Tags
Συνέντευξη στον Κωνσταντίνο Καραγιαννόπουλο
Είναι νέοι. Ταλαντούχοι. Ενθουσιώδεις. Δυναμικοί κι εμπνευσμένοι. Και το όνομά τους είναι Hostage of fate.
Ο Αχιλλέας Καραγεωργίου, ο Γιώργος Αδαμίδης και ο Δημήτρης Χρήστου, με ήδη τέσσερις δίσκους στο ενεργητικό τους, δίνουν την δική τους ματιά και το δικό τους τέμπο σ’ αυτό το ιδιαίτερο είδος μουσικής που λέγεται metal.
Το Μουσικό Καφενείο έχει την χαρά να φιλοξενεί τους Hostage of fate. Συναντήσαμε τον Αχιλλέα και τον Δημήτρη και συζητήσαμε μαζί τους για την metal μουσική, το έργο τους και τα όνειρά τους.
- Ποιας μοίρας όμηροι είστε; Πιστεύετε, αλήθεια, στην μοίρα;
Α: Το όνομα πηγάζει από την προσωπική πεποίθηση πως η παγκόσμια ζωή είναι αέναη και αιώνια, και πως ο θάνατος είναι ένα απαραίτητο γεγονός, που χωρίς αυτό δεν θα μπορούσε να υπάρξει η εξέλιξη της.
Αυτό είναι και η μοίρα κάθε ατομικής ζωής, και όταν αποδεχόμαστε αυτό το γεγονός κάνουμε ό, τι περνάει από το χέρι μας, για να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για την ζωή όσο την έχουμε όσο και για να περάσουμε αυτό το καλύτερο στις επόμενες γενιές συμβάλλοντας στην εξέλιξη της.
Δ: Κάποτε ο Roosevelt είχε δηλώσει ότι ο άνθρωπος δεν είναι κατάδικος εξ αιτίας της μοίρας του αλλά των αποφάσεων του. Δεδομένου ότι αυτό προέρχεται από έναν πολιτικό που έτρωγε με χρυσά κουταλιά θεωρώ ότι δεν είναι βάσιμο.
Ακριβώς το αντίθετο, είμαστε όμηροι της μοίρας που διάλεξαν κάποιοι άλλοι αντί για εμάς. Ο νοήμων άνθρωπος, εάν ρίξει μια ματιά γύρω του, μπορεί να κατανοήσει ότι η μοίρα τις περισσότερες φορές δημιουργείται χωρίς να έχει ο ίδιος τον παραμικρό λόγο (πχ πόλεμοι, οικονομικός έλεγχος, αστυνομοκρατία κτλ). Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος της ερώτησης, θεωρώ ότι μοίρα δεν υπάρχει.
- Πως δημιουργήθηκαν οι Hostage of Fate και τι σας οδήγησε στην δημιουργία αυτού του συγκροτήματος;
Α: Η ιδέα υπήρχε από τότε που εκείνος ο έφηβος αγάπησε τον σκληρό ήχο, πριν από περίπου 15 χρόνια. Μαζί με τον Γιώργο (κιθάρες), αγοράσαμε τις πρώτες μας κιθάρες και μάθαμε μουσική σχεδόν μαζί βάζοντας την βάση για τα πρώτα κομμάτια του πρώτου δίσκου σχεδόν κοντά το 2008.
Συναισθηματική εξωτερίκευση, η δίψα για δημιουργία και η επιθυμία να αφήσουμε κάτι πίσω, είναι πιστεύω οι πιο σημαντικοί λόγοι, όχι μόνο για εμάς αλλά και για όλους όσους ασχολούνται με τις τέχνες και τις επιστήμες.
- Οι Έλληνες είμαστε εξοικειωμένοι με το metal;
Δ: Στον ελλαδικό χώρο θεωρώ πως όχι. Εάν εξαιρέσουμε κάποιες mainstream μπάντες πως οι Νightwish, το metal δεν είναι και δεν πρόκειται να γίνει δημοφιλές. Οι γενιές των Ελλήνων έχουν ανατραφεί με τις δακρύβρεχτες μελωδίες των κακών λαϊκών και ελληνοποπ ‘’καλλιτεχνών’’. Ακόμα και νέα παιδιά που ξεκινούν να ακούνε metal, αργά ή γρήγορα θα κατασταλάξουν σε ένα είδος του ή θα τους καταπιεί το κύμα του mainstream. Άλλωστε το 60-70% των ατόμων που πηγαίνουν σε live έχουν το δικό τους συγκρότημα. Αυτό τα λέει όλα νομίζω. Φυσικά, δεν μιλάμε για μπάντες όπως οι Ιron Μaiden ή οι Μetallica.
