Tags
γράφει & επιμελείται η Λίλα Παπαπάσχου
Ομολογώ (και ντρέπομαι πολύ που το λέω) ότι αγνοούσα την ύπαρξη της «μικρής πλάνης», με το δεύτερο συνθετικό να την περιγράφει καλύτερα, γιατί σίγουρα δεν είναι καθόλου μικρή σε καλλιτεχνική αξία. Με έδρα το αγαπημένο και άκρως φιλότεχνο Παγκράτι, όπως ενημερώθηκα εκ των υστέρων, εδώ και αρκετά χρόνια προσφέρει μία όαση καλλιτεχνικής δημιουργίας και θεατρικής εκπαίδευσης, την οποία είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη που ανακάλυψα, έστω και κάπως…όψιμα…
Αφορμή για να γνωρίσω τον καλαίσθητο θεατρικό χώρο/εργαστήρι που έστησαν με απόλυτη αίσθηση της ατμόσφαιρας και άλλη τόση έμπνευση ο Κώστας Δελακούρας και η Άννα Ετιαρίδου στάθηκε η παράσταση/σκηνική σύνθεση/performance (ναι! είναι όλα αυτά μαζί!) «Free Freaks», που παίζεται για 3η συνεχή χρονιά φέτος γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία, αφού πρόσφατα δόθηκε άλλη μία παράταση παραστάσεων, έως και τις 8 Απριλίου 2017.
Ο ηθοποιός, σκηνοθέτης και δάσκαλος υποκριτικής Κώστας Δελακούρας διασκεύασε για το θέατρο τους επικούς μονολόγους του διαδικτυακού «φρικιού», Mr.Freeman, που εισβάλλοντας το 2009 στον ψηφιακό μας κόσμο από τη Ρωσία (και μάλιστα του Πούτιν) τάραξε ακόμη περισσότερο τα ήδη ταραγμένα ιντερνετικά – και όχι μόνο – ύδατα, εισάγοντας ένα νέο τρόπο animation αφήγησης, που πραγματικά σε αφήνει άφωνο με την “αβάσταχτη ελαφρότητα” της αλήθειας της, έτσι όπως αυτή ξεχειλίζει από τους πικρά χιουμοριστικούς μονολόγους της, που αποκαλύπτουν το σύγχρονο άνθρωπο σε όλο του το μεγαλείο ή…κατάντια, αφού τα πάντα είναι θέμα οπτικής α-γωνίας.
Μετά από τους επιτυχημένους πρώτους κύκλους παραστάσεων το 2015 και το 2016, ο Κώστας Δελακούρας με τη “συνέργεια” της ομάδας άληστον και τα Free Freaks του – δηλαδή τις εκπληκτικές Μυρτώ Αποστολά, Χαρά Καραβασιλείου και Αφροδίτη Ντίτορα – καταλαμβάνουν και πάλι την σκηνή της μικρής πλάνης, προ(σ)καλώντας μας για μία ακόμη φορά σε ένα ιδιότυπο παιχνίδι γνώσεων, με έπαθλο μία δεύτερη ευκαιρία; Όλοι δικαιούνται μία δεύτερη ευκαιρία…
Με οδηγό τον πιο ποπ (με την έννοια του popular=δημοφιλής) και ανατρεπτικό διαδικτυακό ήρωα της εποχής μας, κάναμε ένα ταξίδι αυτογνωσίας που φαινομενικά έμοιαζε με ένα ιδιόμορφο κουίζ, στο οποίο οι απαντήσεις αν και αυταπόδεικτες, μάλλον είναι εξαιρετικά δύσκολο να εφαρμοστούν στην πράξη, προς καλυτέρευσή της καθημερινότητας μας και αφύπνιση της ατομικής και συλλογικής μας συνείδησης.
Τα «Free Freaks», ως γνήσια off springs του Mr. Freeman, μας πήγαν πίσω στο χρόνο, δίνοντας μας ως μόνο εφόδιο ένα φλασάκι με πολλά GB των δεδομένων του πολιτισμού του Μέλλοντος, δηλαδή…του δικού μας Σήμερα! Κι ενώ θα περίμενε κανείς ότι με ένα τέτοιο ατού στα χέρια μας θα ήμασταν οι πιο περιζήτητοι άνθρωποι αυτού του υποθετικά παρελθοντικού και αδαή κόσμου, η αλήθεια έρχεται να μας συντρίψει, αποδεικνύοντας την παντελή μας άγνοια για τα στοιχειώδη (και ουσιώδη) ή ακόμη χειρότερα την ψηφιακά κατοχυρωμένη ημιμάθεια μας.
