Tags
“Στέκομαι απέναντι σου
ντυμένη τα μαύρα πέπλα της γέννησης
Σε κοιτώ
Είσαι σαν πίνακας του Νταλί
Σταυρωμένος σ’ ένα κόκκινο ξύλο
Απ’ την πληγή της λόγχης στο πλευρό σου
ρέουν τα πρόσωπα των ανθρώπων…”
(από το ποίημα “Σιωπητήριο”
Η σκιά μου κι εγώ – Μαρία Χρονιάρη)
γράφει & επιμελείται
η Λίλα Παπαπάσχου
Η στήλη ARS & VITA βρέθηκε την Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2015, σε μέρη γνωστά και αγαπημένα (… για να γίνει κοινωνός μίας λογοτεχνικής “μέθεξης”!…) με αφορμή την παρουσίαση του νέου βιβλίου της Μαρίας Χρονιάρη “Η ΣΚΙΑ ΜΟΥ ΚΙ ΕΓΩ” (ΑΠΟΠΕΙΡΑ).
Σε ένα κατάμεστο Polis Art Café (…έτσι μας αρέσει να το βλέπουμε πάντα…) μας υποδέχτηκε με τον αέρα του οικοδεσπότη, ο Βασίλης Χατζηϊακώβου, ένας από τους πιο καταρτισμένους, δραστήριους και έμπειρους ανθρώπους στο χώρο του βιβλίου (…σε όλες του τις εκφάνσεις…), για να μας εισαγάγει με το δικό του μοναδικό τρόπο στον ποιητικό κόσμο της Μαρίας Χρονιάρη που αντίθετα με τον “σκοτεινό” τίτλο του βιβλίου της, κρύβει τόσο πολύ φως, σχεδόν εκτυφλωτικό…
Ο Βασίλης Χατζηϊακώβου μας βάζει στο κλίμα, παρουσιάζοντας τους εκλεκτούς ομιλητές. Από αριστερά προς τα δεξιά: Ο ψυχίατρος – ψυχοθεραπευτής Δημήτρης Παπαδημητριάδης, ο φιλόλογος – δρ. φιλοσοφίας Πέτρος Μπερερής, το τιμώμενο πρόσωπο Μαρία Χρονιάρη, η ηθοποιός Χριστίνα Χριστοδούλου και ο Κριτικός Λογοτεχνίας – Εκδότης “Αλλιώς” Κωνσταντίνος Καραγιαννόπουλος
Σημαντικότατοι άνθρωποι των Γραμμάτων, των Τεχνών, αλλά και του κλάδου της Ψυχιατρικής μίλησαν για τη Μαρία Χρονιάρη και την “σκιά” της, κάνοντας παράλληλα μία αναφορά στο σύνολο του έργου της, το οποίο αν αναλογιστεί κανείς το νεαρό της ηλικίας της, είναι εκτενέστατο και πολύ ουσιαστικό. Κρατώντας όλοι το βιβλίο της Μαρίας ανά χείρας (…ας μου συγχωρέσει η δημιουργός τον ενικό, αλλά ένιωσα τόσο οικείους τους στίχους της, που αισθάνομαι πια σαν να την γνωρίζω προσωπικά…) προσπαθούσαν ο καθένας με το δικό του ξεχωριστό και ιδιαίτερο ύφος να αποδόσουν, να προσεγγίσουν και παράλληλα να μας μεταφέρουν την αίσθηση που οι ίδιοι αποκόμισαν διαβάζοντας τα γεμάτα λογική και ευιασθησία ποιήματα μίας νέας μεν, αλλά καθόλα ολοκληρωμένης και μεστής ποιήτριας.
Τα βιβλία της Μαρίας Χρονιάρη…εκτεθειμένα….
Ο φιλόλογος – δρ. φιλοσοφίας Πέτρος Μπερερής προσέγγισε την ποίηση της Μαρίας Χρονιάρη από υφολογικής πλευράς, αλλά και σε άμεση σχέση με το νοηματικό περιεχόμενο και τον εκλεπτυσμένο λόγο της ποιήτριας, χωρίς να υποπέσει στο “αμάρτημα” του άκρατου ακαδημαϊσμού και βοηθώντας μας να κατανοήσουμε σε μεγάλο βαθμό το λογοτεχνικό πλάισιο, μέσα στο οποίο “κινείται” η συγγραφέας. Απολαυστικός, επικοινωνιακός και με χιουμοριστική διάθεση, ο ψυχίατρος-ψυχοθεραπευτής Δημήτρης Παπαδημητριάδης έδωσε με την ευφυέστατη τοποθέτησή του, που σαφώς εμπεριείχε έντονα το στοιχείο της ενδοσκόπησης, μία πολύ ξεκάθαρη εικόνα αυτής της καλά καταχωνιασμένης “σκιάς” που όλοι διαθέτουμε και μας κρατά δέσμιους στο σκοτάδι της, ενώ ταυτόχρονα μας καθιστά – δια βίου – συνυπεύθυνους για τις επιλογές μας. Η ηθοποιός Χριστίνα Χριστοδούλου διάβαζε στο ενδιάμεσο των παρουσιάσεων με αφαιρετικότητα και εντυπωσιακή αισθαντικότητα, τους υπέροχους στίχους της Μαρίας Χρονιάρη, που έμοιαζαν τόσο σύγχρονοι, αλλά και τόσο παλαιοί, τόσο προσωπικοί μα και τόσο οικουμενικοί, τόσο αληθινοί και τόσο διεισδυτικοί που έπιασα τον εαυτό μου να ταυτίζεται πλήρως με τη “ματιά” της ποιήτριας, σε τέτοιο βαθμό ώστε να αισθανθώ κι εγώ ένα κομμάτι του λογοτεχνικού της παζλ.
