Tags

 


γράφει & επιμελείται η Λίλα Παπαπάσχου

14608686_10208465026476586_4458234053259109205_o

επεξεργασία φωτογραφιών:

Γιώργος Αγγελίδης


Τι όμορφο να ξεκινάς την εβδομάδα – και μάλιστα τη Μεγάλη – με την αποτίμηση της επί σκηνής σύμπραξης εφήβων-ενηλίκων, ενταγμένη στο πλαίσιο ενός από τα πλέον πολυαναμένομενα και με πολλαπλή καλλιτεχνική και εκπαιδευτική αξία φεστιβάλ της χρονιάς.  

Οι υπογράφοντες το συντονισμό και την Καλλιτεχνική επιμέλεια του Φεστιβάλ Εφηβικού Θεάτρου 2017, η Ομάδα Grasshopper Youth – Σοφία Βγενοπούλου και οι συνεργάτες της, με τη σύμπραξη των: Καλλιτεχνική Διευθύντρια Θεάτρου και Χορού, Κάτια Αρφαρά και Υπεύθυνη Εκπαιδευτικού Προγράμματος της Στέγης, Μυρτώ Λάβδα, προσκάλεσαν τους συγγραφείς: Γλυκερία Μπασδέκη, Βαγγέλη Κυριακού, Μαρία Τοπάλη, Θανάση Τριαρίδη και Γιάννη Τσίρμπα και τους σκηνοθέτες: Κωνσταντίνο Ασπιώτη, Άρτεμις Μάνου, Θεανώ Μεταξά, Δημήτρη Ξανθόπουλο, Μαριλένα Ρασιδάκη, Αντιγόνη Φρυδά με τους “The 3rd Person Theatre Group” και Νίκο Χατζόπουλο, να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να μας παρουσιάσουν 10 ολοκληρωμένες, ωριαίες παραστάσεις με πρωταγωνιστές μαθητές από διάφορα Γυμνάσια & Λύκεια της Αττικής.

Η στήλη ARS & VITA κατάφερε να βρεθεί ξανά, όπως και πέρυσι, στην ανοιξιάτικη θεατρική γιορτή της Στέγης (Παρασκευή 7 & Σάββατο 8/4) και να παρακολουθήσει δύο από τις συνολικά δέκα παραστάσεις που συμμετείχαν στο φετινό φεστιβάλ, αποκομίζοντας τις καλύτερες των εντυπώσεων για τα πρωτότυπα και επίκαιρα κείμενα, το υψηλής αισθητικής σκηνικό αποτέλεσμα, αλλά και για τις εξαιρετικές ικανότητες των νεαρών πρωταγωνιστών, που σε πολλές περιπτώσεις έβαλαν τα γυαλιά σε επαγγελματίες του χώρου, αφήνοντας πολλές υποσχέσεις για το μέλλον.

Αν και απώτερος στόχος των διοργανωτών δεν είναι η ανάδειξη του υποκριτικού ταλέντου των μαθητών που συμμετέχουν, αλλά να αποτελέσει το θέατρο πηγή έμπνευσης για όλους ανεξαρτήτως τους νέους, αφού ότι κι αν επιλέξουν να κάνουν στη ζωή τους ως ενήλικες, σίγουρα θα το κάνουν καλύτερα κουβαλώντας στις “αποσκευές” τους (που έλεγε και η Λαμπέτη) στιγμές δημιουργίας, ομαδικότητας και συνεργασίας, όπως αυτές που μοιράστηκαν με τους συμμαθητές, τους καθηγητές και τους καλλιτέχνες που κλήθηκαν να συμμετάσχουν στην ετήσια πλέον καλλιτεχνική διοργάνωση της Στέγης. 

