γράφει ο Χρήστος Σούτος
Κάθε χρόνο, περίπου τέτοια, εποχή γιορτάζεται σε όλη την επικράτεια το δράμα του Θεανθρώπου. Μια γιορτή που οι Έλληνες, όπου και αν βρίσκονται, τη βιώνουν μέσα σε έντονο κλίμα συγκίνησης και πλήρους κατάνυξης. Ακόμα και στις μέρες μας που τα έθιμα, η θρησκευτική παράδοση και λατρεία δεν είναι στις κορυφαίες θέσεις προτίμησης των νέων ανθρώπων, η λαμπρότητα των εορτασμών της Μ. Εβδομάδας παραμένει σε υψηλά επίπεδα. Το εορταστικό πασχαλινό τραπέζι αποτελεί για την ελληνική οικογένεια σημείο αναφοράς. Έστω και αν εδώ και χρόνια βρισκόμαστε σε οικονομική δυσπραγία, κλείνουμε τον προσεχή Μάιο μια επταετία κρίσης, μνημονίων, ανέχειας και συνεχούς ύφεσης, όλοι περιμένουν αυτές τις μέρες.
Πάσχα 2017 λοιπόν…Σε κλίμα αβεβαιότητας για την επικείμενη αξιολόγηση. Σε κλίμα εθνικής κατάθλιψης. Με μια χειμαζόμενη αγορά εργασίας όπου καθημερινά χάνονται θέσεις και συνάνθρωποι μας οδηγούνται στην ανεργία. Με τα capital controls να έχουν έρθει στη ζωή μας για να μείνουν και να οδηγούν όλο και περισσότερες επιχειρήσεις σε λουκέτο. Με το “φως στο τούνελ” να υπάρχει πια μόνο ως τίτλος εκπομπής. Με τους πολιτικούς να τσακώνονται ποιος θα είναι αυτός που θα βάλει το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της ελληνικής οικονομίας. Με τους πολίτες να παρακολουθούν αποσβολωμένοι το παρόν και να ατενίζουν τρομοκρατημένοι για το μέλλον. Και όλοι σου λένε υπομονή, κάτι θα γίνει. Μην ανησυχείς η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Ναι αλλά και αυτή πεθαίνει στο τέλος.
Το δράμα του Θεανθρώπου κάποτε φθάνει σε μια κορύφωση και ένα τέλος. Το δράμα των σύγχρονων Ελλήνων μοιάζει να μην έχει όριο. Ο Γολγοθάς του Ιησού και τα μαρτύρια που υπέστη οδήγησαν στην Ανάσταση του. Ο πολίτης της χώρας μας όμως απέχει πολύ από το να οδηγηθεί στην γη της Επαγγελίας. Δεν βλέπει καμία προοπτική στη ζωή του και δεν βιώνει καμία Ανάσταση σε κάποιον από τους τομείς της καθημερινότητας του. Παρόν μαύρο, μέλλον δυσοίωνο. Τι μένει στο φινάλε; Η αλληλεγγύη μεταξύ των πολιτών και η συλλογικότητα. Αρκούν; Όχι αλλά όταν η Πολιτεία απουσιάζει με εκκωφαντικό τρόπο η κοινωνία αναπτύσσει μηχανισμούς επιβίωσης…Μέρες που είναι ας σταθούμε δίπλα στον διπλανό μας. Μια αγκαλιά, ένα χρόνια πολλά αρκούν ακόμα και αν δεν μπορούμε να προσφέρουμε κάτι υλικό. Μην τσιγκουνεύεστε τα συναισθήματα. Καλό Πάσχα σε όλους με υγεία και ευτυχία!!!!
ΑΛΛΙΩΣ 