[Ιούλιος 1986], Νίκος Βαρδάκας

Photo by: pxhere.com

Κέφι, ζωντάνια και ανέμελο παιχνίδι. Διακοπές
δίπλα στην θάλασσα, χρώματα στροβιλίζανε
την ζωή μου έντονα.
Σε εκείνο τον όρμο, κάτω απ΄τα βράχια εξουσίαζα
του Ποσειδώνα τα θαύματα .Μήτε γοργόνες μήτε
τέρατα δεν παραβγαίνανε στην αθώα φαντασία μου.
Και εκείνη η αλμύρα που έγλειφε τα χείλια μου, ήταν
γεύση γλυκιά και στην ψυχή χαρακιά.
Όπως όλες οι εικόνες που απόμερα στέκονται στο μυαλό
σε μια γωνιά. Προφητείες απ΄το μέλλον, στο παρόν κινδυνεύουν
όσο οι αναμνήσεις την καρδιά κυριεύουν.

 

*Από την ποιητική συλλογή του Νίκου Βαρδάκα, “Στην μνήμη”, εκδόσεις 24γράμματα.

Advertisements

Αναγγελία, Παυλίνα Κουβαρδά

Photo by: pexels.com

 

-Σε θέλω…
-Πες μου, τώρα.
-Όχι τώρα.
Με κομμένη την ανάσα
σε ζωντανή συχνότητα
κάτι στιγμές σαν κι αυτήν
η τόλμη της προσέγγισης
προδιαγράφει
την απόλυτη παράδοση
με τρόπο κατηγορηματικό.

Κι εγώ δεν αποχωρώ
και επιμένω
στις αναπόφευκτες σκηνοθεσίες
ενός ρίσκου σε κίνηση
με μια αδιόρατη προσμονή
σε αυτό που επιτελείται
λίγο πριν θέσω τον εαυτόν μου,
ενώπιον
μιας κοινωνικής μνήμης,
ως λεία
μπροστά στην επιδίωξή μου
να γράφω ελεύθερα
χωρίς άλλοθι
και προσχηματικές επικοινωνίες.

[Ο βρεμένος στη βροχή], Ντέμης Κωνσταντινίδης

Tags

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Photo by: pxhere.com

Έτρεχες με τη μηχανή.
Στην πορεία σκότωνες τους προορισμούς σου.
Κάθε χάντρα του κομπολογιού σου
Και μια προσευχή―
Γλίστραε απ’ τη σέλα στους τροχούς σου.

Έτρεχες για την εξοχή.
Άδειος ένας χάρτης τύλιγε τους τόπους.
Μίλια από πόλεις κι από ανθρώπους
Σ’ έπιασε βροχή―
Μουσκεμένο ως μέσα στην ψυχή.

Το σκουπιδάκι, Παυλίνα Κουβαρδά

Tags

Λογοτεχνικά Κείμενα

Photo by: pinterest.com (Kylee Besecker)

Έλιωσαν στην άσφαλτο οι σόλες.
Όλη σου η ζωή σ’ ένα καρότσι super market.
Σαν το σκουπίδι,
ελαφρύς,
που σε χορεύει όπου θέλει ο άνεμος.
Ρυπαρός και διωγμένος
στριμωγμένος
πεινασμένος
κυνηγάς το όνειρό σου.
Απόκαμες και σήμερα.

Και οι μικροαστοί μιλάνε.
Βρέχει μυαλό κι απόψε!
Συζητούν για όλους και για όλα.
Συζητούν για σένα και για μένα.
Χωρίς εμάς για εμάς.

Που και που κοιτάζουν προς τα έξω.
Πάντα με επιφύλαξη προς τους ωκεανούς.
«Δεν μπορεί θα με δουν», σκέφτεσαι…
και υψώνεις το ανάστημά σου.

Μα, πώς να δει η όρασή τους
ένα τόσο δα μικρό σκουπιδάκι σαν εσένα;

Και συνεχίζουν να γλεντάνε.
Οργανώνουν τη ζωή σου
αναβάλλουν τη δική τους.
Συζητούν και για το κόμμα.
Για τον Μαρξ όλο μιλάνε.
Αναλύουν
αφορίζουν
φτιάχνουν όπλα-θεωρίες
για να κόψουν τα φτερά σου.

