Αδιέξοδο, Παυλίνα Κουβαρδά

Tags

Λογοτεχνικά Κείμενα

Photo by: unsplash.com

Ατέρμων ο κύκλος.
Σε μονόδρομο.
Με τα κακώς κείμενα
να τίθενται υπό προστασία
χωρίς υπόπτους
για ενοχοποίηση.
Σε απουσία θέσης
με ελεύθερη μετάδοση
δίδονται οδηγίες
προς απομόνωση.

[Δύσκολη μοίρα], Παυλίνα Κουβαρδά

Tags

Λογοτεχνικά Κείμενα

• 

  Photo by: Jeremy Lishner (unsplash.com)

Έκθετος
χωρίς αφήγημα
παραδόθηκες
στην ανάγκη του φόβου.
Απογυμνωμένος
σε μοίρα απομόνωσης
ροκανίζεις τον χρόνο.
Στο ιδιότυπο κελί σου
ενδόμυχη νοσταλγία
δίοδος διαφυγής
στον λησμονημένο εαυτόν σου.
Σε θέλεις μέσα σου
για λίγο ακόμα
με τα καμένα της ιστορίας
σε νέα ανάγνωση.
Και, ίσως,
-ποιος ξέρει;-
μια πηγή ενέργειας
αθέατη χωρίς ίχνη
να βρίσκεται
προς μεταστοιχείωση.

[Υπό εγκατάλειψη], Παυλίνα Κουβαρδά

Tags

Λογοτεχνικά Κείμενα

• 

– photo by: unsplash.com

Η πύλη ανοίγει.
Κούραση και οργή
τραύματα και πληγές
εξυφαίνουν τη ζωή σου.
Στον ωκεανό του φόβου
μια σταγόνα πόνου
ξεσκίζει την λήθη.
Οι μνήμες στάζουν αίμα
στο παραμορφωμένο σου πρόσωπο.

Με τα αμίλητα να καίνε
για κρυμμένες προδοσίες
άνευρες φιλίες
και βιασμένους έρωτες
ραγίζει ο καθρέφτης.

Στέκεσαι εκεί και σε κοιτάς.
Σε απόλυτη πτώση
μόνος με το κενό σου
φοβάσαι να μιλήσεις
φοβάσαι να ακούσεις ∙
έκανες τα τείχη φυλακή.

Και τώρα
σκαπανέας και δραπέτης

σε ένα σπίτι που τρίζει
-υπό εγκατάλειψη-
με τη νοσταλγία να ευνουχίζει
ανίερες πράξεις
τίθεσαι υπό περιορισμό.

Πρό[σ]κληση, Παυλίνα Κουβαρδά

Tags

Λογοτεχνικά Κείμενα

Photo by: pxhere.com

Το βράδυ όλο δικό μου
και πώς να στο στερήσω;
Είμαι εδώ να το ξέρεις.

Όμως, στο λέω
δεν θα είμαι για πολύ ακόμα.
Ένα κρυμμένο αλλιώς
χαράζει τον δρόμο μας
χωρίς επιστροφή.

Κι εγώ
πάντα θα σου διαφεύγω
στην υπέρτατη πράξη
του ανολοκλήρωτου.
Ακολουθώ
μόνο από φόβο
μήπως μείνω στο τώρα
και χαθώ στο για πάντα εδώ.

[Τρία Ποιήματα], Ε. Μύρων

Tags

Λογοτεχνικά Κείμενα

                                                             Ι.

                                                            ΙΙ.

                                                      ΙΙΙ.

*Περισσότερες πληροφορίες για τον ποιητή μπορείτε να βρείτε στην προσωπική του σελίδα: a-lektor.blogspot.gr

[Οι ψυχές αυτές μένουν απούλητες], Ντέμης Κωνσταντινίδης

Tags

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Photo by: pxhere.com

H στάση

Στον φωτεινό πίνακα
δεν αναγγέλλονται δρομολόγια.
Τόση ώρα καθισμένος εδώ
και κανένας δεν πάτησε.
Μόνο ένας σκύλος
μετράει τις ανάσες του στο κρύο.
Ψαχουλεύω τις τσέπες του παλτού μου,
αλλά βρίσκω μόνο χνούδια
κι ένα διαφημιστικό κουτάκι σπίρτα.
Δεν πειράζει, μου γνέφει,
αυτή η στάση δεν υπάρχει
παρά μόνο για τους αδέσποτους.

