03 Saturday Jul 2021
Posted in Λογοτεχνικά Κείμενα
Καλημέρα
Προκλητική είσοδος
Μηχανή σε κίνηση
Ανάδειξη θέματος
Συνεχής εναλλαγή
Σημαντικό-Ασήμαντο
Με το χαμόγελο…
Σε ανύποπτο χρόνο
Εισαγωγή υποταγής
Κρίνεται αναγκαία
Η μετάθεση προσοχής
Ως μέθοδος περιπλάνησης
Σε ώρες διακινδύνευσης
Αποσιώπηση…
Ισορροπημένος λεπτοδείκτης
Σε ιστορική καθυστέρηση
Έθεσες υπό αμφισβήτηση
Το σπασμένο γρανάζι
Πριν την εξαφάνιση.
28 Monday Jun 2021
Posted in Λογοτεχνικά Κείμενα
Έρευνα και μετάφραση: Αλεξανδρινός Οικονομίδης
1) Η παρακαταθήκη του ποιητή
Εάν τα μάτια σου παραμείνουν στοχαστικά
σε τούτους τους στίχους,
θα δω ένα όμορφο όνειρο.
Αν τα μάτια σου τρεμοσβήσουν λίγο
σε τούτους τους στίχους,
τότε ολόκληρος θα αντηχήσω σαν κιθάρα
μέχρι την αυγή.
Αν όμως τα μάτια σου προσπεράσουν αδιάφορα
ετούτους τους στίχους,
τότε θα είμαι νεκρός.
Μην ξεχάσεις να με επισκεφθείς στην λήθη.
2) Στην αγορά προσφύγων
Στην αγορά προσφύγων
αν αγοράσεις παπούτσια
αυτά θα σε οδηγήσουν μόνο σε θλιβερά μέρη.
Εάν αγοράσεις μαγνητόφωνο, μόνο θα κλαίει.
Στην αγορά προσφύγων,
η πίεση θα πέσει.
Γι’ αυτό μην ξεχνάς λοιπόν,
να παίρνεις πάντα έναν συγγενή
να σε κρατάει από το χέρι.
Στην αγορά προσφύγων
μην αγοράσεις ποτέ γλυκά,
μόνο καφέ αγόρασε, πικρό καφέ.
Ποτέ μην ρωτάς για τις τιμές,
(Πώς να κοστολογήσεις άραγε τον πόνο, τα δάκρυα, την λαχτάρα;)
Και μην ξεχνάς,
κάθε φορά που επιστρέφεις από την αγορά προσφύγων,
να φιλάς την κόρη δύο φορές,
και δύο φορές τον γιό.
Προσοχή όταν διαβείς την αγορά προσφύγων
σιγά σιγά απάνω σε καρδιές πατάς,
απάνω στην αγάπη.
Και πάνω απ’ όλα,
κάθε φορά που πας στην αγορά προσφύγων,
σε παρακαλώ, μην ξεχάσεις να ‘χεις στην τσέπη σου
τρινιτρίνη…
3) Αυτοκτονούμε καθημερινά
Σκοτώνουμε τον εαυτό μας καθημερινά. Σε βρώμικα
τραπέζια καφετεριών . Σε μολυσμένες γραμμές
εφημερίδων. Σε κύκλους
δολοπλοκιών κι ιντρίγκων. Θανατωνόμαστε
σε έναν αργό θάνατο. Και, ω, Θεέ,
δεν αντιλαμβανόμαστε την αυτοκτονία μας.
Στη συνέχεια έρχεται μια στιγμή, παίρνεις το περίστροφο.
Η σκανδάλη δεν πατιέται.
Αφού έχεις ήδη αυτοκτονήσει προ πολλού.
Οι νεκροί δεν αυτοκτονούν.
4) Ιθάκη
Η Ιθάκη κοιμάται κάτω από τον ουρανό του Σεπτέμβρη.
Οι ελιές μοιάζουν σαν γυναίκες που περιμένουν αργά
τους αργοπορημένους συζύγους τους.
Μου λείπει εκείνο το μακρινό το σπίτι και
εκείνη η γυναίκα που δεν θα κλείσει τα μάτια της
απόψε στα Τίρανα.
Βοήθησέ με, Οδυσσέα! Πέταξε μακριά το μανδύα
του θρύλου! Πες μου μια σοφή, μια ζεστή λέξη.
Οι δρόμοι ξεκινούν, χάνονται, τρέχουν, εξαφανίζονται
πιο μπερδεμένοι κι από τους πόντου του σάβανου
που έπλεκε η Πηνελόπη.
Δρόμοι, δρόμοι, δρόμοι …
Προς τα ανατολικά, προς τα δυτικά,
προς το Ιόνιο, προς το Αιγαίο.
Πραγματικά παρόλο που ‘ναι σύγχρονοι οι καιροί,
πάλι μπορεί να χάσεις την ουσία
όπως στον αιώνα της Οδύσσειας.
