένη μαζί τους. Για μήνες είμαστε μόνο τέσσερις … και επιτέλους είμαστε στην τιμητική θέση να σας έχουμε απέναντι μας και να σας προσκαλέσουμε να γίνετε μέρος μιας καινούριας μεγάλης έκρηξης από την οποία θα γεννηθεί ο νέος Κόσμος μας! Ένας νέος κόσμος όπου θα έχουμε ζωντανό το εμείς  όπου θα μπορούμε να είμαστε στ αλήθεια ελεύθεροι, έναν κόσμο γεμάτο Free Freaks.

Χαρά Καραβασιλείου

Κάθε φορά που παίζω σε αυτή την παράσταση νιώθω κ ένα διαφορετικό συναίσθημα! Από την πρώτη παράσταση μέχρι και σήμερα έχω περάσει από όλα! Αυτό που νιώθω μόνιμα είναι ευτυχία. Ευτυχία να βρίσκομαι με αγαπημένους ανθρώπους, με αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους που μετά από πολύ δουλειά και κόπο καταφέραμε αυτό που ονειρευτήκαμε και πιστέψαμε να βγει αληθινό! Η ενσάρκωση αυτού του ήρωα μας έχει δώσει αμέτρητες ιδιαίτερες στιγμές θεάτρου και πολύ δύναμη να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα! Ευτυχία και χαρά υπήρχε και χωρίς αμφιβολία θα υπάρχει κάθε φορά που θα μπαίνω στα καμαρίνια.

Μυρτώ Αποστολά

Το δικαίωμα της ελευθερίας… λύτρωση… ανακούφιση… θυμός… οργή…αγανάκτηση, μα πάνω από όλα ανθρωπιά! Αυτοί είμαστε, όλη μέρα μασκαρεμένα ανθρωπάκια που κυνηγάμε την ιστορικά αποδεδειγμένα μασημένη τροφή που μας πετάνε στα μούτρα για να συνεχίζουν να ευημερούν η αλητεία, η σκλαβιά, ο πόνος και η αδικία! Αυτό μας αξίζει όμως;;; Πότε άραγε το συλλογικό συνειδητό θα ξυπνήσει; Με φοβίζει…η σκέψη της πραγματικής αφύπνισης που για χιλιάδες χρόνια είναι σε χειμερία νάρκη. Πνευματική Νάρκη. Αυτό είναι…μία νάρκη που εάν εκραγεί μπορεί ν’ αλλάξει πολλά…μπορεί να αλλάξει τα πάντα!!! ΠΟΤΕ όμως; Τι περιμένουμε άραγε; Μια ιδέα… μια στιγμή αρκεί να αλλάξει τα πάντα…και ένα ταξίδι που κάνουμε όλοι μαζί όλα αυτά τα χρόνια με χαρά…μόνο με χαρά…μόνο ευγνωμοσύνη μπορώ να νιώθω μέσα από αυτή την διαδρομή μαζί σας! Και η διαδρομή αυτού του έργου είναι η πνευματική δημιουργική νάρκη του μυαλού μου…που έσκασε! Μέσα σε 60 μόλις λεπτά  η επιτομή της ανθρωπότητας, η ζωή όλων μας και η λανθάνουσα πορεία του ανθρώπινου είδους που πεισματικά χωρίς να ξέρει γιατί, δεν την αλλάζει! Τρεις φωνές αλήθειας, απελπισίας αλλά και ελπίδας, αισιοδοξίας, προσπάθειας…που δεν σταματάει ποτέ… που θα τα καταφέρει… που θα ανατρέψει…που ίσως σώσει κάτι από την ανθρωπιά! Νιώθω πραγματικά σοκαρισμένη έχοντας φτάσει τόσο κοντά συναισθηματικά στα “απόκρυφα” της ανθρώπινης γύμνιας και στην ερώτηση εάν το θέατρο είναι ζωή ή η ζωή θέατρο, αυτό που έχω να πω, είναι ότι ανυπομονώ για αυτά τα 60 μόλις λεπτά αληθινού οξυγόνου!!

17149137_10210461204679636_197077871_o

Free Freaks στους αθηναϊκούς δρόμους μας οδηγούν στην μικρή πλάνη…μ’ ένα χαμόγελο σε γυρισμένες πλάτες…

Θα κλείσω το σημερινό αφιέρωμα στην παράσταση “FREE FREAKS” με ένα γνωστό παιδικό τραγούδι (ελαφρώς διασκευασμένο) που αν και εντελώς γκραν γκινιόλ, το τραγουδούσαμε όταν είμασταν παιδιά  σε τόνο ιλαρό  πιασμένα χεράκι- χεράκι, γεγονός που αποδεικνύει πως τελικά  “κανίβαλος” δεν γεννιέσαι…γίνεσαι…

