Tags
γράφει & επιμελείται
η Λίλα Παπαπάσχου
Το καλοκαίρι στην Ελλάδα έχει συνυφαστεί, για να μην πω ταυτιστεί, με τα πολυάριθμα – κατά τόπους – Φεστιβάλ Θεάτρου, Χορού, Τραγουδιού κλπ, που εκκινούν κάθε χρόνο τέτοια εποχή στην Αθήνα, αλλά και πιο περιφερειακά με στόχο την ποιοτική και πολυσυλλεκτική ψυχαχωγία ενός αφοσιωμένου κοινού, το οποίο συνεχώς διευρύνεται. Ένα από τα πλέον αξιοπρόσεκτα Θεατρικά Φεστιβάλ είναι και το πρόσφατα θεσμοθετημένο Φεστιβάλ Σύγχρονου Θεάτρου –“Το Γαλλικό Θέατρο à la Grecque”, το οποίο συνυπογράφουν οργανωτικά και δημιουργικά για δεύτερη συνεχή χρονιά το Γαλλικό Ινστιτούτο & το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.
Σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο στο Υπόγειο του ΙΜΚ έως και τις 31 Μαΐου 2015 (έναρξη από 14/5/2015) έξι πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους Γάλλοι συγγραφείς συνάντησαν και συνεχίζουν να συναντούν έξι πολύ διαφορετικούς Έλληνες σκηνοθέτες. Η Καρίν Λακρουά “διαβάστηκε” με θεατρικούς όρους από τη Βάσια Ατταριάν, ο Σιμόν Γκρανζά από τον Αλέξανδρο Ευκλείδη, ο Ολιβιέ Πυ από την Violet Louise (κατά κόσμον Λουίζα Κωστούλα), ο Πασκάλ Ραμπέρ από τον Κ. Αλέξη Αλάτση, ο Ενζό Κορμάν από τον Κωνσταντίνο Χατζή, ενώ ο Ζαν – Λυκ Λαγκάρς πρόκειται να “συνομιλήσει” με τον Ένκε Φεζολλάρι, από αύριο 29/5 και έως τις 31/5/2015, κλείνοντας το φετινό Φεστιβάλ με την παράσταση “Ακριβώς το τέλος του Κόσμου”.
“Burn, baby burn” της Καρίν Λακρουά, σε σκηνοθεσία Βάσιας Ατταριάν
“Η θύελλα επιμένει” του Ενζό Κορμάν, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Χατζή
“Ακριβώς το τέλος του Κόσμου” του Ζαν- Λυκ Λαγκάρς, σε σκηνοθεσία Ένκε Φεζολλάρι
Η στήλη ARS & VITA επισκέφθηκε το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης στο πλαίσιο του προαναφερόμενου Φεστιβάλ (Δευτέρα 25/5) επιλέγοντας να παρακολουθήσει την παράσταση που σκηνοθέτησε ο Κ. Αλέξης Αλάτσης, βασιζόμενος στο σκληρά ποιητικό έργο του Γάλλου συγγραφέα, σκηνοθέτη και χορογράφου Pascal Rambert , το οποίο φέρει τον δυσοίωνο τίτλο “ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ” (γαλλιστί “Clôture de l’Amour”). Το έργο μετέφρασε στα ελληνικά η Νικολίτσα Αγγελακοπούλου, προσδίδοντας στο λόγο μία αίσθηση κατακερματισμού (εικάζουμε ότι ενυπήρχε και στο πρωτότυπο κείμενο) η οποία εκφράστηκε απ’ τους ηθοποιός με την άναρχη εκφορά – νοηματική και συντακτική – του κειμένου που τους αναλογούσε, δίνοντας στους θεατές την εντύπωση ότι δεν συνομιλούν (έστω μονολογώντας) αλλά παραμιλούν – παραληρούν. Το στοιχείο της παραφοράς του λόγου των δύο “αντιμαχόμενων” πλευρών, ήταν σίγουρα ενδιαφέρον από συγγραφικής και μεταφραστικής άποψης, αλλά εμφανίστηκε κάπως άνισο στην σκηνική του απεικόνιση, κυρίως εξαιτίας του ιδιαίτερα μακροσκελούς και πυκνού κειμένου, το οποίο έχω την αίσθηση πως απαιτούσε εκτενέστερες περικοπές.
