Ἡ πολυθρόνα
Ἀφοῦ σχόλασε κι ἔβαλε
τὰ παιδιὰ γιὰ ὕπνο, βούλιαξε
στὴν πολυθρόνα της
ἀκούγοντας Σούμπερτ.
Ἀναιμικές οἱ ἐξάρσεις
οἱ παύσεις πουθενά –
τὰ ἠχεία θὰ φταῖνε,
ἤ κάθισαν τ’ αὐτιὰ της.
https://a-lektor.blogspot.gr/2017/07/blog-post_3.html
Πολλὰ τὰ σκαλιά
Πῶς νὰ τρέξουμε,
πῶς ν’ ἀνεβοῦμε στὴν ψυχή
μὲ τὰ χέρια στὶς τσέπες·
χαιδεύοντας ἡδονιστικά
μὲ τ’ ἀκροδάχτυλα
κλειδιὰ καὶ πορτοφόλι…
http://a-lektor.blogspot.gr/2017/05/blog-post_26.html
Κακὴ ζαριά
Ὅλες οἱ πιθανότητες
γκρεμίστηκαν –
μόνη στέκει πιὰ
ἡ ἕβδομη πλευρά.
http://a-lektor.blogspot.gr/2017/04/blog-post_13.html
Πρὸς Ζωή
Ἔχεις σκεφτεῖ ποτέ
τί ἀγάπη σοῦ ‘χουμε,
ἐνῶ ξέρουμε
πὼς θὰ μᾶς προδὼσεις;
Τό ἀσανσέρ
…καὶ δίπλα του
πάντα ἡ σκάλα
μιὰ ὑπενθύμιση –
ἤ τουλάχιστον,
μιὰ δικαιολογία
γιὰ τὰ πονεμένα γόνατα…
https://a-lektor.blogspot.gr/2017/05/blog-post_2.html
Ἐπιδέσμ(ι)οι
Ἡ νύχτα ματώνει
ὅλο τὸ κορμὶ –
ἡ μέρα τὸ σφίγγει,
κομψὰ,
μὲ μεταποιημένες γάζες.
https://a-lektor.blogspot.gr/2017/05/blog-post_41.html