” Ήταν ένα μικρό καράβι… ήταν ένα μικρό καράβι που ήταν α-α-αταξίδευτο που ήταν α-α-αταξίδευτο οε οε οε οε οε οε και έκανε ένα μακρύ ταξίδι και έκανε ένα μακρύ ταξίδι – και πάνω σε αυτό το καράβι είμαστε και εμείς- και σε πέντε έξι εβδομάδες και σε πέντε έξι εβδομάδες, σωθήκαν ό-ό- όλες οι τροφές, σωθήκαν ό-ό-όλες οι τροφές οε οε οε οε οε οε και τότε ρίξανε τον κλήρο και τότε ρίξανε τον κλήρο, να δούνε ποιος; ποιος; ποιος θα φαγωθεί; -θεέ μου όχι εμένα ας φάνε κάποιον άλλον μαλάκα- να δούνε ποιος; ποιος; ποιος θα φαγωθεί; οε οε οε οε οε οε.  Και ο κλήρος πέφτει στη Γενιά μας και ο κλήρος πέφτει στη Γενιά μας οε οε οε οε!” 


Διασκευή – Σκηνοθεσία: Κώστας Δελακούρας

Παίζουν: οι Free Freaks Μυρτώ Αποστολά, Χαρά Καραβασιλείου, Αφροδίτη Ντίτορα

Διάρκεια: 60’

Θεατρική Σκηνή

«μικρή Πλάνη»

Δικαιάρχου 106-108, Παγκράτι

Τηλ. 210 7019616

Κάθε Σάββατο στις 21.00 (έως και τις 8 Απριλίου)

Τιμή εισιτηρίου 8 ευρώ 

Άνεργοι 5 ευρώ

Free Freaks

Δικαιάρχου 106 – 108, Αθήνα, τηλ. 210-70 19 616 & 6944 418987 free-freaks@hotmail.com

free-freaks-Πρόγραμμα-Παράστασης

 

 

 

 

 

 

 

Η Ευρώπη αντιδρά και στην Ελλάδα…

14 Tuesday Mar 2017

Posted by lilapapapaschou in Η πραγματικότητα αλλιώς...

≈ Leave a comment

Tags

Η πραγματικότητα...αλλιώς

ERNTOGAN 3

φωτογραφία αρχείου


γράφει ο Χρήστος Σούτος

13494833_10207537608731722_1316456846108171583_n


Τα τελευταία εικοσιτετράωρα η Ευρώπη έχει γίνει μάρτυρας μιας πρωτοφανούς επίθεσης από τον σύγχρονο Σουλτάνο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Ο Πρόεδρος της Τούρκικης δημοκρατίας, αν και αυτός ο όρος μοιάζει με ανέκδοτο, με βάση τι συμβαίνει στο εσωτερικό της γειτονικής χώρας σε επίπεδο ατομικών και όχι μόνο ελευθεριών, αφού ξεπέρασε το προηγούμενο καλοκαίρι το εις βάρος του πραξικόπημα πέρασε στην αντεπίθεση. Προκήρυξε δημοψήφισμα, με σκοπό την απόκτηση από μέρους του απίστευτων αρμοδιοτήτων. Ζητά δηλαδή από τον λαό του να ψηφίσει ουσιαστικά την κατάργηση της δημοκρατίας. Να του δώσει τη δυνατότητα ανάλογα με την δική του κρίση ή διάθεση να αλλάζει σε μια νύχτα το πολίτευμα από κοινοβουλευτική δημοκρατία σε απόλυτη μοναρχία. Αποζητά, όπως φαίνεται, για τον εαυτό του το ρόλο του απόλυτου άρχοντα της χώρας του, του νέου Σουλτάνου, του νέου μονάρχη.

φωτογραφία αρχείου
φωτογραφία αρχείου
φωτογραφία αρχείου
φωτογραφία αρχείου

Στην προσπάθεια του αυτή, και αφού στο εσωτερικό της Τουρκίας οι φωνές που υποστηρίζουν το όχι πληθαίνουν, θέλει να κερδίσει την εύνοια και κατ’ επέκταση την ψήφο των συμπατριωτών του που ζουν και εργάζονται στο εξωτερικό σε χώρες της Ευρώπης. Προσπάθησε να οργανώσει λοιπόν σε περιοχές με έντονο το τουρκικό στοιχείο, Γερμανία, Ολλανδία και αλλού, συγκεντρώσεις επιστρατεύοντας πρωτοκλασάτα στελέχη της κυβέρνησης του. Έχοντας ως βάση την απίστευτη αλαζονεία και προκλητικότητα που τον χαρακτηρίζει, δεν υπολόγισε τις κυβερνήσεις των χωρών αυτών και χωρίς προηγούμενη σύμφωνη γνώμη τους, άρχισε τις περιοδείες του κόμματος του. Όπως ήταν φυσικό οι αντιδράσεις ήταν άμεσες και πολύ δραστικές. Ο Ερντογάν που δεν έχει μάθει το όχι ή την έννοια της απαγόρευσης εξοργίστηκε. Επιτέθηκε φραστικά σε Γερμανία και Ολλανδία και όταν είδε ότι αυτό δεν φέρνει τα επιθυμητά αποτελέσματα πέρασε στην αντεπίθεση εφαρμόζοντας και διπλωματικές κυρώσεις εναντίον των κρατών αυτών και των αξιωματούχων τους. 