Ποιος άραγε θα με πάει στην Ιθάκη μου;
Ποια λέξη άραγε ηρεμεί τη γυναίκα που αναμένει;
Μακριά απ’ τις σειρήνες που πάλι ουρλιάζουν υστερικά,
μακριά από τις Κίρκες του εικοστού αιώνα!
Εγώ αυτόν τον δρόμο δεν τον χάνω!
Θα το βρω ακόμα κι ας μείνω τυφλός!
Όλοι είμαστε ολίγον Οδυσσέες,
κι αν δεν έχουμε μια Πηνελόπη,
θα ‘χουμε σίγουρα μια Ιθάκη!
5) Η αλήθεια
Παιδί ήμουν, παιχνίδια έψαχνα. Η μητέρα αποφάσιζε.
Εγώ μιλούσα πρώτα, η μητέρα δεύτερη.
Το μάθημα έλεγα. Η δασκάλα αποφάσιζε.
Εγώ μιλούσα πρώτα, η δασκάλα δεύτερη.
Ονειρευόμουν τη νύχτα. Η ημέρα αποφάσιζε.
Εγώ μιλούσα πρώτα, η μέρα δεύτερη.
Ήμουν μαζί σου. Δεν ήθελα να φύγει η μέρα. Η νύχτα όμως αποφάσιζε.
Εγώ μιλούσα πρώτα, η νύχτα δεύτερη.
Δεν ήθελα ν’ αφήσω τον πατέρα μου να πεθάνει. Ο θάνατος αποφάσιζε.
Εγώ μιλούσα πρώτα, ο θάνατος δεύτερος.
Ξεκινούσα στα δεξιά, κατέληγα στα αριστερά. Η ζωή αποφάσιζε.
Εγώ μιλούσα πρώτα, η ζωή δεύτερη.
Εγώ μιλούσα πρώτα. Το δεύτερο ήταν σωστό.
Αλλά τι αριθμό να ‘χε άραγε η αλήθεια;
***Ο Μπαρδούλ Λόντο (Bardhyl Londo) έχει γεννηθεί το 1948 και κατάγεται από τη Λίπα που βρίσκεται κοντά στην πόλη Πρεμετή. Κατά τη δεκαετία του 80 δημιουργήθηκε μια φήμη γύρω από το όνομα του ότι ήταν ο κορυφαίος Αλβανός ποιητής. Σπούδασε αλβανική γλώσσα και λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο των Τιράνων και διατέλεσε ως εκπαιδευτικός για μερικά χρόνια στην Πρεμετή, ενώ αργότερα εργάστηκε ως συντάκτης στο κορυφαίο λογοτεχνικό περιοδικό της σοσιαλιστικής Αλβανίας, το «Drita». Ο ίδιος είναι συγγραφέας οκτώ ποιητικών συλλογών από το 1975 έως το 1996 και επίσης έχει διατελέσει πρόεδρος της Αλβανικής Ένωσης Συγγραφέων και Καλλιτεχνών μέχρι τον Φεβρουάριο του 1998. Η ποίηση του απομακρύνεται αρκετά από τα βιώματα που έζησε ο ίδιος, είναι μετρική και κυρίως ρυθμική, καθώς αντανακλά μελωδικά τις πλούσιες παραδόσεις της τοσκικής διαλέκτου (Η διάλεκτος της Νότιας Αλβανίας). Το 1989, του απονεμήθηκε το βραβείο Migjeni.
12 Friday Mar 2021
Posted in Λογοτεχνικά Κείμενα
Ατέρμων ο κύκλος.
Σε μονόδρομο.
Με τα κακώς κείμενα
να τίθενται υπό προστασία
χωρίς υπόπτους
για ενοχοποίηση.
Σε απουσία θέσης
με ελεύθερη μετάδοση
δίδονται οδηγίες
προς απομόνωση.
22 Friday Jan 2021
Posted in Λογοτεχνικά Κείμενα
Έκθετος
χωρίς αφήγημα
παραδόθηκες
στην ανάγκη του φόβου.
Απογυμνωμένος
σε μοίρα απομόνωσης
ροκανίζεις τον χρόνο.
Στο ιδιότυπο κελί σου
ενδόμυχη νοσταλγία
δίοδος διαφυγής
στον λησμονημένο εαυτόν σου.
Σε θέλεις μέσα σου
για λίγο ακόμα
με τα καμένα της ιστορίας
σε νέα ανάγνωση.
Και, ίσως,
-ποιος ξέρει;-
μια πηγή ενέργειας
αθέατη χωρίς ίχνη
να βρίσκεται
προς μεταστοιχείωση.
28 Saturday Nov 2020
Posted in Λογοτεχνικά Κείμενα
Η πύλη ανοίγει.
Κούραση και οργή
τραύματα και πληγές
εξυφαίνουν τη ζωή σου.