Ο σκηνοθέτης και ταυτόχρονα πρωταγωνιστής της παράστασης Κ. Αλέξης Αλάτσης συνέπραξε καλλιτεχνικά με τη γνωστή ηθοποιό Ιουλία Σιάμου (Πάπισσα Ιωάννα, Κασσάνδρα / Voces, ΕΓΚΑΤΑΛΕλειμμένοι κ.α.) προκειμένου να αποδώσουν τις δύο όψεις – αντρική και γυναικεία – του ίδιου νομίσματος, το οποίο δεν είναι άλλο από τον οριστικό χωρισμό/ αποχωρισμό/διαχωρισμό ενός ζευγαριού καλλιτεχνών, που σταδιακά μπερδεύει τα όρια μεταξύ Τέχνης και πραγματικής ζωής. Ο Κ. Αλέξης Αλάτσης , παρόλο που είχε πολλά θετικά στοιχεία ως παρουσία (όμορφη εμφάνιση, συμπαθητική κίνηση. ευχάριστη χροιά φωνής) υστερούσε υποκριτικά παραμένοντας απ’ την αρχή έως το τέλος υποτονικός και περίεργα αποστασιοποιημένος (ίσως αυτό να έγινε επί τούτου βάση σκηνοθετικής γραμμής, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να το επικροτήσουμε ή αντίστοιχα να μας αρέσει). Παρόλο που ο ρόλος του – ενσάρκωνε αυτόν που φεύγει – ήταν πολύ αβαντοδόρικος και σίγουρα του άφηνε πολλά περιθώρια εναλλακτικών ερμηνευτικών επιλογών, περιορίστηκε σε μία μονοσήμαντη ερμηνεία, στερώντας απ’ τον εαυτό του την ευκαιρία να αναδείξει τα δυνατά του στοιχεία, που ήταν πολλά και οφθαλμοφανή.
Στον αντίποδα της υποτονικότητας και της εσκεμμένης ή ακούσιας αποστασιοποίησης του συμπρωταγωνιστή της, η Ιουλία Σιάμου ακόμα και στο πρώτο μέρος της παράστασης στο οποίο λειτούργησε ως παθητική ακροάτρια, υπήρξε εντελώς παρούσα – αν και σιωπηλή – αντιδρώντας με όλα τα εκφραστικά της μέσα στα λεγόμενα του αντίπαλου δέους. Στο δεύτερο μισό της παράστασης, όταν απέκτησε τη δική της φωνή, αντέδρασε δυναμικά και με αιφνιδιαστικό σθένος αποποιούμενη το ρόλο του θύματος και υπερασπίζοντας με πάθος τη θέση και τα πιστεύω της. Με το νευρώδες σώμα της σε πλήρη εγρήγορση κάλυψε όλη την επιφάνεια της σκηνής, σε μια προσπάθεια να αναδείξει και κινησιολογικά, όλο το μένος και την πικρία που αισθάνεται μία γυναίκα, που αδικείται κατάφορα και εντέλει εγκαταλείπεται απ’ τον πιο δικό της άνθρωπο. Το τελικό αποτέλεσμα αυτής της ενδιαφέρουσας προσέγγισης, αν και σε πολλά σημεία παρέμεινε ανερμάτιστο, κατάφερε να σχολιάσει με σοβαρότητα, κατανόηση και τον απαραίτητο σεβασμό προς τα δύο φύλα, το νεφελώδες και πάντα επίκαιρο ζήτημα του “τέλους του έρωτα”.
Πόσο μύθος είναι, ότι η συνύπαρξη σκοτώνει την ερωτική έξαψη; Άραγε ισχύει, ότι η οικειότητα συνθλίβει τη μαγεία; Πόσο ταλέντο διαθέτει ο χρόνος στην ισοπέδωση ακόμα και των πιο δυνατών συναισθήματων; Τελικά πόσο εύκολο είναι να κοιτάξεις στα μάτια αυτόν που κάποτε αποτελούσε για σένα λόγο για να ζεις, να ελπίζεις και να ονειρεύεσαι έναν καλύτερο κόσμο, λέγοντας του κατάμουτρα, ότι για λόγους ρεαλιστικούς ή εντελώς ακατανόητους όλα “τέλος”…”game over”…ή για να παραμείνουμε και στο πνεύμα του Φεστιβάλ “Fin du jeu”; Με βάση την παράσταση του Κ. Αλέξη Αλάτση είναι κάτι παραπάνω από εξωφρενικά δύσκολο, απ’ το οποίο κανείς δεν μπορεί να βγει αλώβητος είτε είναι αυτός που εγκαταλείπει ή εκείνος που εγκαταλείπεται…
Το 2ο Φεστιβάλ Σύγχρονου Θεάτρου “Το Γαλλικό Θέατρο à la Grecque” ολοκληρώνεται στις 31 Μαΐου 2015 με την παράσταση “Ακριβώς το τέλος του κόσμου” που σκηνοθετεί ο Ένκε Φεζολλάρι και βασίζεται στο ομώνυμο έργο του Ζαν – Λυκ Λαγκάρς. Αν θέλετε να πάρετε κι εσείς μία γεύση Ελληνογαλλικής καλλιτεχνικής συνύπαρξης, προγραμματίστε μία βόλτα απ’ το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης (29-31/5/2015), προκειμένου να προλάβετε την τελευταία παράσταση ενός νεοσύστατου Θεατρικού Φεστιβάλ με προδιαγραφές υψηλής αισθητικής, ενδιαφέρουσα καλλιτεχνική άποψη και την προοπτική περαιτέρω εξέλιξης και προόδου.
Φεστιβάλ Σύγχρονου Θεάτρου –“Το Γαλλικό Θέατρο à la Grecque”
Το Πρόγραμμα των παραστάσεων
ΑΛΛΙΩΣ 