ERNTOGAN 2

φωτογραφία αρχείου

Στην Ελλάδα, τη χώρα της απόλυτης φαιδρότητας τα πράγματα φαίνεται να είναι διαφορετικά. Τη στιγμή που όλη η Ευρώπη κλείνει την πόρτα στον προκλητικό και προσβλητικό Τούρκο Πρόεδρο υπάρχουν εδώ στην εσχατιά της Ευρώπης, στο μέρος που συνορεύει με την Τουρκία, στη χώρα που καθημερινά βιώνει τις προκλήσεις των γειτόνων της και κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή από κάποιο λάθος χειρισμό να εμπλακεί ακόμα και σε πόλεμο μαζί τους, πολιτικοί και δη υπουργοί είναι έτοιμοι να ανοίξουν την “αγκαλιά” τους για να υποδεχθούν προεκλογικές συγκεντρώσεις για το τούρκικο δημοψήφισμα. Και που; Όχι σε κάποια πλατεία του Αμβούργου, ή του Άμστερνταμ αλλά στην πολύπαθη και ιδιαιτέρως ευαίσθητη περιοχή της Θράκης. Δηλαδή μιας περιοχής που η προκλητικότητα των Τούρκων αμφισβητεί διαρκώς και θέτει ζητήματα πληθυσμιακά και όχι μόνο. Η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να μαζέψει άμεσα τον ανιστόρητο και συνάμα επικίνδυνο υπουργό της, αλλά και οποιονδήποτε άλλο εκφέρει αντίστοιχες απόψεις. Τι μας λέει δηλαδή ο συγκεκριμένος; Να γίνουν συγκεντρώσεις στην Θράκη να ενημερωθούν Έλληνες!!!!!!!! πολίτες για ένα δημοψήφισμα, μια εκλογική διαδικασία άλλης χώρας που δεν έχουν δικαίωμα καν να ψηφίσουν; ΈΛΕΟΣ ΚΥΡΙΟΙ!!

φωτογραφία αρχείου
φωτογραφία αρχείου
φωτογραφία αρχείου
φωτογραφία αρχείου

[Βροχή του Μάρτη], Ειρηναίος Μαράκης

11 Saturday Mar 2017

Posted by karagiannopouloskon in Λογοτεχνικά Κείμενα

≈ Leave a comment

Tags

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Photo by: pinterest.com

Χανιά, Μάρτης του 2015

Βροχή του Μάρτη

τρέχει μέσα απ' το λαιμό της

στα κόκκινα χείλη

στο λευκό στήθος

κυλάει στα πόδια της

στην ευαίσθητη περιοχή

στα ακροδάχτυλα, γελάει

γυμνή τρέχει να με συναντήσει

τραγουδώντας τον έρωτα

την άνοιξη που κοντά της έφερε

μια αγάπη χαμένη

εμένα και τα φλύαρα

τραγούδια μου

την χαμένη της αθωότητα

Ο ευτελισμός της έννοιας του celebrity…

07 Tuesday Mar 2017

Posted by lilapapapaschou in Η πραγματικότητα αλλιώς...

≈ Leave a comment

Tags

Η πραγματικότητα...αλλιώς

CELEBRITY


γράφει ο Χρήστος Σούτος

13494833_10207537608731722_1316456846108171583_n


Η αλήθεια είναι πως ουδέποτε ασχολήθηκα, ούτε ως δημοσιογράφος ούτε ως αναγνώστης, με τα λεγόμενα gossip περιοδικά ή ρεπορτάζ. Επομένως η έννοια της λέξης celebrity μου προκαλούσε μια φυσική απέχθεια στο άκουσμα της. Από την άλλη όμως πάντα μου έδινε την εντύπωση πως περικλείει μια γκλαμουριά, μια ανάταση, μια διαφορετικότητα, μια λάμψη. Προκαλούσε λίγο το φθόνο, τη ζήλια των άλλων για τη ζωή που θα ήθελαν να ζήσουν, για την χλιδάτη καθημερινότητα που θα επιθυμούσαν να βιώσουν.