 

Ξένος ήμην

Παίρνω το δρόμο μου και πάω
και άνθρωπο δεν απαντάω.
Κι άνθρωπο δεν απάντησα,
την ξενιτιά καζάντισα.
Εμπρός, ο αρχαίος πειρασμός
μου λέει "πέσε, είναι γκρεμός".
Πλούτη, βασίλεια, μεγαλεία
και φουσκωμένα και γελοία
λειριά και αξιώματα
που θα τα φαν τα χώματα.
"Ύπαγε οπίσω μαύρο φίδι,
της ερημίας το στασίδι
δοξαστικό του άλλου κόσμου
φως, αποκάλυψη εντός μου.
Κι η αγάπη και η στέρηση
γαλήνια εγκαρτέρηση".

*Aπό την ανέκδοτη συλλογή ποιημάτων “Οι ψυχές
αυτές μένουν απούλητες”

[Προς την δικαίωση], Παυλίνα Κουβαρδά

Tags

...Σε μια καινούρια Γη

Photo by: PxHere.com

Οι αληθινές εγγραφές
σε κίνηση
χωρίς εξηγήσεις
εκ του πρακτέου
αναιρούν
το πρόταγμα
της αυτοδικαίωσης
ακυρώνοντας
τα τετριμμένα
διαδικασιών
άνευ νοήματος
για ανώφελες νίκες
την ίδια στιγμή
που η πραγματικότητα
ως αποτύπωμα
λειτουργεί υπέρ σου.

[Ακόμα πιο πέρα…], Παυλίνα Κουβαρδά

Tags

...Σε μια καινούρια Γη

Photo by: everypixel.com

Σε θέση άμυνας
καιρό τώρα
λόγω αβεβαιότητας
με τα δυσνόητα μηνύματα
και τα διφορούμενα
να λειτουργούν
ως σηματοδότες
αποφυγής μιας ρήξης
-πάντα σε ετοιμότητα-
διαπέρασες αθόρυβα
το θέατρο σκιών
και τις μακρινές μνήμες
που ελλόχευαν σαν ύφαλοι
και σειρήνες επιστροφής
στο δικό σου ταξίδι.
Και κάνοντας στάχτη
μέρες που φύγανε
στιγμές που δε θα’ ρθουν
σωπαίνεις
δεν κλαις∙
τους κοιτάς
και απλά

προσπερνάς.

Γιώργος Γελαράκης: «Έχω σταθεί πολύ τυχερός, γιατί έχω πραγματοποιήσει ήδη αρκετά από τα όνειρα που είχα πριν ξεκινήσω. Νοιώθω ήδη πλήρης»

Tags

ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ

Συνέντευξη στον Κωνσταντίνο Καραγιαννόπουλο

Το Μουσικός μας Καφενείο έχει την χαρά και την τιμή να φιλοξενεί τον τραγουδοποιό Γιώργο Γελαράκη και να συζητά μαζί του εφ’ όλης της ύλης.

• Πως είναι για έναν καλλιτέχνη να ξεκινά την καριέρα του στην αρχή της οικονομικής κρίσης και να διαγράφει την πορεία του μέσα σ’ ένα τόσο δύσκολο κλίμα;

Νομίζω ότι όταν κάποιος σκοπεύει να κάνει καριέρα με την έννοια της λέξης, σαφώς και επηρεάζεται από την οικονομική κρίση, αλλά αυτό είναι κάτι που προσωπικά δεν με αφορά. Στα δικά μου σχέδια είναι η δημιουργία και τα μουσικά ταξίδια. Με αυτή τη λογική προσπαθώ να πορεύομαι και νομίζω ότι η εποχή της οικονομικής κρίσης, παρόλο που επέφερε αλλαγές σε κάθε τομέα, σηματοδότησε την υποχρέωση μας να βάλουμε ο καθένας το λιθαράκι του  σε αυτό που εννοούμε δημιουργία. Επομένως οι συνθήκες αυτές θα έλεγα ότι τροφοδοτούν την έμπνευση και το κλίμα μόνο κατάλληλο θα το χαρακτήριζα, όχι δύσκολο.