Ξεκινώντας το σημερινό μας αφιέρωμα από την πρώτη παράσταση που παρακολουθήσαμε την Παρασκευή 7/4, «Ο ΗΧΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΚΟΚΚΑΛΑ ΠΟΥ ΣΠΑΝΕ», αξίζει να αναφέρουμε ότι ήταν, εκτός των άλλων, ένα συγκλονιστικό ταξίδι αφύπνισης που μας θύμωσε, μας ταρακούνησε, μας σόκαρε, μας…πήρε και μας σήκωσε!

Η παράσταση ήταν βασισμένη στο ομώνυμο γαλλικό έργο της Suzanne Lebeau (Les Bruit des os qui craquent) και το τελικό αποτέλεσμα δεν ήταν τίποτε άλλο από αυτό που θέλησαν να επικοινωνήσουν με το κοινό και οι δημιουργοί της παράστασης. Μία ειρηνική κραυγή αγάπης και συμπόνοιας από αυτούς που έρχονται να παραλάβουν έναν κόσμο κατακερματισμένο από τους μεγαλύτερους. 

Η ομάδα 3rd person theatre group που απαρτίζεται από τους Ελένη Ζαραφίδου, Βαλάντη Φράγκο, και  Αντιγόνη Φρυδά, σκηνοθέτησε, διασκεύασε και επιμελήθηκε μουσικά (σε συνεργασία με τους υπεύθυνους εκπαιδευτικούς Απόστολο Τσόπο και Μυρτώ Λάμπρου) μία παράσταση που δίνει ζωή στο προαναφερόμενο γαλλικό έργο, το οποίο παρουσιάζει τις μαρτυρίες δύο ανήλικων παιδιών που ντύθηκαν στρατιώτες δια της βίας και εκτοπίστηκαν από τα σπίτια και τα χωριά τους, αφού πρώτα είδαν τις οικογένειές τους να αφανίζονται.

Αν και βαθιά αντιπολεμικό το έργο, στη συγκεκριμένη περίπτωση και έτσι όπως αποδόθηκαν οι σκληρές καταστάσεις που περιγράφει από τους μαθητές του 1ου ΓΕΛ Ασπροπύργου, δεν άφησαν πολλά περιθώρια για συναισθηματικές, αντιπολεμικού τύπου δηλώσεις και συνθήματα. Η κάθε λέξη έκρυβε απεριόριστη φρίκη και ο τρόπος που οι έφηβοι πρωταγωνιστές τις άρθρωσαν – άμεσα, απλά, αληθινά – μας πυρπόλησε, μας καθήλωσε, μας αιχμαλώτισε…μας θύμισε γιατί αγαπάμε τόσο πολύ το θέατρο…

17841768_1663392477299466_1407844360_n

“Ο ΗΧΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΚΟΚΚΑΛΑ ΠΟΥ ΣΠΑΝΕ”…ΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΟ ΧΙΛΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ…

Η Ελύκια και ο Γιόσεφ, τα δύο ανήλικα παιδιά-στρατιώτες που σκοτώνουν για να παραμείνουν ζωντανά, που πήραν βία και δίνουν βία, χωρίς όμως να καταφέρουν να αποκτηνωθούν, γιατί οι παιδικές τους ψυχές αντιστέκονται με όποιο τρόπο μπορούν, αποτελούν αιώνια σύμβολα της στυγνής εκμετάλλευσης του ασθενέστερου από τον εκάστοτε ισχυρό, η οποία συμβαίνει από καταβολής κόσμου και δυστυχώς δεν προβλέπεται να εκλείψει ως φαινόμενο, τουλάχιστον όχι άμεσα. 