Στον ωκεανό του φόβου
μια σταγόνα πόνου
ξεσκίζει την λήθη.
Οι μνήμες στάζουν αίμα
στο παραμορφωμένο σου πρόσωπο.
Με τα αμίλητα να καίνε
για κρυμμένες προδοσίες
άνευρες φιλίες
και βιασμένους έρωτες
ραγίζει ο καθρέφτης.
Στέκεσαι εκεί και σε κοιτάς.
Σε απόλυτη πτώση
μόνος με το κενό σου
φοβάσαι να μιλήσεις
φοβάσαι να ακούσεις ∙
έκανες τα τείχη φυλακή.
Και τώρα
σκαπανέας και δραπέτης
σε ένα σπίτι που τρίζει
-υπό εγκατάλειψη-
με τη νοσταλγία να ευνουχίζει
ανίερες πράξεις
τίθεσαι υπό περιορισμό.
14 Tuesday Jul 2020
Posted in Λογοτεχνικά Κείμενα
Photo by: pxhere.com
Το βράδυ όλο δικό μου
και πώς να στο στερήσω;
Είμαι εδώ να το ξέρεις.
Όμως, στο λέω
δεν θα είμαι για πολύ ακόμα.
Ένα κρυμμένο αλλιώς
χαράζει τον δρόμο μας
χωρίς επιστροφή.
Κι εγώ
πάντα θα σου διαφεύγω
στην υπέρτατη πράξη
του ανολοκλήρωτου.
Ακολουθώ
μόνο από φόβο
μήπως μείνω στο τώρα
και χαθώ στο για πάντα εδώ.
14 Thursday May 2020
Posted in Λογοτεχνικά Κείμενα
13 Friday Dec 2019
Posted in Λογοτεχνικά Κείμενα
Photo by: pxhere.com
H στάση
Στον φωτεινό πίνακα
δεν αναγγέλλονται δρομολόγια.
Τόση ώρα καθισμένος εδώ
και κανένας δεν πάτησε.
Μόνο ένας σκύλος
μετράει τις ανάσες του στο κρύο.
Ψαχουλεύω τις τσέπες του παλτού μου,
αλλά βρίσκω μόνο χνούδια
κι ένα διαφημιστικό κουτάκι σπίρτα.
Δεν πειράζει, μου γνέφει,
αυτή η στάση δεν υπάρχει
παρά μόνο για τους αδέσποτους.
Ξένος ήμην
Παίρνω το δρόμο μου και πάω
και άνθρωπο δεν απαντάω.
Κι άνθρωπο δεν απάντησα,
την ξενιτιά καζάντισα.
Εμπρός, ο αρχαίος πειρασμός
μου λέει "πέσε, είναι γκρεμός".
Πλούτη, βασίλεια, μεγαλεία
και φουσκωμένα και γελοία
λειριά και αξιώματα
που θα τα φαν τα χώματα.
"Ύπαγε οπίσω μαύρο φίδι,
της ερημίας το στασίδι
δοξαστικό του άλλου κόσμου
φως, αποκάλυψη εντός μου.
Κι η αγάπη και η στέρηση
γαλήνια εγκαρτέρηση".
*Aπό την ανέκδοτη συλλογή ποιημάτων “Οι ψυχές
αυτές μένουν απούλητες”
16 Sunday Jun 2019
Posted in Λογοτεχνικά Κείμενα
Photo by: PxHere.com
Οι αληθινές εγγραφές
σε κίνηση
χωρίς εξηγήσεις
εκ του πρακτέου
αναιρούν
το πρόταγμα
της αυτοδικαίωσης
ακυρώνοντας
τα τετριμμένα
διαδικασιών
άνευ νοήματος
για ανώφελες νίκες
την ίδια στιγμή
που η πραγματικότητα
ως αποτύπωμα
λειτουργεί υπέρ σου.
17 Sunday Mar 2019
Posted in Λογοτεχνικά Κείμενα
Photo by: everypixel.com
Σε θέση άμυνας
καιρό τώρα
λόγω αβεβαιότητας
με τα δυσνόητα μηνύματα
και τα διφορούμενα
να λειτουργούν
ως σηματοδότες
αποφυγής μιας ρήξης
-πάντα σε ετοιμότητα-
διαπέρασες αθόρυβα
το θέατρο σκιών
και τις μακρινές μνήμες
που ελλόχευαν σαν ύφαλοι
και σειρήνες επιστροφής
στο δικό σου ταξίδι.
Και κάνοντας στάχτη
μέρες που φύγανε
στιγμές που δε θα’ ρθουν
σωπαίνεις
δεν κλαις∙
τους κοιτάς
και απλά
προσπερνάς.
*Περισσότερες πληροφορίες για τον ποιητή μπορείτε να βρείτε στην προσωπική του σελίδα: a-lektor.blogspot.gr
ΑΛΛΙΩΣ 