Tags
τη στήλη γράφει & επιμελείται
η Λίλα Παπαπάσχου
Μια μαγική περιπλάνηση στο γοητευτικά σκοτεινό, ποιητικό κόσμο του Σταύρου Σταυρόπουλου, αποτολμήσαμε χθες το βράδυ «ολομόναχοι-μαζί», πλημμυρισμένοι από ένα φως “καπνισμένο κόκκινο”, στο κατάμεστο Polis Art Café, παρουσία σημαντικότατων ανθρώπων, των Γραμμάτων & των Τεχνών.
Με αφορμή την παρουσίαση των δύο πρόσφατων ποιητικών συλλογών του σπουδαίου Έλληνα ποιητή: «ΚΑΠΝΙΣΜΕΝΟ ΚΟΚΚΙΝΟ» (2013 εκδ. Σμίλη) & «ΟΛΟΜΟΝΑΧΟΙ ΜΑΖΙ» (2014, εκδ. Σμίλη) , είχαμε την ευκαιρία, να μάθουμε πολλές & ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες γύρω από τα συγκεκριμένα έργα, καθώς και επιμέρους πληροφορίες για την γενικότερη πορεία του συγγραφέα, που οδήγησε στην ολοκλήρωση μιας επί της ουσίας ποιητικής «τετραλογίας», όπως χαρακτηριστικά αναφέρθηκε από τον ίδιο και τους υπόλοιπους ομιλητές (μαζί με τα προγενέστερα έργα του «ΠΙΟ ΝΥΧΤΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ» – 2011, εκδ. Οξύ & «ΜΕΤΑ» – 2012, β’ έκδοση 2014 εκδ. Απόπειρα).
Οι υπέροχες Βάσια Βασιλείου & Ειρήνη Αναστασίου, «άνοιξαν» τη βραδιά, εισάγοντας μας στον κατασκότεινο κι όμως γεμάτο χρώματα κόσμο – μη κόσμο – του συγγραφέα μέσα από την θεατρικοποιημένη απόδοση επιλεγμένων ποιητικών αποσπασμάτων. Η μία άρρηκτα δεμένη με την άλλη, υποκριτικά και μουσικά, μας αφηγήθηκαν κομμάτια-σπαράγματα, μιας ιστορίας για τον κόσμο όπως τον βλέπουμε στους χειρότερους εφιάλτες μας, για τον κόσμο που νομίζει πως ζει κι αναπνέει, ενώ είναι από χρόνια νεκρός και σε πλήρη αποσύνθεση, για έναν κόσμο που άρχισε μόνο και μόνο για να τελειώσει, αλλά και για έναν ιδεατό «μετά-κόσμο», που ακόμα δεν είμαστε ικανοί να φανταστούμε καν και που ιδανικά στο μέλλον θα έχει (θα είναι;) μόνο… λογοτεχνία.
Μέχρι τότε – την έσχατη εκείνη μέρα – μια υπερκόσμια γυναίκα θ’ αναζητά στα χαλάσματα του “παλιού” κόσμου, ότι απέμεινε από τον όλεθρο και τα στοιχεία εκείνα που θα μπορούσαν, να περισωθούν μέσα από τις στάχτες και την καταστροφή. Ντυμένες σαν μεταλλαγμένα ξωτικά, όμορφες μέσα στην ζοφερή τους αμφίεση, οι δύο ταλαντούχες ερμηνεύτριες, κατάφεραν ν’ απεικονίσουν με τον πιο εύστοχο τρόπο, την πολυπλοκότητα και το εύρος της γραφής, ενός ποιητή, που δεν φοβάται τις σκληρές λέξεις, γιατί γνωρίζει ότι σ’ αυτές κρύβεται η μεγαλύτερη ευαισθησία.
Ο Βασίλης Χατζηϊακώβου – ο ιθύνων νους και η “ψυχή” του Polis Art Cafe- πήρε τη σκυτάλη της παρουσίασης, από τη Βάσια Βασιλείου και την Ειρήνη Αναστασίου, αφού πρώτα τις ευχαρίστησε με τον γνωστό, γενναιόδωρο τρόπο του, για το – υψηλής αισθητικής – θεατρικό δρώμενο, που μας παρουσίασαν. Στη συνέχεια ανέλαβε την “επικίνδυνη αποστολή”, να μας μιλήσει για έναν άνθρωπο, που με το έργο του εισήγαγε καινά δαιμόνια στον χώρο της ποίησης, αλλά και της πεζογραφίας, «παντρεύοντας» τα δύο αυτά είδη υποδειγματικά.
