Augustus Edwin Mulready (1844-1905) “Κουρασμένοι Περιπλανώμενοι Μουσικοί” (1876-Ιδιωτική Συλλογή)
“Το Κορίτσι της Δύσης”
…κατά κόσμον Λίλα Παπαπάσχου
Φίλε, σύντροφε, αδελφέ
ιδεολογικέ μου αντίπαλε…
Στέκεσαι απέναντι
στα πιο μεγάλα γιατί, σκεπτικός
μετά όλο και κάπου ξεχνιέσαι.
Η ζωή επιβάλλει τους όρους της
στην τροχιά του θανάτου, ισοβίως υποταγμένη.
Τα φτερά που σου χάρισαν
δεν προορίζονταν για να πετάξεις.
Εμπρός, μην αργείς.
Δεν χωρούν αναβολές.
Άρον τις απορίες σου και περιπάτει!
Ανάμεσα στο απόλυτο
άρνησης και κατάφασης
στέκει μετέωρο ένα ίσως
σαν αντίβαρο
στις προκαθορισμένες αποφάσεις.
Οι τηλεοπτικοί δικαστές μιλούν για αξιοπρέπεια.
Μιλούν και για ντροπή, ανευθυνότητα, διασυρμό.
Εσύ βιώνεις στους δρόμους, εδώ και καιρό
τη δυσωδία της αποσύνθεσης.
Μην αγανακτείς και μην εξανίστασαι.
Όλα είναι δίλημμα.
Είμαστε οργανικές εξισώσεις.
Ένα καπρίτσιο της φύσης
με βραχυπρόθεσμη ημερομηνία λήξης.
Πότε θαύματα, πότε σεισμοί
πότε ηφαιστειακές εκρήξεις.
Έφτασε – ξανά – η ώρα της λαϊκής ετυμηγορίας.
Με ποιους θα πας
ποιον θα εγκαταλείψεις
για ποιο ιδανικό θα πολεμήσεις
πώς να λοιδορήσεις
τον εαυτό σου, πως να λιποτακτήσεις;
Δεν είναι ώρα για απολογισμούς.
Δεν είναι η κατάλληλη στιγμή
για αποσαφηνίσεις.
Διάλεξε στρατόπεδο.
Οι εξελίξεις θα σε προσπεράσουν
πριν προλάβεις, ν’ αγανακτήσεις.
ΝΑΙ ή ΟΧΙ;
ΟΧΙ Ή ΝΑΙ;
Που κρύβεται η σωτηρία;
Στη θάλασσα.
Στα τραγούδια.
Στους ερωτευμένους.
Στα παιδιά.
Στα νησιά.
Στη συγχώρεση.
Στα λουλούδια.
Στις σιωπές.
Στην ποίηση.
Στα βιβλία.
Στην αγάπη.
Στα όνειρα μας.
Augustus Edwin Mulready (1844-1905) “Μια εσοχή στη γέφυρα του Λονδίνου” (1879-Μουσείο του Γιορκ)
Όλα στον κόσμο, ανοχύρωτα κάστρα
απ’ άμμο και νερό καμωμένα…
ΑΛΛΙΩΣ 