24 Tuesday Apr 2018
Posted in Λογοτεχνικά Κείμενα
Photo by: pxhere.com
Έτρεχες με τη μηχανή.
Στην πορεία σκότωνες τους προορισμούς σου.
Κάθε χάντρα του κομπολογιού σου
Και μια προσευχή―
Γλίστραε απ’ τη σέλα στους τροχούς σου.
Έτρεχες για την εξοχή.
Άδειος ένας χάρτης τύλιγε τους τόπους.
Μίλια από πόλεις κι από ανθρώπους
Σ’ έπιασε βροχή―
Μουσκεμένο ως μέσα στην ψυχή.
09 Monday Apr 2018
Posted in Λογοτεχνικά Κείμενα
Photo by: pinterest.com (Kylee Besecker)
Έλιωσαν στην άσφαλτο οι σόλες.
Όλη σου η ζωή σ’ ένα καρότσι super market.
Σαν το σκουπίδι,
ελαφρύς,
που σε χορεύει όπου θέλει ο άνεμος.
Ρυπαρός και διωγμένος
στριμωγμένος
πεινασμένος
κυνηγάς το όνειρό σου.
Απόκαμες και σήμερα.
Και οι μικροαστοί μιλάνε.
Βρέχει μυαλό κι απόψε!
Συζητούν για όλους και για όλα.
Συζητούν για σένα και για μένα.
Χωρίς εμάς για εμάς.
Που και που κοιτάζουν προς τα έξω.
Πάντα με επιφύλαξη προς τους ωκεανούς.
«Δεν μπορεί θα με δουν», σκέφτεσαι…
και υψώνεις το ανάστημά σου.
Μα, πώς να δει η όρασή τους
ένα τόσο δα μικρό σκουπιδάκι σαν εσένα;
Και συνεχίζουν να γλεντάνε.
Οργανώνουν τη ζωή σου
αναβάλλουν τη δική τους.
Συζητούν και για το κόμμα.
Για τον Μαρξ όλο μιλάνε.
Αναλύουν
αφορίζουν
φτιάχνουν όπλα-θεωρίες
για να κόψουν τα φτερά σου.
Στειρωμένοι απ’ το μίσος
της αβίωτης ζωής
παριστάνουν τους σωτήρες.
Κι είναι τόσο θυμωμένοι
που με λύσσα θα σε σύρουν
στα υπόγεια κελιά τους.
Σαν θα μπεις δε θα γυρίσεις.
Μα αν γυρίσεις θα είσαι αλλιώς.
Κι όλα αυτά για το καλό σου.
Τους χαλάς την ησυχία.
Σέρνοντάς σε στις αρχές τους
θα ζητήσουν προστασία.
Με χαμόγελο και οίκτο
θα σε βγάλουν τρομοκράτη.
Ίσως, και τρελό.
Και θα μπεις στην ιστορία.
Βγαίνουν έξω και γελάνε.
«Να το ξανακάνουμε…».
«Να το κάνουμε πιο συχνά».
«Να βρίσκουμε χρόνο να τα λέμε».
«Καληνύχτα».
Δεν σε βλέπουν.
Σε πατάνε.
Τέλος επικοινωνίας!
Δεν χωράς σ’ αυτόν τον κόσμο.
Κι άλλο δεν έχει να σου δείξει.
Μα είναι και εκείνη η στιγμή
που, ξαφνικά, εσύ θα αλλάξεις
και θα πεις
πως «φτάνει, μέχρι εδώ».
Συνεχίζεις το ταξίδι.
Πολεμάς για το όνειρό σου
με πατρίδα σου τις μάχες
που θα δίνεις στη ζωή σου.
*H Παυλίνα Κουβαρδά γεννήθηκε στον Πειραιά. Είναι Κοινωνική Λειτουργός και κείμενά της έχουν δημοσιευθεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά.