Στειρωμένοι απ’ το μίσος
της αβίωτης ζωής
παριστάνουν τους σωτήρες.
Κι είναι τόσο θυμωμένοι
που με λύσσα θα σε σύρουν
στα υπόγεια κελιά τους.
Σαν θα μπεις δε θα γυρίσεις.
Μα αν γυρίσεις θα είσαι αλλιώς.
Κι όλα αυτά για το καλό σου.

Τους χαλάς την ησυχία.
Σέρνοντάς σε στις αρχές τους
θα ζητήσουν προστασία.
Με χαμόγελο και οίκτο
θα σε βγάλουν τρομοκράτη.
Ίσως, και τρελό.
Και θα μπεις στην ιστορία.

Βγαίνουν έξω και γελάνε.
«Να το ξανακάνουμε…».
«Να το κάνουμε πιο συχνά».
«Να βρίσκουμε χρόνο να τα λέμε».
«Καληνύχτα».

Δεν σε βλέπουν.
Σε πατάνε.

Τέλος επικοινωνίας!
Δεν χωράς σ’ αυτόν τον κόσμο.
Κι άλλο δεν έχει να σου δείξει.
Μα είναι και εκείνη η στιγμή
που, ξαφνικά, εσύ θα αλλάξεις
και θα πεις
πως «φτάνει, μέχρι εδώ».
Συνεχίζεις το ταξίδι.
Πολεμάς για το όνειρό σου
με πατρίδα σου τις μάχες
που θα δίνεις στη ζωή σου.

 

*H Παυλίνα Κουβαρδά γεννήθηκε στον Πειραιά. Είναι Κοινωνική Λειτουργός και κείμενά της έχουν δημοσιευθεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά.

στα καφενεία, Ειρηναίος Μαράκης

Tags

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Photo by: pexels.com

σε Εσένα
που ακόμα φοβάσαι
το σκοτάδι τους

στα καφενεία σήμερα
το ούζο, ο ελληνικός καφές
ανάμνηση είναι σε παλιές εικόνες
οι απόμαχοι της ζωής, οι άνεργοι
φρέντο καπουτσίνο παραγγέλνουν
στοίχημα παίζοντας
με ομάδες πέμπτης κατηγορίας
ιστορώντας τα κατορθώματα
τηλεοπτικών ηρώων στα ριάλιτυ
μόνο τα τσιγάρα μοιάζουν ίδια
η σκόνη στα πλεμόνια μας
η αναμονή για μεροκάματο

στα καφενεία σήμερα
δεν χορεύουνε ζεϊμπέκικο
ανάμνηση είναι σε παλιές ταινίες
στην τηλεόραση πλέον
στα κρύα σαββατόβραδα
που η μοναξιά με ένταση αναπαράγεται
άνεργοι ηθοποιοί το χορεύουν
μιλώντας για ήθος και παράδοση
για τον λαϊκό μας πολιτισμό
που χρόνια τώρα
ξεπουλιέται στα σαλόνια
για λίγα ψίχουλα αγάπης

στα καφενεία σήμερα
δεν συζητούν πολιτικά
μόνο η μπάλα τους νοιάζει
το ποδόσφαιρο
οι δίκες της Δευτέρας
λίγη εκτόνωση, γρήγορη, σκληρή
με μπύρα και βίαιο σεξ
τα εγκλήματα καταγγέλλοντας
των αδύναμων, των φτωχών
ευκολοχώνευτη κάνοντας την καταπίεση
τον φόβο της ανεργίας
τον πόλεμο που έρχεται

στα καφενεία σήμερα
πατάρι δεν θα βρεις
με ποιητές που θα σχεδιάζουν
σε στίχους μια κόκκινη πολιτεία
συνωμότες δεν θα βρεις
εξέγερση να οργανώνουν
με απεργίες, αγώνες μαζικούς
βλέπεις, στον δρόμο έχουν ήδη βγει
με τις χιλιάδες αντιφάσεις τους
ένα άλλον δρόμο φτιάχνοντας
που δεν θα μοιάζει
με τους προηγούμενους

Ναβαρίνου, Ντέμης Κωνσταντινίδης

Tags

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Photo by: pexels.com (Dom J)

Μνήμη Φ. Μπαρλά

Παραμονή πρωτοχρονιάς
κόσμος γυρίζει με γλυκά
χαζεύει σε βιτρίνες
διαλέγει λουριά.

