Δύο γυναίκες βγαίνουν στο δρόμο με ακάλυπτα πόδια για πρώτη φορά στο Τορόντο (1937)
γράφει ο Χρήστος Σούτος
Το ημερολόγιο σήμερα γράφει 8 Μαρτίου. Ημέρα του Αγίου Ερμού Αποστόλου και του Οσίου Θεοφύλακτου. Κυρίως όμως ημέρα που γιορτάζεται η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας. Μια μέρα που συνεπάγεται, κατά τα ειωθότα, γυναικοπαρέες στα μαγαζιά να διασκεδάζουν μακριά από τον αντρικό πληθυσμό και τη ρουτίνα της καθημερινότητας. Είναι όμως η σημασία της γιορτής αυτής το απλό ξεφάντωμα του θηλυκού πληθυσμού της γης ή κάτι βαθύτερο και ουσιαστικότερο; Είναι το νόημα του εορτασμού να ξεφύγουν οι γυναίκες από τη συμβατικότητα του γάμου ή του δεσμού που έχουν στη ζωή τους ή την καταπίεση που ενδεχομένως νοιώθουν στο εργασιακό τους περιβάλλον; Μάλλον όχι.
Η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας έχει τις ρίζες της στο μακρινό 1857, όταν και οι γυναίκες εργάτριες μιας κλωστοϋφαντουργίας στην Νέα Υόρκη διαδήλωσαν μαζικά, απαιτώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας. Ήταν μια από τις πρώτες διεκδικήσεις γυναικών. Εορτάσθηκε πρώτη φορά το 1911 και θεσμοθετήθηκε από τον ΟΗΕ το 1977. Το μήνυμα ήταν, τουλάχιστον τα πρώτα χρόνια, σαφέστατα πολιτικό. Με την πάροδο των ετών και σε συνδυασμό με την εδραίωση της θέσης της γυναίκας στις σύγχρονες κοινωνίες το μήνυμα ατόνησε, κυρίως στον λεγόμενο αναπτυσσόμενο κόσμο, και μεταλλάχθηκε σε μια ευκαιρία για τον αντρικό πληθυσμό να εκφράσει, όπως γίνεται του Αγίου Βαλεντίνου, την αγάπη του στη γυναίκα με κάθε τρόπο.
Η πρώτη γυναικεία ομάδα μπάσκετ στο Κολλέγιο Smith (1902)
Η αλήθεια όμως βρίσκεται αλλού. Το νόημα της ημέρας δεν βρίσκεται στα λουλούδια, στα σοκολατάκια, στις καρδούλες και σε κάθε άλλο εμπορικό μήνυμα που μπορεί να βρει ένας άνδρας για να εκδηλώσει την λατρεία του, τον θαυμασμό του, τον έρωτα του και την αγάπη του στο άλλο φύλο. Το αν κάποιος τιμά την μητέρα του, την αδελφή του, τη σύντροφό του, τη γυναίκα του ή κατ’ επέκταση σέβεται τις συναδέλφους του, τις γυναίκες στον κοινωνικό του περίγυρο δεν πρέπει να περιορίζεται σε μια μέρα, σε μια γιορτή αλλά επιβάλλεται να το δείχνει στην καθημερινότητα του. Τις γυναίκες της ζωής μας τις αγαπάμε, τις λατρεύουμε, τις προστατεύουμε, όπως και αυτές εμάς, όλο το χρόνο. Μια αγκαλιά, ένα φιλί, ένα στοργικό χάδι, ένα λουλούδι σε ανύποπτη στιγμή έχουν πραγματική αξία όχι να θυμάσαι να το δείχνεις ανάλογα με τις επετείους, γενικές και προσωπικές.
Οι γυναίκες που επιλέγουν να γιορτάσουν μαζικά σήμερα, κατά τη γνώμη μου, δεν γνωρίζουν το πραγματικό νόημα της γιορτής. Επιχειρούν να καλύψουν τα όποια κενά της προσωπικής τους ματαιοδοξίας και προσπαθούν να βρεθούν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος για μια ημέρα ενώ θα έπρεπε να είναι εκεί όλο το χρόνο. Θα έπρεπε αντί η σημερινή ημέρα να αποτελεί τρόπο διαφυγής από την πραγματικότητα ή αφορμή για έξοδο με φίλες, το οποίο είναι απολύτως θεμιτό και υγιές, να παλεύουν από κάθε μετερίζι που βρίσκονται, εργασία, γάμος, σχέση, μητρότητα, κοινωνικές δομές για να βελτιώσουν στο μέγιστο την θέση τους, άλλα και του φύλου τους γενικότερα, στις σύγχρονες κοινωνίες.
Η αεροπόρος Amelia Earhart είναι η πρώτη γυναίκα που πέταξε με αεροσκάφος πάνω από τον Ατλαντικό Ωκεανό (1928)
Η θέση της γυναίκας σήμερα σαφέστατα και έχει βελτιωθεί απ’ ότι στο παρελθόν. Βρίσκεται πλέον στα υψηλότερα πολιτικά και κοινωνικά κλιμάκια. Κατάφερε, σε πολλές περιπτώσεις, να αναρριχηθεί σε επαγγελματικές θέσεις που εθεωρούντο αντρικά κάστρα, με αξιοζήλευτα αποτελέσματα. Το θέμα λοιπόν, πια δεν είναι η καταξίωση της. Αυτό σε μεγάλο ποσοστό έχει γίνει. Το θέμα πια είναι να αποβάλλει τις ” παιδικές ασθένειες” που γέννησε η ανέλιξη αυτή. Εκτός από επαγγελματίας η γυναίκα έχει, από τη φύση της, το μέγιστο δώρο. Να φέρνει στο κόσμο την νέα ζωή. Να γίνεται μητέρα. Προορισμός της είναι η μητρότητα. Η καλύτερη κοινωνική της θέση αντί να την κάνει πιο εύκολα μάνα, να την βοηθάει να μεγαλώσει τα παιδιά της χωρίς εκβιασμούς ή εξαρτήσεις, να της δίνει την δυνατότητα να μεταδώσει γνώσεις που μόνο μια μητέρα μπορεί, την έκανε πιο δύσκαμπτη, πιο επιφυλακτική απέναντι στη μητρότητα. Στην προσπάθεια της να δείχνει χειραφετημένη ξεχνά τον πραγματικό της ρόλο, αυτόν της μάνας, της συντρόφου, της συζύγου. Αντί η οικονομική της ανεξαρτησία να λειτουργεί ως εφαλτήριο επίλυσης προβλημάτων στις σχέσεις είναι ο λόγος που οδηγεί στις μεγαλύτερες συγκρούσεις, και με ευθύνη των αντρών που κομπλεξικά θεωρούν ότι η εργασία και το κέρδος που προκύπτει από αυτήν είναι δικό τους προνόμιο.
Μητέρα παίζει με το παιδί της στην παραλία (γύρω στα 1950)
Γι’ αυτό άνδρες δείξτε στις γυναίκες της ζωής σας πόσο τις αγαπάτε όλο το χρόνο. Γυναίκες διεκδικείτε αυτά που αξίζετε σαν προσωπικότητες και όχι ένα δίωρο διάλειμμα σαν νεοσύλλεκτοι φαντάροι σε κάποια μονάδα μια φορά το χρόνο. … Άντε και του χρόνου με υγεία…
ΑΛΛΙΩΣ 