Μετάφραση: Γιώργου Λίλλη
Νανούρισμα
Σαν πεταλούδα μες στη νύχτα
άφησε με στον ελαφρό σου ύπνο:
πάνω σου να παραμένω σιωπηλός
παρατηρώντας την ανάσα σου
μες στο καθρέφτη δεν είναι πολύ αργά
ανακηρύσσει τις ώρες σου σε κορώνες
το φεγγάρι δεν θα φωτίσει τα μαλλιά σου
όπως έρχεται φυσώντας
βλέπω κάτω από τα βλέφαρά σου
έτσι όπως κρύβονται από τους ξένους
έχω την τάση για σένα να τείνω
αυτό που κινείται…
Εάν στη συνέχεια σηκώσεις τα χέρια σου
γιορτάζοντας στο σκοτάδι σαν νυμφευμένη
είμαι αυτός που θροΐζει σαν πέπλο
ενώ εσύ σαν ξένη φτερουγίζεις.
ΚΡΥΣΤΑΛΛΟ
Δεν αναζητώ στα χείλη μου το στόμα σου
ούτε τον ξένο μπροστά στην πόρτα
ούτε τα δάκρυα στο μάτι.
Επτά νύχτες ψηλότερα οδεύει το Κόκκινο στο Κόκκινο
επτά καρδιές βαθύτερα και το χέρι χτυπά την πόρτα
επτά τριαντάφυλλα αργότερα θροϊζουν στην πηγή.
ΜΑΥΡΟ,
όπως οι πληγές της μνήμης,
σκάβουν στα μάτια αναζητώντας σε
στην ρίζα των δοντιών με διαφάνεια
δαγκώνεις την πατρίδα του στέμματος,
το κρεβάτι μας όμως παραμένει:
μέσα από αυτή την υποδοχή θα πρέπει να έρθεις-
θα έρθεις.
Στον σπόρο-
η αίσθηση
αστέρι είσαι, λάμπεις στην θάλασσα, βαθιά, για πάντα.
Το να δώσεις ένα όνομα έχει ένα τέλος,
εναποθέτοντας πάνω σου το πεπρωμένο μου.
ΑΛΛΙΩΣ 