06 Tuesday Feb 2018
Posted in Λογοτεχνικά Κείμενα
Photo by: pexels.com
σε Εσένα
που ακόμα φοβάσαι
το σκοτάδι τους
στα καφενεία σήμερα
το ούζο, ο ελληνικός καφές
ανάμνηση είναι σε παλιές εικόνες
οι απόμαχοι της ζωής, οι άνεργοι
φρέντο καπουτσίνο παραγγέλνουν
στοίχημα παίζοντας
με ομάδες πέμπτης κατηγορίας
ιστορώντας τα κατορθώματα
τηλεοπτικών ηρώων στα ριάλιτυ
μόνο τα τσιγάρα μοιάζουν ίδια
η σκόνη στα πλεμόνια μας
η αναμονή για μεροκάματο
στα καφενεία σήμερα
δεν χορεύουνε ζεϊμπέκικο
ανάμνηση είναι σε παλιές ταινίες
στην τηλεόραση πλέον
στα κρύα σαββατόβραδα
που η μοναξιά με ένταση αναπαράγεται
άνεργοι ηθοποιοί το χορεύουν
μιλώντας για ήθος και παράδοση
για τον λαϊκό μας πολιτισμό
που χρόνια τώρα
ξεπουλιέται στα σαλόνια
για λίγα ψίχουλα αγάπης
στα καφενεία σήμερα
δεν συζητούν πολιτικά
μόνο η μπάλα τους νοιάζει
το ποδόσφαιρο
οι δίκες της Δευτέρας
λίγη εκτόνωση, γρήγορη, σκληρή
με μπύρα και βίαιο σεξ
τα εγκλήματα καταγγέλλοντας
των αδύναμων, των φτωχών
ευκολοχώνευτη κάνοντας την καταπίεση
τον φόβο της ανεργίας
τον πόλεμο που έρχεται
στα καφενεία σήμερα
πατάρι δεν θα βρεις
με ποιητές που θα σχεδιάζουν
σε στίχους μια κόκκινη πολιτεία
συνωμότες δεν θα βρεις
εξέγερση να οργανώνουν
με απεργίες, αγώνες μαζικούς
βλέπεις, στον δρόμο έχουν ήδη βγει
με τις χιλιάδες αντιφάσεις τους
ένα άλλον δρόμο φτιάχνοντας
που δεν θα μοιάζει
με τους προηγούμενους
02 Tuesday Jan 2018
Posted in Λογοτεχνικά Κείμενα
Photo by: pexels.com (Dom J)
Μνήμη Φ. Μπαρλά
Παραμονή πρωτοχρονιάς
κόσμος γυρίζει με γλυκά
χαζεύει σε βιτρίνες
διαλέγει λουριά.
Πίσω απ’ αρχαία ερείπια
οι φίλοι μου παίζουν κρυφτό.
Δεν τους μάθανε
να κατευνάζουν τα τέρατα.
Μόνο κατάλαβαν.
Η μαγική λέξη αναβάλλεται.
Κερδίζει όποιος
παραμείνει κρυμμένος.
22 Wednesday Nov 2017
Posted in Λογοτεχνικά Κείμενα
Photo by: Pinterest.com (Arariel M )
Κεριά φωτίζουνε το δωμάτιο αυτό που
οι ποιητές ονομάζουνε αύριο. Δυνατά
ακούγεται η μουσική, όσο το πιάνο και τα
βιολιά ζευγαρώνουν στην ψυχή.
Φωνές και τραγούδια, κρασί και λουλούδια
ψέγουν το Είναι μας και μαλώνουν την Πούλια.
Ως το πρωί, μέχρι ο ήλιος να φέξει αυτό το πάρτι
πρέπει να αντέξει.
Να ξεφύγουμε απ΄το σώμα μας, να καούμε στο χρώμα μας.
Το γκρίζο να γίνει μαβί, να αλλάξουμε μορφή που
περιφέρουμε σαν το σκουλήκι που μεταμορφώνεται σε
μεταξοσκώληκα.
Πιείτε, χορέψτε η χαρά είναι σύντομη, μονάχα αγαπήστε
ξημερώνει η ντροπή.
[Από την ποιητική συλλογή του Νίκου Βαρδάκα, “Στην μνήμη“]
09 Thursday Nov 2017
Posted in Λογοτεχνικά Κείμενα
Photo by: favim.com
τρέμουν τα χέρια
ιδρώνει το πρόσωπο
κάθε ρυτίδα και μια ιστορία
Μαρία το όνομα της
και δεν είναι πια νέα
γρήγορα κάνει μια τζούρα
στριφνή όπως το παρελθόν της
νεκρή όπως το μέλλον της
με την ανάστροφη του χεριού
κρύβει ένα δάκρυ
για να μην το δει ο πελάτης
και βρώμα βγάλει
πως είναι ευαίσθητη
χαμογελά πικρά
διορθώνει τη βαφή
άλλη μια τζούρα κάνει
πιο γρήγορα
κρύβει το αποτσίγαρο
πίσω απ’ τον καθρέφτη
ανοίγει την πόρτα
σ’ ένα δωμάτιο μπαίνει
που μυρίζει σκόρδο και ιδρώτα
ελπίδες που χάθηκαν
όπου ο πελάτης περιμένει
υπάκουα να του δοθεί
αδιαφορώντας για τα χρόνια
που ξόδεψε στον δρόμο
και μη γνωρίζοντας πως μ’ ένα μαχαίρι
στον εφιάλτη θα δώσει
το τέλος
23 Wednesday Aug 2017
Posted in Λογοτεχνικά Κείμενα
Photo by: pinterest.com (Dylan Thomas’s Desk)
κρασί, τσιγάρο
βιβλία αυτοβοήθειας
ένα χλωμό φεγγάρι
εξόριστο στον κόσμο μας
αναμνήσεις
προδομένοι έρωτες
απατηλές ουτοπίες
κίτρινοι λεκέδες
στο παλιό σεντόνι
στο ημερολόγιο τοίχου
πίσω απ' τις σκιές
κρύβονται οι μέρες
ενώ εσύ χωρίς αγάπη
λύκος μοναχικός κι ανόητος
παρηγοριά να ψάχνεις
στα τραγούδια της Αρλέτας
τα δόντια σου ακονίζοντας
16 Wednesday Aug 2017
Posted in Λογοτεχνικά Κείμενα
Πηγή φωτογραφίας: Διαδίκτυο
Το καλοκαίρι είν’ εδώ.
