Πηγή φωτογραφίας από το διαδίκτυο
Ο Άγγελος μπήκε στο σπίτι λίγο μετά τις δέκα. Πεινούσε πολύ· η δουλειά του απαιτεί πολλή φαιά ουσία. Είναι καθηγητής Αγγλικών. Ήθελε μόνο να πάει απευθείας στον υπολογιστή του να συνεχίσει το ποίημα που τελείωνε μήνες τώρα, προσπαθώντας ατελεύτητα να βρει τον τελευταίο στίχο. Γράφει πάντα σε τετράστιχα και είναι μανιακός με την ομοιοκαταληξία. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, όταν δουλεύει, όταν τρώει, όταν κάνει μπάνιο, όταν πίνει καφέ, όταν είναι στο σούπερ μάρκετ, λέξεις χορεύουν στο μυαλό του, βασανιστικά, αλλά καμία δεν μπορεί να κλείσει τον τέταρτο στίχο. Αυτό το ποίημα τού έχει γίνει εμμονή.
Έβαλε να ζεστάνει το μεσημεριανό φαγητό. Δίπλα του στέκεται ο Σαίξπηρ που του θυμίζει πως η ποίηση θέλει αφοσίωση μα και απαλότητα. Το πρώτο το ξέρει, αλλά το γεγονός πως ο βιοπορισμός δεν του αφήνει τον χρόνο που θέλει, έχει καταντήσει σωστό μαρτύριο. Το δεύτερο προσπαθεί να το κατακτήσει με όλες τους τις άγαρμπες δυνάμεις.
Τρώει πολύ γρήγορα, έχοντας το πιάτο κοντά στο στόμα. Δεν έχει καμία όρεξη να λερώνει και μετά να πρέπει να συμμαζέψει. Κάτι τέτοιο θα του έπαιρνε περισσότερο από τον πολύτιμο χρόνο του. Βάζει ένα κονιάκ και αρχίζει να διαβάζει ξανά το ποίημα. Εκείνο το βράδυ θα αποτελούσε ορόσημο. Έπρεπε να τελειώσει. Δεν έδινε άλλα περιθώρια στον εαυτό του, ούτε άλλο άλλοθι. Τέλος. Eκείνη τη νύχτα, θα έβρισκε τον τέταρτο στίχο ακόμα κι αν χρειαζόταν να μην κοιμηθεί, αλλιώς δεν θα ξαναέγραφε ποτέ πια.
Είχε φτάσει ήδη στο τρίτο κονιάκ και δεν είχε γράψει ούτε λέξη. Σηκώνεται απότομα από την καρέκλα του και πηγαίνει προς το παράθυρο. Η νύχτα είναι βροχερή και ο αέρας ξεσκίζει τις τέντες από τη διπλανή πολυκατοικία. Ξαφνικά διακρίνει στο παράθυρο μια λέξη ζωγραφισμένη στο τζάμι με χνώτο, όπως κάναμε παιδιά. Πλησιάζει πιο κοντά. Η λέξη μεταφέρεται σε διάφορα σημεία. Κάνει να την αγγίξει κι αυτή μεταφέρεται συνεχώς πιο μακριά. Ανοίγει το παράθυρο και τη βλέπει να πηδάει στο κάγκελο του μπαλκονιού. Δεν μπορεί να διακρίνει τι γράφει. Αναρωτιέται αν έχει μεθύσει. Μια ανεξήγητη δύναμη, όμως, τον σπρώχνει συνεχώς προς τη λέξη σαν να είναι σκοπός της ζωής του να την παγιδέψει. Μεμιάς κι άλλες λέξεις ξεπηδούν γύρω του. Σαν σφίγγες περικυκλώνουν το λαιμό του. Μες τον πανικό του και τη ζάλη προσπαθεί να τις διώξει. Νιώθει να απειλείται η ζωή του. Αυτές, όμως, ολοένα και πληθαίνουν και του επιτίθενται βίαια. Αχ, να μπορούσε ν’ αρπάξει μία κι ας πέθαινε! Μόνο μία! Ο αέρας αγριεύει, οι λέξεις είναι πια ένα σμήνος εξαγριωμένο που θέλει να τον καταστρέψει.
Νιώθει να πνίγεται. Δεν μπορεί ν’ αναπνεύσει. Με άτσαλες κινήσεις προσπαθεί να ξεφύγει. Εκείνες όμως έχουν γαντζωθεί στο λαιμό του. Το κεφάλι του φλέγεται. Δεν θυμάται τίποτα πια.
Την επόμενη μέρα ο ήλιος είχε βγει και η ατμόσφαιρα είχε καθαρίσει. Η γυναίκα που τον βοηθάει στις δουλειές του σπιτιού ανοίγει την πόρτα με το κλειδί που της έχει δώσει ο Άγγελος νομίζοντας πως εκείνος είναι στη δουλειά όπως πάντα. Βλέπει το παράθυρο ανοιχτό. Σκέφτεται πως θα το ξέχασε. Μπαίνει στο γραφείο του. Ο υπολογιστής είναι αναμμένος με ένα έγγραφο του Word ανοιχτό και το ποίημα ολοκληρωμένο. Α! Το τελείωσε ο Άγγελος το ποίημα!, σκέφτεται. Η γυναίκα, γνωρίζοντας την αγάπη του για την ποίηση και την αγωνία του να βρει τις λέξεις για τον τέταρτο στίχο, νιώθει μεγάλη χαρά και ανακούφιση. Απ’ τη χαρά του ξέχασε το παράθυρο ανοιχτό, σκέφτεται. Πλησιάζει να το κλείσει, όταν αντικρίζει τον Άγγελο στη γη. Τα μάτια της γεμίζουν δάκρυα, γονατίζει κλαίγοντας γοερά και απ’ τα χείλη της ακούγεται ένα μοιρολόι.
Οι άγγελοι σε φώναξαν νερό για να τους δώσεις
Μέρες γλυκές δεν μένουν πια για να τις ξημερώσεις
Οι λέξεις που σε έπνιξαν τραγούδια να γενούνε
Και αυτοί που τις διαβάζουνε να ξαναγεννηθούνε
*Η Νίκη Κωνσταντοπούλου γεννήθηκε στην Πάτρα το 1981. Είναι απόφοιτος του τμήματος Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΕΚΠΑ και έχει ολοκληρώσει τις μεταπτυχιακές της σπουδές στη Γαλλία. Το 2014 εκδόθηκε η πρώτη της ποιητική συλλογή «Απόψε νιώθω μια ντροπή» (εκδ. Περί τεχνών, Πάτρα). Ποιήματά της και μεταφράσεις της έχουν δημοσιευτεί σε ηλεκτρονικά και έντυπα λογοτεχνικά περιοδικά και άρθρα της έχουν συμπεριληφθεί σε γαλλικά βιβλία. Έχει γράψει κείμενα για μουσικές παραστάσεις που παρουσιάστηκαν σε θέατρα της Αθήνας και της Πάτρας. Ποιήματά της έχουν μελοποιηθεί και συμπεριλαμβάνονται στον δίσκο «Προορισμός» του Χρήστου Κωνσταντόπουλου. Αρχές Φλεβάρη του 2017 αναμένεται η δεύτερη ποιητική της συλλογή από τις εκδόσεις Βακχικόν, με τίτλο «Εγώ, απέναντι».
ΑΛΛΙΩΣ 