- Ποιοι θεωρείτε πως ήταν οι κύριοι λόγοι που οδήγησαν στην δημιουργία της metal μουσικής και τι οδήγησε εσάς τους ίδιους σ’ αυτή;
Α: Θα μπορούσε να γραφτεί ένα μικρό βιβλίο για αυτήν την ερώτηση.
Κάθε είδος μουσικής πρέπει να αναλύεται ιστορικά, βάση των κοινωνικοπολιτικών καταστάσεων που μέσα τους δημιουργήθηκαν.
Πιστεύω πως ο κόσμος ήθελε κάτι πιο βαρύ, φασαριόζικο και άμεσο από το αρχέγονο progressive rock, που κυριαρχούσε στα 70’ς∙ εξού και η δημιουργία εκείνου του καιρού του punk κινήματος και του metal.
Δ: Πολύ μεγάλη κουβέντα αυτή για να απαντηθεί εδώ. Οι λόγοι ανάλογα το συγκρότημα, ποικίλουν. Οι Black Sabbath θέλησαν να δημιουργήσουν κάτι πολύ σκοτεινό ενάντια στην χίπικη ιδεολογία των λουλουδιών, οι Iron Maiden δεν θέλαν να παίξουν πανκ, οι Metallica είχαν σιχαθεί το γκλαμ κίνημα και ήθελαν να παίξουν κάτι διαφορετικό πιο βαρύ και πιο γρήγορο κτλ.
Γενικότερα, το metal δημιουργήθηκε για να εκφράσει δυσαρέσκεια προς τον τρόπο ζωής, της πολιτικής αλλά και της φαντασίας. Όλα έχουν να κάνουν με το σκεπτικό του κάθε συγκροτήματος ξεχωριστά. Προσωπικά, το metal για εμένα ήταν ένας τρόπος απελευθέρωσης των συναισθημάτων μου και της οργής μου ενάντια σε γεγονότα που έβλεπα γύρω μου. Ταυτόχρονα, όμως, μου άρεσε πολύ και ο ήχος, είχα βρει τον δικό μου παράδεισο μέσα στο metal.
- Μέσα στα χρόνια, κατηγορήθηκε η metal μουσική για υποκίνηση αυτοκτονιών ή βίαιων συμπεριφορών και για κρυφά σατανιστικά μηνύματα. Τι έχετε να απαντήσετε στους επικριτές της;
Δ: Κάθε είδος μουσικής μπορεί να επηρεάσει τον άνθρωπο, αλλά διαφωνώ στο ότι η μουσική καθ’ αυτή επηρεάζει και τον τρόπο λειτουργιάς του ατόμου. Έχουν υπάρξει, άλλωστε, πολλές αυτοκτονίες ή βίαιες συμπεριφορές που δεν σχετίζονται με το metal, αλλά τον mainstream ήχο, όμως, κανείς δεν κατηγόρησε την ποπ κουλτούρα. Προφανώς δεν τους βολεύει, διότι η μουσική βιομηχανία δεν θέλει αντιρρησίες αλλά πιόνια. Και στον σκληρό ήχο δεν χωράνε πιόνια.
Α: Τα φανερά σατανιστικά μηνύματα είναι κατά πολύ περισσότερα από τα «κρυφά» και δη σε υποείδη όπως στο black metal. Είναι ένα θέμα που μπορεί να αναλυθεί πάρα πολύ και επειδή ακριβώς μπορεί να πάρει μεγάλες διαστάσεις προτιμώ να μην γίνει εδώ. Πάντως δεν χρειάζεται να είσαι Wittgenstein για να καταλάβεις για πιο λόγο οι συντηρητικοί τα έριξαν σε τέτοιες περιπτώσεις σε αυτή την μουσική, παρόλο που η ίδια έχει σώσει τόσους καλλιτέχνες από βίαιες συμπεριφορές ή και αυτοκτονία μέσω της μουσικής δημιουργίας και ακόλουθα και ακροατές της.