Η γιαγιά λείπει.
Ο παππούς λείπει.
Η Νίκη λείπει.
Το καλοκαίρι είν’ εδώ.
Η καρυδιά ξεράθηκε.
Το σπίτι μίκρυνε.
Η θάλασσα χωρίς κοχύλια.
Μόνο τα μεσημέρια
εξίσου ατέλειωτα.
Μόνο μετά το μπάνιο
πλένεσαι ακόμη με το λάστιχο.
09 Sunday Jul 2017
Posted in Λογοτεχνικά Κείμενα
Πηγή φωτογραφίας: Διαδίκτυο
Ἡ πολυθρόνα
Ἀφοῦ σχόλασε κι ἔβαλε
τὰ παιδιὰ γιὰ ὕπνο, βούλιαξε
στὴν πολυθρόνα της
ἀκούγοντας Σούμπερτ.
Ἀναιμικές οἱ ἐξάρσεις
οἱ παύσεις πουθενά –
τὰ ἠχεία θὰ φταῖνε,
ἤ κάθισαν τ’ αὐτιὰ της.
https://a-lektor.blogspot.gr/2017/07/blog-post_3.html
Πολλὰ τὰ σκαλιά
Πῶς νὰ τρέξουμε,
πῶς ν’ ἀνεβοῦμε στὴν ψυχή
μὲ τὰ χέρια στὶς τσέπες·
χαιδεύοντας ἡδονιστικά
μὲ τ’ ἀκροδάχτυλα
κλειδιὰ καὶ πορτοφόλι…
http://a-lektor.blogspot.gr/2017/05/blog-post_26.html
Κακὴ ζαριά
Ὅλες οἱ πιθανότητες
γκρεμίστηκαν –
μόνη στέκει πιὰ
ἡ ἕβδομη πλευρά.
http://a-lektor.blogspot.gr/2017/04/blog-post_13.html
Πρὸς Ζωή
Ἔχεις σκεφτεῖ ποτέ
τί ἀγάπη σοῦ ‘χουμε,
ἐνῶ ξέρουμε
πὼς θὰ μᾶς προδὼσεις;
Τό ἀσανσέρ
…καὶ δίπλα του
πάντα ἡ σκάλα
μιὰ ὑπενθύμιση –
ἤ τουλάχιστον,
μιὰ δικαιολογία
γιὰ τὰ πονεμένα γόνατα…
https://a-lektor.blogspot.gr/2017/05/blog-post_2.html
Ἐπιδέσμ(ι)οι
Ἡ νύχτα ματώνει
ὅλο τὸ κορμὶ –
ἡ μέρα τὸ σφίγγει,
κομψὰ,
μὲ μεταποιημένες γάζες.
https://a-lektor.blogspot.gr/2017/05/blog-post_41.html
01 Saturday Jul 2017
Posted in Λογοτεχνικά Κείμενα
Πηγή φωτογραφίας: Διαδίκτυο
Κι αν είμαι τίποτα
-βαρέθηκα-
Δίχως ίχνος θλίψης
πετιέμαι στα ουράνια.
Αναιτιώδης φαντασία!
Είμαι θεόθεν δικασμένη
να πυρπολώ τον τρόμο.
Κι αν μ’ αρέσει
να ροκανίζω την μοίρα
ανασύροντας την ερήμωση
προτιμώ να πετώ στα νέφη
πυρακτώνοντας το έρεβος.
Τα πέταξα τα ναύλα.
Τι αθωότητα!