Ο Κώστας Δελακούρας δημιούργησε μέσω εμπνευσμένων οπτικών εφέ και της ανάλογης μουσικής επένδυσης την κλειστοφοβική ατμόσφαιρα που υπάρχει στο αυθεντικό διαδικτυακό κόμικ, χωρίς ωστόσο να σταθεί μόνο σε αυτό. Το κείμενο της παράστασης, αθυρόστομο, τολμηρό, ισοπεδωτικό και απίστευτα σαρκαστικό, αλλά και παράδοξα αισιόδοξο –δεν θα μπορούσε να είναι και αλλιώς με βάση την πηγή έμπνευσής του– μας έκανε να γελάμε αβίαστα μεν, σφιγμένα δε, με όλα αυτά για τα οποία κανονικά θα έπρεπε να κλαίμε.
Έχοντας μεγάλη περιέργεια ή πιο σωστά ενδιαφέρον να γνωρίσουμε καλύτερα τους συντελεστές αυτής της τόσο ξεχωριστής καλλιτεχνικής παραγωγής, μιλήσαμε μετά το τέλος της παράστασης με τον σκηνοθέτη Κώστα Δελακούρα, ο οποίος είχε πολλά και ενδιαφέροντα να μας πει. Σας παραθέτω ένα μέρος της κουβέντας μας:
Πως αποφάσισες να διασκευάσεις για το θέατρο και στη συνέχεια να σκηνοθετήσεις τον εφιαλτικά επίκαιρο κόσμο του αθυρόστομου, σαρκαστικού και κατά πως δείχνουν τα πράγματα προφητικού Mr. Freeman;
Κ.Δ. Ήταν μία εντελώς τυχαία συνάντηση, δεν μου τον σύστησε κανένας δυστυχώς. Από τυχαίες περιηγήσεις στο ίντερνετ κατέληξα να δω αυτήν την περίεργη φιγούρα. Έλεγε πράγματα που σκεφτόμουν και εγώ. Ξανάπαιξα το πρώτο βίντεο δεύτερη και τρίτη φορά, μετά άρχισα να βλέπω και άλλα και πάει λέγοντας. Κατέληξα να σκέφτομαι, ότι αυτά που σκέφτομαι εγώ, αυτά που με απασχολούν, είναι πράγματα που ο Mr. freeman τολμάει να τα πει και να τα εξηγεί και σκέφτηκα πως αυτή την φιγούρα πρέπει σίγουρα να την γνωρίσω στους μαθητές μου, και αργότερα γιατί όχι στους φίλους των μαθητών μου και γιατί όχι και στους θεατές της πλάνης, γιατί όχι τελικά σε όσους μπορώ! Θα προσπαθήσω να σου εξηγήσω τι ένιωθα σκηνοθετώντας αυτή την παράσταση…και τι νιώθω κάθε φορά που την βλέπω να παίζετε! Μπορεί να είναι απλά μια δική μου ψευδαίσθηση, μπορεί ακόμα κάποιος να με πει αφελή, αλλά δεν με νοιάζει. Κάνω θέατρο και αυτό με γεμίζει και με κάνει να νιώθω καλά, αλλά όσο καλά και αν είμαι μέσα μου πάντα κάτι ματώνει, που ξέρω και είναι δεδομένο ότι κάποιοι άνθρωποι στερούνται των βασικών. Κουβαλάω το φορτίο της δικής μου ευθύνης και δεν κοιμάμαι άνετα τα βράδια, πως να στο πω, δεν είναι σωστό να περάσουμε από αυτόν τον κόσμο και το μόνο που θα έχουμε κάνει είναι να έχουμε φάει, να έχουμε πιει και να έχουμε χέσει τον τόπο (όπως χαρακτηριστικά λέει ο freeman σε έναν του μονόλογο). Δεν γίνεται να γυρνάς το βλέμμα στην κοινωνική παρακμή. Και πολλές φορές μου λένε “τι εσύ θα αλλάξεις τον κόσμο”, ξέρεις κάτι; δεν με απασχολεί, δεν θα τον αλλάξω αλλά θα κρατάω το θέμα επίκαιρο και θα κρατάω τη φλόγα αναμμένη, και συγκεκριμένα μέσα στην Περιπλάνηση και μέσα στη Μικρή Πλάνη η φλόγα μένει αναμμένη !
Πιστεύεις πως ο σύγχρονος άνθρωπος είναι όντως «δέσμιος» του διαδικτύου;
Σκέφτομαι τελικά πως ο ψηφιακός κόσμος είναι καθρέφτης της ζωής. Όπως και στη ζωή έτσι και στον ψηφιακό κόσμο μπορείς να είσαι δέσμιος ή ελεύθερος Όλα εξαρτώνται από το ποιος είσαι; Τι θέλεις σ αυτή τη ζωή; Τα καταπίνεις όλα αμάσητα; Είσαι θύμα σε κάθε μόδα, σε κάθε ρεύμα που αποφάσισαν κάποιοι άλλοι για σένα ή τολμάς να πεις και κανένα όχι και να κάνεις τις δικές σου επιλογές; Άρα ο σύγχρονος άνθρωπος επιλέγει τι θα είναι κατα την γνώμη μου.