- Το είδος αυτό μουσικής χαρακτηρίζεται από τον πειραματισμό και τις καινοτομίες σε ότι αφορά τις παραμορφώσεις, την ταχύτητα ή τον στίχο. Έχουμε, όμως, και περιπτώσεις όπως π.χ οι Tool που χρησιμοποίησαν την ακολουθία Fibonacci στους στίχους και την μουσική τους. Υπάρχουν όρια, νόρμες ή περιορισμοί στο metal;
A: Είναι θέμα καθαρής επιλογής τι όρια θα θέσεις εσύ στην μουσική σου.
Όσον αφορά το γενικότερο φάσμα αυτού του είδους, είναι, πραγματικά, εντυπωσιακό το τι έχει μέχρι στιγμής παιχτεί και πόσοι χιλιάδες διαφορετικοί ήχοι υπάρχουν.
Δ: Αυτή είναι η χαρά του metal, ότι δεν υπάρχουν, εδώ και πολύ καιρό, στεγανά και όρια. Αυτό το κάνει μοναδικό σαν είδος άλλωστε. Μέσα από το metal ξεπήδησαν τόσα διαφορετικά είδη, που πειραματίστηκαν και έβγαλαν ένα τρομερό αποτέλεσμα. Επιπλέον, ακόμα και στο hardcore/ punk είδαν ότι μπορούν να πάρουν στοιχεία από ποιο ακραίο metal και να το προσαρμόσουν στην μουσική τους (πχ Integrity). To να μένεις στάσιμος, άλλωστε, δεν είναι σίγουρα θεμιτό.
- Επίσης, οι μεταλλάδες έχετε συνδεθεί με ένα συγκεκριμένο είδος ντυσίματος, στυλ μαλλιών, ακόμα και γλωσσικού ιδιώματος. Είναι ένα δομικό στοιχείο της metal κουλτούρας ή είναι πλέον φολκλόρ… μια υπενθύμιση των καλών εποχών των ’70, ‘80s και ‘90s;
Δ: Αν μου επιτρέπεις, περσινά ξινά σταφύλια. Αυτές οι εποχές πάνε ανεπιστρεπτί. Το μακρύ μαλλί όπως και το στυλ ντυσίματος τότε ήταν μια δήλωση και ένα κωλοδάχτυλο προς όλους, ειδικά στις καθώς πρέπει κοινωνίες της Αγγλίας και των Ηνωμένων Πολιτειών. Πλέον, συναντάς όλο και περισσότερα άτομα που έχουν το δικό τους στυλ και δεν ακολουθούν τις νορμες… liberating isn’ t it?
A: Η αντίδραση σε κάποια φάση έγινε και αυτή με την σειρά της νόρμα. Προσωπικά, δεν με ενδιαφέρει καθόλου το πώς ντύνεται ή τι μαλλί έχει ο άλλος.
- Ακούτε άλλα είδη μουσικής;
Δ: Φυσικά, σκληροπυρηνικό hip hop (μικρόβιο από την ζωή μου στην Αμερική), dark wave, κλασσική μουσική (ειδικά Chopin) αλλά και industrial- noise μπάντες.
A: Από videogame soundtracks και psytrance μέχρι ambient και synth-pop. Ό, τι μου ακούγεται καλό και μου αρέσει το ακούω, δεν έχω προκαταλήψεις στα είδη.
- Για ένα σχετικά καινούριο συγκρότημα, τέσσερις δίσκοι είναι ένα δυνατό ξεκίνημα. Ποιοι είναι οι στόχοι σας;
Α: Σε ευχαριστούμε! Με την έλευση του Δημήτρη, θεωρώ πως τώρα γίνεται η ολοκληρωμένη αρχή του σχήματος. Να παίξουμε live, να γράφουμε καλή και δυνατή μουσική, να τα κυκλοφορήσουμε σε δίσκους και να επηρεάσουμε θετικά και να εμπνεύσουμε συνανθρώπους μας!
- Μου έκαναν μεγάλη εντύπωση οι στίχοι στο τραγούδι “Side by Side”. Μιλάτε εδώ για ένα όνειρο το οποίο σας έχει απορρίψει και για την φωτιά. Βουτάτε σ’ αυτό το όνειρο και στην φωτιά. Πάθος, τάσεις αυτοκαταστροφής ή αντίσταση απέναντι στο κόσμο (ή ακόμα και στον ίδιο σας τον εαυτό);
A: Πολύ και από τα τρία που αναφέρεις. Τα όνειρα και οι φιλοδοξίες καθενός “καίνε και πονάνε”. Θέλω, ο κάθε άνθρωπος που διαβάζει τους στίχους μας, να τους δώσει την δική του εξήγηση και νόημα, για αυτό μου αρέσει να χρησιμοποιώ αλληγορικούς στίχους.