Στην Ελλάδα βέβαια όλες αυτές οι έννοιες, όπως και αυτή του πραγματικού celebrity, έχουν χάσει πρακτικά το νόημα τους. Κατά καιρούς έχουν βαφτιστεί ως τέτοιοι, άνθρωποι που σε άλλες χώρες δεν θα προσέγγιζαν καν τον όρο. Για τα εγχώρια έντυπα αρκούσε μια συμμετοχή σε κάποιο reality, μια σχέση αστραπή με κάποιον επώνυμο, ένα πέρασμα από κάποια τηλεοπτική εκπομπή ή πάνελ για να πάρει κανείς τον εν λόγω “τίτλο”. Τι και αν στο εξωτερικό τα πράγματα ήταν διαφορετικά; Τι και αν στο εξωτερικό για να γίνεις μέλος της show business απαιτείτο να έχεις με κάποιο τρόπο επιρροή σε έναν ή περισσότερους τομείς της; Εδώ στην μικρή αυτή γωνιά του κόσμου τα πράγματα ήταν απλούστερα. Άοσμα και άχρωμα πρόσωπα που απλώς είχαν μια συμπαθητική εξωτερική εμφάνιση γινόντουσαν, εν μια νυκτί, επώνυμοι και τηλεοπτικοί σταρ. Ακόμα και έτσι όμως αυτό που συμβαίνει εσχάτως, ή πρόκειται να συμβεί στους τηλεοπτικούς μας δέκτες, δεν έχει προηγούμενο. 

SURVIVOR 2017

Η αρχή έγινε με το Survivor. Ένα reality show που παρουσιάζεται εδώ και λίγο καιρό από γνωστό σταθμό. Γνωστοί παρουσιαστές, παρουσιάστριες, αθλητές και λοιποί celebrities υποβάλλονται, με το αζημίωτο, σε κάθε είδους δοκιμασίες προς τέρψιν του τηλεοπτικού κοινού. Αν μάλιστα αληθεύουν οι πληροφορίες ότι αντίπαλο δίκτυο ετοιμάζει με τη σειρά του μια νέα εκδοχή των μαρτυρίων που βίωσε ο Ροβινσώνας Κρούσος για κάποιους επώνυμους που θα δεχτούν να τα υποστούν καταλαβαίνετε, ότι η ανθρωποφαγία καλά κρατεί. Μα καλά θα πει κάποιος αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν άλλη δουλειά να κάνουν; Η εργασία τους πως τους επιτρέπει να λείπουν για τόσο μεγάλο διάστημα από αυτήν; Είναι τα οικονομικά κίνητρα τόσο μεγάλα πια; Μια πιο προσεκτική ματιά θα σας δώσει τις απαντήσεις. Πρόκειται για άτομα που είτε βρίσκονται στην αφάνεια, όποτε αναζητούν απεγνωσμένα την όποια προβολή μπορεί να τους δοθεί, είτε η επαγγελματική τους καριέρα βρίσκεται πια σε ελεύθερη πτώση και προσπαθούν να γαντζωθούν από όπου μπορούν, για να επιστρέψουν στην επικαιρότητα.

Όπως και να έχει τα show αυτά αποτελούν σημεία των καιρών μας και είναι η πιο απτή απόδειξη πως ο όρος celebrity στην χώρα μας έχει χάσει κάθε νόημα ή έννοια…Με τις υγείες μας!

CELEBRITY 3

Απόψε, Ντέμης Κωνσταντινίδης

04 Saturday Mar 2017

Posted by karagiannopouloskon in Λογοτεχνικά Κείμενα

≈ Leave a comment

Tags

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Πηγή φωτογραφίας: wideopenwriting.com

Πηγή φωτογραφίας: wideopenwriting.com                       

 

Απόψε είπα δε θα σηκωθώ

αν δε σε τελειώσω.

Μα οι στίχοι μόνον στίχοι

έμειναν πάλι.

Κι οι λέξεις μόνον λέξεις

φλυαρούσαν.

 

Αργά, πολύ αργά, βαθιά

στην επικράτεια των μικρών ωρών,

τ’ αστράκια εκεί που χαμηλώνουν,

μολύβι έγειρα

στη σκόνη των χαρτιών.

“The Curing Room” στο VAULT – Όλοι είμαστε ικανοί για τις μικρές μας θηριωδίες!

03 Friday Mar 2017

Posted by lilapapapaschou in Ars & Vita

≈ Leave a comment

Tags

Ars & Vita

curing-7

…και οι επτά ήταν υπέροχοι…


γράφει & επιμελείται η Λίλα Παπαπάσχου

14502897_10208307067727716_4023110009343333291_n


Ο Δημήτρης Καρατζιάς με την παράσταση “The Curing Room” κατάφερε φέτος να κάνει μία πραγματική καλλιτεχνική υπέρβαση, πείθοντας ακόμη και τους πιο δύσπιστους θεατές και κριτικούς για την σκηνοθετική του δεινότητα και εδραιώνοντας μια για πάντα στη θεατρική μας συνείδηση τον Πολυχώρο VAULT, ως χώρο ποίησης τέχνης και μάλιστα 100% αυθεντικής και ανατρεπτικής. 