Πόσο μακρύς και δύσκολος θεωρείς ότι είναι ο δρόμος από το «εγώ» στο «εμείς»;
Θα σου πω κάτι αιρετικό. Είμαστε δίπλα. Όσοι θέλουμε είμαστε δίπλα ή μέσα στο “εμείς”. Το σύστημα θέλει να μας πείσει πως είναι δύσκολο, ακατόρθωτο…γι αυτό ας κοιτάει καθένας το τομάρι του και να μην ενοχλεί. Αλλά ξέρεις κάτι, δεν είναι! Κλείσε την τηλεόραση και μετά από λίγο θα νιώσεις την ανάγκη να μιλήσεις σε κάποιον. Αυτό είναι μια καλή αρχή. Πες αυτό που νιώθεις και σίγουρα κάποιοι θα σε χλευάσουν, γιατί θα ζηλέψουν το θάρρος σου, αλλά και σίγουρα κάποιοι θα θέλουν να σε κάνουν φίλο τους. Έτσι αρχίζει το “εμείς”! Και αν το ζήσεις μια φορά, δεν γυρίζεις πίσω!
στιγμιότυπο από την παράσταση
Στη συνέχεια και αφού ο σκηνοθέτης της παράστασης μας έβαλε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στα άδυτα της ενδιαφέρουσας αυτής θεατρικής προσέγγισης, εξηγώντας πως προέκυψε η σχέση του με τον αιρετικό Mr. Freeman που δεν άφησε τίποτα όρθιο στο σχετικά σύντομο πέρασμα του από την εικονική μας πραγματικότητα, σειρά έχουν οι πρωταγωνίστριες αυτής της πρωτότυπης σκηνικής σύνθεσης που συνδυάζει το σωματικό θέατρο με την in yer face απεύθυνση, καταλήγοντας σε ένα σκηνικό αποτέλεσμα που αποτελεί την επιτομή του σύγχρονου θεάτρου. Οι τρεις μαυροντυμένες και απειλητικές επίγονοι του Ρώσου ιντερνετικού “επαναστάτη” βγάζουν για λίγο το απόκοσμο μακιγιάζ/μάσκα και μοιράζονται μαζί μας τις δικές τους σκέψεις και συναισθήματα για ένα viral animation που έγινε παράσταση και μάλιστα εξίσου…viral. Ας τις ακούσουμε (διαβάσουμε εν προκειμένω):
Αφροδίτη Ντίτορα
Τα Φρικιά μας τ’ αγαπάμε πάνω απ’ όλα για τη λέξη Free που είναι κολλημένη μαζί τους. Για μήνες είμαστε μόνο τέσσερις … και επιτέλους είμαστε στην τιμητική θέση να σας έχουμε απέναντι μας και να σας προσκαλέσουμε να γίνετε μέρος μιας καινούριας μεγάλης έκρηξης από την οποία θα γεννηθεί ο νέος Κόσμος μας! Ένας νέος κόσμος όπου θα έχουμε ζωντανό το εμείς όπου θα μπορούμε να είμαστε στ αλήθεια ελεύθεροι, έναν κόσμο γεμάτο Free Freaks.
Χαρά Καραβασιλείου
Κάθε φορά που παίζω σε αυτή την παράσταση νιώθω κ ένα διαφορετικό συναίσθημα! Από την πρώτη παράσταση μέχρι και σήμερα έχω περάσει από όλα! Αυτό που νιώθω μόνιμα είναι ευτυχία. Ευτυχία να βρίσκομαι με αγαπημένους ανθρώπους, με αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους που μετά από πολύ δουλειά και κόπο καταφέραμε αυτό που ονειρευτήκαμε και πιστέψαμε να βγει αληθινό! Η ενσάρκωση αυτού του ήρωα μας έχει δώσει αμέτρητες ιδιαίτερες στιγμές θεάτρου και πολύ δύναμη να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα! Ευτυχία και χαρά υπήρχε και χωρίς αμφιβολία θα υπάρχει κάθε φορά που θα μπαίνω στα καμαρίνια.