Πίσω απ’ αρχαία ερείπια
οι φίλοι μου παίζουν κρυφτό.
Δεν τους μάθανε
να κατευνάζουν τα τέρατα.

Μόνο κατάλαβαν.
Η μαγική λέξη αναβάλλεται.
Κερδίζει όποιος
παραμείνει κρυμμένος.

[κάτσε και σκέψου πριν…], Κωνσταντίνος Καραγιαννόπουλος

Tags

Splendide mendax

Photo by: pinterest.com (Зимняя вишня)

αυτός ίσως να είναι κι ο τελευταίος σου χρόνος∙
γι’ αυτό
σκέψου
κάτσε και σκέψου
τι κερδήθηκε
τι δεν δόθηκε
τι λησμονήθηκε κι έπρεπε να κρατηθεί
τι δεν θάφτηκε ενώ – ήδη σαπισμένο- λερώνει τα σπάργανα του νου
τι χαλαλίστηκε εν ονόματι του άλλου του ίδιου του εαυτού
του φόβητρου του θανάτου της διατήρησης της συντήρησης
της αποσάθρωσης της απόσπασης της εκτόνωσης της εκπόνησης
της υπονόμευσης της κατάφασης της εκκόλαψης

ποιο νόημα ποιο σύστημα ποιο αξίωμα ποιο όραμα ποιος πόθος
γίνηκε ρώτα κι αν σ’ αυτό αφέθηκες γυμνός σαν εραστής
ή στα μισά προδόθηκες από την ίδια σου ροπή

κάτσε και σκέψου
σοβαρά
αλάθευτα –για μια και μόνη φορά-: αλάθευτος και συνάμα διάτρητος
μουσώνας στο κέντρο του δικού σου αστερισμού
πόσο πολύ πληγώθηκες αφέθηκες αλώθηκες
κουρσεμένος πειρατής αναζητητής

κάτσε και σκέψου
τι απ’ όλα αυτά άξιζε
τι τώρα αξίζει
πόσο κόστισε η αλκοόλη του ονείρου
στις ποτισμένες ηπείρους της προσωπικής- προσωπογραφικής ανατομίας σου

τι αποτέλεσε τι συνετέλεσε
σ’ αυτό που δεν είσαι δεν έγινες δεν θα γίνεις
και πάντα θα προσδοκάς

ποια περίσσεια μένει να καλυφθεί
η πολυδιάστατη οπή
η σκοτεινή ρουφήχτρα της απώλειας

και κυρίως αν υπάρχει εκείνη η ορμή
που θα γυρίσει το τέλος σε αφετηρία
για ν’ αποκτήσουν νόημα κι οι φετινές ευχές

κάτσε –λοιπόν- και σκέψου
πριν ο λεπτοδείκτης σημάνει
το αναπότρεπτο

[Αλλαγή σε νέα γη], Παυλίνα Κουβαρδά

Photo by: PxHere

 

Έρχονται Χριστούγεννα.

Κι εγώ τρέχω, όλο τρέχω…

Μια γρήγορη ματιά στα ζώδια

για να είμαι in ντε.

Τί θα λέω με τις φίλες μου;

Αφού με τόση ψυχοθεραπεία δε βρήκα άκρη

Το’ ριξα κι εγώ στα ζώδια

Ήλιος στον Αιγόκερω,

Κρόνος στον αιγόκερω.

Οι αστρολόγοι λένε πως αυτό έχει να συμβεί από το 1664.

Έρχεται όπου να ναι

και η Αφροδίτη στον αιγόκερω-

Αιγόκερως κι εγώ.