Μία ιστορία πραγματικής αγάπης ανάμεσα σε δύο παιδιά θύτες και θύματα, αλλά και μία διεισδυτική ματιά πάνω στο γυναικείο ψυχισμό που υφίσταται κάθε είδους λεκτική και σωματική βία/σεξουαλική κακοποίηση ήδη από την παιδική ηλικία, μέσα από την ιστορία της Ελύκια, που είναι κοινή για πολλά κορίτσια που απάγονται από τους δικούς τους για να γίνουν “σκλάβες”, “στρατιώτες”…μελλοθάνατοι…

Τη δεύτερη μέρα του φεστιβάλ – Σάββατο 8/4 – ξαναβρεθήκαμε στην Στέγη, αυτήν τη φορά για την παράσταση “ΤΟ ΜΑΓΑΖΙ ΜΕ Τ’ΑΚΟΡΝΤΕΟΝ”, της Cush Jumbo, από το ΓΕΛ Κρυονερίου (υπεύθυνη εκπαιδευτικός Ηρώ Πάντικ) σε συνεργασία με την Grasshopper Youth και σκηνοθεσία Κατερίνας Σκουρλή.

Μία παράσταση για το “μέσα” και το “ανάμεσα”, για αυτό που υπάρχει “μέσα” στο “ανάμεσα” και “ανάμεσα” στο “μέσα”….Σας μπέρδεψα; Μπα, δεν νομίζω. Άλλωστε τι είμαστε όλοι, αν όχι μπερδεμένοι, αναποφάσιστοι και διχασμένοι ανάμεσα στο “καλό” και το “κακό”, το “φως” και το “σκοτάδι”, τον “άγγελο” και το “δαίμονα” που κρύβουμε μέσα μας και συχνά μπερδεύονται μεταξύ τους, με απρόβλέπτες κάθε φορά συνέπειες για εμάς και τους άλλους.

 

…”Όλοι έχουν ακουστά το Δρόμο. Είτε είσαι από τη γύρω περιοχή, είτε από αλλού, τον έχεις ακούσει. Όλοι τον ξέρουν. αλλά κανείς δεν γνωρίζει τ’όνομα του. Γι’ αυτό και τον αποκαλούμε απλώς Ο Δρόμος”…

Σε αυτόν το Δρόμο δίχως όνομα θα κατέβουν μετά το σχολείο, ένα κατά τα άλλα συνηθισμένο απόγευμα, περισσότεροι από 500 μαθητές μεταξύ 12 και 18 ετών, για να εκτονώσουν τη συσωρευμένη οργή τους για έξι ολόκληρες ώρες καταστρέφοντας καταστήματα, πυρπολώντας αυτοκίνητα ή κάνοντας διαρρήξεις σε σπίτια.

17841585_1663569497281764_976207444_n

Οι νέοι επαναστατούν…με ή χωρίς αιτία…

Για όσα φοβερά και τρομερά συμβαίνουν στο Δρόμο, όλοι έχουν άποψη και μάλιστα εμπεριστατωμένη. Ο δάσκαλος της περιοχής, ο αστυνομικός της γειτονιάς, η ρεπόρτερ του τοπικού τηλεοπτικού σταθμού, αλλά και δύο από τους παλαιότερους περίοικους που αποτελούν και σύμβολο της γειτονιάς: ο κ. Έλλοντι, που κληρονόμησε από τον πατέρα του ένα ιστορικό μαγαζί με ακορντεόν και η κα. Γκριβς, μια ηλικιωμένη γυναίκα που περνάει τις μέρες της παρατηρώντας τις ζωές των άλλων. Οι έφηβοι όμως τι έχουν να πουν για όλα αυτά; Τι δηλώνουν “αθώοι ή ένοχοι”;

…”Δεν κατεβήκαμε στο Δρόμο για να τα σπάσουμε. Δεν μπλέκεις σε μπελάδες στην ίδια σου τη γειτονιά, πόσο μάλλον στο Δρόμο!”… 