- Στα τραγούδια σας υπάρχει η σκοτεινότητα, η προδοσία, το βάσανο, η μάχη, το αίσθημα της κενότητας. Όλα αυτά είναι αισθήματα και καταστάσεις που αντιπροσωπεύουν, πιστεύετε, την γενιά σας;
Δ: Σε ένα γενικότερο πλαίσιο ναι. Την αντιπροσωπεύουν σε τεράστιο βαθμό, λόγω όλων των προβλημάτων που υπάρχουν στην σημερινή κοινωνία, συναισθήματα όπως οργή και προδοσία είναι στην αρχή της λίστας. Από εκεί και πέρα είναι και ο τρόπος που το αντιλαμβάνεσαι το πρόβλημα.
A: Όχι απαραίτητα. Εξαρτάται πως ερμηνεύουμε την λέξη “γενιά”. Ένας 30ρης στην Αγγλία με έναν 30ρη στο Ιράκ, αυτή τη στιγμή, έχουν τεράστιες διαφορές στην ερμηνεία αυτών των λέξεων. Πάντοτε υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν, και με την διαφορετικότητα ανάλογα τον τόπο και το χρονικό σημείο.
- Υπάρχει έντονο το ελληνικό στοιχείο μέσα στην δουλειά σας, όμως επιλέξατε τα αγγλικά ως γλώσσα. Ακόμα και οι πληροφορίες στο site σας είναι στα αγγλικά; Γιατί κάνατε αυτή την επιλογή;
A: Ξεκάθαρα, διότι η αγγλική είναι αυτή τη στιγμή η πιο διαδεδομένη γλώσσα στον κόσμο και τα λόγια μας θέλουμε να αγγίξουν όσο πιο πολύ κόσμο γίνεται.
- Η ενασχόληση με το τραγούδι μπορεί να εξασφαλίσει, σ’ έναν νέο, τα ως προς το ζην;
Δ: Δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα… θα πρέπει κάποιος να πεινάσει πολύ για να κάνει καριέρα χωρίς κάποια άλλη οικονομική υποστήριξη. Επιπλέον, στην Ελλάδα δεν έχει ο μουσικός να στηριχτεί πάνω σε κάποιους φορείς, όπως π.χ. στην Σουηδία ή γενικότερα στις βόρειες χώρες.
- Ποιος είναι ο αγαπημένος σας στίχος;
Δ: Fear is a reflex and confidence a choice
What can you think when you stare at me with those eyes
I will crush your feeble heart
Cover mine with its veins
I will drop dead the sun
And on its light I’ll bathe
A: I discovered alone the cure to almost all of my diseases
The path was simple, best eternal present always wins
- Ποιους δίσκους ξεχωρίζετε;
Δ: Είναι πάρα πολλά αλλά, ενδεικτικά:
NASUM-INHALE EXHALE
NEUROSIS-TIMES OF GRACE
DARKTHRONE-TRANSYLVANIAN HUNGER
THE HOWLING WIND-INTO THE CRYOSPHERE
BLACK SABBATH- SABBATH BLOODY SABBATH
TERRORIZER-WORLD DOWNFALL
EMPEROR-ANTHEMS TO THE WELKIN AT DUSK
TRAGEDY: VENGEANCE
SUFFOCATION: DESPISE THE SUN
DEPHOSPHORUS:NIGHTSKY TRANSFORM
Α: Πάντα θα έχω στην κορυφή τα “…And Justice For All” των Metallica – “Slaughter of the Soul” των At the Gates και το “Symbolic” των Death.
- Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες μας;
A: Nα μην αντιμετωπίζουν με προκατάληψη ένα δίσκο όταν τον πρωτακούνε και να τον αφήνουν να τους μιλήσει. Καμία μουσική και κανένα τραγούδι δεν πρέπει ποτέ να γράφεται βάση με το τι θέλει ο ακροατής να ακούσει, αλλά με βάση το τι θέλει ο δημιουργός να γράψει και με ποιόν τρόπο.
- Με ποιο τραγούδι θέλετε να κλείσουμε την συνέντευξη;
Δ: CATHARSIS-SABBAT από τον δίσκο PASSION. Αριστούργημα…
*Περισσότερες πληροφορίες για τους Hostage of fate μπορείτε να βρείτε στην προσωπική τους σελίδα: http://www.hostageoffate.com
