Η Λευκή Σταύρωση, 1938, Ινστιτούτο Τέχνης του Σικάγο
“Το Κορίτσι της Δύσης”
Ξεφτίζεις στις άκρες.
Και ξεθωριάζεις.
Φωτογραφία αρχείου.
Θα ενταφιαστείς στο ερμάρι.
€
Φεύγουν κι οι τελευταίοι φίλοι.
Πρόδωσες, σε προδίδουν.
Δεν υπάρχει εναλλακτικό σενάριο.
€
Μην υπόσχεσαι.
Μην απολογείσαι.
Μην εξηγείς.
Βγήκαν όλα στο φως!
Όσο κι αν ψευδομαρτυρήσεις.
€
Μισοάδεια στάδια. Μισογεμάτα στάδια.
Ποια η διαφορά;
Εκμηδένισες την απόσταση αισιοδοξίας – απαισιοδοξίας.
€
Τότε χαμόγελα. Τώρα αμήχανες χειραψίες.
Κάποτε ισχυρός. Εφεξής, επίορκος.
Τότε σημαίες και επευφημίες.
Τώρα πανό και διαμαρτυρίες.
€
Βλέμμα κενό κι ένα μόνιμο συνοφρύωμα.
Έχεις ακόμη καιρό.
Καρτερικά σε περιμένουν στη γωνία.
€
Δεν ξέρω αν έγινε – ότι έγινε – από πρόθεση
ή εν αγνοία.
Κανείς δεν κατηγορεί κανέναν.
Είμαστε συνεπιβάτες εκτροχιασμένης αμαξοστοιχίας.
€
Ανέβηκες στο πόντιουμ.
Κατά την προσφιλή σου συνήθεια.
Από κάτω μόνο πιστοί.
Όσοι γνώριζαν από πριν.
Αυτά που τώρα γνωρίζω…γνωρίζεις…γνωρίζουμε…γνωρίζουν…
€
Αποχρωματίζεσαι…
Τελευταίο σκίτσο.
28 σημαίες, 1 χώρα κι εσύ.
Διακριτικά αποστασιοποιείσαι…
“Head of an Apostle”, προσχέδιο μίας φιγούρας του τελευταίου πίνακα”Transfiguration”, του Ραφαέλ, Μουσείο του Βατικανό
ΑΛΛΙΩΣ 