Tags
Ευγενία Αποστόλου & Αυγουστίνος Ρεμούνδος εν δράσει…
γράφει & επιμελείται
η Λίλα Παπαπάσχου
Με τις “ΠΟΡΤΕΣ”, ένα έργο της Χρύσας Σπηλιώτη, το οποίο ανέλαβε να σκηνοθετήσει και να παρουσιάσει στο θέατρο “Αγγέλων Βήμα” ο Αυγουστίνος Ρεμούνδος ρίχνει αυλαία το “Φεστιβάλ διαρκείας ελληνικού θεατρικού έργου”, που συνέλαβε και διήυθυνε η Λεία Βιτάλη, με γενικό τίτλο “Έξι εγκλήματα ζητούν συγγραφέα”.
Η συγγραφέας του έργου, Χρύσα Σπηλιώτη
Η ηθοποιός και θεατρική συγγραφέας Χρύσα Σπηλιώτη, ευρύτερα γνωστή απ’ το επιτυχημένο και ήδη πολυανεβασμένο θεατρικό έργο “ΠΟΙΟΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ” καταπιάνεται εκ νέου με το διαδαλώδες ζήτημα των διαπροσωπικών σχέσεων όπως και στο προαναφερόμενο έργο της, που είχε ως κεντρικό άξονα μία πολύπαθη “φιλία ζωής” ανάμεσα σε δύο εντελώς διαφορετικούς γυναικείους χαρακτήρες. Η τωρινή διαφοροποίηση έγκειται στο γεγονός, ότι στο νέο της “εγχείρημα” η Χρύσα Σπηλιώτη τοποθετεί στο επίκεντρο της ιστορίας της μία οικογένεια (…και την επιμελώς συγκαλυμμένη παθογένεια της…) εστιάζοντας στο μοναχοπαίδι της, δηλαδή τη Νίκη, η οποία πάσχει από μία σχετικά πρωτότυπη διαταραχή, που συνίσταται στην αδυναμία της να διασχίσει το κατώφλι μίας οποιασδήποτε πόρτας, χωρίς να καταρρεύσει ψυχολογικά και κατ’ επέκταση σωματικά. Η Νίκη προκειμένου να ξεπεράσει το πρόβλημα της, θα καταφύγει σε έναν παράξενο ψυχίατρο. Εκείνος συνδυάζοντας τις επιστημονικές του γνώσεις, με κάπως πιο ανορθόδοξες ιατρικές μεθόδους, θα προσπαθήσει να ξεκλειδώσει το χρονοντούλαπο (…όχι της ιστορίας…) της μνήμης της – συνειδητής και υποσυνείδητης – το οποίο απ’ ότι αποδεικνύεται εκ των υστέρων κρύβει μέσα του πολλούς σκελετούς, που συνυπάρχουν δυσαρμονικά με τα αντίστοιχα φαντάσματα του παρελθόντος της.
Ευγενία Αποστόλου – Αυγουστίνος Ρεμούνδος, με φόντο τον Σπύρο Βάρελη
Παρακολουθώντας την παράσταση, που σκηνοθέτησε με σπάνια ευαισθησία ο Αυγουστίνος Ρεμούνδος (…δεδομένου ότι είναι αρκετά δύσκολο για έναν άνδρα να μεταφέρει στην σκηνή και μάλιστα τόσο εύστοχα ένα πιο “γυναικείο” έργο ειδικά όταν συμμετέχει σ’ αυτό και ως πρωταγωνιστής…) ένιωσα να ταυτίζομαι πολλές φορές με τα διλήμματα και τις αγωνίες της κεντρικής ηρωίδας, καθώς και των περιφερειακών χαρακτήρων και έχω την αίσθηση, ότι εκεί εντοπίζεται και η γοητεία της συγκεκριμένης παράστασης. Χάρη στην αμεσότητα και την ειλικρινή πρόθεση των τριών πρωταγωνιστών μίας ιστορίας που θα μπορούσε να φέρει και τον εναλλακτικό τίτλο “Μικρά εγκλήματα μεταξύ φίλων” ή αντίστοιχα “Festen – Οικογενειακή Γιορτή” (…δεν θα αποκαλύψω περισσότερα γιατί προτιμώ να ανακαλύψετε μόνοι σας τον συσχετισμό…) απολαύσαμε ένα αρμονικό σκηνικό αποτέλεσμα με ισορροπημένο ρυθμό, νεύρο και πολλά κωμικά στοιχεία, που λειτούργησαν λυτρωτικά ακόμα και στα πιο δραματικά σημεία της παράστασης. Η Ευγενία Αποστόλου, ο Σπύρος Βάρελης και ο ίδιος ο Αυγουστίνος Ρεμούνδος εναλλάσσοντας συνεχώς την πρωταγωνιστική σκυτάλη, ερμήνευσαν διαδοχικά και ακατάπαυστα εντελώς διαφορετικούς ρόλους με την ίδια άνεση και πειστικότητα, δίνοντας στον καθένα ξεχωριστά την σκηνική έκταση που δικαιωματικά (…και νοηματικά…) του αναλογούσε.