Μυρτώ Αποστολά
Το δικαίωμα της ελευθερίας… λύτρωση… ανακούφιση… θυμός… οργή…αγανάκτηση, μα πάνω από όλα ανθρωπιά! Αυτοί είμαστε, όλη μέρα μασκαρεμένα ανθρωπάκια που κυνηγάμε την ιστορικά αποδεδειγμένα μασημένη τροφή που μας πετάνε στα μούτρα για να συνεχίζουν να ευημερούν η αλητεία, η σκλαβιά, ο πόνος και η αδικία! Αυτό μας αξίζει όμως;;; Πότε άραγε το συλλογικό συνειδητό θα ξυπνήσει; Με φοβίζει…η σκέψη της πραγματικής αφύπνισης που για χιλιάδες χρόνια είναι σε χειμερία νάρκη. Πνευματική Νάρκη. Αυτό είναι…μία νάρκη που εάν εκραγεί μπορεί ν’ αλλάξει πολλά…μπορεί να αλλάξει τα πάντα!!! ΠΟΤΕ όμως; Τι περιμένουμε άραγε; Μια ιδέα… μια στιγμή αρκεί να αλλάξει τα πάντα…και ένα ταξίδι που κάνουμε όλοι μαζί όλα αυτά τα χρόνια με χαρά…μόνο με χαρά…μόνο ευγνωμοσύνη μπορώ να νιώθω μέσα από αυτή την διαδρομή μαζί σας! Και η διαδρομή αυτού του έργου είναι η πνευματική δημιουργική νάρκη του μυαλού μου…που έσκασε! Μέσα σε 60 μόλις λεπτά η επιτομή της ανθρωπότητας, η ζωή όλων μας και η λανθάνουσα πορεία του ανθρώπινου είδους που πεισματικά χωρίς να ξέρει γιατί, δεν την αλλάζει! Τρεις φωνές αλήθειας, απελπισίας αλλά και ελπίδας, αισιοδοξίας, προσπάθειας…που δεν σταματάει ποτέ… που θα τα καταφέρει… που θα ανατρέψει…που ίσως σώσει κάτι από την ανθρωπιά! Νιώθω πραγματικά σοκαρισμένη έχοντας φτάσει τόσο κοντά συναισθηματικά στα “απόκρυφα” της ανθρώπινης γύμνιας και στην ερώτηση εάν το θέατρο είναι ζωή ή η ζωή θέατρο, αυτό που έχω να πω, είναι ότι ανυπομονώ για αυτά τα 60 μόλις λεπτά αληθινού οξυγόνου!!
Free Freaks στους αθηναϊκούς δρόμους μας οδηγούν στην μικρή πλάνη…μ’ ένα χαμόγελο σε γυρισμένες πλάτες…
Θα κλείσω το σημερινό αφιέρωμα στην παράσταση “FREE FREAKS” με ένα γνωστό παιδικό τραγούδι (ελαφρώς διασκευασμένο) που αν και εντελώς γκραν γκινιόλ, το τραγουδούσαμε όταν είμασταν παιδιά σε τόνο ιλαρό πιασμένα χεράκι- χεράκι, γεγονός που αποδεικνύει πως τελικά “κανίβαλος” δεν γεννιέσαι…γίνεσαι…
” Ήταν ένα μικρό καράβι… ήταν ένα μικρό καράβι που ήταν α-α-αταξίδευτο που ήταν α-α-αταξίδευτο οε οε οε οε οε οε και έκανε ένα μακρύ ταξίδι και έκανε ένα μακρύ ταξίδι – και πάνω σε αυτό το καράβι είμαστε και εμείς- και σε πέντε έξι εβδομάδες και σε πέντε έξι εβδομάδες, σωθήκαν ό-ό- όλες οι τροφές, σωθήκαν ό-ό-όλες οι τροφές οε οε οε οε οε οε και τότε ρίξανε τον κλήρο και τότε ρίξανε τον κλήρο, να δούνε ποιος; ποιος; ποιος θα φαγωθεί; -θεέ μου όχι εμένα ας φάνε κάποιον άλλον μαλάκα- να δούνε ποιος; ποιος; ποιος θα φαγωθεί; οε οε οε οε οε οε. Και ο κλήρος πέφτει στη Γενιά μας και ο κλήρος πέφτει στη Γενιά μας οε οε οε οε!”
Διασκευή – Σκηνοθεσία: Κώστας Δελακούρας
Παίζουν: οι Free Freaks Μυρτώ Αποστολά, Χαρά Καραβασιλείου, Αφροδίτη Ντίτορα
Διάρκεια: 60’
Θεατρική Σκηνή
«μικρή Πλάνη»
Δικαιάρχου 106-108, Παγκράτι
Τηλ. 210 7019616
Κάθε Σάββατο στις 21.00 (έως και τις 8 Απριλίου)
Τιμή εισιτηρίου 8 ευρώ
Άνεργοι 5 ευρώ
Free Freaks
Δικαιάρχου 106 – 108, Αθήνα, τηλ. 210-70 19 616 & 6944 418987 free-freaks@hotmail.com
free-freaks-Πρόγραμμα-Παράστασης
ΑΛΛΙΩΣ 