Αυτήν και μόνον αυτήν τη λακωνική δήλωση έκαναν οι “κατηγορούμενοι”, αφήνοντας σε όλους εμάς το ρόλο του δικαστή, του μάρτυρα υπεράσπισης, ή αυτόν του απλού παρατηρητή. Εξαιρώντας επιδεικτικά από τις λεηλασίες τους το μαγαζί με  τα  ακορντεόν του κ. Έλλοντι και συμπαρασύροντας άθελά τους, την μέχρι τότε παθητική θεατή της καθημερινότητάς τους κυρία Γκριβς σε έναν θάνατο “εξ’ αμελείας”, μας έδωσαν με τρόπο ποιητικά αλληγορικό το πιο σκληρό και συνάμα ρεαλιστικό μήνυμα. Το “νέο” πάντα θέλει να συντρίψει το “παλαιό”. Όχι από κακία, ή εκδικητική διάθεση, απλά για να διεκδικήσει το δικό του δικαίωμα να ορίζει το Δρόμο στον οποίο γεννήθηκε και μεγάλωσε, αλλά πάντα ανήκε σε κάποιους άλλους. 

Η συγκεκριμένη παράσταση ίσως μελλοντικά να αποκτήσει και επιπλέον ιστορική αξία, όχι μόνο γιατί απεικονίζει μία παροπλισμένη νεολαία, σφυρηλατημένη μέσα στην κρίση, που “σιγοβράζει” έτοιμη ανά πάσα στιγμή να ξεχυθεί πάνω μας σαν πυρακτωμένη λάβα, αλλά και για έναν ακόμη λόγο που ακούει στο όνομα: Ιάσονας Βροχίδης. 

Ο νεαρός μαθητής του ΓΕΛ Κρυονερίου είναι γεννημένος ηθοποιός (όπως ο Μπίλυ Έλλιοτ ήταν γεννημένος χορευτής)  και διαθέτει το μοναδικό χάρισμα ενός ταλέντου τόσο αυταπόδεικτου που συγκινεί, εμπνέει και μας γεμίζει αισιοδοξία για ένα καλύτερο αύριο, που σαφώς ανήκει στους νέους αυτής της χώρας, οι οποίοι κόντρα σε κάθε παρωχημένη λογική, παλεύουν για  το δικαίωμα τους στην….ευαισθησία, την αυτοπραγμάτωση, την ελευθερία…

17857864_1663569257281788_1963227249_n

Ιάσονα Βροχίδη…εις το επανιδείν…

Κλείνοντας το σημερινό αφιέρωμα στο 7ο Φεστιβάλ Εφηβικού θεάτρου, το οποίο πραγματοποιήθηκε με επιτυχία στην Στέγη Ιδρύματος Ωνάση το τριήμερο που μας πέρασε, θα ήθελα αντί οποιουδήποτε άλλου επιλόγου να σας παραθέσω τους στίχους από ένα τραγούδι, που ξαναβρίσκω πάντα μπροστά μου σε διάφορες περιόδους της ζωής μου, χωρίς ποτέ να το αναζητήσω…

Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία,
κάποιος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά.
‘Ηταν μια λέξη μοναχά “ελευθερία”,
ύστερα είπαν πως την έγραψαν παιδιά.

Ύστερα κύλησε ο καιρός κι η ιστορία
πέρασε εύκολα απ’ τη μνήμη στην καρδιά.
Ο τοίχος έγραφε “μοναδική ευκαιρία,
εντός πωλούνται πάσης φύσεως υλικά”.

Τις Κυριακές από νωρίς στα καφενεία
ύστερα γήπεδο, στοιχήματα , καυγάς.
Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία
έπειτα είπαν πως την έγραψαν παιδιά.


ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΦΗΒΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ 2017

Συντονισμός & Καλλιτεχνική επιμέλεια:

Ομάδα Grasshopper Youth – Σοφία Βγενοπούλου, Βαγγέλης Κυριακού, Κατερίνα Σκουρλή

Καλλιτεχνική Διεύθυνση Θεάτρου και Χορού: Κάτια Αρφαρά

Υπεύθυνη Εκπαιδευτικού Προγράμματος: Μυρτώ Λάβδα

Προσκεκλημένοι συγγραφείς: Γλυκερία Μπασδέκη, Βαγγέλης Κυριακού, Μαρία Τοπάλη, Θανάσης Τριαρίδης, Γιάννης Τσίρμπας
Προσκεκλημένοι σκηνοθέτες: Κωνσταντίνος Ασπιώτης, Άρτεμις Μάνου, Θεανώ Μεταξά, Δημήτρης Ξανθόπουλος, Μαριλένα Ρασιδάκη, Αντιγόνη Φρυδά με τους “The 3rd Person Theatre Group”, Νίκος Χατζόπουλος

Πρόγραμμα Φεστιβάλ

Παρασκευή 7 Απριλίου
16:00 | 1o ΓΕΛ Αγίας Βαρβάρας
 Disco Ηλέκτρα… της Γλυκερίας Μπασδέκη
17:00 | 14ο Γυμνάσιο Αθηνών
LogoX. Ένα έργο εμπνευσμένο από το A Shop Selling Speech της Sabrina Mahfouz
18:00 | 4ο ΓΕΛ Χαϊδαρίου
Μόνα τους του Γιάννη Τσίρμπα
19:00 | 1ο ΓΕΛ Ασπρόπυργου
Ο ήχος από τα κόκκαλα που σπάνε. Η παράσταση είναι βασισμένη στο ομώνυμο γαλλικό έργο της Suzanne Lebeau (Les bruit des os qui craquent).
20:00 | 1ο ΓΕΛ Νέας Φιλαδέλφειας
Η Γέφυρα της Μαρίας Τοπάλη
21:00 | 3ο ΓΕΛ Πειραιά
Juvie του Jerome McDonough
22:00 | Grasshopper Youth
Leopold  ή κόβοντας τα δάχτυλα του κοινού του Θανάση Τριαρίδη

Σάββατο 8 Απριλίου
14:00 | 14ο Γυμνάσιο Αθηνών: LogoX
15:00 | ΓΕΛ Κρυονερίου σε συνεργασία με την Grasshopper Youth
Το μαγαζί με τ’ ακορντεόν της Cush Jumbo
16:00 | 1ο ΓΕΛ Νέας Φιλαδέλφειας: Η Γέφυρα
17:00 | 2ο Γυμνάσιο Καλυβίων-Λαγονησίου
Μικρό του Βαγγέλη Κυριακού
18:00 | 12ο ΓΕΛ Αθηνών
Κίτρινο φεγγάρι του David Greig
19:00 | 1ο ΓΕΛ Ασπρόπυργου: Ο ήχος από τα κόκκαλα που σπάνε
20:00 | 1ο ΓΕΛ Αγίας Βαρβάρας: Disco Ηλέκτρα…
21:00 | 3ο ΓΕΛ Πειραιά: Juvie
22:00 | Grasshopper Youth: Leopold  ή κόβοντας τα δάχτυλα του κοινού

Κυριακή 9 Απριλίου
14:00 | 2ο Γυμνάσιο Καλυβίων-Λαγονησίου: Μικρό
15:00 | 1ο ΓΕΛ Ασπρόπυργου: Ο ήχος από τα κόκκαλα που σπάνε
16:00 | 12ο ΓΕΛ Αθηνών: Κίτρινο φεγγάρι
17:00 | 1ο ΓΕΛ Νέας Φιλαδέλφειας: Η Γέφυρα
18:00 | ΓΕΛ Κρυονερίου: Το μαγαζί με τ’ ακορντεόν
19:00 | 14ο Γυμνάσιο Αθηνών: LogoX
20:00 | 4ο ΓΕΛ Χαϊδαρίου: Μόνα τους
21:00 | 3ο ΓΕΛ Πειραιά: Juvie
22:00 | Grasshopper Youth: Leopold  ή κόβοντας τα δάχτυλα του κοινού