Οι οικοδεσπότες της βραδιάς …σε μία αυθόρμητη φωτογραφική “αποτύπωση”…
Σ’ αυτό βέβαια συντέλεσε σε πολύ μεγάλο βαθμό η παρουσία στο βήμα των ομιλητών, ενός πολύ δικού μου ανθρώπου (…από κάθε άποψη…) και σ’ αυτό το σημείο θα μεροληπτήσω εις γνώση μου (…ας μου συγχωρεθεί παρακαλώ αυτή η κάπως αντιδεοντολογική “υποκειμενικότητα”…) γιατί ο ποιητής, κριτικός λογοτεχνίας και ιθύνων νους του Ηλεκτρονικού Περιοδικού για τις Τέχνες & τον Πολιτισμό “Αλλιώς“, Κωνσταντίνος Καραγιαννόπουλος, δεν είναι μία απλή περίπτωση “πνευματικού” ανθρώπου…
Ο Κωνσταντίνος Καραγιαννόπουλος… τα λέει όλα με ένα “μελαγχολικό” χαμόγελο…
Πέρα από την πολυετή και βαθιά φιλία που μας ενώνει, αλλα και την μακρόχρονη και γόνιμη συνεργασία μας (… μου ανέθεσε χωρίς δεύτερη σκέψη την Αρχισυνταξία του “Αλλιώς”…) μοιραζόμαστε το ίδιο πάθος, την ίδια αγάπη και την ίδια “λόξα” για τα Γράμματα, τις Τέχνες & τον Πολιτισμό και δεν μπορώ να κρύψω τη χαρά και τη συγκίνηση μου, όταν το βράδυ της Τετάρτης τον είδα να ξεπερνά την έμφυτη (…και απόλυτα αυθεντική…) συστολή του, για να μας μυήσει στον ποιητικό “χωροχρόνο” της Μαρίας Χρονιάρη, χρησιμοποιώντας ως μέσο αυτό που ξέρει να χειρίζεται με τόση άνεση και μαεστρία, δηλαδή τον προφορικό και γραπτό λόγο, προσδίδοντάς του βάθος, κύρος και μία πολύ προσωπική, λυρική χροιά που απολαύσαμε και χειροκροτήσαμε όλοι (…μπράβο Κωνσταντίνε!!..).
Ο Κωνσταντίνος Καραγιαννόπουλος επί το έργον…
Ολοκληρώνοντας το αφιέρωμα της στήλης σε μία ακόμη γνήσια καλλιτεχνική “συνάντηση” στο Polis Art Café, με αφορμή το καινούργιο βιβλίο της Μαρίας Χρονιάρη, θα ήθελα να σταθώ στο γεγονός ότι εκτός από την αδιαμφισβήτητη ποiητική της αξία, η συγγραφέας διαθέτει και μία έμφυτη ευγένεια και ένα ταλέντο (…έμφυτο μάλλον κι αυτό…) απεύθυνσης στο κοινό που την κάνει να ξεχωρίζει, φωτίζοντας την ανθρώπινη πλευρά μίας δημιουργού, η οποία θα μας απασχολήσει σίγουρα σε βάθος χρόνου, διεκδικώντας επάξια την προσοχή και το ενδιαφέρον μας. Επειδή ως γνωστόν “το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν”, θα σταματήσω εδώ και θα σας αφήσω με τους στίχους της Μαρίας, γιατί έχω την αίσθηση πως μονάχα τα ποιήματα μπορούν να μιλήσουν για τόσα πολλά, λέγοντας τα απολύτως απαραίτητα…
“Μην κλαις Μαρία / Κι όλα σαν από πόνο/Έγιναν θάλασσα/ Όλα τα κύματα είναι δικά σου”
…χωρίς λόγια…
Η στήλη ARS & VITA ευχαριστεί θερμά για την πρόσκληση και αφιερώνει ένα πολύ αγαπημένο τραγούδι της γράφουσας (…το οποιο αποτελει ιδανικο σαουντρακ για αυτην τη νεα ποιητικη συλλογη…) στη συγγραφέα Μαρία Χρονιάρη…που “χορεύει” χωρίς κανέναν ενδοιασμό με τη “σκιά” της συμπαρασυροντασ κι εμασ στον ποιητικο χορο τησ…
ΑΛΛΙΩΣ 