curing-12

Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Δημήτρης Καρατζιάς

Είναι λογικό και ως ένα βαθμό αναμενόμενο, εξαιτίας της αγριότητας του θέματος του έργου και της σκηνικής απεικόνισης που αυτή προϋποθέτει, πολλοί ομότεχνοι του Δημήτρη Καρατζιά να απέρριψαν την ιδέα της θεατρικής του μεταφοράς, αφού μία από τις συνθήκες που επιβάλλει είναι η απόλυτη γύμνια του σώματος (και της ψυχής!) που από μόνη της καθιστά τους επτά πρωταγωνιστές ευάλωτους και τρωτούς απέναντι στο κοινό, αλλά και μεταξύ τους, αφήνοντας το σκηνικό αποτέλεσμα ανοιχτό σε πολλών ειδών σχόλια για το κατά πόσο το γυμνό ήταν τελικά απαραίτητο.

Η απάντηση είναι πως όχι απλά ήταν αναγκαίο, αλλά καθόρισε σε σημαντικό βαθμό τις ερμηνείες των ηθοποιών που ξεχειλίζουν ρεαλισμό, δύναμη και γνήσια απόγνωση. Παρόλο που τα τελευταία χρόνια βλέπουμε όλο και πιο συχνά γυμνό στο θέατρο, δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα, η θέα ενός γυμνού σώματος (στην συγκεκριμένη περίπτωση επτά αντρικών σωμάτων) σε μία θεατρική σκηνή και μάλιστα όχι στιγμιαία αλλά συνεχόμενα, είναι λογικό αρχικά να προκαλεί ένα σοκ στο κοινό, όμως στην παράσταση του Δημήτρη Καρατζιά το γυμνό είναι το λιγότερο από τα δεινά, που η σκληρή μοίρα του πολέμου επιφυλάσσει σε μία διμοιρία Ρώσων στρατιωτών, που βρίσκονται έγκλειστοι στο άδειο κελάρι ενός Μοναστηριού.

curing-11

Λίγο πριν τον σπαραγμό…

Άνοιξη του 1944. Στη Νότια Πολωνία. Λίγο πριν τα Ναζιστικά στρατεύματα αποχωρήσουν φρόντισαν να σφραγίσουν τη φρίκη του πολέμου με μία τελευταία πράξη μίσους και εκδίκησης. Οι επτά αυτοί άνθρωποι αξιώθηκαν την πιο σκληρή τιμωρία. Τον πιο απαξιωτικό και βασανιστικό θάνατο. Την πιο φρικιαστική συνθήκη.

Επτά “γενναίοι” και εντυπωσιακά ταλαντούχοι ηθοποιοί – Νίκος Γκέλια, Στέλιος Καλαϊτζής, Μάνος Κανναβός, Παναγιώτης Μπρατάκος, Θανάσης Πατριαρχέας, Βασίλης Τσιγκριστάρης και Στέλιος Ψαρουδάκης – σπαράσσονται επί σκηνής σαν άγρια θηρία (το αγριότερο όλων ο άνθρωπος!) κάνοντας μας σιωπηρούς παρατηρητές της υπέρτατης τραγωδίας του ανθρώπου, που δεν είναι άλλη από την ανάγκη του για επιβίωση…πάση θυσία…

curing-5

Γυμνά σώματα, γυμνά ένστικτα, γυμνές ψυχές..και ελπίδες…

Έχουν γραφτεί διθυραμβικές κριτικές για την παράσταση και όχι άδικα. Δεν θα μπορούσε και δεν θα έπρεπε να γίνει διαφορετικά. Γιατί στ’ αλήθεια τι να γράψει κανείς για τον Δημήτρη Καρατζιά, που δεν δίστασε να πάρει ένα τεράστιο ρίσκο μεταφέροντας στην σκηνή του VAULT, το αντιπολεμικό κοινωνικό δράμα του David Ian Lee, The Curing Room, το οποίο είναι βασισμένο σε αληθινά γεγονότα και χαρακτηρίζεται ως αυστηρώς ακατάλληλο, κάνοντάς το μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της φετινής χρονιάς και θέμα συζήτησης στους καλλιτεχνικούς και όχι μόνο κύκλους.

Περνώντας τους θεατές απ’ ολα τα ψυχολογικά στάδια που περνούν οι επτά έγκλειστοι άνδρες – ελπίδα, ένταση, θυμό, άρνηση, φόβο, απόγνωση, απελπισία, συνειδητοποίηση και οδύνη –  το ωμά ποιητικό κείμενο του David Ian Lee απόλυτα ασφαλές στα έμπειρα χέρια του Δημήτρη Καρατζιά, μας αποκάλυψε όλο το μεγαλείο και όλη την κτηνωδία του ανθρώπινου είδους, που όταν απογυμνώνεται από τα εφόδια του υλικού μας πολιτισμού και αναγκάζεται να επιβιώσει μόνο με τα δικά του φυσικά “όπλα”, αποδεικνύεται περίτρανα πόσο αδύναμο και ανυπεράσπιστο είναι.

curing-10

Οδύνη, όλεθρος, παράνοια….