…άπλετο φως στα υπόγεια του υποσυνείδητου…
Η Νίκη της Ευγενίας Αποστόλου ήταν ο ορισμός της σύγχρονης, νευρωτικής, επιτυχημένης επαγγελματικά, ανεξάρτητης, αποπροσανατολισμένης, παραπληροφορημένης, κα(λ)κομαθημένης και βαθιά προβληματισμένης γυναίκας, έχοντας όμως απ’ την αρχή έως το τέλος της παράστασης κάτι αδιόρατο στο βλέμμα και τις κινήσεις της, που πρόδιδε μία επίκτητη διαφορετικότητα – νευρικότητα, την οποία ενδέχεται να αποκτήσει ένας άνθρωπος μετά από κάποιο ισχυρό σοκ. Οι υπόλοιποι γυναικείοι ρόλοι που κλήθηκε να ενσαρκώσει η Ευγενία Αποστόλου, ήταν ισότιμα ανεπτυγμένοι και σε καμία περίπτωση δεν υστερούσαν σε δύναμη και γνησιότητα συναισθήματος, αναδεικνύοντας στο έπακρο την ευρύτατη ερμηνευτική γκάμα της ηθοποιού, που κυριαρχεί πάνω στην σκηνή χωρίς να κραυγάζει, ακτινοβολεί χωρίς να τυφλώνει και ξεχωρίζει χωρίς να καπελώνει τους συναδέλφους της. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τον Αυγουστίνο Ρεμούνδο που λειτούργησε με την ανάλογη αποτελεσματικότητα ως ο νεανικός έρωτας της Νίκης, ο καταπιέσμενος σύζυγος και πατέρας της και ο αδικημένος γιος ενός cult ζευγαριού, που αποτελεί από μόνο του ολόκληρο κεφάλαιο της ψυχιατρικής, δημιουργώντας με την συμπρωταγωνίστρια του ένα πολύ όμορφο και ταιριαστό δίδυμο-δίπολο. Το πρόσωπο – κλειδί όμως (…κυριολεκτικά και μεταφορικά…) που συντέλεσε τα μέγιστα στην τελική διελεύκανση των βαθύτερων αιτιών που αναγκάζουν την κεντρική ηρωίδα να φρίττει και μόνο στην ιδέα, ότι θα πρέπει να περάσει το κατώφλι μίας πόρτας, ήταν ο Σπύρος Βάρελης (…ο οποίος έφερε στο physique και την αύρα του κάτι εντελώς υπερβατικό…βλέπε David Bowie…) που ερμήνευσε υποδειγματικά τον δύσκολο και απαιτητικότατο ρόλο του αινιγματικού ψυχοθεραπευτή και τον ακόμα πιο δύσκολο και περίπλοκο ρόλο του “αντικοινωνικού” παππού – κλειδαρά – καλλιτέχνη – παραμυθά – συλλέκτη – θύτη (…είπα ήδη πολλά και γι΄αυτό θα σταματήσω εδώ τους υπαινιγμούς…).
Ο εξαιρετικός Σπύρος Βάρελης σε ένα χορό με την σκιά του…
Η Ευγενία Αποστόλου υποβασταζόμενη από τον Αυγουστίνο Ρεμούνδο, υπό το άγρυπνο βλέμμα του Σπύρου Βάρελη…
Μέσα στο εντυπωσιακό, ατμοσφαιρικό και υπαινικτικά φουτουριστικό σκηνικό του Τόλη Τατόλα (…άρτιο από κάθε άποψη…) το οποίο καθορίστηκε αισθητικά από το video art τύπου Matrix του Γιώργου Συμεωνίδη και της Άρτεμις Σταθάκου τρεις έμπειροι και καθ’ όλα άξιοι ηθοποιοί ερμήνευσαν όλους τους ρόλους του έργου της Χρύσας Σπηλιώτη και του κατοπινού συνδημιουργού της Αυγουστίνου Ρεμούνδου, με ενθουσιασμό και απαράμιλλη εκφραστική ευελιξία, αναγκάζοντας το κοινό να διαβεί την τελευταία και πιο καθοριστική πόρτα μαζί τους, έχοντας ως μουσικό χαλί ένα παρατεταμένο και θερμό χειροκρότημα.
Στο θέατρο Αγγέλων Βήμα κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 9 το βράδυ (…για λίγες ακόμα παραστάσεις…) ένα ακόμα συγγραφικό “έγκλημα” σας προτρέπει να το εξιχνιάσετε. Στην εκπνοή του Φεστιβάλ Διαρκείας Ελληνικού Θεατρικού Έργου, που δίνει την ευκαιρία σε αξιόλογους Έλληνες συγγραφείς να αναδείξουν την δουλειά τους, μην διστάσετε να περάσετε την πόρτα της αλήθειας (…πονάει μεν, αλλά ταυτόχρονα λυτρώνει…) ανακαλύπτοντας εξ’ ιδίων…τ’ αλλότρια;…
Η Ευγενία Αποστόλου λουσμένη στο φως, αποτολμά την πολυπόθητη έξοδο-διέξοδο…
Σκηνοθεσία: Αυγουστίνος Ρεμούνδος
Σκηνικά: Τόλης Τατόλας
Κοστούμια : Θάλεια Τσίγκου
Χορογραφίες: Κάτια Σαβράμη
Φωτισμοί: Βαλεντίνα Ταμιωλάκη
Video art παράστασης/trailer:gcl.dp productions Γιώργος Συμεωνίδης, Άρτεμις Σταθάκου
Φωτογραφίες: Παναγιώτης Ανδριόπουλος
Βοηθός Σκηνοθέτη: Μαρία Κούτσου
sound design: Dub punk
Ηθοποιοί: Ευγενία Αποστόλου, Σπύρος Βάρελης, Αυγουστίνος Ρεμούνδος.
ΠΟΤΕ:
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 20.00 από τις 4 Μαΐου
ΠΟΥ:
Θέατρο Αγγέλων Βήμα
Σατωβριάνδου 36, Ομόνοια
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:
Τηλ: 210 5242211 και 213
Email: info@aggelonvima.gr
Facebook: Θεατρο Αγγελων Βημα
www.aggelonvima.gr
ΑΛΛΙΩΣ 