• Μπορεί σήμερα κάποιος να βιοποριστεί από το τραγούδι;

Σήμερα οι δυσκολίες να βιοποριστείς από τη μουσική και το τραγούδι είναι το ίδιο δύσκολες όσο είναι σε κάθε επάγγελμα. Αυτό δεν θα πρέπει να αποτελεί, όμως, ανασταλτικό παράγοντα στη σωστή νοοτροπία και στη θέληση για την επίτευξη των στόχων, που έχει θέσει ο καθένας. Από το γεγονός αυτό και μόνο, προκύπτει, αυτόματα, η επιλογή να ερωτευτείς τη μουσική με ρομαντισμό και να πορευτείς βιοποριστικά με άλλους τρόπους.

• Τι δυσκολίες συναντά, ένας καλλιτέχνης, στην προώθηση του έργου του; Σε παλιότερή σου συνέντευξη είχες δηλώσει πως επιχειρηματίες μουσικών καταστημάτων σου απαγόρευαν να παρουσιάσεις την δουλειά σου∙ ισχύει και σήμερα αυτό; Γιατί πιστεύεις πως συμβαίνει;

Δεν το είχα δηλώσει έτσι ακριβώς, ήταν ένα μεμονωμένο κομμάτι από μια σκέψη μου. Η πραγματικότητα είναι ότι οι χώροι – μουσικές σκηνές που υπάρχουν για να παρουσιάσεις τη δική σου δουλειά- ολοένα και λιγοστεύουν. Αυτό συμβαίνει γιατί η δισκογραφία πλέον έχει σβήσει και δυστυχώς οι πληροφορίες δεν φτάνουν στον ακροατή εύκολα. Δεν δημιουργείται η ανάγκη στο μέσο κοινό για κάτι διαφορετικό, για κάτι νέο. Έτσι, ευδοκιμούν χώροι εστίασης και διασκέδασης που στηρίζονται σε εύπεπτα είδη μουσικής.

• Συνεργασίες με μεγάλα ονόματα, όπως Β. Παπακωνσταντίνου, Χ. Θηβαίος, Φ. Πλιάτσικας, και τώρα Κίτρινα Ποδήλατα, βραβεία σε διαγωνισμούς τραγουδιού και εμφανίσεις σε όλη την χώρα. Τι απ’ όλα αυτά ξεχωρίζεις; Ποιο είναι αυτό που σου δίνει την μεγαλύτερη χαρά;

Έχω σταθεί πολύ τυχερός, γιατί έχω πραγματοποιήσει ήδη αρκετά από τα όνειρα που είχα πριν ξεκινήσω. Νοιώθω ήδη πλήρης, ακόμα και αν χρειαζόταν να σταματήσω να παίζω και να γράφω μουσική.  Κάθε φορά είναι μια καινούρια στιγμή, μία διαφορετική εναλλαγή συναισθημάτων, που δεν συγκρίνεται με την προηγούμενη.  Όταν κάνουμε π.χ. μία συναυλία μου λείπει η ηχογράφηση και το αντίθετο. Όταν κάνω ένα ταξίδι για να παίξω μουσική μου λείπει η σύνθεση κ.ο.κ.

• Θα ήθελες να μας μιλήσεις λίγο για την συνεργασία σου με τα Κίτρινα Ποδήλατα;

Είναι πολύ μεγάλη η τιμή που μου έγινε. Τους θεωρώ το καλύτερο συγκρότημα αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, από πολλές απόψεις, και από αισθητικής πλευράς και ήχου και πολλά άλλα ακόμη. Τους είδα το 2002 για 1η φορά σε συναυλία στο river party της Καστοριάς και από τότε τους ακολουθούσα στις εμφανίσεις τους, μέχρι που πραγματοποίησα και ένα opening σε αυτούς το 2015. Πρόκειται  για εξαιρετικούς μουσικούς και χαρακτήρες. Με βοήθησαν στο να πάει ένα βήμα παρακάτω δημιουργικά το τραγούδι και αυτό είναι το πιο σημαντικό.

• Τι σε οδήγησε στην μουσική;

Μία καθαρά έμφυτη ανάγκη για έκφραση.  Μία βαθιά εσωτερική ανάγκη, για ανταλλαγή συναισθημάτων σε ένα μαγικό κόσμο.

• Τι είδους μουσική ακούς;

Πλέον ακούω τα πάντα, γιατί μου αρέσει πολύ να ενημερώνομαι για ο, τιδήποτε συμβαίνει γύρω μου. Μπορεί να πάω σε μια jazz βραδιά για να παρατηρήσω τους μουσικούς∙ μπορεί να βρεθώ και σε ένα μπουζουξίδικο, για να παρατηρήσω τι αρέσει στο κόσμο σε αυτό το χώρο και να εξελίξω έτσι την αντίληψη μου γενικότερα στο χώρο της μουσικής.