Η δίψα, η πείνα, οι φυσικές καθημερινές ανάγκες, οι ορμές και όλα όσα οι επτά στρατιώτες κάλυπταν μέχρι πρότινος τουλάχιστον στοιχειωδώς – ας μην ξεχνάμε ότι βρέθηκαν εκεί μετά από τα πεδία των μαχών και τις κακουχίες που αυτά συνεπάγονται – σταδιακά τους οδηγούν στην παράνοια, αφού μόνον έτσι θα μπορούσαν να παραμείνουν ζωντανοί, διαπράττοντας την αδιανόητη πράξη της ανθρωποφαγίας. Πόσο τραγικό, αποτρόπαιο και αποκρουστικό ακούγεται και μόνο ως ιδέα, άνθρωπος να αναγκαστεί να φάει άλλον άνθρωπο, έστω και για λόγους επιβίωσης. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία.

Τέτοιου είδους εικόνες μας φέρνουν στο νου δοξασίες για διάφορες φυλές ιθαγενών που ζουν μέσα στα βάθη της ζούγκλας και συχνά εικάζεται ότι μετέχουν ακόμη και σήμερα σε τελετές κανιβαλισμού, ή τους επιζώντες της αεροπορικής τραγωδίας στις Άνδεις, που αναγκάστηκαν να τραφούν από τα κουφάρια των νεκρών συνεπιβατών τους ή αντίστοιχα σε μανιακούς, κατά συρροήν δολοφόνους, όπως αυτός που υποδύθηκε υποδειγματικά στον κινηματογράφο ο Άντονι Χόπκινς. Κι όμως, αν το καλοσκεφτεί κανείς το ερώτημα που προκύπτει είναι ένα: Εσύ τι θα έκανες στη θέση τους;

Επτά γυμνοί στρατιώτες...
Επτά γυμνοί στρατιώτες…
σπαράσσονται επί σκηνής...
σπαράσσονται επί σκηνής…
...σαν άγρια θηρία....
…σαν άγρια θηρία….

Η πάρασταση απαντάει στο παραπάνω καθοριστικής σημασίας ερώτημα φωτίζοντας όλες τις πτυχές των χαρακτήρων, έτσι όπως αναδύονται μέσα από τις ακραίες καταστάσεις που περιγράφει το έργο. Οι επτά ηθοποιοί, ο καθένας με το δικό του ξεχωριστό τρόπο και από το δικό του ιεραρχικό και ταξικό πόστο, μας κρατούν μέχρι το τέλος σε αγωνία για το ποιος θα καταφέρει να επιβιώσει κάθε φορά, μέχρι την επόμενη που θα βγει η ζωή του στο σφυρί, γιατί συχνά τα φαινόμενα απατούν και τα σκηνικά γεγονότα κρύβουν πολλές και συνταρακτικές ανατροπές. 

Αν προστεθούν σε όλα τα παραπάνω οι εξαιρετικοί φωτισμοί του Βαγγέλη Μούντριχα που σκίαζαν υποδειγματικά πρόσωπα και σώματα, δημιουργώντας την απαραίτητη κλειστοφοβική ατμόσφαιρα και η πρωτότυπη μουσική σύνθεση του Μάνου Αντωνιάδη που γέμιζε τις σιωπές και υποδαύλιζε τις κραυγές, η σκηνή του VAULT μας φάνηκε πιο απειλητική και απόκοσμη από ποτέ, ασκώντας επάνω μας μία νοσηρή, σχεδόν υπνωτιστική γοητεία.

Οι αφοπλιστικά άμεσοι και διαπεραστικά συγκινητικοί Νίκος Γκέλια, Στέλιος Καλαϊτζής, Μάνος Κανναβός, Παναγιώτης Μπρατάκος, Θανάσης Πατριαρχέας, Βασίλης Τσιγκριστάρης και Στέλιος Ψαρουδάκης μας έκαναν συγκάτοικους (και αυτόπτες μαρτυρες) στο δράμα τους, αναγκάζοντάς μας με τις σπαρακτικές ερμηνείες τους να συναισθανθούμε την αγωνία, τον τρόμο, την απελπισία και τον όλεθρο που βίωναν επί σκηνής, με τρόπο τόσο διεισδυτικό και ανθρώπινο, που στο τέλος της παράστασης το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε είναι να συρθούμε και εμείς μέχρι την έξοδο προς αναζήτηση…αέρα…οξυγόνου..φωτός…

