Photo by: Pinterest.com (Arariel M )
Κεριά φωτίζουνε το δωμάτιο αυτό που
οι ποιητές ονομάζουνε αύριο. Δυνατά
ακούγεται η μουσική, όσο το πιάνο και τα
βιολιά ζευγαρώνουν στην ψυχή.
Φωνές και τραγούδια, κρασί και λουλούδια
ψέγουν το Είναι μας και μαλώνουν την Πούλια.
Ως το πρωί, μέχρι ο ήλιος να φέξει αυτό το πάρτι
πρέπει να αντέξει.
Να ξεφύγουμε απ΄το σώμα μας, να καούμε στο χρώμα μας.
Το γκρίζο να γίνει μαβί, να αλλάξουμε μορφή που
περιφέρουμε σαν το σκουλήκι που μεταμορφώνεται σε
μεταξοσκώληκα.
Πιείτε, χορέψτε η χαρά είναι σύντομη, μονάχα αγαπήστε
ξημερώνει η ντροπή.
[Από την ποιητική συλλογή του Νίκου Βαρδάκα, “Στην μνήμη“]
ΑΛΛΙΩΣ 