• Ποιες είναι οι επιρροές σου;

Οι επιρροές μου είναι ξεκάθαρα από τον ελληνικό στίχο και την ελληνική δισκογραφία, από το 1960 και έπειτα. Σχεδόν όλα τα είδη της μουσικής.

• Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας κάποιους αγαπημένους σου στίχους;

Είναι εκατοντάδες… να τώρα θυμήθηκα έναν.

Ο αγαπημένος μου ο Νίκος Ζιώγαλας λέει:

” Δε ξέρω αν θα ‘μαστε μαζί για πάντα… τι πάει να πει παντοτινά”

• Σ’ ένα τραγούδι σου λες:

«Όλα τα λάθη μου παγώνουν,
είναι εφιάλτες που τελειώνουν,
τα σύννεφα της ανοχής μου
έχουν πια διαλυθεί».                    

Τι ρόλο έχει παίξει το λάθος στην ζωή σου;

Πολύ μεγάλο ρόλο. Πέρα από τον προφανή, ότι μέσα από τα λάθη μου κατάφερα να μάθω πράγματα, κατάφερα να δυναμώσω πολύ σε θέματα επιμονής και υπομονής. Κατάφερα να επαναπροσδιορίσω τους στόχους μου και να τους κάνω ξεκάθαρους στη σκέψη μου.

• Πόσο δύσκολο είναι για έναν μουσικό να συνοδεύσει τις μελωδίες του με στίχους;

Δεν υπάρχει κανόνας, ούτε βαθμός δυσκολίας. Μπορεί κάτι να προκύψει σε λίγα λεπτά, μπορεί να πάρει και χρόνια… μπορεί να μην προκύψει και ποτέ.

• Τι σχεδιάζεις αυτή την περίοδο;

Αυτή την περίοδο ηχογραφώ το 3^ο μου album και πραγματοποιώ μια μεγάλη χειμερινή περιοδεία, όπου μας καλούν. Παράλληλα, ετοιμάζω πολλές και διαφορετικές συνεργασίες με πολλούς κι αξιόλογους μουσικούς, από διαφορετικές πόλεις της Ελλάδας.

• Που μπορούμε να σε βρούμε;

Κάθε εβδομάδα και σε διαφορετικές πόλεις. Μου αρέσουν πολύ τα ταξίδια, κυρίως, για να παρουσιάσω τη μουσική μου.

• Τι μήνυμα θα ήθελες να στείλεις στους αναγνώστες μας;

Αισιοδοξία και χαμόγελο. Δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά. Η δημιουργία μας κρατάει ζωντανούς και ενεργούς στη σκέψη και στο σώμα.

• Με ποιο τραγούδι θέλεις να κλείσουμε την συνέντευξη;

Αν μπερδεύτηκε το νήμα
τότε πρέπει να κοπεί,
κάνε μια φορά το βήμα
κι έλα διώξε τη σιωπή. 

*Οι φωτογραφίες που χρησιμοποιούνται στην συνέντευξη ανήκουν στο προσωπικό αρχείο του καλλιτέχνη.

 

Μνήμες, Παυλίνα Κουβαρδά

Tags

...Σε μια καινούρια Γη

Photo by: Carol Maynard (pinterest)

Τα βήματά σου πήγανε
στον τόπο των προγόνων
κι εκεί που πρωτοέπαιξα
ταξίδεψε η καρδιά μου.
Δροσιά από τη θάλασσα
σου ζήτησα να φέρεις
μα εσύ
με αφουγκράστηκες∙
χώμα σκληρό και γόνιμο
με χνάρια στους αιώνες
και μυρωδιά από τη γη
μου έφερες ψυχή μου.

Σε διαδρομές και μνήμες
που δεν ξεχνιούνται εύκολα
σαν χείμαρρος ξεχύθηκα∙
κι αν είναι οι λέξεις μάταιες
μα δυνατές σαν έξεις
για αυτά που αναδύθηκαν
είναι στιγμές
που το ένστικτο
σφυρηλατεί την λήθη
και ιχνηλατεί στο άπειρο
σαν οδηγός και ακόλουθος
τα άγνωστα εδάφη.