curing-room2

Φρίκη! Φρίκη!…φρίκη…

Υπάρχει άραγε περίπτωση να επιβιώσει κανείς από κάτι παρόμοιο; Πως βγαίνεις αλώβητος από μια τέτοια εμπειρία, ακόμη και αν καταφέρεις να παραμείνεις ζωντανός μέχρι τη διάσωσή σου; Κανείς δεν διασώζεται και κανείς δεν μένει αλώβητος. Ακόμη κι όταν καταφθάνουν οι απελευθερωτές τους, τα σώματα των επιζώντων κείτονται ήδη νεκρά κι ας αναπνέουν. Ας μη γελιόμαστε. Η παράσταση του Δημήτρη Καρατζιά δεν έχει την παραμικρή πρόθεση να μας κάνει να νιώσουμε καλά ή να οδηγηθούμε στην περιλάλητη κάθαρση. Μιλάει για τον πόλεμο και τις ολέθριες συνέπειες/εκφάνσεις του για να μας πονέσει. Να μας σοκάρει. Να μας φέρει προ των ευθυνών μας.

Μέσα από αυτό το καλοστημένο ψυχολογικό θρίλερ, το οποίο δεν θέλησε να διαχειριστεί ως σπλάτερ, αλλά ως αντιπολεμικό ψυχόδραμα, ο γνωστός ηθοποιός και σκηνοθέτης κατάφερε φέτος μετά από μια επιτυχημένη υποκριτική και σκηνοθετική πορεία χρόνων, να κερδίσει το προσωπικό του στοίχημα μετατρέποντας ένα έργο που κανονικά θα έπρεπε να προκαλεί αποστροφή και μόνο στο άκουσμα της υπόθεσής του, σε μια παράσταση που μας αφορά όλους.

curing-3

Ο συγκλονιστικός Παναγιώτης Μπρατάκος σε ρόλο “κλειδί”

Ανάγοντας το έργο και κατ’επέκταση την παράσταση στο σήμερα και τον παραλογισμό των δικών μας ημερών, θα διαπιστώσουμε ότι την ώρα που εμείς απολαμβάνουμε το πολύτιμο αγαθό της ελευθερίας (έστω και υπό όρους) υπάρχουν άνθρωποι σε πολλά μέρη του πλανήτη, που ζουν σε πεδία μαχών πολεμώντας, αγωνιζόμενοι για την επιβίωση τους ή μετακινούμενοι με κίνδυνο της ζωής τους προς άγραν μίας φιλόξενης γης ή έστω μίας χώρας που θα τους προσφέρει την ευκαιρία μίας αξιοπρεπούς διαβίωσης. 

Γι΄αυτό την επόμενη φορά που θα κουνήσουμε το δάχτυλο, ως αδέκαστοι και αυστηροί δικαστές, απέναντι σε όσους εξαιτίας της ανέχειας και της στέρησης βασικών αγαθών οδηγούνται στην βία και την παραβατικότητα, ας αναρωτηθούμε τι θα κάναμε εμείς αν κάποιος μας αποστερούσε από τα δικαιώματα μας, ρίχνοντας μας γυμνούς σε μια αρένα που συνήθως υπερισχύουν τα “λιοντάρια”. Γιατί για κάθε πόλεμο που μαίνεται σε οποιαδήποτε γωνιά της γης, φταίμε όλοι. Κι ας μην τον εγκρίνουμε. Κι ας μην συμμετέχουμε. Η αδιαφορία και η σκληρότητα απέναντι στη δυστυχία του άλλου, είναι ίσως μεγαλύτερο έγκλημα κι απ’ αυτόν τον ίδιο τον πόλεμο.

Ο “κανιβαλισμός” άλλωστε είναι μια έννοια με πολλές κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις. Μήπως δεν είναι κανιβαλισμός να αναπαράγεται ο φριχτός θάνατος τεσσάρων ανθρώπων από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και οι απανταχού ειδήμονες να διεκδικούν τα δικά τους 15 λεπτά δημοσιότητας αναλύοντας ένα σοκαριστικό βίντεο, κατηγορώντας και καταδικάζοντας ανθρώπους που ούτε καν γνωρίζουν, για χάρη της τηλεθέασης ή ακόμη χειρότερα της πολιτικής τους εδραίωσης μέσω ταξικών ή άλλων διαχωρισμών, ακόμη και των νεκρών; 

curing-room

Όλη η αλήθεια σε μια κραυγή…

Κάθε Παρασκεύη & Σάββατο στις 21.00 και Κυριακή στις 18.15, επτά γυμνοί καλλιτέχνες, υποδύονται επτά γυμνούς στρατιώτες, αντιμέτωπους με την πιο παράλογη συνθήκη. Παραδοθείτε άνευ όρων και ορίων σε μία ανατριχιαστικά ιδιόμορφη ρώσικη ρουλέτα, που αντί για μία σφαίρα στη θαλάμη, έχει επτά…