Προκειμένου, να βοηθήσουν τον οικοδεσπότη μας – και όλους εμάς – σ’ αυτή την καταβύθιση στο ζοφερό ποιητικό κόσμο του σπουδαίου Έλληνα λογοτέχνη, η φιλόλογος Νέλλα Συναδινού & η εκπαιδευτικός – αρθρογράφος Αλίκη Κοσυφολόγου, μας παρουσίασαν η καθεμία απ’ τη δική της σκοπιά, μια συνοπτική, αλλά καίρια μελέτη, των δύο πιο πρόσφατων έργων του τιμώμενου ποιητή, δίνοντας μας ένα στίγμα της μοναδικής και διεισδυτικής γραφής του. Εξίσου διαφωτιστική & ενδιαφέρουσα ήταν η τοποθέτηση της Πέπης Ρηγοπούλου / Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Αθηνών – Συγγραφέας βιβλίων σχετικών με τον Πολιτισμό, την Τέχνη, το Μύθο & την Ψυχανάλυση, η οποία λόγω ανωτέρας βίας δεν μπόρεσε να παρευρεθεί στην εκδήλωση όπως ήταν αρχικά προγραμματισμένο, αλλά μέσω της ευφυέστατης ανάλυσης της, την οποία μας διάβασε ο ίδιος ο Σταύρος Σταυρόπουλος, έκανε αισθητή την παρουσία της και συνέβαλε ουσιαστικά στη βαθύτερη κατανόηση, ενός λόγου τόσο αυθεντικού, που μοιάζει “ανείπωτος”. Την ευχαριστούμε θερμά γι’ αυτό.
Κορυφαία στιγμή της χθεσινής γιορτής του γραπτού λόγου σε κάθε του μορφή και έκφανση, θα χαρακτήριζα αναμφίβολα την ανάγνωση των ποιημάτων του Σταύρου Σταυρόπουλου, από μία «ιέρεια» της ελληνικής λογοτεχνίας, την εξαίσια ποιήτρια Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ. Με τον δικό της μοναδικό τρόπο, η σπουδαία δημιουργός διάβασε μερικά απ’ τα δικά της “αγαπημένα”, χαρίζοντας μας ρίγη συγκίνησης, όπως ακριβώς κάνει επί σειρά ετών μέσα απ’ την δική της, τόσο σπάνια και ξεχωριστή, ποίηση.
Στο τέλος της εκδήλωσης ο Σταύρος Σταυρόπουλος, προ(σ)κάλεσε όλους τους παρευρισκόμενους σε μια ανοιχτή συζήτηση σχετικά με το έργο του – και όχι μόνο – και στη συνέχεια υπέγραψε τα δύο βιβλία του «ΚΑΠΝΙΣΜΕΝΟ ΚΟΚΚΙΝΟ» & «ΟΛΟΜΟΝΑΧΟΙ ΜΑΖΙ», στους πολυάριθμους αναγνώστες – θαυμαστές του, που περίμεναν υπομονετικά τη σειρά τους. Ένας εξ’ αυτών ο εκδότης-διευθυντής του Ηλεκτρονικού Περιοδικού για τις Τέχνες & τον Πολιτισμό, ο «δικός» μας Κωνσταντίνος Καραγιαννόπουλος, που ήταν κι ο «ηθικός αυτουργός» της παρουσίας της στήλης ARS & VITA, σ’ αυτήν την τόσο σημαντική λογοτεχνική συνάντηση.
Ολοκληρώνοντας το αφιέρωμα της στήλης στη χθεσινή εκδήλωση του POLIS ART CAFE, θα χρησιμοποιήσω τη λακωνική δήλωση μιας φίλης του κ. Χατζηϊακώβου, όπως μας την μετέφερε ο ίδιος “…τον συμπαθώ τον Σταυρόπουλο κι ας μου μαυρίζει με την ποίηση του την ψυχή μου” . Μ΄αυτή την τόσο απλή και αληθινή ρήση, φωτογραφίζεται με απόλυτη ακρίβεια αυτό που αισθανόμαστε κι εμείς για τον λογοτέχνη με το ιδιαίτερο ύφος και την γραφή που ενώ κόβει σαν κοφτερή λεπίδα, παράλληλα χαίδευει τις αισθήσεις μας σαν δροσερό, ανοιξιάτικο αεράκι.
Συμπληρώνοντας την εύστοχη παρέμβαση της, θα προσθέταμε…αγαπάμε και στηρίζουμε την ποίηση και ας μας μαυρίζει την ψυχή μας…
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Βασίλη Χατζηϊακώβου & τους υπεύθυνους των Εκδόσεων Σμίλη, για την ζεστή φιλοξενία και την αδιαμφισβήτητη αφοσίωση τους στην ποίηση, τη λογοτεχνία, την Τέχνη κι οτιδήποτε συνιστά διαχρονική αξία.
ΑΛΛΙΩΣ 
Reblogged this on eeveblog12.
LikeLike