γράφει ο Χρήστος Σούτος
Ένα από τα μεγαλύτερα ερωτήματα που γεννήθηκαν μετά την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία ήταν πόσο θα αντέξει. Αναπτύχθηκε, λοιπόν, τότε από δημοσιογραφικούς, και όχι μόνο κύκλους, η θεωρία της λεγόμενης αριστερής παρένθεσης. Σύμφωνα με αυτήν η παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και του Αλέξη Τσίπρα στην πρωθυπουργία θα ήταν βραχύβια επειδή οι δανειστές και τα ξένα κέντρα αποφάσεων θα προσπαθούσαν να τον ανατρέψουν μην “επιτρέποντάς” του, να εφαρμόσει στο υπογάστριο της συντηρητικής Ευρώπης, πολιτικές με κέντρο των ανθρώπινο παράγοντα και όχι την ευημερία των αριθμών και την εξυπηρέτηση των δανειακών υποχρεώσεων. Η Μέρκελ, ο Σόιμπλε και οι υπόλοιποι, πάντα σύμφωνα με την εν λόγω θεωρία, θα επιδίωκαν να δείξουν στον ελληνικό λαό το λάθος της επιλογής του με το να αντιτάξουν στην πυγμή και το σθένος της ελληνικής κυβέρνησης τη σιδηρά τους πειθαρχία και την εντολή πλήρους εφαρμογής των μνημονίων που υπέγραψαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις που προσκύνησαν στο Βερολίνο.
Η ελληνική πλευρά από τη μεριά της μετά την ανάληψη της εξουσίας και αφού προεκλογικά με κάθε αφορμή και σε όλους τους τόνους μοίραζε υποσχέσεις στο εσωτερικό και απειλές στο εξωτερικό ήταν βέβαιο πως θα πάλευε σκληρά κόντρα στην αναλγησία της ευρωπαϊκής ένωσης, θα πετύχαινε να αλλάξει τον τρόπο σκέψης του συνόλου των θεσμών και θα έκανε τους σκληρούς δανειστές να ζητήσουν μέχρι και συγγνώμη για την συμπεριφορά τους απέναντι στον ελληνικό λαό. Ο λαός από την πλευρά του φούσκωνε από εθνική υπερηφάνεια και έβλεπε στο πρόσωπο των στελεχών της νέας κυβέρνησης τους αγωνιστές, που θα κέρδιζαν την μάχη και θα έκαναν πράξη τα όσα υποσχέθηκαν, διώχνοντας μια για πάντα τα μαύρα σύννεφα πάνω από την ελληνική κοινωνία και το κλίμα αβεβαιότητας από την ελληνική οικονομία.
Όλα τα όνειρα και οι προσδοκίες διαψεύστηκαν. Οι πολίτες δεν μπορούν να πιστέψουν αυτά που ζουν και αντιμετωπίζουν. Η αριστερή παρένθεση που όλοι φοβόντουσαν, ότι θα έκαναν πράξη οι εξωγενείς παράγοντες, τελικά έγινε εκ των έσω. Η κυβερνητική συμμαχία ήταν αυτή που θέλησε να κάνει την παρένθεση αυτή πραγματικότητα και να επιβεβαιώσει τον μεγαλύτερο φόβο του κόσμου. Η Αριστερή κυβέρνηση έγινε…παρελθόν από μόνη της. Όχι μόνο προσκύνησε στους δανειστές αλλά εφαρμόζει και τα σκληρότερα μέτρα από την είσοδο της χώρας σε καθεστώς μνημονίων. Τα στελέχη της κυβέρνησης ενεργούν χειρότερα και από τους προηγούμενους. Ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του, όχι όλοι, εμφανίζονται ιδιαιτέρως αλαζονικοί και υπερόπτες.
Η εικόνα του Αλέξη Τσίπρα στην συνέντευξη τύπου της έκθεσης Θεσσαλονίκης ήταν τουλάχιστον θλιβερή. Με ύφος Πολ Ποτ και διάθεση ρεβανσισμού απέναντι σε εργαζομένους!!!!! μοιάζει να χάνει, πέρα από την πολιτική του ταυτότητα, την εικόνα του άμεσου και φιλολαϊκού πολιτικού, που με τόσο κόπο έχτισε. Μπορεί ο Έλληνας πρωθυπουργός να μην απαγόρευσε με νόμο το γέλιο στους πολίτες του, όπως ο αλήστου μνήμης αιμοσταγής δικτάτορας της Καμπότζης, αλλά με την πολιτική του η αλήθεια είναι ότι το προσπαθεί. Τελικά η παρένθεση της Αριστεράς έγινε πράξη από τους… Αριστερούς, ο θεός να τους κάνει βέβαια. Άλλωστε όλα τα κάστρα πέφτουν εκ των έσω. Βοήθεια μας…
ΑΛΛΙΩΣ 