Συντελεστές

Συγγραφέας: David Ian Lee
Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καρατζιάς
Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Μάνος Αντωνιάδης
Σκηνικός χώρος: Γιώργος Λυντζέρης
Σχεδιασμός φωτισμών: Βαγγέλης Μούντριχας
Φωτογραφίες παράστασης: Χριστίνα Φυλακτοπούλου
Αφίσα παράστασης: Σίμος Παπαναστασόπουλος
Trailer: Στέφανος Κοσμίδης
Κατασκευή πτωμάτων: Μιχάλης Παπαδόπουλος
Διδασκαλία σκηνικής πάλης: Αλέξανδος Αχτάρ
Παραγωγή: Vault

Παίζουν: Νίκος Γκέλια, Στέλιος Καλαϊτζής, Μάνος Κανναβός, Παναγιώτης Μπρατάκος, θανάσης Πατριαρχέας, Βασίλης Τσιγκριστάρης, Στέλιος Ψαρουδάκης

Πληροφορίες εισιτηρίων

Γενική είσοδος: 15€
Προπώληση: 12€
Φοιτητές/ Μαθητές / Σπουδαστές/ Κάτοχοι Κάρτας Πολυτέκνων/ ΑμΕΑ: 10€
Κάτοχοι Κάρτας Ανεργίας (ΟΑΕΔ) / Ατέλειες: 5€

Προπώληση: www.viva.gr

Η υπόθεση
Άνοιξη 1944. Νότια Πολωνία. Πριν αποχωρήσουν τα Ναζιστικά στρατεύματα αιχμαλωτίζουν μια διμοιρία Ρώσων στρατιωτών. Τους σκοτώνουν όλους εκτός από επτά άνδρες, που κλειδώνουν γυμνούς, χωρίς φαγητό και νερό στο κελάρι ενός άδειου Μοναστηριού. Την ελπίδα, θα την διαδεχτεί η ένταση, ο θυμός, η άρνηση, ο φόβος, η απόγνωση, η απελπισία. Ο εγκλεισμός, η πείνα και η δίψα, το ένστικτο της επιβίωσης γρήγορα θα τους οδηγήσει στα άκρα.


Subscribe

  • Entries (RSS)
  • Comments (RSS)

Archives

  • July 2022
  • April 2022
  • July 2021
  • June 2021
  • March 2021
  • January 2021
  • November 2020
  • October 2020
  • September 2020
  • July 2020
  • May 2020
  • December 2019
  • June 2019
  • March 2019
  • February 2019
  • January 2019
  • December 2018
  • October 2018
  • September 2018
  • August 2018
  • July 2018
  • June 2018
  • April 2018
  • February 2018
  • January 2018
  • December 2017
  • November 2017
  • October 2017
  • August 2017
  • July 2017
  • June 2017
  • May 2017
  • April 2017
  • March 2017
  • February 2017
  • January 2017
  • December 2016
  • November 2016
  • October 2016
  • September 2016
  • August 2016
  • July 2016
  • June 2016
  • May 2016
  • April 2016
  • March 2016
  • February 2016
  • January 2016
  • December 2015
  • November 2015
  • October 2015
  • September 2015
  • August 2015
  • July 2015
  • June 2015
  • May 2015
  • April 2015
  • March 2015
  • February 2015
  • January 2015
  • December 2014
  • November 2014
  • October 2014
  • September 2014
  • August 2014
  • July 2014
  • June 2014
  • May 2014
  • April 2014
  • March 2014
  • February 2014
  • January 2014
  • December 2013
  • November 2013

Categories

  • "Το κορίτσι της Δύσης"
  • Ars & Vita
  • BLAME IT ON THE STARS
  • Αγαπητό μου ημερολόγιο…
  • Βαλκανιογνωμόνιο
  • Εικαστικά
  • Η πραγματικότητα αλλιώς…
  • Κριτική Βιβλίου
  • Λογοτεχνικά Κείμενα
  • Μουσικό Καφενείο
  • ΠΟΙΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΑΠΟΜΕΝΕΙ
  • Συνεντεύξεις
  • Σεκάνς
  • Τέχνες
  • Splendide mendax
  • Uncategorized

Meta

  • Register
  • Log in

Blog at WordPress.com.

Privacy & Cookies: This site uses cookies. By continuing to use this website, you agree to their use.
To find out more, including how to control cookies, see here: Cookie Policy
  • Follow Following
    • ΑΛΛΙΩΣ
    • Join 54 other followers
    • Already have a WordPress.com account? Log in now.
    • ΑΛΛΙΩΣ
    • Customize
    • Follow Following
    • Sign up
    • Log in
    • Report this content
    • View site in Reader
    • Manage subscriptions
    • Collapse this bar
 

Loading Comments...