Σαν πολλοί πλανήτες να μαζεύονται γύρω μου.

Μεγάλος συνωστισμός.

Και δεν μου αρέσει καθόλου.

Αλλά αιγόκερως πράμα,

τί να φοβηθώ;

Το πολύ-πολύ να μετακομίσω χειμωνιάτικα σε καμιά βουνοκορφή

και άντε να με βρούνε…

 

Κι όλο τρέχω.

Να προλάβω να πληρώσω τον ΕΝΦΙΑ.

Να ψωνίσω.

Να μαγειρέψω.

Να καθαρίσω.

Να πάω στον παππού.

Να λουστώ.

Να πάω στο σεμινάριο.

Να… να… να…

Ένας σωρός από να μαζεύτηκαν  πάλι.

Και το κρύο τσουχτερό.

Κι εγώ τρέχω να προλάβω.

Α, να πάρω και χρήματα από την τράπεζα

ως μια σωστή λιλιπούτεια καπιταλίστρια.

Αυτό και αν είναι σημαντικό!

 

Και πού θα βρω γκυ;

Χριστούγεννα χωρίς γκυ

είναι άνευ ουσίας.

Εκτός και αν είσαι ερωτευμένος.

Κοιτάζω στα γρήγορα την απόδειξη από την τράπεζα.

Μου έμειναν ακριβώς 30 ευρώ.

Όσα και τα αργύρια της προδοσίας.

Ε, λέω να τα ξοδέψω κι αυτά

και να τα αφήσω πίσω μου

για

μία ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ σε ΝΕΑ ΓΗ.

Πάρτι, Νίκος Βαρδάκας

Tags

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Photo by: Pinterest.com (Arariel M )

 

Κεριά φωτίζουνε το δωμάτιο αυτό που

οι ποιητές ονομάζουνε αύριο. Δυνατά

ακούγεται η μουσική, όσο το πιάνο και τα

βιολιά ζευγαρώνουν στην ψυχή.

Φωνές και τραγούδια, κρασί  και  λουλούδια

ψέγουν το Είναι μας και μαλώνουν την Πούλια.

Ως το πρωί, μέχρι ο ήλιος να φέξει αυτό το πάρτι

πρέπει να αντέξει.

Να ξεφύγουμε απ΄το σώμα μας, να καούμε στο χρώμα μας.

Το γκρίζο να γίνει μαβί, να αλλάξουμε μορφή που

περιφέρουμε σαν το σκουλήκι που μεταμορφώνεται σε

μεταξοσκώληκα.

Πιείτε, χορέψτε η χαρά είναι σύντομη, μονάχα αγαπήστε

ξημερώνει η ντροπή.

[Από την ποιητική συλλογή του Νίκου Βαρδάκα, “Στην μνήμη“]

το τέλος (η ιστορία μιας πόρνης)- Ειρηναίος Μαράκης

Tags

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Photo by: favim.com

τρέμουν τα χέρια
ιδρώνει το πρόσωπο
κάθε ρυτίδα και μια ιστορία
Μαρία το όνομα της
και δεν είναι πια νέα
γρήγορα κάνει μια τζούρα
στριφνή όπως το παρελθόν της
νεκρή όπως το μέλλον της
με την ανάστροφη του χεριού
κρύβει ένα δάκρυ
για να μην το δει ο πελάτης
και βρώμα βγάλει
πως είναι ευαίσθητη
χαμογελά πικρά
διορθώνει τη βαφή

άλλη μια τζούρα κάνει
πιο γρήγορα
κρύβει το αποτσίγαρο
πίσω απ’ τον καθρέφτη
ανοίγει την πόρτα
σ’ ένα δωμάτιο μπαίνει
που μυρίζει σκόρδο και ιδρώτα
ελπίδες που χάθηκαν
όπου ο πελάτης περιμένει
υπάκουα να του δοθεί
αδιαφορώντας για τα χρόνια
που ξόδεψε στον δρόμο
και μη γνωρίζοντας πως μ’ ένα μαχαίρι
στον εφιάλτη θα δώσει
το τέλος